Algemeen
Groot drama voor Wesley Sneijder
Wesley Sneijder openhartig over miljoenenverlies: “Dit blijft een blok aan mijn been”
Terwijl zijn ex-vrouw Yolanthe Cabau haar leven voortzet tussen de palmbomen van Los Angeles, waar ze zich omringt met glamour, filmprojecten en een vleugje Hollywood, speelt zich aan de andere kant van de wereld een heel ander verhaal af. Wesley Sneijder, ooit een van de best betaalde voetballers ter wereld, kijkt inmiddels met gemengde gevoelens terug op zijn investeringen. In een openhartig gesprek in de podcast Leergeld vertelt hij over een beslissing die hem niet alleen geld, maar ook veel gemoedsrust heeft gekost.
Succesvolle carrière, grote dromen
Wesley Sneijder was jarenlang het boegbeeld van het Nederlandse voetbal. Met een indrukwekkende loopbaan bij clubs als Real Madrid, Internazionale en Galatasaray leek zijn succes grenzeloos. In die jaren stroomden de miljoenen binnen. Met zijn populariteit in Turkije en de goede contacten die hij daar opbouwde, leek investeren in vastgoed in Istanbul een logische volgende stap. Maar dat liep anders dan gehoopt.
Vastgoed in Istanbul: van droom naar nachtmerrie
“Het leek een fantastisch project,” vertelt Wesley. Het ging om meerdere torenflats in Istanbul, een stad die booming was en waar de vastgoedprijzen snel stegen. De plannen waren groots: moderne woontorens, strategisch gelegen, met alle luxe voorzieningen. De verwachte opleverdatum was 2018. Alles leek in kannen en kruiken. Sneijder stapte in met een flinke investering, naar eigen zeggen tussen de twee en drie miljoen euro.
Maar het project liep al snel vertraging op. De ene na de andere deadline werd niet gehaald. “En toen kwamen we er ineens achter dat er hele andere dingen aan de hand waren,” zegt Sneijder zichtbaar aangeslagen in de podcast. Want wat begon als een veelbelovende investering, eindigde in een juridisch mijnenveld.
Justitie grijpt in: torens in beslag genomen
De vastgoedontwikkeling bleek achteraf verbonden te zijn aan een criminele organisatie. Een ontdekking die als een mokerslag aankwam. “Die torens staan er nu wel,” aldus Sneijder, “maar ik heb er nog geen euro van gezien.” De gebouwen werden door justitie in beslag genomen, waardoor alle investeerders – waaronder Wesley – met lege handen achterbleven.
De gevolgen zijn nog altijd voelbaar. “Het is nog steeds een blok aan mijn been,” vertelt hij. De ex-voetballer heeft juridische stappen ondernomen in de hoop zijn investering terug te krijgen. “Ik wil er gewoon van af en mijn geld terugzien. Daarom heb ik er een advocaat op gezet.”
Van controle naar chaos
Het verhaal van Wesley Sneijder raakt aan een universeel thema: de zoektocht naar zekerheid na een carrière vol snelheid, roem en rijkdom. Na jaren op het veld waarin alles tot in de puntjes geregeld was, wordt de overgang naar het ‘gewone leven’ soms onderschat. Voor veel topsporters is het vinden van een nieuwe balans een uitdaging. De verleiding van snelle investeringen ligt op de loer. Zeker als het gaat om een markt die je denkt te kennen, zoals Sneijder met Turkije.
Maar zelfs met alle goede bedoelingen en kennis van de cultuur, bleek het risico niet te overzien. Het contrast tussen zijn zorgvuldig opgebouwde voetbalcarrière en het financiële debacle in Istanbul is wrang.
Contrast met Yolanthe
Ondertussen lijkt ex-partner Yolanthe Cabau haar leven op een andere manier te hebben ingericht. Vanuit Los Angeles laat ze via social media regelmatig zien hoe ze werkt aan nieuwe acteerklussen, samen met hun zoon Xess Xava tijd doorbrengt en betrokken is bij diverse maatschappelijke projecten. Voor de buitenwereld lijkt haar leven licht, soepel en stijlvol.
Dat contrast is voor sommige volgers opvallend. Terwijl Yolanthe zichtbaar haar weg heeft gevonden in het internationale entertainmentcircuit, lijkt Sneijder in een fase van heroriëntatie te zitten. Zijn financiële zorgen maken deel uit van een bredere zoektocht: hoe geef je een nieuw leven vorm als de stadionlichten eenmaal uit zijn?
Een les voor velen
De titel van de podcast, Leergeld, is toepasselijk. Sneijder spreekt in alle openheid over de misstap. Niet om medelijden te wekken, maar om te waarschuwen. “Soms denk je dat je het goed voor elkaar hebt,” vertelt hij, “maar dan ontdek je pas veel later wat er echt speelt.” Zijn verhaal is een herinnering aan het belang van due diligence, en het gevaar van blind vertrouwen in mensen of projecten.
Het is dapper dat Sneijder zijn verhaal deelt. Zeker in een wereld waarin faalangst en gezichtsverlies vaak groot zijn, en zeker als publieke figuur. Door transparant te zijn over zijn financiële tegenslagen, helpt hij andere (ex-)topsporters om hun weg te vinden na hun carrière. Hij doorbreekt het taboe dat succes altijd gegarandeerd doorloopt, ook ná de sport.
Hoop op herstel
Hoewel de miljoenen nog niet terug zijn, is Sneijder de hoop nog niet kwijt. Zijn juridische stappen zijn in volle gang, al beseft hij dat het een langdurig traject kan worden. In de tussentijd richt hij zich op projecten dichter bij huis. Hij is regelmatig te zien als analist bij sportprogramma’s, en blijft een geliefd gezicht bij voetbalminnend Nederland.
Bovendien heeft hij zijn verhaal nu publiek gemaakt. Dat levert misschien geen geld op, maar wel iets dat minstens zo waardevol is: erkenning, begrip en bewustwording. Het verhaal van Sneijder is dat van een man die opnieuw leert lopen – niet op het veld, maar in het leven daarbuiten.
Slotgedachte
Wesley Sneijder was ooit het gezicht van Nederlandse voetbaltriomfen. Nu is hij het gezicht van iets anders: de kwetsbaarheid die zelfs met miljoenen op de bank nooit helemaal verdwijnt. Zijn investering in Istanbul is een harde les, maar ook een bewijs van veerkracht. Want ook al is het bedrag dat hij verloor fors, zijn wil om recht te zetten wat krom is gebleven, is minstens zo groot.
En dat verdient respect. Want in een tijd waarin succes vaak wordt afgemeten aan zichtbare rijkdom, toont Sneijder dat ware kracht zit in eerlijkheid, herstel en volharding. Met of zonder flats in Istanbul.
Algemeen
Verbijstering om PostNL-bezorger die tijdens hitte waterfles niet mag bijvullen: ´Zijn mensen écht zo?´
Op een dag waarop het kwik ruim boven de dertig graden uitstijgt, verwachten de meeste mensen wat extra medeleven voor degenen die buiten moeten werken. PostNL-bezorger Bran is zo iemand: hij fietst of rijdt van deur tot deur, met alleen zijn bezwete uniform en een lege waterfles als metgezel. Maar in plaats van een helpende hand of wat sympathie, kreeg hij iets heel anders toen hij één simpel verzoek deed: “Mag ik mijn fles even bijvullen?” Het antwoord? Een hard ‘nee’ en een dichtslaande deur.
Onbegrip in een tijd van extreem weer
Het voorval vond plaats tijdens een snikhete zomerdag, waarin de temperaturen het asfalt deden smelten en mensen massaal de schaduw opzochten. Bran, die als bezorger van PostNL meerdere uren per dag onderweg is, besloot tijdens zijn ronde aan te bellen bij een huis in de hoop even zijn waterfles te mogen bijvullen. Hij kreeg echter geen glimlach of vriendelijk gebaar, maar een ijzige afwijzing. “Geen water hier,” en klik, de deur ging dicht.
Sociale media reageren massaal op het incident
Toen het verhaal van Bran werd gedeeld op sociale media, barstte er een storm van reacties los. Velen spraken hun verontwaardiging uit. “Wat is er mis met mensen?” en “Je laat toch niemand uitdrogen in deze hitte?” waren veelgehoorde reacties. Vooral het feit dat het ging om een elementair verzoek – schoon drinkwater – stak veel mensen. Bran kreeg in elk geval online de steun die hij aan de deur had moeten krijgen.
Mensen delen eigen ervaringen en tips
Onder de reacties bevonden zich ook verhalen van andere Nederlanders die het wél goed voor hebben met bezorgers. “Ik zet standaard een koelbox buiten met flesjes water voor de bezorgers van PostNL, DHL en andere diensten,” schreef iemand. Een ander vertelde dat zij altijd even vraagt of de bezorger iets nodig heeft. “Een beetje vriendelijkheid kost niets, maar kan voor iemand anders een wereld van verschil maken.”
Een glas water als teken van menselijkheid
De discussie reikt verder dan alleen dit incident. Het roept bredere vragen op over hoe we omgaan met mensen die dagelijks hard werken voor onze diensten. Bezorgers, vuilnismannen, straatvegers en anderen die niet vanuit een gekoeld kantoor werken, verdienen extra aandacht tijdens extreme weersomstandigheden. Een flesje water aanbieden of een vriendelijk woord geven, kan hun dag maken.
Humor als copingmechanisme, maar soms ongepast
Hoewel het merendeel van de reacties ondersteunend was, doken er ook grapjes op. Eén persoon stelde voor om in plaats van water een ijsje aan te bieden. “Wil je me soms vergiftigen?” luidde de grap als reactie daarop. Het is humor met een knipoog, maar het illustreert ook hoe sommige mensen de ernst van de situatie bagatelliseren. In een tijd waarin hittegolven steeds frequenter voorkomen, is er weinig plaats voor ongepaste humor als het om basale hulp gaat.
PostNL reageert: ‘Medewerkers verdienen steun’
In een korte reactie liet PostNL weten dat het belangrijk is dat bezorgers zich ondersteund voelen. “Onze medewerkers werken hard, ook onder zware omstandigheden. Wij hopen dat klanten begrip tonen en waar mogelijk kleine hulp bieden,” aldus de woordvoerder. Hoewel het bedrijf zijn personeel voorziet van middelen, kan een beetje extra hulp van bewoners het verschil maken op een warme dag.
Kleine moeite, groot gebaar
Het verhaal van Bran is geen op zichzelf staand incident, maar een spiegel van hoe we omgaan met elkaar in een steeds hardere maatschappij. Terwijl we allemaal puffen onder de hitte, vergeten we soms dat de persoon aan de deur ook iemand is met dorst, vermoeidheid en menselijke behoeften. Een simpel gebaar zoals het bijvullen van een fles water kost niets, maar betekent alles. Laten we dat de volgende keer niet vergeten.