Algemeen
Prinses Amalia kiest voor ingetogen rol tijdens Nationale Herdenking: krachtig gebaar van verbondenheid
Op 4 mei 2025 kwam Nederland opnieuw bijeen voor de Nationale Herdenking op de Dam in Amsterdam. Een plechtige ceremonie waarbij het land stilstaat bij alle slachtoffers van conflicten en onderdrukking, met als rode draad: het besef dat vrijheid kwetsbaar is en nooit als vanzelfsprekend mag worden beschouwd. Zoals ieder jaar waren koning Willem-Alexander en koningin Máxima zichtbaar aanwezig. Zij legden een krans bij het Nationaal Monument en stonden tussen duizenden aanwezigen stil tijdens het taptoesignaal en de twee minuten stilte. Maar het was juist de afwezigheid van prinses Amalia op de voorgrond die opviel en vragen opriep.
Geen publieke rol, wel aanwezig
De 21-jarige kroonprinses koos ervoor de herdenking niet op het plein zelf bij te wonen, maar volgde het nationale moment vanuit het Paleis op de Dam, dat direct uitkijkt op het monument. Op enkele discreet gemaakte beelden was te zien hoe zij voorafgaand aan de plechtigheid het paleis binnenging. Hoewel haar aanwezigheid niet werd benadrukt in de live-uitzending, was duidelijk dat Amalia bewust deelnam aan dit nationale moment — in stilte, op afstand, maar zeker betrokken.
Symboliek in stilte
Waarom prinses Amalia er dit jaar voor koos om niet op het plein zichtbaar te zijn, is niet officieel verklaard. Toch roept haar afwezigheid op de voorgrond geen afstandelijkheid op, maar juist betekenis. Het zou kunnen duiden op haar wens om ruimte te geven aan haar ouders als koningspaar, of voortkomen uit veiligheids- of persoonlijke overwegingen. Wat de reden ook is, de boodschap is helder: Amalia nam haar verantwoordelijkheid als lid van het koningshuis op haar eigen manier. Haar keuze voor een ingetogen aanwezigheid past bij de rol die ze langzaam maar zeker begint te vervullen als toekomstig staatshoofd.
Het belang van herdenken
De herdenking op 4 mei blijft elk jaar relevant. In een wereld die snel verandert en waarin nieuwe generaties opgroeien met een ander perspectief op vrijheid, blijft het delen van verhalen en herinneringen cruciaal. De ceremonie op de Dam wordt dan ook steeds opnieuw vormgegeven met actuele thema’s en persoonlijke bijdragen. Zo was het dit jaar journalist en presentator Philip Freriks die een indrukwekkende voordracht hield in de Nieuwe Kerk, vlak naast het plein.
Freriks sprak over zijn broer Jan, die in april 1945 op jonge leeftijd omkwam door een misverstand tijdens een militaire actie van bevrijders. Zijn persoonlijke verhaal liet zien hoe diep gebeurtenissen kunnen ingrijpen in het leven van families — en hoe herinnering een vorm van erkenning en verwerking kan zijn. Het ontroerde velen, thuis en in de kerk. Het herinnerde aan het feit dat wat in het verleden is gebeurd, ook vandaag nog wordt gevoeld.
Amalia’s rol in een veranderende monarchie
Voor prinses Amalia is deze ingetogen deelname een teken van haar groeiende bewustzijn als toekomstig koningin. Ze verschijnt de laatste jaren vaker bij officiële gelegenheden, maar kiest tegelijkertijd zorgvuldig haar momenten. Haar beslissing om de herdenking vanuit het paleis bij te wonen, getuigt van een zekere sensitiviteit voor wat een moment nodig heeft: geen zichtbaarheid om de zichtbaarheid, maar betrokkenheid waar het telt.
De Nationale Herdenking is geen gelegenheid voor publieke profilering, maar een moment van nationale bezinning en verbondenheid. Door in stilte aanwezig te zijn, toonde Amalia aan dat zij deze nuance begrijpt. Ze vertegenwoordigt niet alleen de jeugd, maar ook de overgang van een monarchie in beweging. Jongeren kijken steeds kritischer naar traditie en symboliek, maar zien tegelijk de waarde van rituelen als deze.
Jonge generatie en herinneringscultuur
Amalia’s keuze om de herdenking vanuit het paleis te volgen kan ook gezien worden als een subtiel gebaar richting haar generatiegenoten. Jongeren groeien op in een digitale wereld waarin alles draait om zichtbaarheid. In dat licht is haar onzichtbare aanwezigheid juist krachtig. Ze liet zien dat herdenken niet per se een publieke daad hoeft te zijn, maar ook stil, persoonlijk en reflectief kan zijn.
Op scholen, universiteiten en via social media werd de herdenking breed gedeeld en besproken. Veel jongeren gaven aan geraakt te zijn door het verhaal van Freriks en door de twee minuten stilte. In die stilte zat niet alleen verdriet, maar ook een besef van verantwoordelijkheid. Iets wat Amalia als jonge vrouw in een bijzondere maatschappelijke positie zichtbaar belichaamde.
Een collectief moment van bezinning
De ceremonie op de Dam verliep zoals altijd met precisie en respect. Naast de twee minuten stilte werden er kransen gelegd, klonken toespraken en muziekstukken, en vormde het plein een indrukwekkend decor van saamhorigheid. Families, jongeren, ouderen, mensen met dienstervaring — allen stonden zij stil bij de offers van het verleden. De eenvoud van het moment is juist wat het zo krachtig maakt.
Ook al was prinses Amalia niet zichtbaar tussen de aanwezigen, haar aanwezigheid achter de schermen werd door velen toch gevoeld. Ze maakt duidelijk dat herdenken geen verplichting is voor de bühne, maar een innerlijk gebaar. In een tijd waarin publieke figuren vaak alles delen, is haar terughoudendheid verfrissend en krachtig.
De kracht van afwezigheid
Soms zit er juist in afwezigheid een diepe betekenis. Amalia’s keuze om op afstand aanwezig te zijn, gaf ruimte aan het collectieve karakter van het moment. Het is een voorbeeld van leiderschap in wording: weten wanneer je spreekt, en weten wanneer je luistert. Wanneer je zichtbaar bent, en wanneer je plaatsmaakt.
Voor een toekomstig staatshoofd is dat misschien wel een van de belangrijkste lessen. Haar beslissing toont dat ze niet alleen begrijpt wat het betekent om publiek figuur te zijn, maar ook hoe je met respect omgaat met momenten van nationale betekenis.
Herinnering als opdracht
De herdenking op 4 mei is geen terugblik puur om te herdenken. Het is ook een opdracht aan de toekomst: om te blijven herinneren, te blijven vertellen, en te blijven waarschuwen. In een wereld waarin conflicten niet verdwenen zijn, en waarin vrijheid wereldwijd nog steeds onder druk staat, blijft dit ritueel een krachtig baken.
Dat leden van het koningshuis daar onderdeel van zijn, in welke vorm dan ook, bevestigt hun symbolische rol binnen deze maatschappelijke opdracht. Amalia’s bijdrage — zij het op afstand — was er daar één van.
De toekomst van herdenken
Met het verstrijken van de jaren verandert ook de manier waarop herdenken vorm krijgt. Digitale herdenkingsprojecten, nieuwe stemmen en persoonlijke verhalen zorgen ervoor dat 4 mei blijft leven. Jongeren zoeken naar manieren om zich te verbinden met het verleden, vaak op hun eigen manier.
Amalia’s ingetogen aanwezigheid kan worden gezien als een teken van deze ontwikkeling. Niet traditioneel, niet prominent, maar toch betrokken. Het laat zien dat er ruimte is voor vernieuwing binnen rituelen, zolang de kern — respect en herinnering — behouden blijft.
De stilte die blijft
Toen de plechtigheid eindigde, was er muziek, waren er bloemen, en keerde de stad langzaam terug naar haar dagelijkse ritme. Maar de stilte die tijdens die twee minuten over het plein hing, bleef nog even hangen. Ook bij wie het thuis meebeleefde, in dorpen, steden en huiskamers.
In die stilte klonk ook de aanwezigheid van een jonge vrouw met een grote toekomst. Prinses Amalia stond daar niet fysiek, maar wel in verbondenheid. En dat is misschien wel het krachtigste gebaar van allemaal: het tonen van leiderschap zonder woorden, van betrokkenheid zonder schijnwerpers.
Dat is wat herdenken ook betekent: ruimte geven, stilstaan, en de waarde erkennen van ieder gebaar — hoe klein of onzichtbaar ook.
Marco Borsato kiest voor discretie: geen camerabeelden tijdens rechtszaak in Utrecht
Volgende week start in Utrecht het langverwachte proces tegen zanger Marco Borsato. De zaak, die al vier jaar in voorbereiding is, zal naar verwachting enorme media-aandacht trekken. Toch heeft de rechtbank besloten dat Borsato tijdens de zitting niet in beeld zal verschijnen. Alleen zijn stem mag worden opgenomen. Daarmee kiest de zanger voor een sobere en beheerste aanpak – een bewuste strategie om het proces niet te laten ontsporen in een mediacircus.
Geen beelden van Borsato
De rechtbank bevestigde deze week dat het aan de verdachte zelf is om te bepalen of hij in beeld wil worden gebracht. Marco Borsato heeft via zijn advocaat Carry Knoops laten weten daar geen toestemming voor te geven. Dat betekent dat er geen camerabeelden van hem zullen worden gemaakt, noch binnen de zaal, noch tijdens de zitting zelf. Journalisten mogen geluidsopnames maken, mits de rechter daar geen bezwaar tegen heeft.
“Als een verdachte zegt: ik wil niet gefilmd worden, dan wordt dat verzoek in principe gehonoreerd,” legt oud-strafpleiter Bram Moszkowicz uit. “De rechtbank kan daar niet zomaar van afwijken. Het is een recht dat hoort bij de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.”
Deze beslissing past binnen de huidige richtlijnen, waarin steeds vaker rekening wordt gehouden met de impact van media-aandacht op de verdachten, zeker in zaken waarin publieke figuren centraal staan.
Lessen getrokken uit de zaak-Ali B
De beslissing van Borsato lijkt niet toevallig. De zanger wil koste wat het kost voorkomen dat zijn zaak verandert in een mediaspektakel, zoals gebeurde tijdens het proces tegen rapper Ali B eerder dit jaar. Tijdens dat proces verschenen talloze beelden van Ali in de rechtbankgangen, waarop publiek en media zijn houding tot in detail analyseerden.
Volgens Moszkowicz heeft Borsato daarvan geleerd. “Iedereen weet hoe hij eruitziet, dus wat voegt het toe om hem in beeld te brengen? Die beelden blijven jaren circuleren, en dat helpt hem niet. Hij probeert de focus te leggen op de inhoud van de zaak, niet op zijn gezichtsuitdrukking of lichaamstaal.”
Door enkel hoorbaar te zijn, hoopt Borsato rust te creëren en zijn proces meer zakelijk te laten verlopen. Zijn strategie is erop gericht om afstand te bewaren tot het beeldvormende deel van de rechtszaal – de camera’s, de flitsers en de interpretaties.
Een proces onder enorme druk
Het proces tegen Marco Borsato geldt als een van de meest beladen strafzaken van de afgelopen jaren. De zanger werd in 2021 beschuldigd van ontucht met een minderjarige, waarna een langdurig onderzoek volgde. De zaak heeft sindsdien grote impact gehad op zijn carrière en reputatie.
De rechtbank in Utrecht bereidt zich voor op een massale toestroom van media en publiek. Ondanks het verbod op filmopnames wordt er een storm aan belangstelling verwacht. Buiten de rechtbank zullen fotografen en verslaggevers in groten getale aanwezig zijn.
Volgens Shownieuws-presentatrice Tooske Ragas zal “juist het moment waarop Marco bij de rechtbank arriveert” de meeste media-aandacht trekken. Dat zal vermoedelijk het enige moment zijn waarop er foto’s van hem gemaakt kunnen worden.
Geen voorkeursbehandeling
De rechtbank benadrukt dat Borsato geen uitzonderingspositie krijgt vanwege zijn bekendheid. Hij zal via de normale ingang de rechtbank betreden, net als iedere andere verdachte. Er is geen sprake van aparte routes of speciale regelingen.
Dit is een opvallend contrast met eerdere rechtszaken tegen bekende Nederlanders, waarbij soms logistieke aanpassingen werden gedaan om chaos te voorkomen. Borsato lijkt echter bewust te kiezen voor normaliteit. “Hij wil niet de indruk wekken dat hij boven de wet staat,” zegt Moszkowicz. “Het is juist verstandig dat hij dit zo nuchter mogelijk benadert.”
Invloed op beeldvorming
Het besluit om niet gefilmd te worden heeft geen juridische gevolgen, maar het beïnvloedt wel de manier waarop het publiek het proces zal ervaren. Door de afwezigheid van beelden verdwijnt de visuele context, waardoor de zitting minder ‘televisie-waardig’ wordt, maar mogelijk ook rustiger.
“Beeldvorming is machtig,” zegt Moszkowicz. “Zodra iemand op televisie verschijnt, gaan mensen onbewust oordelen: hoe kijkt hij, hoe reageert hij, lijkt hij nerveus? Zonder beeld blijft alleen de inhoud over. En dat is precies wat de verdediging wil.”
De afwezigheid van beelden kan er dus voor zorgen dat het proces minder emotioneel en meer feitelijk wordt gebracht in de media. Voor Borsato, die jarenlang onderwerp is geweest van speculatie en publieke discussies, kan dat een bewuste poging zijn om eindelijk de focus terug te brengen naar de feiten.
Focus op rust en feiten
Volgens juristen is het begrijpelijk dat Borsato en zijn verdediging de regie willen houden over hoe het proces wordt waargenomen. “Een camera kan een proces veranderen,” zegt een communicatiedeskundige. “Zodra er beelden zijn, ontstaat er een tweede rechtszaal – die van de publieke opinie. Borsato wil dat vermijden.”
Zijn advocaten hebben eerder aangegeven dat de media-aandacht voor hun cliënt “extreem belastend” is geweest. Ze hopen met dit besluit een stap te zetten naar een eerlijker rechtsgang, zonder ruis van buitenaf. De rechtbank lijkt die lijn te ondersteunen door te kiezen voor een sobere, gecontroleerde setting.
Een symbolisch moment
De beslissing van Marco Borsato markeert een symbolisch keerpunt in hoe bekende Nederlanders omgaan met hun publieke imago tijdens rechtszaken. Waar sommige verdachten proberen hun kant van het verhaal via de camera te delen, kiest Borsato juist voor stilte en onzichtbaarheid.
Het is een opmerkelijke wending voor een man die ooit symbool stond voor warmte, emotie en openheid. De zanger, jarenlang geliefd om zijn hits en zijn rol als jurylid bij The Voice of Holland, lijkt zich nu bewust af te schermen van het publiek dat hem ooit adoreerde.
De ogen van Nederland
De komende weken zal Utrecht het toneel zijn van één van de meest besproken rechtszaken in jaren. Ondanks het besluit om geen beelden toe te staan, zal de aandacht enorm zijn. Voor Borsato is het een kans om zijn kant van het verhaal te laten horen — letterlijk, maar niet zichtbaar.
Of zijn strategie van discretie hem zal helpen, valt nog te bezien. Sommigen zien het als een slimme zet om de aandacht te verleggen naar de feiten; anderen vinden dat een publieke figuur in een publieke zaak juist zichtbaar moet zijn.
Feit is dat de ogen van Nederland op Utrecht gericht zijn, ook al blijven de camera’s buiten.
Wat
vind jij?
Is het terecht dat Marco Borsato ervoor kiest om niet in beeld te
verschijnen tijdens zijn proces? Of hoort volledige openbaarheid
bij een zaak die al jaren in de publieke belangstelling staat? Deel
je mening op onze Facebookpagina en praat mee.