Algemeen
Prinses Amalia kiest voor ingetogen rol tijdens Nationale Herdenking: krachtig gebaar van verbondenheid
Op 4 mei 2025 kwam Nederland opnieuw bijeen voor de Nationale Herdenking op de Dam in Amsterdam. Een plechtige ceremonie waarbij het land stilstaat bij alle slachtoffers van conflicten en onderdrukking, met als rode draad: het besef dat vrijheid kwetsbaar is en nooit als vanzelfsprekend mag worden beschouwd. Zoals ieder jaar waren koning Willem-Alexander en koningin Máxima zichtbaar aanwezig. Zij legden een krans bij het Nationaal Monument en stonden tussen duizenden aanwezigen stil tijdens het taptoesignaal en de twee minuten stilte. Maar het was juist de afwezigheid van prinses Amalia op de voorgrond die opviel en vragen opriep.
Geen publieke rol, wel aanwezig
De 21-jarige kroonprinses koos ervoor de herdenking niet op het plein zelf bij te wonen, maar volgde het nationale moment vanuit het Paleis op de Dam, dat direct uitkijkt op het monument. Op enkele discreet gemaakte beelden was te zien hoe zij voorafgaand aan de plechtigheid het paleis binnenging. Hoewel haar aanwezigheid niet werd benadrukt in de live-uitzending, was duidelijk dat Amalia bewust deelnam aan dit nationale moment — in stilte, op afstand, maar zeker betrokken.
Symboliek in stilte
Waarom prinses Amalia er dit jaar voor koos om niet op het plein zichtbaar te zijn, is niet officieel verklaard. Toch roept haar afwezigheid op de voorgrond geen afstandelijkheid op, maar juist betekenis. Het zou kunnen duiden op haar wens om ruimte te geven aan haar ouders als koningspaar, of voortkomen uit veiligheids- of persoonlijke overwegingen. Wat de reden ook is, de boodschap is helder: Amalia nam haar verantwoordelijkheid als lid van het koningshuis op haar eigen manier. Haar keuze voor een ingetogen aanwezigheid past bij de rol die ze langzaam maar zeker begint te vervullen als toekomstig staatshoofd.
Het belang van herdenken
De herdenking op 4 mei blijft elk jaar relevant. In een wereld die snel verandert en waarin nieuwe generaties opgroeien met een ander perspectief op vrijheid, blijft het delen van verhalen en herinneringen cruciaal. De ceremonie op de Dam wordt dan ook steeds opnieuw vormgegeven met actuele thema’s en persoonlijke bijdragen. Zo was het dit jaar journalist en presentator Philip Freriks die een indrukwekkende voordracht hield in de Nieuwe Kerk, vlak naast het plein.
Freriks sprak over zijn broer Jan, die in april 1945 op jonge leeftijd omkwam door een misverstand tijdens een militaire actie van bevrijders. Zijn persoonlijke verhaal liet zien hoe diep gebeurtenissen kunnen ingrijpen in het leven van families — en hoe herinnering een vorm van erkenning en verwerking kan zijn. Het ontroerde velen, thuis en in de kerk. Het herinnerde aan het feit dat wat in het verleden is gebeurd, ook vandaag nog wordt gevoeld.
Amalia’s rol in een veranderende monarchie
Voor prinses Amalia is deze ingetogen deelname een teken van haar groeiende bewustzijn als toekomstig koningin. Ze verschijnt de laatste jaren vaker bij officiële gelegenheden, maar kiest tegelijkertijd zorgvuldig haar momenten. Haar beslissing om de herdenking vanuit het paleis bij te wonen, getuigt van een zekere sensitiviteit voor wat een moment nodig heeft: geen zichtbaarheid om de zichtbaarheid, maar betrokkenheid waar het telt.
De Nationale Herdenking is geen gelegenheid voor publieke profilering, maar een moment van nationale bezinning en verbondenheid. Door in stilte aanwezig te zijn, toonde Amalia aan dat zij deze nuance begrijpt. Ze vertegenwoordigt niet alleen de jeugd, maar ook de overgang van een monarchie in beweging. Jongeren kijken steeds kritischer naar traditie en symboliek, maar zien tegelijk de waarde van rituelen als deze.
Jonge generatie en herinneringscultuur
Amalia’s keuze om de herdenking vanuit het paleis te volgen kan ook gezien worden als een subtiel gebaar richting haar generatiegenoten. Jongeren groeien op in een digitale wereld waarin alles draait om zichtbaarheid. In dat licht is haar onzichtbare aanwezigheid juist krachtig. Ze liet zien dat herdenken niet per se een publieke daad hoeft te zijn, maar ook stil, persoonlijk en reflectief kan zijn.
Op scholen, universiteiten en via social media werd de herdenking breed gedeeld en besproken. Veel jongeren gaven aan geraakt te zijn door het verhaal van Freriks en door de twee minuten stilte. In die stilte zat niet alleen verdriet, maar ook een besef van verantwoordelijkheid. Iets wat Amalia als jonge vrouw in een bijzondere maatschappelijke positie zichtbaar belichaamde.
Een collectief moment van bezinning
De ceremonie op de Dam verliep zoals altijd met precisie en respect. Naast de twee minuten stilte werden er kransen gelegd, klonken toespraken en muziekstukken, en vormde het plein een indrukwekkend decor van saamhorigheid. Families, jongeren, ouderen, mensen met dienstervaring — allen stonden zij stil bij de offers van het verleden. De eenvoud van het moment is juist wat het zo krachtig maakt.
Ook al was prinses Amalia niet zichtbaar tussen de aanwezigen, haar aanwezigheid achter de schermen werd door velen toch gevoeld. Ze maakt duidelijk dat herdenken geen verplichting is voor de bühne, maar een innerlijk gebaar. In een tijd waarin publieke figuren vaak alles delen, is haar terughoudendheid verfrissend en krachtig.
De kracht van afwezigheid
Soms zit er juist in afwezigheid een diepe betekenis. Amalia’s keuze om op afstand aanwezig te zijn, gaf ruimte aan het collectieve karakter van het moment. Het is een voorbeeld van leiderschap in wording: weten wanneer je spreekt, en weten wanneer je luistert. Wanneer je zichtbaar bent, en wanneer je plaatsmaakt.
Voor een toekomstig staatshoofd is dat misschien wel een van de belangrijkste lessen. Haar beslissing toont dat ze niet alleen begrijpt wat het betekent om publiek figuur te zijn, maar ook hoe je met respect omgaat met momenten van nationale betekenis.
Herinnering als opdracht
De herdenking op 4 mei is geen terugblik puur om te herdenken. Het is ook een opdracht aan de toekomst: om te blijven herinneren, te blijven vertellen, en te blijven waarschuwen. In een wereld waarin conflicten niet verdwenen zijn, en waarin vrijheid wereldwijd nog steeds onder druk staat, blijft dit ritueel een krachtig baken.
Dat leden van het koningshuis daar onderdeel van zijn, in welke vorm dan ook, bevestigt hun symbolische rol binnen deze maatschappelijke opdracht. Amalia’s bijdrage — zij het op afstand — was er daar één van.
De toekomst van herdenken
Met het verstrijken van de jaren verandert ook de manier waarop herdenken vorm krijgt. Digitale herdenkingsprojecten, nieuwe stemmen en persoonlijke verhalen zorgen ervoor dat 4 mei blijft leven. Jongeren zoeken naar manieren om zich te verbinden met het verleden, vaak op hun eigen manier.
Amalia’s ingetogen aanwezigheid kan worden gezien als een teken van deze ontwikkeling. Niet traditioneel, niet prominent, maar toch betrokken. Het laat zien dat er ruimte is voor vernieuwing binnen rituelen, zolang de kern — respect en herinnering — behouden blijft.
De stilte die blijft
Toen de plechtigheid eindigde, was er muziek, waren er bloemen, en keerde de stad langzaam terug naar haar dagelijkse ritme. Maar de stilte die tijdens die twee minuten over het plein hing, bleef nog even hangen. Ook bij wie het thuis meebeleefde, in dorpen, steden en huiskamers.
In die stilte klonk ook de aanwezigheid van een jonge vrouw met een grote toekomst. Prinses Amalia stond daar niet fysiek, maar wel in verbondenheid. En dat is misschien wel het krachtigste gebaar van allemaal: het tonen van leiderschap zonder woorden, van betrokkenheid zonder schijnwerpers.
Dat is wat herdenken ook betekent: ruimte geven, stilstaan, en de waarde erkennen van ieder gebaar — hoe klein of onzichtbaar ook.
Monique Hansler onder vuur: waarom kijkers massaal reageren op de nieuwste onthullingen rond ‘De Hanslers’
Sinds vorige week maandag is Monique Hansler officieel uitgegroeid tot een realityster. Met de lancering van de nieuwe serie De Hanslers: van de Piste naar de Playa staat het gezin Hansler ineens volop in de schijnwerpers. Maar met de plotselinge bekendheid komt ook kritiek — en die richt zich vooral op Monique zelf.
Veel kijkers hadden na Winter Vol Liefde al een uitgesproken mening over haar manier van communiceren en haar zichtbare invloed op haar zoon Mike. Toch blijkt, nu de realityserie is begonnen, dat het publiek nauwelijks uitgekeken raakt. En alsof de storm rondom haar gedrag nog niet groot genoeg was, kwam er deze week een verrassende nieuwe onthulling boven tafel.
Hoe de familie Hansler ineens landelijke bekendheid kreeg
Tot begin vorig jaar had niemand in Nederland ooit gehoord van de familie Hansler. Dat veranderde compleet toen Mike Hansler zich opgaf voor Winter Vol Liefde. In de allereerste aflevering maakte de kijker meteen kennis met zijn moeder Monique, die meteen opviel door haar uitgesproken en aanwezige karakter.
Kijkers waren verbaasd over de dominantie die zij uitstraalde. Bij veel mensen ontstond al snel het gevoel dat niet Mike, maar Monique de hoofdrol had. Ondanks de oprechte zoektocht van Mike naar liefde, bleef de focus van het publiek sterk op de moeder-zoon-dynamiek liggen.
Aan het einde van Winter Vol Liefde leek Mike zijn match te hebben gevonden met Antine, maar bij de reünie bleek dat de relatie geen stand had gehouden. Kort daarna volgde zijn nieuwe liefde met Denise. Ook die relatie liep uiteindelijk snel ten einde, vertelde Denise vlak voor de start van De Hanslers.
Talpa springt in op het moment
Met de hernieuwde aandacht rondom Mike en zijn opvallende familie besloot Talpa het gezin te benaderen voor een eigen realityformat. Aanvankelijk vonden veel kijkers het idee ongeloofwaardig, zelfs onnodig. Maar toen de serie eenmaal werd uitgezonden, bleken de cijfers iets anders te vertellen: er stemden meer mensen af dan op een doorsnee aflevering van de Meilandjes.
Het lijkt erop dat er iets in de familie Hansler zit dat kijkers blijft intrigeren — of het nu om herkenbaarheid, verbazing of pure nieuwsgierigheid gaat.
Binnenkijken bij de Hanslers: irritatie en fascinatie tegelijk
In de eerste aflevering van De Hanslers zagen kijkers een dynamiek die ze al kenden: een moeder die leiding neemt, aanwijzingen geeft en een duidelijke mening heeft over vrijwel alles.
Veel kijkers irriteren zich eraan, geven ze openlijk toe op sociale media. Toch schakelen ze massaal in. Dat dubbele gevoel — afkeer én fascinatie — is precies wat reality-tv vaak zo onweerstaanbaar maakt.
Maar deze week gebeurde er iets wat de situatie naar een nieuw niveau tilde.
Heleen van Royen komt met opvallende ‘inside information’
Tijdens een uitzending van RTL Tonight bracht schrijfster Heleen van Royen onverwachte informatie naar buiten. Ze vertelde dat ze nog regelmatig contact heeft met Antine, de voormalige partner van Mike. Zij zou haar dingen hebben verteld over de relatie, over Monique en over gebeurtenissen tijdens Winter Vol Liefde die nooit op camera te zien waren.
Heleen zei:
“Ik heb inside information, want ik heb contact met haar eerste schoondochter, Antine. Zij vertelde me dat wat je nu ziet eigenlijk een herhaling van zetten is.”
Volgens Heleen vertelde Antine dat Monique in hun relatie opvallend veel invloed had, soms zelfs op momenten waarop dat helemaal niet de bedoeling was.
‘Zelfs appjes kwamen soms van Monique’
Een van de meest besproken uitspraken is dat Antine zou hebben gemerkt dat Mike niet altijd zelf appte. Volgens haar kon ze aan de schrijfstijl herkennen wanneer het Mike was en wanneer het zijn moeder was die namens hem antwoorden stuurde.
Heleen citeert Antine:
“Als je met Mike appt, antwoordt soms zijn moeder. Je herkent het aan de manier van schrijven.”
Voor kijkers die nu De Hanslers volgen, bevestigt dit volgens sommigen het beeld dat Monique een enorme rol speelt in het leven van haar zoon. Anderen vinden het lastig te geloven, maar het gesprek zette de toon voor een nieuwe golf van online reacties.
Videobellen met Mike? ‘Dan nam zijn moeder soms op’
Daar bleef het niet bij. Heleen deelde in dezelfde uitzending dat Antine ook tijdens videogesprekken soms Monique in beeld zag, terwijl het contact eigenlijk met Mike bedoeld was.
Volgens Heleen:
“Als je facetimet met Mike, dan nam Monique soms op. Ze zat dan gezellig bij hem op bed.”
Ook dat zorgde voor veel ophef. De situatie riep vragen op over privacy, grenzen en de rol die ouders kunnen spelen in de relaties van hun volwassen kinderen.
De meest verrassende claim: de ‘condoom’-kwestie
De meest opvallende onthulling kwam echter aan het einde van het gesprek. Heleen vertelde dat Antine beweerde dat Monique condooms uit Mike’s koffer had gehaald en had beschadigd — onder het mom dat “ze daar nog niet aan toe waren”.
Heleen nuanceerde het door te zeggen dat zij die uitspraak citeerde van Antine, maar de impact van het verhaal was enorm.
Ze zei:
“Ze vertelde dat ze condooms had weggehaald en zelfs had doorgeknipt omdat ‘ze er nog niet aan toe waren’. Dat was haar boodschap.”
Daarna voegde Heleen eraan toe dat dit juist averechts zou werken, omdat het risico op een ongewenste zwangerschap dan groter wordt — iets wat een schoonmoeder waarschijnlijk niet zou willen.
Het ging al snel rond op sociale media, waar mensen hun verbazing niet onder stoelen of banken staken.
Waarom kijken mensen, ondanks alle kritiek, massaal?
De Hanslers roepen net als realityreeksen van andere uitgesproken families sterke reacties op. Toch blijft het publiek massaal afstemmen. Dat heeft verschillende redenen:
1. Menselijke dynamiek fascineert
Het gezin Hansler heeft een duidelijke hiërarchie en communicatievormen die kijkers intrigeert — soms omdat het herkenbaar is, soms omdat het extreem lijkt.
2. De combinatie van humor, ongemak en emotie
Reality-tv is het sterkst wanneer het echte emoties toont in situaties die soms schuren of verwondering oproepen.
3. Het gesprek op sociale media maakt kijken leuker
Door platforms zoals X ontstaat een collectieve kijkervaring. Mensen zetten de televisie aan om vervolgens met honderden anderen online mee te praten.
4. Monique zelf is een ‘karakter’ waarvan je niet kunt wegkijken
Ze is uitgesproken, vaak streng, altijd aanwezig en heeft een manier van doen die zowel irritatie als fascinatie oproept.
Hoe gaat dit verder voor de Hanslers?
De onthullingen van Heleen van Royen zorgen ervoor dat de serie opnieuw brandstof heeft voor gesprekken en discussies. Het is duidelijk dat de familie niet alleen in beeld, maar ook daarbuiten een onderwerp van gesprek blijft.
Of Monique in de komende afleveringen anders in beeld komt, valt nog te bezien. Wat wel vaststaat, is dat De Hanslers voorlopig nog genoeg stof biedt voor discussie — en dat kijkers niet snel zullen afhaken.