Algemeen
Valentijn Driessen loopt woest weg bij VI na ruzie met Wilfred Genee: ´Flikker toch op man!´
ij Vandaag Inside is het wel vaker onrustig, maar de uitzending van maandagavond ging er bijzonder heftig aan toe. In de online rubriek In de Wandelgangen ontstond een felle confrontatie tussen tafelgast Valentijn Driessen en presentator Wilfred Genee. Aanleiding was een podcastinterview dat Genee had gehouden met de omstreden militair Marco Kroon. Het gesprek liep zo uit de hand dat Driessen boos opstond en de studio verliet.
Lof voor Marco Kroon
Wilfred Genee sprak vol bewondering over zijn interview met Marco Kroon in zijn podcast Zolang het leuk is. Hij omschreef het gesprek als openhartig en indrukwekkend. Kroon vertelde onder meer hoe hij na het ontvangen van de Militaire Willems-Orde een halve fles wodka opdronk uit pure emotie. Genee gaf aan dat het hem raakte: “Je zag zijn kwetsbaarheid. Dat maakte hem menselijk.”
Valentijn Driessen reageert fel
Maar Valentijn Driessen had grote moeite met de lof die Genee uitsprak voor Kroon. Hij liet duidelijk weten weinig sympathie te voelen voor militairen. “Ze praten in doemscenario’s, verwachten applaus en bagatelliseren de gevolgen van hun daden,” zei hij scherp. Volgens hem wordt kritiek vaak te makkelijk afgedaan als onbegrip voor ‘het dienen van het vaderland’.
Escalatie van de discussie
De discussie escaleerde toen Genee de podcastverhalen bleef verdedigen. Driessen reageerde fel: “We gaan hier toch niet een propaganda-podcast zitten evalueren?” De sfeer werd grimmig en uiteindelijk gooide Driessen eruit: “Flikker op, man,” waarna hij opstond en vertrok. De rest van de tafel bleef verbijsterd achter.
Korte pauze en terugkeer
Na een korte pauze keerde Driessen terug, zichtbaar kalmer maar nog altijd op scherp. Hij gaf aan dat hij gewoon “even stoom moest afblazen”. Toch was de spanning voelbaar, en het vertrouwde groepsgevoel leek verdwenen. De confrontatie had iets gebroken in de dynamiek van het programma.
Marco Kroon en zijn controversiële verleden
Het middelpunt van de controverse, Marco Kroon, is geen onbekende voor het Nederlandse publiek. Hij werd onderscheiden voor zijn inzet als militair, maar kwam ook in opspraak vanwege gewelddadig gedrag tegen een agent. In de podcast zei hij: “Ik heb fouten gemaakt, maar ik ben geen monster.” Genee wilde die menselijke kant benadrukken, iets wat Driessen niet kon waarderen. “Je kunt niet alles goedpraten omdat iemand ooit iets heldhaftigs heeft gedaan,” zei hij.
Valentijn Driessen: De sportjournalist met een uitgesproken stijl
Valentijn Driessen staat bekend als een uitgesproken sportjournalist, met een lange staat van dienst bij De Telegraaf. Zijn mening is vaak direct, confronterend en niet zelden polariserend. Maar dat hij de studio daadwerkelijk zou verlaten, is een zeldzaamheid. Ook voor het programma was dit een uitzonderlijk moment.
De impact op social media en de toekomst van Driessen bij Vandaag Inside
De sociale media stonden na afloop bol van de reacties. Veel kijkers prezen Driessen omdat hij zijn grenzen aangaf, terwijl anderen zijn gedrag overdreven vonden. De uitroep “flikker op man” werd veel geciteerd en het fragment ging razendsnel rond op X en Instagram. Of dit incident gevolgen heeft voor Driessens rol in de show, moet nog blijken.
Wat deze botsing vooral laat zien, is hoe verschillend mensen kunnen reageren op gevoelige thema’s als eer, geweld en menselijkheid. De uitzending van maandagavond zal nog lang onderwerp van gesprek blijven – aan tafel én online.
Algemeen
De laatste wens van Paus Franciscus schokt gelovigen wereldwijd: “We waren er al bang voor”
Paus Franciscus: een leven van eenvoud, liefde en verbinding
Op een zonnige dag in december 1936 werd in het bruisende Buenos Aires een jongen geboren die later de wereld zou raken met zijn eenvoud en menselijkheid. Jorge Mario Bergoglio, zoon van Italiaanse immigranten, groeide op in een huis waar liefde, traditie en geloof centraal stonden. Zijn jeugd was gevuld met warme familiemomenten: samen eten aan tafel, lachen met zijn broers en zussen, en elke zondag met zijn moeder naar de kerk wandelen.
Al van jongs af aan viel Jorge op door zijn nieuwsgierigheid en gevoeligheid. Hij had oog voor mensen, luisterde graag naar verhalen en had een natuurlijk mededogen. Hoewel hij aanvankelijk een opleiding volgde tot chemisch technicus, voelde hij al snel dat zijn roeping elders lag – dichter bij de mensen, dichter bij het hart.
Een onverwachte reis omhoog
In 1958 sloot hij zich aan bij de jezuïetenorde, een kloosterorde die bekendstaat om haar intellectuele diepgang en sociale inzet. Het was het begin van een reis die hem zou leiden naar het hoogste ambt binnen de katholieke kerk, al had hij dat zelf nooit als doel voor ogen.
In 1998 werd hij benoemd tot aartsbisschop van Buenos Aires, een functie waarin hij zich snel onderscheidde door zijn nabijheid tot de armen en zijn sobere levensstijl. In plaats van met een dienstauto, verplaatste hij zich per bus of metro. Zijn bescheidenheid viel op. In 2001, toen hij tot kardinaal werd benoemd, reisde hij opnieuw zonder entourage naar Rome – trouw aan zijn principes.
Toen hij in 2013 door het conclaaf werd verkozen tot paus, koos hij als eerste in de geschiedenis voor de naam Franciscus – een eerbetoon aan Sint Franciscus van Assisi, de heilige van eenvoud, vrede en natuur. Vanaf dat moment voelde de wereld: er waait een nieuwe wind door het Vaticaan.
Eenvoud als kracht
In plaats van te gaan wonen in het weelderige pauselijk appartement in het Apostolisch Paleis, koos Franciscus voor een bescheiden kamer in Casa Santa Marta, een pension in Vaticaanstad. Daar genoot hij van rustige ochtenden, een simpel ontbijt en gesprekken met personeel. Hij wilde benaderbaar zijn, menselijk blijven – ook als geestelijk leider van miljoenen gelovigen.
Zijn voorkeuren waren eenvoudig: polenta, bonen, brood en pizza. Zijn kok, Sergio Dussin, vertelde dat de paus geregeld tijdens het eten opstond om iemand te omhelzen of een verhaal aan te horen. Ceremonies en protocol interesseerden hem minder dan echte ontmoetingen. Hij geloofde dat aandacht en nabijheid belangrijker waren dan symboliek en macht.
Liefde voor de aarde
In 2015 publiceerde paus Franciscus de encycliek Laudato Si’, waarin hij de wereld opriep om beter voor onze planeet te zorgen. Hij noemde de aarde “ons gemeenschappelijk huis” en benadrukte het morele belang van duurzaamheid, klimaatbewustzijn en solidariteit met toekomstige generaties.
De tekst raakte een gevoelige snaar, vooral bij jongeren. Hij sprak niet als een strenge autoriteit, maar als een bezorgde vader die zijn kinderen aanspoort om anders te leven. Minder verspillen, bewuster consumeren, meer delen – het waren geen nieuwe boodschappen, maar Franciscus bracht ze met een oprechtheid die diep raakte.
Zijn oproep leidde wereldwijd tot groene initiatieven, interreligieuze samenwerking en politieke debatten over milieurechtvaardigheid. Daarmee gaf hij het pausambt een stem in de klimaatstrijd.
Verbinding boven oordeel
Paus Franciscus stond bekend om zijn open houding tegenover mensen die zich vaak buiten de traditionele kaders van de kerk bevinden. Of je nu gelovig of zoekend was, hetero of homo, arm of rijk, jong of oud – bij hem was je welkom. Hij sprak met zachtheid over mensen die zich uitgesloten of veroordeeld voelden.
In interviews en toespraken zei hij meermaals: “Wie ben ik om te oordelen?” Hij pleitte voor genegenheid, respect en erkenning, ongeacht iemands achtergrond of levenspad. Die houding leverde hem wereldwijd waardering op – van gelovigen én niet-gelovigen.
Zijn visie op het geloof was er één van liefde boven regels. Hij geloofde dat de kerk vooral een plek moest zijn van troost, barmhartigheid en ontmoeting.
Een bijzondere lenteochtend
Op een zonovergoten Paaszondag, kort voor zijn 0verlijden, verscheen Franciscus nog één keer in het openbaar. In zijn pausmobiel reed hij glimlachend over het Sint-Pietersplein. Hij groette kinderen, zegende handen en keek mensen aan met een blik vol rust. Voor velen voelde dit als een afscheid bij leven. Zijn glimlach was zachter dan ooit, zijn aanwezigheid sereen.
Later werd bekend dat hij in zijn testament had vastgelegd dat hij begraven wilde worden in de Basiliek van Santa Maria Maggiore, een kerk waar hij vaak kwam bidden. Geen groot praalgraf, geen monumentale steen – alleen zijn naam: Franciscus. Een passend afscheid voor een paus die eenvoud tot levenskunst verhief.
Dankbaar tot het einde
Tijdens zijn laatste dagen werd hij verzorgd door zijn trouwe begeleider Massimiliano Strappetti. In hun laatste momenten samen bedankte Franciscus hem zachtjes – woorden vol dankbaarheid en genegenheid. Hij sprak over die laatste rit over het plein, tussen de mensen die hij liefhad. Een gebaar dat zijn diepe verbondenheid met de wereld weerspiegelde.
Hij wilde dichtbij blijven, tot het einde. Geen grootse woorden, geen drama – alleen stilte, dank en aanwezigheid.
Een nalatenschap die blijft
De impact van paus Franciscus zal nog lang voelbaar blijven. Niet alleen in kerken of bij religieuze leiders, maar ook op straat, in huiskamers, op scholen en in het hart van mensen over de hele wereld. Hij toonde dat leiderschap geen afstand vereist, maar nabijheid. Dat ware kracht schuilt in bescheidenheid. En dat geloof vooral draait om liefde – voor elkaar, voor de aarde, en voor wie vergeten dreigt te worden.
Zijn leven herinnert ons eraan dat kleine daden van liefde, aandacht en medemenselijkheid grotere veranderingen teweeg kunnen brengen dan welk dogma dan ook.
Samenvattend: de kern van Franciscus’ boodschap
-
Opgegroeid in Buenos Aires, koos Jorge Mario Bergoglio voor een leven van eenvoud en spiritualiteit.
-
Als paus Franciscus bracht hij een nieuwe toon in de kerk: benaderbaar, liefdevol en maatschappelijk betrokken.
-
Hij pleitte voor zorg voor de aarde, inclusiviteit en het doorbreken van oordelen.
-
Zijn leefwijze – van zijn woonplek tot zijn maaltijden – onderstreepte zijn boodschap: eenvoud is kracht.
-
Zijn afscheid was sereen, zijn nalatenschap krachtig en zijn woorden blijven mensen inspireren.