Algemeen
Ilse (55) verloor haar been door botkanker: ‘Been weg, baan weg, man weg – maar toch bleef ik stralen!
Ilse van Hooijdonk (55) kreeg in 2014 de diagnose botkanker, een diagnose die haar leven volledig op zijn kop zou zetten. Ruim tien jaar later gaat ze ‘springend door het leven’. Letterlijk, want ze mist haar rechterbeen, heup en een deel van haar bekken. Ondanks de enorme tegenslagen heeft ze haar kracht hervonden en weigert ze bij de pakken neer te zitten.
Laatste stappen en de realiteit onder ogen zien
Ilse herinnert zich haar laatste stappen nog als de dag van gisteren. “Samen met mijn gezin liep ik van de auto naar mijn ziekenhuisbed,” vertelt ze. “Vooraf had ik voor de spiegel geoefend, met een handdoek voor de rechterkant van mijn lijf. Hoe zou het eruitzien als daar niets meer zat?” Maar niets kon haar voorbereiden op de realiteit. “Toen ik wakker werd uit de narcose en het onder het laken helemaal plat was, voelde dat onwerkelijk.”
Toch voelde ze een enorme oerkracht in zichzelf. “Ik troostte iedereen om me heen en zei: ‘Komt wel goed. Dan ga ik toch gewoon springend door het leven?’” Haar kinderen, destijds 15 en 17 jaar oud, beloofde ze dat ze geen zielige, invalide moeder zou worden. En ze heeft haar woord gehouden. “Ik ga nooit de deur uit zonder krukhoezen die matchen bij mijn outfit, en zelfs mijn rolstoel heb ik gepimpt. Daardoor spreken mensen me makkelijker aan. Vroeger kreeg ik complimenten over mijn mooie ogen, nu over mijn bijzondere wielen, haha.”
Diagnose en amputatie: een gevecht tegen kanker
Toen Ilse in 2014 hoorde dat ze botkanker had, stortte haar wereld in. “Ik dacht: dit is het einde.” Gelukkig kon de tumor operatief verwijderd worden en revalideerde ze, waarna ze haar oude leven langzaam weer probeerde op te pakken. Maar drie jaar later kreeg ze opnieuw slecht nieuws. “De tweede keer dat je hoort dat je kanker hebt, is nog steeds een schok. Maar ergens houd je er rekening mee.” In 2018 werd ze voor de derde keer geconfronteerd met de ziekte. “Ik voelde me sterk en wist dat ik geen keuze had. Bovenaan mijn verlanglijstje stond: LEVEN. Om een kans te maken, moest ik mijn been offeren.”
Een ‘robotbeen’ dat geen uitkomst bood
Na haar revalidatietraject kreeg Ilse een high-tech prothese: een ‘robotbeen’ met een mechanische heup, elektrische knie en flexibele enkel. Maar dat bleek geen succes. “Het ding staat nu in een hoek van mijn slaapkamer. Lopen met de prothese doet pijn en een klein duwtje laat me als een plank omvallen.”
In plaats daarvan gebruikt Ilse haar rolstoel en handbike. “Binnen gebruik ik krukken. Ik ben zelfstandig, loop gerust met een wasmand twee trappen op naar zolder. Het is pittig, maar ik heb positieve genen. Ik zeg bijna nooit dat ik iets niet kan, ik probeer het gewoon.”
Verlies op alle fronten
Ilse verloor niet alleen haar been, maar ook haar baan. “Ik grapte weleens: straks gaat mijn man ook nog weg. En dat gebeurde ook.” Haar kinderen vlogen uit en net toen ze haar nieuwe leven enigszins op de rit had, kreeg ze opnieuw een klap: binnen drie weken verloor ze beide ouders. “Iedereen krijgt tegenslagen, maar soms denk ik: kan het één keer mijn deur voorbijgaan?”
Steun van lotgenoten: kracht door verbondenheid
Wat Ilse enorm heeft geholpen, is lotgenotencontact. Ze vond steun bij de IPSO centra, waar ze yogalessen en mindfulnesstrainingen volgde en sprak met ervaringsdeskundigen. “Ik heb lieve mensen om me heen, maar uiteindelijk draag je deze ziekte toch alleen. Daarom is het fijn om te praten met mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.” Inmiddels is ze zelf vrijwilliger geworden bij IPSO.
Levenslessen en hoop delen met anderen
Ilse deelt haar verhaal in het boek Levenslessen, dat op Wereldkankerdag verschijnt. IPSO, de brancheorganisatie achter de inloophuizen, nam het initiatief voor het boek om anderen een hart onder de riem te steken. “Ik wil laten zien dat er hoop is. Dat ik nog steeds een leuk leven leid, ook met één been. Dat ik weer kan stralen.”
Daarnaast schrijft Ilse op haar eigen blog (ilsevanhooijdonk.nl). “Het leven na kanker is als een berg. In het begin denk je: ik kom nooit boven. Maar als je het stap voor stap doet, kom je steeds dichter bij de top.”
Letterlijk een berg beklimmen: de ultieme uitdaging
Eind juni wil Ilse haar metafoor werkelijkheid maken. Ze gaat met haar handbike een echte berg beklimmen. “Nu voelt dat onmogelijk, maar met elke training kom ik dichterbij. Op de top wil ik mijn rugzak vol ellende achterlaten, zodat ik verder kan met nieuwe energie.”
Ondanks alles blijft ze hoopvol. “Ik hoop dat het me gegund is om gezond oud te worden. En wie weet, zelfs met een nieuwe liefde.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Married at First Sight zorgt voor ophef: Giovanni’s eetgewoonte zet huwelijk direct op scherp
Het nieuwste seizoen van Married at First Sight weet de kijkers wederom te verrassen met onverwachte wendingen en unieke deelnemers. De meest recente aflevering zorgde voor flink wat gespreksstof, en dat was vooral te danken aan een onverwachte uitspraak van Giovanni, die nét getrouwd is met Hinke.
Tijdens hun allereerste diner samen besloot Giovanni namelijk zijn favoriete gerecht op tafel te gooien – figuurlijk dan. Wat volgde, was een mix van verbazing, ongemak en een stroom aan reacties op sociale media. Want hoe serieus neem je een huwelijk als je echtgenoot dolblij vertelt dat hij het liefst hutspot met shoarma eet?
Eerste diner, eerste verrassing
Het was een ontspannen avond, en zoals bij veel pasgetrouwde koppels in het programma, stond het eerste gezamenlijke diner centraal. De sfeer leek gezellig en los, tot Giovanni het onderwerp eten aansneed. Zonder enige schroom deelde hij enthousiast: “Mijn lievelingsgerecht is hutspot met shoarma.”
Een combinatie die voor hem blijkbaar pure comfort food is, maar voor zijn kersverse vrouw Hinke kwam het als een donderslag bij heldere hemel. Ze kon haar reactie nauwelijks verbergen – haar gezicht sprak boekdelen.
Ook presentator Carlo Boszhard wist zijn verbazing niet te verbergen. “Hij schrok zich al rot toen hij het voor het eerst hoorde,” grapte hij, verwijzend naar zijn eigen eerste kennismaking met Giovanni’s voorkeur. De toon was gezet. Wat een gezellig kennismakingsetentje had moeten worden, kreeg een verrassende wending.
Een kwestie van smaak… of meer?
Hoewel het op het eerste gezicht een luchtig moment leek, kreeg het gesprek al snel een serieuze ondertoon. Hinke maakte direct duidelijk dat zij deze maaltijd liever niet meer op tafel zou zien verschijnen. “Als jij dat eet, eet ik gewoon iets anders,” klonk het beslist.
Een klein meningsverschil over eten lijkt onschuldig, maar in een programma als Married at First Sight, waarin vreemden in het huwelijksbootje stappen, kunnen kleine irritaties al snel uitgroeien tot fundamentele verschillen. Zeker in de eerste fase, waarin alles nog moet groeien, weegt elk signaal zwaar.
Het publiek reageert: van verbazing tot hilariteit
De scène werd breed uitgemeten op sociale media, waar kijkers niet bepaald mild waren in hun reacties. “Als mijn man dat zou eten, zou ik direct op zoek gaan naar de scheidingspapieren,” schreef een kijker op X (voorheen Twitter). Een ander grapte: “Hutspot met shoarma? Dat is culinair grensoverschrijdend gedrag.”
Er klonken ook meer serieuze geluiden. Sommige kijkers gaven aan dat dit soort ‘kleine’ verschillen juist de kiem kunnen zijn voor diepere conflicten. Anderen vonden het vooral vermakelijk en zagen het als typisch Married at First Sight-materiaal: onverwacht, ongemakkelijk en heerlijk menselijk.
Wat de reactie ook was, het moment bleef hangen. Het werd hét gespreksonderwerp van de aflevering en riep bij veel mensen de vraag op: hoe goed moet je bij elkaar passen om een huwelijk te laten slagen?
Hinke begint te twijfelen
Voor Hinke was dit ongetwijfeld een eerste test. Niet zozeer vanwege de maaltijd zelf, maar vanwege wat het moment symboliseerde. De ontdekking dat haar echtgenoot een geheel andere smaak heeft – en dat ook met volle overtuiging uitdraagt – zette haar aan het denken. Kun je zoiets accepteren? Of is het een teken dat er grotere verschillen op de loer liggen?
Hoewel ze zich in de aflevering professioneel en beheerst opstelde, lieten haar lichaamstaal en kleine reacties doorschemeren dat dit een eerste serieuze twijfel bij haar opriep. En dat is begrijpelijk. In een relatie – zeker eentje die zo plotseling begint als bij MAFS – kunnen kleine verrassingen aanvoelen als grote obstakels.
Wanneer verschillen te groot lijken
Het moment tussen Giovanni en Hinke roept een bredere vraag op: hoe belangrijk zijn gedeelde smaken en gewoonten in een relatie? Natuurlijk is liefde gebaseerd op meer dan een voorkeur voor eten. Maar het is juist in de kleine dingen dat relaties worden gebouwd – of onder druk komen te staan.
Eten speelt daarbij een grotere rol dan men soms denkt. Gezamenlijk dineren, koken of boodschappen doen zijn dagelijkse routines die invloed hebben op de sfeer in huis. Wanneer partners totaal andere verwachtingen of voorkeuren hebben, kan dat zorgen voor wrijving. Zeker als er weinig ruimte is voor compromis of begrip.
In het geval van Giovanni en Hinke lijkt het alsof dit etentje een eerste test was voor hoe zij met elkaars eigenaardigheden omgaan. En zoals vaak in relaties: het gaat niet alleen om wat je zegt, maar vooral om hoe je ermee omgaat.
Een huwelijk vol verrassingen
Married at First Sight blijft daarmee trouw aan zijn formule: het experiment laat zien hoe onvoorspelbaar liefde is wanneer twee vreemden met elkaar in zee gaan. De start is altijd spannend, maar al snel blijken karakter, waarden en kleine gewoontes een veel grotere rol te spelen dan uiterlijk of eerste indrukken.
Voor Giovanni en Hinke is het nog te vroeg om te zeggen waar dit avontuur naartoe gaat. Misschien groeit er iets moois uit, ondanks – of juist dankzij – de verschillen. Misschien ook lopen ze snel tegen meer obstakels aan. Het is aan hen om te ontdekken of liefde genoeg is om door te zetten, ook als de menukaart een uitdaging vormt.
De kracht van kwetsbaarheid en humor
Wat deze aflevering ook laat zien, is hoe belangrijk het is om jezelf te durven zijn. Giovanni vertelde zijn eetvoorkeur met openheid en humor, zonder zich in te houden. Die kwetsbaarheid is verfrissend en toont lef. Tegelijkertijd vroeg het van Hinke ook een vorm van acceptatie – of op zijn minst tact.
In relaties – of die nu beginnen in een tv-programma of daarbuiten – draait het om balans. Om verschillen durven benoemen, maar ook om de ruimte geven aan de ander om zichzelf te zijn. Dat proces is niet altijd makkelijk, maar wel waardevol.
Wat kunnen kijkers hiervan leren?
Hoewel de situatie zich afspeelde in een realityshow, roept het herkenbare vragen op. Hoe gaan we om met de eigenaardigheden van onze partner? Welke verschillen zijn onschuldig, en welke zijn dealbreakers? En hoe belangrijk is humor in het oplossen van ongemakkelijke momenten?
Kijkers worden uitgedaagd om na te denken over hun eigen relaties – of toekomstige liefdes – en welke rol gedeelde waarden, gewoontes en smaakvoorkeuren daarin spelen. Misschien zijn we soms té snel in het oordelen, en vergeten we dat liefde ook vraagt om geduld, nieuwsgierigheid en soms een beetje relativeren.
Wordt vervolgd…
De komende afleveringen zullen uitwijzen of Giovanni en Hinke hun weg weten te vinden. Misschien ontstaat er wederzijds begrip. Misschien ontdekken ze andere raakvlakken die sterker blijken dan een gerecht. Of misschien blijkt deze maaltijdsymboliek een voorbode van grotere verschillen.
Wat het ook wordt: Married at First Sight weet opnieuw te prikkelen, te verrassen én te vermaken – precies zoals het hoort bij dit soort liefdesexperimenten.
Wil je niets missen van de laatste ontwikkelingen in Married at First Sight en andere realityshows? Blijf op de hoogte met onze wekelijkse updates, achter-de-schermen-verhalen en relatie-inzichten!