Algemeen
Wat dreef Klaas Bijl tot de wanhoopsdaad? Een reconstructie van verdriet, waarschuwingen en gemiste signalen
De tragedie rond Klaas Bijl en zijn kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) heeft Nederland diep geraakt. Wat begon als een zorgwekkende vermissingszaak, eindigde in een hartverscheurend drama. Inmiddels is bevestigd dat de lichamen van Klaas en zijn kinderen zijn aangetroffen in een auto die uit het water werd gehaald bij Winschoten. De centrale vraag die velen bezighoudt: hoe kon dit gebeuren?
Toenemende spanningen
Volgens bekenden van het gezin begon de situatie te escaleren na een moeizame relatiebreuk tussen Klaas Bijl (67) en de moeder van de kinderen. De twee zouden verwikkeld zijn geweest in een slepende vechtscheiding, waarbij Bijl nog slechts beperkt omgangsrecht had. Hij mocht zijn kinderen slechts twee weekenden per maand zien. Volgens een buurtbewoner had hij het daar mentaal erg moeilijk mee.
De moeder van de kinderen woonde sinds eind vorig jaar bij haar zus in Delfzijl. Ze was samen met Jeffrey, Emma en een kind uit een eerdere relatie gevlucht uit het huis dat ze met Klaas had gedeeld. Volgens bekenden voelde ze zich niet veilig meer. Klaas zou regelmatig onder invloed zijn geweest en spullen in huis vernield hebben.
Onheilspellende signalen
Op vrijdag 16 mei, een dag vóór de vermissing, stuurde Klaas verontrustende appjes naar zijn ex-partner. Daarin zou hij gezegd hebben dat “er iets ging gebeuren” en dat ze het verlies “wel te boven zou komen”. De moeder vertrouwde het niet en schakelde de p0litie in. Agenten gingen poolshoogte nemen bij de woning van Klaas, maar zagen op dat moment geen directe reden om de kinderen bij hem weg te halen. De kinderen bleven bij hun vader.
Een dag later, op zaterdagmiddag, nam Klaas de kinderen mee. Volgens zijn vriendin Mirka zei hij tegen de kinderen dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Toen ze vroegen of zij mee mocht, antwoordde hij: “Nee, we gaan naar het paradijs.” Hij reed weg in zijn grijze Toyota Avensis. Sindsdien ontbrak elk spoor.
Eén enkel teken van leven
Zondagavond kwam er een kort moment van hoop. Klaas belde met een kennis in Beerta om een teken van leven te geven. Hij vertelde dat het “goed ging” met de kinderen en dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Daarna hing hij op. Het was het laatste dat van hem vernomen werd.
Op dat moment was al een Amber Alert verspreid en zette de p0litie alles op alles. Honderden agenten, burgers en speurhondenteams zochten dagenlang in Nederland én over de grens in Duitsland. Toch leverde het lange tijd niets op.
De brief
Dinsdagochtend maakte de p0litie bekend dat er een handgeschreven brief van Klaas Bijl was gevonden. De inhoud van de brief werd niet openbaar gemaakt, maar de toon was zorgwekkend. De p0litie liet weten dat de tekst aanleiding gaf om ernstig te vrezen voor het leven van de kinderen.
In de brief stonden aanwijzingen dat Klaas van plan was zichzelf én zijn kinderen iets aan te doen. Of dit al langer gepland was of het gevolg van een plotselinge psychische instorting, is nog onduidelijk. Maar dat hij geen uitweg meer zag, staat vast.
De vondst van de auto
Op dinsdagavond rond 20.30 uur werd in het water aan de Renselweg in Winschoten een auto aangetroffen. Het ging om een voertuig van hetzelfde type en model als waarin Klaas was vertrokken. Later op de avond werd bevestigd dat het inderdaad ging om zijn Toyota Avensis. In de auto werden meerdere lichamen aangetroffen.
Hoewel formele identificatie nog plaatsvindt, is duidelijk dat hiermee een eind kwam aan de dagenlange onzekerheid. De hoop op een goede afloop was definitief vervlogen.
Systemen onder druk
Het drama heeft veel vragen opgeroepen over de rol van instanties en signalering. Waarom mochten de kinderen bij hun vader blijven na onheilspellende berichten? Was er voldoende toezicht? Hoe wordt er omgegaan met meldingen in conflictscheidingen?
Deskundigen benadrukken dat het vaak moeilijk is om te voorspellen wanneer iemand daadwerkelijk overgaat tot een wanhoopsdaad. “Er zijn duizenden mensen in een complexe scheiding. Slechts zelden leidt dat tot een drama als dit,” stelt een hoogleraar familierecht. “Maar elk signaal moet serieus genomen worden.”
Een stil verdriet
Voor de familie van Jeffrey en Emma is het verdriet nauwelijks te bevatten. In een verklaring via de organisatie Namens de Familie lieten zij weten radeloos te zijn, maar dankbaar voor alle hulp en steun. “We hebben gezocht, gehoopt en gebeden. Dit is een onvoorstelbaar verlies.”
Ook in Beerta, waar de kinderen voor het laatst gezien zijn, heerst verslagenheid. Op scholen, sportverenigingen en in de buurt worden herdenkingsmomenten voorbereid. Burgers en hulpverleners rouwen gezamenlijk.
Wat blijft er achter?
Het drama rond Klaas Bijl en zijn kinderen laat diepe sporen na. Het roept fundamentele vragen op over ouderschap, machteloosheid en het falen van systemen die bedoeld zijn om te beschermen. Maar bovenal is het een tragedie die drie levens heeft gekost en talloze anderen heeft geraakt.
In zijn wanhoop lijkt Klaas de controle te zijn verloren. Wat hem dreef, zullen we wellicht nooit volledig begrijpen. Wat rest is de herinnering aan twee jonge kinderen die veel te vroeg uit het leven zijn gerukt – en de hoop dat hun verhaal aanleiding zal zijn voor betere bescherming, vroegere interventie en meer bewustzijn rond vechtscheidingen en psychische nood.
Marco Borsato breekt in slotwoord: “Er is maar een klein deel van de waarheid verteld”
De tweede zittingsdag in de str*fzaak tegen Marco Borsato verliep donderdag bijzonder intens. Waar zijn advocaten eerder op de dag fel uithaalden naar het 0penbaar Ministerie (OM) en de media, greep Borsato zijn laatste woord aan om zijn eigen emoties te uiten — en enkele opmerkelijke details te delen die volgens hem een ander licht werpen op de zaak.
De zanger, zichtbaar geëmotioneerd en gefrustreerd, sprak met trillende stem over wat hij omschreef als “onvolledige waarheidsvinding” en “een proces dat niet het hele verhaal vertelt.”
Eerste zittingsdag: vijf maanden geëist
Op dinsdag trapte het 0penbaar Ministerie de str*fzaak af met een forse eis. Volgens het OM heeft Borsato zich in het verleden schuldig gemaakt aan ongepast gedrag tegenover de destijds minderjarige Asmara Thielen.
Het OM achtte de beschuldigingen bewezen en eiste een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf maanden. Die eis veroorzaakte direct grote beroering — niet alleen in de rechtszaal, maar ook in de publieke opinie.
Volgens het OM zou het gedrag van Borsato zich hebben afgespeeld in een periode waarin hij regelmatig contact had met de familie Thielen. De aanklacht draait om gebeurtenissen die zich meer dan tien jaar geleden zouden hebben voorgedaan.
De verdediging, bestaande uit het bekende advocatenduo Geert-Jan en Carry Knoops, stelde echter dat het onderzoek van het OM eenzijdig en onvolledig is geweest.
Knoops hekelt “tunnelvisie”
Tijdens hun pleidooi op de tweede dag spaarden de advocaten van Borsato de aanklager niet. Volgens Geert-Jan Knoops is er sprake van tunnelvisie bij het 0penbaar Ministerie, waarbij alleen informatie is gebruikt die past binnen hun overtuiging van schuld.
“Ontlastend materiaal is structureel genegeerd,” stelde Knoops scherp. “Het onderzoek van het OM is selectief en mist wetenschappelijke onderbouwing. Dit is geen evenwichtige waarheidsvinding.”
De advocaat verwees onder meer naar rapporten van rechtspsycholoog Peter van Koppen, die volgens hem verkeerd zijn samengevat en gepresenteerd. Daarnaast haalde Knoops uit naar misdaadverslaggever John van den Heuvel, die volgens hem te veel invloed heeft gehad op de beeldvorming rond de zaak.
“Het publieke debat is vertroebeld door meningen, niet door feiten,” aldus de raadsman.
Borsato neemt zelf het woord
Toen Marco Borsato daarna zelf het woord nam, veranderde de sfeer in de rechtszaal volledig. De zanger, die tot dan toe vooral geluisterd had, richtte zich tot de rechtbank met een mengeling van boosheid, verdriet en wanhoop.
Zijn stem trilde toen hij begon te spreken.
“Er is van mij een karikatuur gemaakt,” zei hij. “Wat over mij gezegd wordt, is niet het hele verhaal. Slechts een klein deel van de waarheid is gedeeld.”
Hij verwees naar persoonlijke observaties binnen het gezin van de aangeefster, die volgens hem niet in het dossier zijn opgenomen. Volgens Borsato laten bepaalde documenten en beelden zien dat er sprake was van een ongewone gezinssituatie, waarin grenzen volgens hem “opmerkelijk los” werden gehanteerd.
De zanger beweerde dat hij die informatie aantrof op een computer van de moeder van het meisje, die destijds actief betrokken was bij zijn fanclub. Volgens hem bewijzen die gegevens dat er meer aan de hand was dan wat nu wordt gepresenteerd.
“Ik heb drie ordners vol met materiaal dat niet in het dossier zit,” verklaarde hij. “Aan deze rechtbank is maar een klein stukje van het totale verhaal verteld.”
Spanning stijgt in de rechtszaal
Volgens rechtbankverslaggeefster Saskia Belleman van De Telegraaf was de spanning in de zaal voelbaar.
“Zijn stem trilt, hij is boos en verontwaardigd,” schreef ze op X. “Dit is duidelijk iemand die zes jaar lang alles heeft opgekropt en het nu eruit laat komen.”
Borsato klaagde dat het OM volgens hem geen interesse toont in ontlastend bewijs en dat het dossier te veel vanuit één perspectief is opgebouwd.
“Waarom worden alleen de verklaringen die mij verdacht maken gedeeld, en niet de andere kant van het verhaal?” vroeg hij zichtbaar geëmotioneerd. “Ik wil geen speciale behandeling, alleen een eerlijke.”
Zijn verklaring maakte veel indruk. In tegenstelling tot zijn eerdere, meer beheerste optreden, sprak hij ditmaal met emotionele intensiteit, alsof hij eindelijk zijn stem terugvond na jaren van zwijgen.
Woede over media-aandacht
Een belangrijk deel van zijn slotwoord richtte Borsato tot de media. Hij sprak over de impact van jarenlange berichtgeving, waarin volgens hem te vaak werd gespeculeerd zonder volledige kennis van de feiten.
“Journalisten hebben mijn leven kapotgeschreven,” zei hij fel. “Zonder context, zonder bewijs. Er is een beeld ontstaan dat niets met de werkelijkheid te maken heeft.”
Hij benadrukte dat hij niet eerder op uitspraken in de pers reageerde omdat elk woord “zou worden verdraaid of uit verband gehaald.”
“Vandaag spreek ik omdat ik niet langer kan zwijgen,” vervolgde hij. “Ik heb altijd geloofd dat de waarheid vroeg of laat boven water komt.”
Zijn woorden klonken niet alleen als een verdediging, maar ook als een aanklacht tegen de manier waarop publieke processen in Nederland tegenwoordig verlopen — via krantenkoppen, sociale media en talkshowtafels.
Advocaten sluiten zich aan bij zijn kritiek
Na het slotwoord van Borsato voegden zijn advocaten er kort aan toe dat hun cliënt “volledig open” is geweest in zijn verklaringen en nooit gebruik heeft gemaakt van zijn zwijgrecht. Volgens hen toont dit aan dat hij niets te verbergen heeft.
“Onze cliënt heeft alles beantwoord, hoe moeilijk of pijnlijk ook,” aldus Carry Knoops. “Hij heeft vertrouwen in de rechtsstaat, maar verwacht wel dat de hele waarheid wordt bekeken.”
Zowel zij als haar man wezen erop dat de rechtbank de taak heeft alle kanten van het verhaal te belichten, ook die welke ongemakkelijk of tegenstrijdig zijn.
De menselijke kant
Voor wie Marco Borsato donderdag zag, was het duidelijk dat deze zaak hem niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk zwaar weegt. Zijn gezicht was vermoeid, zijn houding gespannen.
“Ik ben leeg,” zei hij eerder deze week na afloop van de zitting. “Er is zoveel gezegd, en toch lijkt niemand echt te luisteren.”
De woorden resoneren bij veel mensen die de zaak volgen. Want ongeacht de uiteindelijke uitspraak is duidelijk dat de gevolgen voor de zanger — zowel privé als publiek — enorm zijn geweest.
Reacties na afloop
Na afloop van de zitting bleef het lang stil buiten de rechtbank. Toen Borsato uiteindelijk verscheen bij de uitgang, werd hij opgewacht door tientallen camera’s en verslaggevers.
Hij sprak kort, maar bleef kalm:
“Wat ik te zeggen had, heb ik in de rechtszaal gezegd. Daar hoort het thuis.”
Vervolgens stapte hij in een gereedstaande auto en vertrok zonder verdere toelichting.
De uitspraak
De rechtbank zal de komende weken alle verklaringen en bewijsstukken bestuderen. Naar verwachting volgt de uitspraak in november.
Het 0penbaar Ministerie heeft aangegeven dat er geen aanvullend onderzoek meer zal plaatsvinden, tenzij de rechtbank dat noodzakelijk acht.
Voor Borsato en zijn verdediging breekt daarmee een zenuwslopende periode aan, waarin zij moeten afwachten hoe de rechters de bewijslast wegen.
Conclusie
De tweede zittingsdag in de zaak tegen Marco Borsato bracht een golf van emotie, spanning en onthullingen met zich mee. De zanger gebruikte zijn laatste woord om zijn frustraties te uiten over het onderzoek, de media en de manier waarop zijn zaak is behandeld.
“Aan uw rechtbank is maar een klein stukje van de waarheid verteld,” zei hij.
Met die woorden sloot Borsato zijn verklaring af — een moment dat volgens velen de meest intense scène van het hele proces tot nu toe vormde.
Of zijn pleidooi invloed zal hebben op de uiteindelijke uitspraak, zal de komende weken blijken. Wat vaststaat: de stilte is doorbroken, en het vertrouwen in een eerlijke afloop staat nu centraal.