Algemeen
Monique Westenberg verliest haar kindje
Monique Westenberg openhartig over verlies, rouw en heling: ‘Het voelde als een bevrijding’
Monique Westenberg staat bij het grote publiek bekend als een warme, energieke en liefdevolle vrouw. Als de partner van zanger André Hazes werd ze jarenlang gevolgd door de media en groeide ze uit tot een bekende verschijning op sociale media. Achter de glimlach schuilt echter een geschiedenis van verdriet en rouw. In een recent interview met Manifestatie Magazine sprak Monique openhartig over een intens persoonlijk trauma: het verlies van haar kindje.
Wat volgde, was een emotioneel gesprek over rouw, innerlijke heling, ademhalingstherapie en hoe ze zichzelf stukje bij beetje weer heeft opgebouwd. Haar verhaal is er één van veerkracht, confrontatie en uiteindelijk ook van hoop.
Een traumatisch verlies en het pad naar verwerking
In het interview deelt Monique dat ze ooit een kindje verloor, een ervaring die haar diep heeft getekend. Het was een gebeurtenis waar ze jarenlang moeilijk over kon praten, laat staan het volledig verwerken. Het verlies nestelde zich diep in haar lijf en hart, en liet sporen achter die niet zomaar verdwenen.
Pas tijdens een sessie met trauma release- en breathwork-therapie begon Monique echt de confrontatie aan te gaan met haar onverwerkte emoties. Deze therapievormen richten zich op het fysieke lichaam en het loslaten van opgeslagen spanningen, stress en verdriet. “Loslaten was moeilijk, maar toen ik me eraan overgaf, begon mijn hele lichaam te schudden,” vertelt Monique. Dat moment markeerde het begin van haar helingsproces.
Intense ademhaling als katalysator voor heling
Tijdens een intensieve ademhalingssessie beleefde Monique een bijna spirituele ervaring. Ze beschrijft hoe haar ademhaling zo diep en krachtig werd, dat ze op het randje van hyperventilatie belandde. “Maar de therapeut moedigde me aan om door te gaan,” zegt ze. En dat deed ze.
Terwijl ze zich volledig overgaf aan de oefening, begon ze visioenen te krijgen. Ze zag 0verleden dierbaren voor zich, onder wie haar hond – een geliefde viervoeter van wie ze nooit echt afscheid had kunnen nemen. “Zelfs mijn hond, waarvan ik nooit afscheid heb kunnen nemen, kwam voorbij,” vertelt Monique emotioneel.
Een onverwachte confrontatie met haar verleden
Wat haar echter het meest raakte, was het moment waarop ze stemmen van kinderen hoorde tijdens de sessie. In eerste instantie dacht ze dat deze stemmen afkomstig waren uit de muziek die speelde, maar de therapeut legde uit dat dit niet het geval was. Toen vroeg hij haar of ze ooit een kindje was verloren.
Die vraag kwam als een mokerslag. “Het intense licht dat ik zag, voelde als een afscheid. Alsof ik eindelijk dat trauma uit mijn buik kon loslaten,” beschrijft ze. Voor Monique betekende dit moment meer dan alleen een fysieke reactie op de therapie – het was een spirituele afsluiting van een hoofdstuk dat lange tijd open had gestaan.
Ze omschrijft het als een combinatie van genezing en afronding, alsof ze ruimte kon maken voor een nieuw begin. Die sessie hielp haar om het verdriet dat diep in haar lichaam zat, eindelijk los te laten. “Het voelde als een bevrijding. Alsof er iets uit mij werd getild,” aldus Monique.
De bijzondere band met haar hond Gioia
Naast het verlies van haar kindje en het proces van verwerking, sprak Monique ook liefdevol over haar hond Gioia. De trouwe viervoeter speelt al tien jaar een belangrijke rol in haar leven. “10 jaar onze dogter, the goat van ons gezin, onze queen, de baas in huis, ons eerste kind samen. She made it!” schreef Monique onlangs op Instagram, ter ere van Gioia’s tiende verjaardag.
Haar woorden zijn veelzeggend. Voor Monique is Gioia niet zomaar een hond, maar een gezinslid, een maatje en een constante factor in een leven vol pieken en dalen. Ze voegt eraan toe: “En door alles wat we al met háár hebben meegemaakt, de grote zorgen die we om haar hebben gehad, had ik alleen maar kunnen hopen dat ze de tien zou halen. Gefeliciteerd meisje! Op naar de elf!”
Een leven vol liefde, maar ook uitdagingen
De weg die Monique tot nu toe heeft afgelegd, is er een van uitersten. Als de partner van André Hazes stond ze jarenlang in de schijnwerpers. Hun turbulente relatie, waarin liefde en breuken elkaar afwisselden, was onderwerp van gesprek in zowel de media als bij het publiek.
Toch bleef Monique zich altijd waardig opstellen. Ze koos ervoor om haar kant van het verhaal zelden in de openbaarheid te brengen, en richtte zich op haar rol als moeder en de zoektocht naar innerlijke rust. Juist haar recente openheid over diepe persoonlijke verliezen, toont de kracht achter haar rustige en liefdevolle uitstraling.
Heling als ongoing proces
Wat Monique’s verhaal duidelijk maakt, is dat heling geen lineair proces is. Soms kost het jaren voordat je een gebeurtenis echt onder ogen durft te komen. Soms begint heling pas wanneer je lichaam iets loslaat dat je hoofd nog niet heeft kunnen bevatten.
Monique’s ervaring met breathwork-therapie toont aan hoe belangrijk het is om lichaam en geest als één geheel te behandelen. Door fysieke spanning te ontladen, komen ook emotionele blokkades los. Het is een intens, maar effectief proces dat haar naar eigen zeggen dichter bij zichzelf heeft gebracht.
Een boodschap voor anderen
Door haar verhaal te delen, wil Monique anderen laten zien dat je ook na het diepste verdriet weer op kunt staan. Dat verlies je niet hoeft te definiëren, maar dat het wel onderdeel blijft van wie je bent. Haar openheid biedt herkenning en troost voor mensen die zelf een kind verloren of worstelen met onverwerkt verdriet.
Ze benadrukt het belang van ondersteuning, therapie en zelfzorg. “Ik had dit niet alleen gekund. De begeleiding, de veilige ruimte tijdens de sessies – dat maakte het verschil.” Ze moedigt anderen aan om niet weg te lopen voor pijn, maar het aan te kijken, hoe moeilijk dat ook is.
Conclusie: veerkracht in kwetsbaarheid
Monique Westenberg laat met haar verhaal zien dat achter elk bekend gezicht een persoonlijk verhaal schuilt – een verhaal van pijn, liefde, groei en herstel. Haar weg naar heling is nog niet ten einde, maar de stappen die ze zet zijn betekenisvol.
Ze toont dat kwetsbaarheid niet zwak is, maar juist getuigt van kracht. Door eerlijk te spreken over haar verlies, de rouw en het proces van loslaten, inspireert ze anderen om ook hun eigen helingspad te bewandelen.
Of het nu gaat om ademhalingstherapie, liefde voor een hond, of de herinnering aan een kind – Monique leert ons dat elk stukje rouw aandacht verdient. En dat echte genezing soms begint met durven voelen, ademhalen, en… loslaten.
Algemeen
Vreselijk gezinsdrama op vakantie in Turkije: Twee Nederlandse broertjes levenloos gevonden in hotel, vader in kritieke toestand
Tragisch drama in Istanbul: twee Nederlandse broers omgekomen, vader in kritieke toestand
Wat begon als een onschuldige vakantie in Istanbul, eindigde in een nachtmerrie. Twee jonge Nederlandse broers van 17 en 15 jaar zijn in een hotelkamer d00d aangetroffen. Hun vader, de 57-jarige Rachid, ligt nog altijd in kritieke toestand in een z!ekenhuis in de Turkse stad. Het tragische nieuws is bevestigd door onder meer het Algemeen Dagblad en lokale Turkse media.
De drie, met een Surinaams-Hindoestaanse achtergrond, vertrokken samen naar Turkije voor een ontspannen reis die in het teken had moeten staan van samenzijn, rust en het ontdekken van een wereldstad. Niemand had kunnen voorzien dat het gezin in zo’n huiveringwekkend drama terecht zou komen.
Vakantie in hartje Istanbul
De familie verbleef in het Grand Sami Hotel, gelegen bij het Beyazit-plein, niet ver van de beroemde Grote Bazaar. Het hotel trekt jaarlijks veel toeristen en staat bekend als een centraal gelegen uitvalsbasis voor wie de Turkse metropool wil verkennen.
Volgens berichten uit Turkse media ging de avond voorafgaand aan het drama nog normaal voorbij. Rachid en zijn twee zonen brachten tijd door in de bekende Taksim-wijk, een bruisend gebied vol restaurants, winkels en uitgaansgelegenheden. Daar zouden zij gezamenlijk hebben gegeten voordat ze terugkeerden naar hun hotel.
Macabere vondst in hotelkamer
Wat er in de uren daarna is gebeurd, is nog altijd niet volledig duidelijk. Wel is bekend dat de familie de nacht in hun kamer doorbracht en dat pas de volgende dag alarm werd geslagen.
Een hotelmedewerker besloot de kamer te controleren, omdat hij wilde nagaan of het gezin inmiddels was uitgecheckt. Toen er op de deur werd geklopt, hoorde hij de stem van de vader, waarop de deur werd geopend. Het tafereel dat zich toen aan zijn ogen ontspon, beschreef hij later als “onwerkelijk”.
De twee broers werden levenloos aangetroffen. Een van hen lag op bed, de ander lag op de grond. Voor beiden kon niets meer worden gedaan.
Vader in shock
De hotelmedewerker verklaarde later aan lokale media dat vader Rachid in diepe shock verkeerde. “Toen ik de kamer betrad, lagen beide jongens d00d in de kamer. Ik voelde aan hun polsen, maar er was geen hartslag. De vader was compleet in paniek.”
Het hotelpersoneel schakelde direct medische hulp in. Vader Rachid kreeg ter plekke eerste zorg en werd vervolgens met spoed naar het z!ekenhuis gebracht. Zijn toestand wordt als kritiek omschreven. Volgens de eerste berichten wordt er nog steeds gevreesd voor zijn leven.
Onderzoek naar de oorzaak
De autoriteiten in Istanbul zijn direct begonnen met een uitgebreid onderzoek. Een van de eerste aannames is dat de oorzaak mogelijk ligt bij voedselvergiftiging of een andere medische complicatie.
Vader Rachid zou tegenover de p0litie hebben verklaard dat zowel hij als zijn zonen zich na het avondeten niet goed voelden. Omdat er geen sporen van gew*ld zijn aangetroffen in de hotelkamer, lijkt een m!sdrijf op dit moment onwaarschijnlijk. Toch houden de Turkse autoriteiten alle scenario’s open totdat forensisch onderzoek volledige duidelijkheid geeft.
Witte pakken en forensisch onderzoek
Op beelden die in de Turkse media circuleren, is te zien hoe f0rensische experts in witte pakken door het hotel en de kamer bewegen. Zij verzamelden monsters, fotografeerden de kamer en namen persoonlijke spullen mee voor verder onderzoek. Ook medewerkers van het hotel zijn verhoord om de uren voorafgaand aan de tragedie zo goed mogelijk te reconstrueren.
Het hotel is niet afgesloten, maar de betrokken kamer is tot nader order ontoegankelijk verklaard. De resultaten van het toxicologisch onderzoek worden op korte termijn verwacht.
Kritieke toestand vader
Over de toestand van de 57-jarige Rachid is nog veel onduidelijk. Het z!ekenhuis heeft bevestigd dat hij nog in kritieke toestand verkeert. Turkse media spreken van intensieve behandeling, maar details over de exacte klachten of diagnose zijn niet gedeeld.
Dat maakt de onzekerheid voor familie en vrienden in Nederland nog groter. Het nieuws dat twee jonge levens abrupt zijn geëindigd, terwijl hun vader vecht voor zijn leven, laat een spoor van ongeloof en verdriet achter.
Reacties uit de gemeenschap
In Nederland komt het nieuws hard aan, zeker binnen de Surinaams-Hindoestaanse gemeenschap waar de familie deel van uitmaakt. Op sociale media wordt massaal meegeleefd. Woorden als “onwerkelijk”, “verschrikkelijk” en “intens verdrietig” vallen veelvuldig.
Mensen spreken hun medeleven uit en hopen dat vader Rachid het overleeft. Ook benadrukken velen hoe oneerlijk het voelt dat een vakantie die bedoeld was om plezier te maken en herinneringen op te bouwen, zo’n tragische wending heeft gekregen.
Toerisme en risico’s
Het incident roept ook vragen op over voedselveiligheid en gezondheidsrisico’s bij buitenlandse reizen. Turkije is een populaire vakantiebestemming voor Nederlanders, en jaarlijks reizen honderdduizenden landgenoten af naar Istanbul en andere Turkse steden.
Hoewel ernstige incidenten zeldzaam zijn, laten de gebeurtenissen van deze week zien dat gezondheidsproblemen onverwacht kunnen toeslaan. Mogelijke voedselvergiftiging, slechte hygiëne of onbekende medische omstandigheden kunnen in een onbekend land extra risico’s met zich meebrengen.
Autoriteiten in actie
De Turkse p0litie benadrukt dat het onderzoek prioriteit heeft. Niet alleen om duidelijkheid te verschaffen over de d00dsoorzaak van de jongens, maar ook om de gezondheidssituatie van de vader beter te begrijpen.
Hotelpersoneel is verhoord, camerabeelden worden bekeken en er worden monsters van voedsel en drank uit de hotelkeuken geanalyseerd. Pas wanneer al deze gegevens bekend zijn, kan er definitief worden vastgesteld wat er precies gebeurd is.
Een gemeenschap in rouw
In Nederland proberen vrienden, familieleden en buurtgenoten de tragedie te verwerken. Twee jonge levens, aan het begin van hun toekomst, zijn weggevallen. Ouders, leraren en leeftijdsgenoten reageren geschokt. Scholen bereiden zich voor om leerlingen op te vangen die getroffen zijn door het verlies van klasgenoten of vrienden.
De nabestaanden hebben inmiddels laten weten dat ze in diepe rouw verkeren en vragen om rust en privacy om dit onvoorstelbare verlies te kunnen verwerken.
Hoop op gerechtigheid en duidelijkheid
Hoewel er geen sprake lijkt van een misdrijf, is er bij velen toch de hoop dat het onderzoek snel volledige duidelijkheid brengt. Het idee dat een medische oorzaak, zoals vergiftiging of een andere aandoening, verantwoordelijk zou zijn voor dit drama, maakt het niet minder zwaar – maar geeft mogelijk wel een stukje houvast.
Voor nu blijft de situatie onzeker, vooral zolang vader Rachid nog in kritieke toestand in het z!ekenhuis ligt.
İstanbul'a tatile gelen Hollandalı aile dehşeti yaşadı: İki kardeş öldü, baba hastaneye kaldırıldı https://t.co/kqEskQ0PbT
— Rudaw Türkçe (@RudawTurkce) August 23, 2025
Conclusie
Het verhaal van de broers uit Nederland die in een hotel in Istanbul om het leven kwamen, is hartverscheurend. Hun vakantie veranderde in een tragedie die diepe sporen nalaat, zowel in Turkije als in Nederland.
De komende dagen moet duidelijk worden wat de precieze oorzaak was. Tot die tijd overheerst het verdriet, de verslagenheid en de hoop dat de vader dit drama zal overleven.
Wat resteert, is de herinnering aan twee veel te jonge levens die abrupt zijn geëindigd – en de oproep om de familie in deze moeilijke tijd rust en steun te geven.