Algemeen
Groot drama voor Wesley Sneijder
Wesley Sneijder openhartig over miljoenenverlies: “Dit blijft een blok aan mijn been”
Terwijl zijn ex-vrouw Yolanthe Cabau haar leven voortzet tussen de palmbomen van Los Angeles, waar ze zich omringt met glamour, filmprojecten en een vleugje Hollywood, speelt zich aan de andere kant van de wereld een heel ander verhaal af. Wesley Sneijder, ooit een van de best betaalde voetballers ter wereld, kijkt inmiddels met gemengde gevoelens terug op zijn investeringen. In een openhartig gesprek in de podcast Leergeld vertelt hij over een beslissing die hem niet alleen geld, maar ook veel gemoedsrust heeft gekost.
Succesvolle carrière, grote dromen
Wesley Sneijder was jarenlang het boegbeeld van het Nederlandse voetbal. Met een indrukwekkende loopbaan bij clubs als Real Madrid, Internazionale en Galatasaray leek zijn succes grenzeloos. In die jaren stroomden de miljoenen binnen. Met zijn populariteit in Turkije en de goede contacten die hij daar opbouwde, leek investeren in vastgoed in Istanbul een logische volgende stap. Maar dat liep anders dan gehoopt.
Vastgoed in Istanbul: van droom naar nachtmerrie
“Het leek een fantastisch project,” vertelt Wesley. Het ging om meerdere torenflats in Istanbul, een stad die booming was en waar de vastgoedprijzen snel stegen. De plannen waren groots: moderne woontorens, strategisch gelegen, met alle luxe voorzieningen. De verwachte opleverdatum was 2018. Alles leek in kannen en kruiken. Sneijder stapte in met een flinke investering, naar eigen zeggen tussen de twee en drie miljoen euro.
Maar het project liep al snel vertraging op. De ene na de andere deadline werd niet gehaald. “En toen kwamen we er ineens achter dat er hele andere dingen aan de hand waren,” zegt Sneijder zichtbaar aangeslagen in de podcast. Want wat begon als een veelbelovende investering, eindigde in een juridisch mijnenveld.
Justitie grijpt in: torens in beslag genomen
De vastgoedontwikkeling bleek achteraf verbonden te zijn aan een criminele organisatie. Een ontdekking die als een mokerslag aankwam. “Die torens staan er nu wel,” aldus Sneijder, “maar ik heb er nog geen euro van gezien.” De gebouwen werden door justitie in beslag genomen, waardoor alle investeerders – waaronder Wesley – met lege handen achterbleven.
De gevolgen zijn nog altijd voelbaar. “Het is nog steeds een blok aan mijn been,” vertelt hij. De ex-voetballer heeft juridische stappen ondernomen in de hoop zijn investering terug te krijgen. “Ik wil er gewoon van af en mijn geld terugzien. Daarom heb ik er een advocaat op gezet.”
Van controle naar chaos
Het verhaal van Wesley Sneijder raakt aan een universeel thema: de zoektocht naar zekerheid na een carrière vol snelheid, roem en rijkdom. Na jaren op het veld waarin alles tot in de puntjes geregeld was, wordt de overgang naar het ‘gewone leven’ soms onderschat. Voor veel topsporters is het vinden van een nieuwe balans een uitdaging. De verleiding van snelle investeringen ligt op de loer. Zeker als het gaat om een markt die je denkt te kennen, zoals Sneijder met Turkije.
Maar zelfs met alle goede bedoelingen en kennis van de cultuur, bleek het risico niet te overzien. Het contrast tussen zijn zorgvuldig opgebouwde voetbalcarrière en het financiële debacle in Istanbul is wrang.
Contrast met Yolanthe
Ondertussen lijkt ex-partner Yolanthe Cabau haar leven op een andere manier te hebben ingericht. Vanuit Los Angeles laat ze via social media regelmatig zien hoe ze werkt aan nieuwe acteerklussen, samen met hun zoon Xess Xava tijd doorbrengt en betrokken is bij diverse maatschappelijke projecten. Voor de buitenwereld lijkt haar leven licht, soepel en stijlvol.
Dat contrast is voor sommige volgers opvallend. Terwijl Yolanthe zichtbaar haar weg heeft gevonden in het internationale entertainmentcircuit, lijkt Sneijder in een fase van heroriëntatie te zitten. Zijn financiële zorgen maken deel uit van een bredere zoektocht: hoe geef je een nieuw leven vorm als de stadionlichten eenmaal uit zijn?
Een les voor velen
De titel van de podcast, Leergeld, is toepasselijk. Sneijder spreekt in alle openheid over de misstap. Niet om medelijden te wekken, maar om te waarschuwen. “Soms denk je dat je het goed voor elkaar hebt,” vertelt hij, “maar dan ontdek je pas veel later wat er echt speelt.” Zijn verhaal is een herinnering aan het belang van due diligence, en het gevaar van blind vertrouwen in mensen of projecten.
Het is dapper dat Sneijder zijn verhaal deelt. Zeker in een wereld waarin faalangst en gezichtsverlies vaak groot zijn, en zeker als publieke figuur. Door transparant te zijn over zijn financiële tegenslagen, helpt hij andere (ex-)topsporters om hun weg te vinden na hun carrière. Hij doorbreekt het taboe dat succes altijd gegarandeerd doorloopt, ook ná de sport.
Hoop op herstel
Hoewel de miljoenen nog niet terug zijn, is Sneijder de hoop nog niet kwijt. Zijn juridische stappen zijn in volle gang, al beseft hij dat het een langdurig traject kan worden. In de tussentijd richt hij zich op projecten dichter bij huis. Hij is regelmatig te zien als analist bij sportprogramma’s, en blijft een geliefd gezicht bij voetbalminnend Nederland.
Bovendien heeft hij zijn verhaal nu publiek gemaakt. Dat levert misschien geen geld op, maar wel iets dat minstens zo waardevol is: erkenning, begrip en bewustwording. Het verhaal van Sneijder is dat van een man die opnieuw leert lopen – niet op het veld, maar in het leven daarbuiten.
Slotgedachte
Wesley Sneijder was ooit het gezicht van Nederlandse voetbaltriomfen. Nu is hij het gezicht van iets anders: de kwetsbaarheid die zelfs met miljoenen op de bank nooit helemaal verdwijnt. Zijn investering in Istanbul is een harde les, maar ook een bewijs van veerkracht. Want ook al is het bedrag dat hij verloor fors, zijn wil om recht te zetten wat krom is gebleven, is minstens zo groot.
En dat verdient respect. Want in een tijd waarin succes vaak wordt afgemeten aan zichtbare rijkdom, toont Sneijder dat ware kracht zit in eerlijkheid, herstel en volharding. Met of zonder flats in Istanbul.
De zaak rond de verdwijning en het tragische lot van de kleine Émile Soleil blijft Frankrijk en ver daarbuiten diep bezighouden. Wat begon als een verm!ssingsmelding in een rustig berggehucht groeide uit tot een van de meest aangrijpende en raadselachtige dossiers van de afgelopen jaren. Nieuwe forensische bevindingen werpen nu opnieuw een schaduw over het verhaal en zorgen voor een pijnlijke heropleving van vragen die tot op de dag van vandaag onbeantwoord blijven.
Een zomerdag die alles veranderde
Op 8 juli 2023 bracht de toen 2,5-jarige Émile Soleil een zomerse dag door bij zijn grootouders in Le Haut-Vernet, een klein en afgelegen dorpje in de Franse Alpen. Het gehucht telt slechts enkele tientallen inwoners en staat bekend om zijn rust, natuur en hechte gemeenschap. Niemand kon vermoeden dat deze rustige omgeving het decor zou worden van een drama dat het hele land zou raken.
Volgens de laatste bevestigde waarnemingen speelde Émile in de namiddag rond 17.00 uur in een steegje nabij het huis van zijn grootouders. Zij waren op dat moment bezig met de voorbereidingen voor een uitje en hadden niet meteen door dat de peuter uit het zicht was verdwenen. Toen de stilte te lang duurde en Émile nergens te vinden was, sloeg de paniek toe.
Een z0ektocht zonder precedent
Vrijwel direct na de verm!ssingsmelding werd een grootschalige z0ekactie op touw gezet. Honderden mensen, waaronder p0litieagenten, gendarmes, vrijwilligers en redd!ngswerkers, doorzochten het bergachtige gebied. Speurh0nden werden ingezet, helikopters met warmtecamera’s cirkelden boven het dorp en elk pad, ravijn en bosrand werd zorgvuldig uitgekamd.
De omstandigheden waren moeilijk: steile hellingen, dichte begroeiing en wisselende weersomstandigheden bemoeilijkten het werk. Ondanks de enorme inzet bleef elke dag zonder resultaat. Wat aanvankelijk werd gezien als een mogelijke verdwaling of ongeluk, veranderde langzaam in een mysterie dat steeds zwaarder begon te wegen.
Nationale en internationale aandacht
Na weken en maanden zonder duidelijkheid groeide de zaak uit tot een nationaal symbool van onmacht en verdriet. Posters met de foto van de blonde peuter verschenen in dorpen en steden door heel Frankrijk. Media besteedden dagelijks aandacht aan de z0ektocht, terwijl ook internationale nieuwsorganisaties het verhaal oppikten.
Geruchten deden volop de ronde: was Émile verdwaald en ten prooi gevallen aan de natuur, was er sprake van een ongeval, of was er iets anders aan de hand? Officiële instanties hielden zich op de vlakte en benadrukten dat alle scenario’s openbleven.
Een schokkende vondst
Eind maart 2024 kwam er onverwacht een doorbraak. Een wandelaar stuitte tijdens een tocht op menselijke resten op een steil bergpad, op ongeveer 25 minuten lopen van het dorp. Forensisch onderzoek bevestigde later dat het ging om de schedel van Émile. In de omgeving werden ook andere botten, een T-shirt en ondergoed aangetroffen.
Opvallend was dat de resten niet begraven waren, maar bloot hadden gelegen aan weer en wind. Daarnaast vertoonde de kleding geen tekenen van langdurige blootstelling aan de elementen. Dit voedde de hypothese dat het lichaam mogelijk elders was geweest en pas later op deze plek was neergelegd.
Nieuwe forensische inzichten
Nu, ruim een jaar na de vondst, zijn er nieuwe details bekend geworden uit forensisch onderzoek, zo meldt de Franse zender BFMTV op basis van bronnen dicht bij het onderzoek. Deskundigen hebben letsel vastgesteld aan de schedel van Émile dat niet overeenkomt met een val, een aanrijding of een mogelijke confrontatie met dieren.
Volgens de onderzoekers wijst het letsel op een doelgerichte harde klap met een voorwerp. Daarmee wordt een ongeluk steeds minder waarschijnlijk en komt de mogelijkheid van menselijk ingrijpen nadrukkelijker in beeld. Officiële instanties blijven voorzichtig in hun formuleringen, maar erkennen dat deze bevinding het onderzoek in een andere richting duwt.
Focus op de directe omgeving
In maart 2025 werden de grootouders van Émile, samen met een oom en tante, aangehouden voor verhoor. Zij werden verdacht van mogelijke betrokkenheid bij d00dslag en het verbergen van een lichaam. Na intensieve ondervragingen werden zij echter weer vrijgelaten, bij gebrek aan voldoende bewijs om hen vast te houden.
Een buurman, die geldt als belangrijke getuige, verklaarde dat hij Émile kort voor zijn verdwijning nog had gezien. Hij zou ook familieleden in dezelfde richting hebben zien lopen. Tegenstrijdigheden in verklaringen over tijdstippen en gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat justitie de directe kring rond het kind nauwlettend blijft volgen.
Een zaak die blijft knagen
Hoewel er momenteel niemand wordt vervolgd, is het onderzoek nog altijd gaande. Justitie houdt rekening met het scenario dat Émile het dorp nooit levend heeft verlaten. Een van de hypotheses is dat zijn lichaam gedurende langere tijd in een afgesloten ruimte, zoals een schuur of bijgebouw, heeft gelegen voordat het uiteindelijk op de vindplaats terechtkwam.
Deze veronderstelling roept veel vragen op binnen en buiten Frankrijk. Hoe kon zoiets plaatsvinden in een klein en hecht dorp? Wie wist wat, en wanneer? En waarom is er na al die tijd nog geen definitieve duidelijkheid?
Collectief verdriet en onmacht
De zaak rond Émile Soleil raakt aan iets universeels: de kwetsbaarheid van kinderen en het diepe gevoel van onrecht wanneer een jong leven abrupt eindigt. Voor veel mensen staat het dossier symbool voor onbeantwoorde vragen en het pijnlijke besef dat sommige mysteries misschien nooit volledig zullen worden opgelost.
Tegelijkertijd is er hoop dat de waarheid, hoe moeilijk ook, ooit alsnog aan het licht komt. Elk nieuw detail, elk forensisch inzicht en elke verklaring kan bijdragen aan een beter begrip van wat er die zomerdag in 2023 is gebeurd.
Blijvende impact
Meer dan twee jaar na de verdwijning blijft de naam van Émile Soleil verbonden aan een van de meest aangrijpende zaken van Frankrijk. De affaire blijft het publieke debat voeden en laat zien hoe groot de behoefte is aan duidelijkheid, gerechtigheid en afsluiting.
Of die er ooit volledig zullen komen, blijft onzeker. Wat vaststaat, is dat het verhaal van Émile diepe sporen heeft nagelaten en dat velen blijven hopen op antwoorden die recht doen aan het korte leven van een jongetje dat nooit vergeten zal worden.