Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar toch bleef ik stralen!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven volledig op zijn kop zou zetten. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen heeft ze haar kracht hervonden en weigert ze bij de pakken neer te zitten.
Laatste stappen en de realiteit onder ogen zien
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog als de dag van gisteren. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik voor de spiegel geoefend, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch voelde ze een enorme oerkracht in zichzelf. “Ik troostte iedereen om me heen en zei: ‘Komt wel goed. Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En ze heeft haar woord gehouden. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Diagnose en amputatie: een gevecht tegen kanker
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven langzaam weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat geen uitkomst bood
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse verloor niet alleen haar been, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten: kracht door verbondenheid
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen met anderen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen: de ultieme uitdaging
Eind juni wil Ilse haar metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Prinses Alexia blijft fascineren met stijlvolle eenvoud: één foto, maximale impact
Ze heeft geen microfoon nodig, geen opzichtige outfit en al helemaal geen sensatie. Met één blik, een eenvoudig silhouet en een natuurlijke houding slaagt prinses Alexia erin om heel Nederland – en daarbuiten – even stil te krijgen. Recentelijk dook er weer een foto van haar op die massaal gedeeld wordt op sociale media. En hoewel het hoogstwaarschijnlijk om een eerder genomen beeld gaat, is de heropleving ervan allesbehalve toeval.
De foto laat Alexia zien in een casual, maar verfijnde outfit. Een smalle broek accentueert haar silhouet, haar houding oogt ontspannen en tegelijk zelfverzekerd. Er wordt niets overdreven. Geen make-up die afleidt, geen pose die geforceerd aanvoelt. Het is de eenvoud die spreekt – en dat doet het krachtiger dan duizend woorden.
Een beeld dat blijft hangen
De reacties onder het beeld spreken boekdelen. Volgers, fans en modebewuste bewonderaars reageren vol lof. Sommigen noemen haar ‘stijlvol zonder te overdrijven’, anderen spreken van ‘een blik die je bijblijft’. Wat de precieze magie is van dit ene beeld? Het zit in de combinatie van klassieke elegantie en hedendaagse flair. In een wereld waar veel draait om uiterlijk vertoon, valt juist haar ingetogen uitstraling op.
Het is niet de eerste keer dat Alexia de aandacht op zich vestigt zonder daar zichtbaar moeite voor te doen. Als tweede dochter van koning Willem-Alexander en koningin Máxima staat ze sinds haar geboorte al in de schijnwerpers. Geboren op 26 juni 2005, is ze inmiddels uitgegroeid tot een volwassen jonge vrouw die moeiteloos de balans lijkt te vinden tussen traditie en zelfexpressie.
Een andere dynamiek dan kroonprinses Amalia
Waar kroonprinses Amalia zich vooral laat zien in haar rol als toekomstig staatshoofd, is Alexia een tikkeltje eigenzinniger. Ze toont zich minder via officiële kanalen en kiest haar momenten zorgvuldig. Dat maakt haar onvoorspelbaarder – maar tegelijk ook intrigerender. In media en publiek wordt ze regelmatig omschreven als de iets ‘rebelsere’ van de koninklijke zussen. Niet omdat ze zich tegen regels keert, maar omdat ze haar eigen ritme lijkt te volgen.
Die persoonlijke vrijheid weerspiegelt zich ook in haar stijl. Ze kiest outfits die bij haar passen, zonder slaaf te worden van trends. En ze weet precies wanneer ze zich terugtrekt – en wanneer één beeld volstaat om weer helemaal relevant te zijn.
De kracht van eenvoud
Wat deze recente foto zo opvallend maakt, is hoe Alexia met minimale elementen toch maximale indruk maakt. Het daglicht valt zacht over haar gezicht, haar outfit is basic maar verfijnd, en haar blik is zelfverzekerd zonder uitdagend te zijn. Het straalt rust uit, en tegelijk kracht. Geen filters, geen glamour, maar gewoon een moment waarop ze zichzelf lijkt te zijn.
In die eenvoud zit de kracht van haar uitstraling. Ze laat zien dat klasse niet schuilt in overdaad, maar juist in balans. Tussen stijl en comfort, tussen traditie en moderniteit. En vooral: tussen wie je bent en wat je uitstraalt.
Van Wales naar de wereld
Tijdens haar studiejaren aan het prestigieuze UWC Atlantic College in Wales koos Alexia bewust voor discretie. Ze stond ver weg van de Nederlandse camera’s, maar behield haar aantrekkingskracht in de luwte. Af en toe doken er beelden op van schoolactiviteiten of vakanties, vaak net genoeg om de nieuwsgierigheid te voeden, maar zonder het gevoel dat ze zichzelf moest bewijzen.
Die balans tussen zichtbaarheid en afstand houdt haar mysterieus. En misschien is dat ook precies wat haar zo aantrekkelijk maakt voor jongere generaties, die in haar een mix zien van authenticiteit en elegantie. Ze is herkenbaar, maar tegelijk ongrijpbaar. En dat is zeldzaam.
Koninklijk, maar niet afstandelijk
Wat Alexia onderscheidt van veel jonge royals is haar vermogen om dichtbij te voelen, zonder haar waardigheid te verliezen. Ze lijkt te begrijpen dat het moderne koningschap vraagt om verbinding, maar ook om grenzen. De foto die nu opnieuw circuleert toont geen glitter of glamour, maar menselijke schoonheid. En juist daardoor krijgt het zoveel betekenis.
Ze staat niet op een balkon, maar gewoon ergens in het daglicht. Geen kroontje, geen decor, alleen een houding die kracht en rust uitstraalt. Het maakt haar geen afstandelijke prinses, maar een jonge vrouw die zich bewust is van haar rol – én van haar eigenheid.
Verandering in het koninklijke beeld
De tijd waarin royals zich enkel in stijve portretten lieten zien, ligt ver achter ons. En Alexia is daar een perfect voorbeeld van. Ze vertegenwoordigt een nieuwe generatie koninklijke gezichten: stijlvol, zelfstandig en gevoelig voor het moment. Wat vroeger ongepast leek, zoals een spontane foto in een casual outfit, is nu juist een teken van moderne connectie.
En zoals het hoort bij de tijdsgeest, komen daar soms ook meningen en kritiek bij kijken. Want hoe hoort een prinses zich te gedragen? Hoeveel vrijheid mag ze nemen in wat ze laat zien van zichzelf? Maar de antwoorden zijn eigenlijk al zichtbaar: door zichzelf te blijven, laat Alexia zien hoe het ook kan.
Een icoon in wording
Of ze het wil of niet: Alexia ontwikkelt zich langzaam tot een stijlicoon. Niet door extravagante keuzes, maar juist door haar trefzekere eenvoud. Ze hoeft geen luidruchtige statements te maken – haar beelden doen het werk. En telkens wanneer er weer zo’n foto verschijnt, herinnert ze ons eraan hoe stijl en persoonlijkheid hand in hand kunnen gaan.
Haar uitstraling is volwassen, maar haar energie blijft jong. Ze straalt kracht uit, maar blijft toegankelijk. Die combinatie maakt dat ze bij veel mensen een snaar raakt. Jongeren zien in haar een rolmodel, anderen bewonderen haar voor de manier waarop ze zich staande houdt binnen een wereld vol verwachtingen.
Een blik vooruit
Wat de toekomst ook brengt voor prinses Alexia – een prominente rol binnen het koninklijk huis of een eigen carrière in het buitenland – één ding is duidelijk: haar visuele aanwezigheid is sterk. En die zal haar, net als haar karakter, waarschijnlijk ver brengen.
Ze is nog jong, maar bezit al het instinct van een echte publiekspersoonlijkheid: weten wanneer te spreken, en weten wanneer een enkel beeld voldoende is. Bekijk foto hieronder:
