Algemeen
John de Wolf gebroken: ”Ze leeft niet meer”
John de Wolf, een naam die in de voetbalwereld synoniem staat voor kracht en onverzettelijkheid, heeft in zijn carrière veel meegemaakt. Als speler was hij berucht om zijn harde spel en kreeg hij de bijnaam ’t Beest van Rotterdam. Maar achter deze stoere façade schuilt een man die diep geraakt is door een persoonlijke tragedie: het gevecht van zijn moeder tegen Alzheimer. Voor de inmiddels 62-jarige oud-voetballer is dit een strijd waar hij geen oplossing voor heeft.
“Ze herkent me niet meer”
In een openhartig interview met het weekblad Privé eerder dit jaar, deelde De Wolf het schrijnende verhaal van zijn 82-jarige moeder, bij wie Alzheimer is vastgesteld. De z!ekte heeft haar zo in haar greep dat ze haar eigen zoon niet meer herkent. “Er zit geen leven meer in haar,” vertelde hij destijds.
De realiteit is keihard voor De Wolf. Als iemand die bekendstaat om zijn robuustheid, zowel op als buiten het veld, is dit een situatie die hem emotioneel aan het wankelen brengt. “Ik zei toen ik bij haar kwam: ‘Ik ben het, John, je zoon.’ Toen antwoordde mijn moeder: ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen.’” Het is een uitspraak die de harde realiteit van Alzheimer pijnlijk duidelijk maakt.
Een onmenselijk proces
In een recent interview met sportmagazine Helden sprak De Wolf opnieuw over de toestand van zijn moeder. Hij beschreef hoe de z!ekte haar niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en karakterologisch heeft veranderd. “Ze heeft een heel ander karakter gekregen. Het is mijn moeder nog wel, maar eigenlijk ook niet,” verzuchtte hij.
De Wolf benoemt de situatie als “mensonterend.” Het is moeilijk te bevatten dat iemand die hij zijn hele leven heeft gekend, nu zo veranderd is door de z!ekte. Het gevoel van machteloosheid is groot, vooral omdat er geen genezing is voor Alzheimer. “Als ik zie hoe mijn moeder er nu aan toe is… Ik wil haar zo niet zien lijden,” aldus de oud-voetballer.
Een wrang familiepatroon
Wat de situatie nog wranger maakt, is dat Alzheimer al eerder zijn familie heeft geraakt. Johns oma leed eveneens aan deze slopende z!ekte. De moeder van John verzorgde destijds haar eigen moeder en maakte toen een opmerking die nu bijzonder beladen is. “Ze zei altijd: ‘Zo wil ik niet worden. Mocht dat wel zo zijn, dan geef je maar een paar pillen of een spuitje.’”
Deze wens is echter nooit officieel vastgelegd, waardoor Johns moeder nu een lot ondergaat dat ze zelf nooit heeft gewild. “Het is in mijn ogen een teken van echte liefde als je daar eerder een einde aan kan laten maken,” stelt De Wolf. Het is een onderwerp dat hij met veel pijn en verdriet bespreekt, en dat tegelijkertijd de complexe discussie rondom euth*nasie en Alzheimer aanzwengelt.
De impact op John
Voor iemand als John de Wolf, die altijd heeft gestreden voor zijn successen en als baken van kracht werd gezien, is het moeilijk om toe te moeten kijken hoe zijn moeder zo achteruitgaat. Het is een strijd waar hij als zoon geen controle over heeft, wat de situatie des te schrijnender maakt. Zijn openheid over de situatie laat zien hoe diep de z!ekte Alzheimer niet alleen patiënten, maar ook hun geliefden raakt.
Steunbetuigingen
Het verhaal van John de Wolf en zijn moeder raakt niet alleen de voetbalwereld, maar ook mensen daarbuiten. Alzheimer is een z!ekte die in vele families voorkomt, en Johns verhaal geeft een gezicht aan de ontelbare gezinnen die dagelijks met dezelfde worstelingen te maken hebben.
De openheid van De Wolf wordt dan ook met veel respect ontvangen. Op sociale media stromen de steunbetuigingen binnen. Mensen spreken hun medeleven uit en bedanken hem voor zijn eerlijkheid. Het toont aan hoe belangrijk het is om dit soort verhalen te blijven delen, zodat er meer aandacht en begrip ontstaat voor de impact van Alzheimer.
Een bredere discussie
Johns verhaal raakt aan een groter vraagstuk: hoe gaan we om met mensen die lijden aan 0ngeneeslijke z!ekten zoals Alzheimer? Zijn pleidooi voor eerder ingrijpen bij ondraaglijk lijden zet de discussie rondom euth*nasie opnieuw op scherp. Veel mensen herkennen zich in de situatie en hopen dat Johns openheid bijdraagt aan meer bewustwording en mogelijk verandering in beleid.
Conclusie
John de Wolf, ooit het onwrikbare boegbeeld van het Nederlandse voetbal, laat in zijn persoonlijke verhaal zien hoe kwetsbaar het leven kan zijn. Zijn strijd is niet meer op het veld, maar in zijn hart, terwijl hij toekijkt hoe Alzheimer zijn moeder stukje bij beetje van hem afneemt. Het is een aangrijpend verhaal dat laat zien dat zelfs de sterkste onder ons worstelen met de pijn van verlies.
Onze gedachten zijn bij John, zijn moeder en alle families die te maken hebben met Alzheimer. Laten we niet vergeten hoe belangrijk het is om steun en liefde te bieden in deze moeilijke tijden. Heb je zelf een boodschap voor John? Laat dan een reactie achter om je steun te betuigen.
Pam Shaw (70) bewandelt haar eigen pad in liefde en leven: “Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuzes”
In het Engelse stadje Wigan woont een vrouw met een levensverhaal dat raakt en inspireert. Pam Shaw, een stijlvolle dame van 70 jaar, heeft bewust gekozen voor een leven dat afwijkt van de gebaande paden. Terwijl de wereld in rap tempo veranderde, bleef zij trouw aan zichzelf, haar ritme en haar visie op geluk.
In een samenleving waarin veel draait om snelheid, uiterlijk vertoon en sociale verwachtingen, laat Pam iets bijzonders zien: dat je niet hoeft mee te rennen om gelukkig te zijn. Haar verhaal is een ode aan eigenheid, rust en de kracht van kiezen voor jezelf.
💫 Een leven vol toewijding aan het podium
Pam vond haar passie in de wereld van entertainment. Als cabaretière trad ze jarenlang op en wist ze zalen te laten lachen met haar scherpe humor, elegante uitstraling en aanstekelijke energie. Terwijl anderen zich misschien richtten op relaties of gezinnen, koos Pam voor haar carrière. Niet omdat ze niets met liefde had, maar omdat het podium haar hart veroverde.
“Het applaus voelde als verbondenheid,” vertelde ze eens in een interview. “Ik deelde iets van mezelf, en dat werd ontvangen. Daar zat voor mij veel betekenis in.”
Ze vond vreugde en vrijheid in haar optredens, en bouwde haar leven rond die creatieve energie. Het maakte haar onafhankelijk, maar zeker niet eenzaam.
🧭 Standvastig in waarden
Vanaf jonge leeftijd had Pam duidelijke ideeën over verbondenheid. Ze geloofde dat diepe liefde thuishoort in een relatie gebaseerd op respect, veiligheid en oprechte interesse. Terwijl maatschappelijke normen verschoven en generaties experimenteerden met nieuwe vormen van liefde, bleef Pam dichtbij haar eigen overtuigingen.
Ze voelde nooit de druk om “mee te moeten doen” met wat gangbaar was.
“Ik wilde mezelf nooit forceren in iets wat niet goed voelde,” zegt ze. “Ook als dat betekende dat ik alleen zou blijven.”
Dat leverde haar niet alleen rust op, maar ook kracht. Want trouw blijven aan jezelf, zéker als dat afwijkt van wat anderen verwachten, vraagt moed.
🎨 Een leven vol kleur en flair
Pam houdt van schoonheid en expressie. Mode, kunst en interieur zijn voor haar manieren om haar persoonlijkheid te laten zien. Onlangs organiseerde ze een stijlvolle fotoshoot in haar eigen huis, waar haar liefde voor kleur, vintage charme en creativiteit duidelijk zichtbaar was.
“Ik wil me op elke leeftijd vrouwelijk en krachtig voelen,” zei ze daarover. “Je bent nooit te oud om te stralen.”
Voor Pam draait ouder worden niet om stilstand, maar om nieuwe fases omarmen. Ze laat zien dat je op elk moment in je leven opnieuw kunt bloeien — zolang je maar blijft luisteren naar wat je echt belangrijk vindt.
❤️ Open voor liefde, maar op haar voorwaarden
Hoewel Pam lange tijd bewust koos voor het singleleven, sluit ze de liefde niet uit. Integendeel: ze staat open voor een relatie — maar alleen als het echt goed voelt. Geen vluchtige romantiek, geen compromissen uit eenzaamheid.
“Als ik iemand tegenkom met wie ik kan lachen, praten én stil zijn, dan zou dat mooi zijn,” vertelt ze.
Ze zoekt een partner met diepgang, respect en humor. Iemand die haar aanvult, niet aanvult wat zogenaamd ontbreekt. Want Pam voelt zich volledig — ook zonder partner. En dat maakt haar openheid voor liefde des te krachtiger.
🕊️ Zelfgekozen rust als krachtbron
In een wereld waar drukte vaak wordt verward met succes, koos Pam bewust voor rust. Geen overvolle agenda’s, geen sociale verplichtingen uit beleefdheid — maar ruimte voor reflectie, stilte en ontspanning.
“Rust betekent niet dat je niets meemaakt. Het betekent dat je de tijd neemt om bewust te leven,” zegt ze.
Alleen zijn was voor Pam nooit een gemis, maar juist een kans om zichzelf beter te leren kennen. In die rust vond ze helderheid, richting en creativiteit. En ze gelooft dat rust niet alleen een luxe is, maar een noodzakelijke voedingsbodem voor balans en tevredenheid.
✨ Vrijheid als levensfilosofie
Vrijheid was voor Pam geen abstract ideaal, maar een bewuste keuze. Ze wilde haar dagen kunnen invullen op haar eigen manier. Niet geleid door verwachtingen van buitenaf, maar door wat haar energie gaf. En dat begon al vroeg: ze koos ervoor om zelfstandig te blijven, financieel onafhankelijk te zijn en haar eigen pad te bewandelen.
“Vrijheid is voor mij geen rebellie, maar een vorm van zachtheid naar mezelf toe,” legt ze uit.
Het gaf haar ruimte om te creëren, te reizen, mensen te ontmoeten en zichzelf te blijven ontwikkelen. Niet vanuit prestatiedruk, maar vanuit nieuwsgierigheid.
😊 Tevreden met het leven zoals het is
Wat vooral opvalt aan Pam is haar tevredenheid. Ze kijkt terug op haar leven zonder spijt, zonder ‘wat als’-scenario’s. Ze heeft geen bucketlist, geen haast en geen honger naar meer. Ze geniet van wat er is, en dat doet ze bewust.
“Geluk zit voor mij in kleine dingen,” zegt ze. “Een goed gesprek, een kop thee in de zon, een jurk die goed zit. Het hoeft allemaal niet groot te zijn om waardevol te zijn.”
Voor veel mensen is dat een verademing om te horen. Zeker in een tijd waarin alles sneller, meer en beter moet, laat Pam zien dat tevredenheid misschien wel de grootste vorm van vrijheid is.
📚 Wat we kunnen leren van Pam Shaw
Pam’s levensverhaal is meer dan een persoonlijke keuze. Het is een krachtige reminder dat geluk niet altijd ligt in de richting die anderen kiezen, maar juist in het volgen van je eigen kompas. Ze bewijst dat trouw blijven aan jezelf loont — ook als je daarmee een ander tempo of pad kiest dan de meerderheid.
Samengevat:
-
Pam koos bewust voor een leven zonder haast, druk of sociale dwang.
-
Haar werk als cabaretière gaf haar voldoening en creatieve vrijheid.
-
Ze bleef trouw aan haar waarden, ook als die afweken van de norm.
-
Ze geniet van rust, schoonheid, zelfstandigheid én blijft openstaan voor liefde.
-
Haar verhaal laat zien dat vrijheid, tevredenheid en innerlijke rust krachtige bronnen van geluk zijn.
🌷 Een leven in eigen stijl
Of je nu jong bent of ouder, in een relatie of single, druk of juist reflectief: het verhaal van Pam Shaw biedt inspiratie. Ze laat zien dat je op elke leeftijd opnieuw kunt kiezen voor wat écht bij je past. En dat stilstaan soms meer brengt dan doorgaan.
Haar leven is een ode aan bewust kiezen, aan kracht in zachtheid, en aan de schoonheid van gewoon jezelf zijn — op je eigen manier, in je eigen tempo.
Wil je meer inspirerende verhalen lezen over bijzondere levenskeuzes, liefde op latere leeftijd en de kracht van trouw blijven aan jezelf? Volg ons dan voor meer portretten en inzichten die raken.