Algemeen
Heftige uitspraken van Gordon: “André Hazes was gewoon een pedofiel”
Gordon haalt uit naar de verheerlijking van André Hazes en vergelijkt het met de ‘cancelling’ van Marco Borsato: ‘Waar is de balans?’
Gordon Heuckeroth, bekend om zijn uitgesproken meningen en vurige uitspraken, heeft opnieuw voor opschudding gezorgd. Tijdens een gesprek bij Yoursafe Radio liet de zanger, presentator en ondernemer zich uit over de manier waarop Nederland omgaat met het verleden van artiesten. Zijn kritiek richtte zich specifiek op de voortdurende verering van wijlen André Hazes en de keiharde val van Marco Borsato, die volgens Gordon allesbehalve eerlijk is verlopen.
Zijn opmerkingen zorgen voor verdeeldheid onder luisteraars én op sociale media. Want waar ligt de grens tussen eerbetoon en wegkijken? En wordt er in Nederland met twee maten gemeten als het gaat om het verleden van bekende Nederlanders?
Gordon: de stem die niet zwijgt
Gordon is al jaren een van de meest uitgesproken figuren in de Nederlandse media. Bekend van hits als Kon ik maar even bij je zijn en televisieprogramma’s als Hotter Than My Daughter en Geer & Goor, weet hij altijd zijn stempel te drukken. Zijn mening is zelden diplomatiek, maar juist die rauwe eerlijkheid maakt hem voor velen interessant.
Tijdens zijn gesprek bij Yoursafe Radio greep Gordon de gelegenheid aan om zijn ongenoegen te uiten over de manier waarop Nederland omgaat met de nalatenschap van André Hazes.
André Hazes: van icoon tot discussiepunt
Niemand zal het betwisten: André Hazes is een van de grootste volkszangers die Nederland ooit heeft gekend. Met klassiekers als Zij gelooft in mij, Kleine jongen en Bloed, zweet en tranen schreef hij muziekgeschiedenis. Jaarlijks eren tienduizenden fans hem tijdens evenementen als Holland Zingt Hazes, en zijn nalatenschap leeft voort in de optredens van zijn zoon, André Hazes Jr.
Maar Gordon plaatst een kritische kanttekening bij deze verheerlijking. Volgens hem is het tijd om eerlijker te kijken naar wie Hazes werkelijk was — ook als mens, los van zijn muzikale talent. “Een nationale held die op een kind van 14 lag,” aldus Gordon, verwijzend naar de relatie van Hazes met zijn latere vrouw Rachel, die op zeer jonge leeftijd met hem in contact kwam.
Een dubbele standaard?
Wat Gordon vooral dwarszit, is de schijnbare hypocrisie. Hij noemt het voorbeeld van Marco Borsato, die sinds de beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag (waarbij nog geen rechtszaak heeft plaatsgevonden) volledig is weggevallen uit de Nederlandse showbizz.
“Hij is niet eens veroordeeld, en hij is volledig gecanceld,” zegt Gordon. “En dan vieren we ondertussen iemand die in zijn leven dingen heeft gedaan waar je gerust vraagtekens bij mag zetten.”
De zanger raakt hiermee een gevoelige snaar. In een samenleving waar sociale media en publieke opinie steeds meer macht hebben, worden bekende mensen vaak onder een vergrootglas gelegd. Maar volgens Gordon is de maat waarmee men oordeelt niet altijd even consequent.
“Ik vond het een verschrikkelijke man”
Over Hazes zelf is Gordon glashelder: “Ik vond het een verschrikkelijke man.” Daarmee bedoelt hij niet zozeer de muzikale kant, maar de persoon achter het podium. Volgens Gordon wordt er selectief gekeken naar het verleden van mensen. Wanneer iemand geliefd is, zoals Hazes, wordt er minder kritisch gekeken naar gedragingen uit het verleden.
“Waarom mag de een alles en de ander niets? Waarom spreken we de ene man genadeloos aan op een vermoeden, en de ander niet eens op harde feiten die iedereen allang weet?” vraagt hij zich hardop af.
Sociale media reageren verdeeld
Gordons uitspraken blijven niet onopgemerkt. Op X (voorheen Twitter) en Instagram regent het reacties. Sommige mensen prijzen Gordon om zijn lef en eerlijkheid: “Eindelijk iemand die zegt wat we allemaal stiekem denken.” Anderen vinden dat hij te ver gaat: “Je haalt iemand naar beneden die zich niet meer kan verdedigen.”
Toch groeit de discussie. Want hoe gaan we als samenleving eigenlijk om met het verleden van beroemdheden? En waar ligt de lijn tussen iemand eren om zijn talenten en iemand vrijpleiten van zijn misstappen?
Muziek, moraal en herinnering
De situatie rond Hazes en Borsato maakt pijnlijk duidelijk hoe ingewikkeld het is om kunst te scheiden van de kunstenaar. Want hoe verhoud je je tot iemands nalatenschap als er ook een schaduwkant aan zit?
Volgens Gordon is het belangrijk om die discussie wel te voeren. Niet uit haat, maar uit eerlijkheid. “We hoeven Hazes niet te cancelen,” zegt hij, “maar we moeten wel eerlijk zijn over zijn verleden. En als we Marco al veroordelen zonder rechtszaak, laten we dan ook eerlijk zijn over mensen die wél dingen hebben gedaan die niet door de beugel konden.”
Marco Borsato: nog altijd in de wachtkamer
De situatie van Marco Borsato blijft ondertussen stil staan. Hoewel het Openbaar Ministerie heeft aangegeven dat er gewerkt wordt aan een zittingsdatum, is er nog steeds geen duidelijkheid. Volgens Shownieuws heeft Borsato’s advocaat, Carry Knoops, nog niet alle benodigde stukken ingeleverd, waardoor het proces vertraagd is.
Voor Borsato betekent dat een aanhoudende onzekerheid, waarin hij door het publiek al wel grotendeels is veroordeeld. Hij heeft zich teruggetrokken uit het publieke leven en er zijn geen optredens, interviews of nieuwe muziek meer geweest sinds de beschuldigingen naar buiten kwamen.
Gordon wil debat openen
Met zijn uitspraken roept Gordon op tot een eerlijker debat. Niet om mensen aan te vallen, maar om de balans te herstellen. Hij vindt dat het tijd is dat Nederland stopt met meten met twee maten. “Als we echt rechtvaardigheid willen, dan moeten we die toepassen op iedereen — niet alleen op wie ons goed uitkomt,” zegt hij tot besluit.
Tot slot: wat is gerechtigheid in de entertainmentwereld?
Het verhaal van Gordon, Borsato en Hazes raakt aan een groter thema: hoe gaan we als samenleving om met herinnering, schuld en heldenverering? Het is een ongemakkelijke discussie, maar wel een noodzakelijke.
Eén ding is zeker: Gordon heeft, zoals zo vaak, de knuppel in het hoenderhok gegooid. En of je het nu met hem eens bent of niet, zijn uitspraken zetten aan tot nadenken. Misschien is het tijd dat we als samenleving niet alleen stilstaan bij de muziek, maar ook bij het verhaal achter de artiest. En vooral: of we dat verhaal écht willen kennen — ook als het schuurt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Op 37-jarige leeftijd heeft Sarah al meer levenslessen geleerd dan de meeste mensen. Na het 0verlijden van haar moeder, nam haar vader, een gerenommeerd advocaat met een aanzienlijk vermogen, de rol van beide ouders op zich.
Hij was niet alleen een advocaat, maar ook een meester in de rechtszaal, bekend om zijn scherpzinnigheid en het vermogen om complexe juridische uitdagingen aan te gaan.
Hij koos ervoor om Sarah op te voeden met de waarden van bescheidenheid en hard werken, in plaats van haar te overladen met rijkdom. De lessen die hij onderwees waren gericht op zelfredzaamheid en ethiek, die hij essentieel vond voor succes.
Sarah’s opvoeding was verre van een typische rijke jeugd. Haar vader, diep betrokken bij zijn werk en vaak een ‘genie’ genoemd, stelde hoge eisen aan haar.
Toen het tijd was voor haar toelatingsexamens, weigerde hij elke vorm van hulp, vastberaden dat Sarah haar eigen capaciteiten zou ontwikkelen.
Dit strekte zich uit tot haar professionele leven; ondanks haar academische prestaties bood hij haar geen positie binnen zijn advocatenkantoor.
Hij geloofde dat succes bereikt moest worden door onafhankelijke inspanningen, een les die Sarah door ervaring leerde.
Tijdens haar studie ontmoette ze Bradd, een medestudent die een grote rol in haar leven speelde. Haar vader was echter sceptisch over hem, hem ziende als een opportunist.
Deze perceptie werd bevestigd toen Bradd, kort na het 0verlijden van haar vader, begon te informeren naar haar erfenis, in plaats van steun te bieden.
Het was een schok voor Sarah om te ontdekken dat ze uit het testament van haar vader was weggelaten. Toen Bradd dit ontdekte, reageerde hij met een vraag naar scheiding.
Maar Sarah was voorbereid op een laatste openbaring: een clausule in het testament stelde dat Bradd recht had op de helft van de erfenis als hij vijf jaar met haar getrouwd bleef. Zo niet, dan zou alles naar Sarah gaan. Dit onthulde Bradd’s ware aard.
Reflecterend op deze gebeurtenissen, voelt Sarah gerechtigdheid en voldoening. De vooruitziende planning van haar vader had zijn wens vervuld: gerechtigheid verzekeren en zijn dochter beschermen.
Zijn nalatenschap was niet alleen zijn fortuin, maar ook de wijsheid en maatregelen om zijn dochter te beschermen.