Algemeen
Hondsdolle Wout Weghorst verliest zelfbeheersing en haalt uit naar camera
Wout Weghorst uit frustratie na Ajax-gelijkspel: “De emoties werden me gewoon even te veel”
Het was opnieuw een veelbewogen dag voor Wout Weghorst. De spits van Ajax, die dit seizoen vooral vanaf de bank moet toekijken, liet na het gelijkspel tegen FC Groningen al blijken dat zijn geduld op is. Maar ook na het duel met FC Twente liet de aanvaller van zich horen – én zien. Een felle reactie richting een cameraman leverde hem online kritiek op, maar Weghorst houdt voet bij stuk: “Soms is het gewoon even genoeg.”
De 31-jarige aanvaller voelt zich ondergewaardeerd, en dat begon zich de afgelopen weken steeds nadrukkelijker te uiten. Met name het feit dat hij ondanks zijn doelpuntenproductie telkens pas in de tweede helft mag invallen, zit hem hoog.
Geen basisplaats, wél topscorer
Wout Weghorst is dit seizoen een opvallende naam in de selectie van Ajax. Niet vanwege zijn extravagante spel of uitgesproken uitspraken – al ontbreekt het hem daar niet aan – maar omdat hij ondanks zijn beperkte speelminuten inmiddels clubtopscorer is met tien doelpunten. Dat doet hij als invaller, keer op keer.
Toch lijkt coach Francesco Farioli telkens te kiezen voor Brian Brobbey als basisspits. Een keuze die onder fans én analisten steeds meer vragen oproept. Brobbey wist in 30 Eredivisie-wedstrijden slechts vier doelpunten te maken en gaf drie assists – cijfers die doorgaans niet goed zijn voor een vaste basisplaats in de spits van Ajax.
Weghorst daarentegen grijpt iedere invalbeurt met beide handen aan. Hij scoort, zet druk en straalt honger uit. En dat maakt zijn frustratie des te begrijpelijker.
Doelpunt én frustratie tegen FC Twente
Ook in het duel met FC Twente liet Weghorst weer van zich horen. Nadat hij in de tweede helft werd ingebracht, trof hij het net. Zijn eerste goal werd echter afgekeurd, wat zichtbaar tot woede leidde. Niet veel later scoorde hij alsnog – en dat doelpunt telde wel.
Toch had zijn goal weinig invloed op de titelrace. Ajax won weliswaar met 2-0, maar concurrent PSV deed wat het moest doen en versloeg Sparta met 1-3. Daardoor ging de landstitel voor de 26e keer naar Eindhoven.
Voor Weghorst, die in zijn lange loopbaan nog nooit kampioen werd, is het opnieuw een gemiste kans op eremetaal. Een bittere pil, en dat werd na afloop pijnlijk zichtbaar.
Incident met camera: “Altijd op mij gericht”
Na de wedstrijd liep Weghorst zichtbaar geëmotioneerd over het veld. Toen een cameraman hem benaderde, sloeg de spits in een impulsieve reflex naar de camera. De beelden gingen snel rond op sociale media en leverden hem stevige kritiek op. Veel kijkers vonden zijn reactie ongepast, vooral omdat het om een live-uitzending ging.
Maar volgens Weghorst had zijn reactie alles te maken met de emotionele lading van het moment. “De emotie kwam gewoon boven. Dat gebeurt als je ergens alles voor geeft,” legde hij later uit. “Het is jammer dat die camera altijd op mij gericht moet zijn. Hij zag dat ik in tranen was, en tóch kwam hij dichterbij. Dan voel je je op dat moment niet gehoord of gerespecteerd.”
Geen spijt, wel reflectie
Hoewel de spits de actie achteraf niet mooi vindt, heeft hij er naar eigen zeggen geen spijt van. “Ik begrijp dat mensen het heftig vinden, maar ik ben ook maar een mens,” aldus Weghorst. “Iedereen heeft een grens. En gisteren werd het me gewoon even te veel.”
Hij verwijst ook naar eerdere momenten waarin hij zich overweldigd voelde. “In Groningen gebeurde iets soortgelijks. Toen voelde ik me ook al opgejaagd. Je wil je even terugtrekken, maar dat lukt niet als er een camera in je gezicht hangt vanaf seconde één.”
Zijn uitspraak “misschien ligt het aan mij” laat zien dat hij zijn eigen aandeel niet uitsluit. Tegelijkertijd geeft hij aan dat media soms te weinig rekening houden met de menselijke kant van topsport.
Emotie of onprofessioneel?
De beelden van Weghorst die de camera wegduwt, hebben geleid tot uiteenlopende reacties. Sommige analisten en journalisten vonden zijn gedrag onprofessioneel. Anderen pleitten juist voor meer begrip. “Je ziet een speler die alles geeft en zich voortdurend moet bewijzen, maar zelden het vertrouwen krijgt,” schreef een supporter op X (voorheen Twitter). “Misschien moeten we iets minder snel oordelen.”
Ook andere fans sprongen voor hem in de bres: “Wout draagt Ajax dit seizoen met zijn goals. Laat hem eens starten en je ziet een ander elftal.” En: “Hij verdient respect, geen camera in zijn gezicht terwijl hij kapot zit.”
Een loopbaan zonder prijs – en dat vreet
Wat het extra schrijnend maakt, is dat Weghorst in zijn carrière – die hem onder andere langs Wolfsburg, Burnley, Besiktas en Manchester United bracht – nog nooit kampioen werd. Voor iemand met zijn mentaliteit en arbeidsethos is dat een leegte die knaagt. Het idee dat dit seizoen opnieuw zonder prijs eindigt, raakt hem diep.
Hij benadrukt dat zijn uitbarsting niet tegen de media gericht was, maar uit frustratie over de situatie kwam. “Ik ben niet boos op die cameraman persoonlijk. Maar op dat moment… ja, dan is het gewoon even op.”
Toekomst bij Ajax onzeker?
De toekomst van Weghorst bij Ajax blijft onduidelijk. Zijn huidige prestaties spreken voor zich, maar de rol als invaller wringt. Of hij volgend seizoen nog in Amsterdam speelt, zal afhangen van gesprekken met de technische staf én zijn eigen ambities.
Eén ding is zeker: Weghorst heeft laten zien dat hij zich altijd inzet, altijd strijdt – en soms ook mens is. Met tranen, frustratie en alles wat daarbij hoort.
CRAZY moment Ajax striker Wout Weghorst bats camera away 🤯
This comes after Ajax dropped a significant lead, handing PSV the Eredivisie title. pic.twitter.com/GmTG01PpuH
— Men in Blazers (@MenInBlazers) May 18, 2025
Conclusie: Wout Weghorst laat hart spreken in moeilijk seizoen
Wout Weghorst is niet alleen topscorer van Ajax, maar ook een van de meest uitgesproken spelers van het seizoen. Zijn passie en vechtlust zijn bewonderenswaardig, maar brengen ook kwetsbaarheid met zich mee. Na weer een seizoen zonder titel, en na wederom op de bank te zijn gestart, kwamen de emoties tot uitbarsting.
De kritiek op zijn reactie richting de camera is begrijpelijk, maar toont ook de keerzijde van het publieke leven van een topsporter. Weghorst is mens – en soms laat een mens zich even gaan.
Of hij zich herpakt en volgend jaar in de basis staat, blijft de vraag. Maar dat hij zich blijft geven, staat buiten kijf. Wout Weghorst heeft het hart op de tong én op het veld – en dat maakt hem tot een speler die blijft opvallen.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.