Algemeen
IJzingwekkende laatste woorden van stierenvechter voor zijn dood
Tragisch einde voor Spaanse matador Iván Fandiño: de dramatische laatste momenten
In de zomer van 2017 werd de wereld van het stierenvechten opgeschrikt door een tragedie die velen nog steeds bijblijft. De beroemde Spaanse matador Iván Fandiño kwam tijdens een stierengevecht in Frankrijk op gruwelijke wijze om het leven. Zijn d00d was niet alleen een schok voor zijn fans en collega’s, maar leidde ook tot een hernieuwde discussie over de risico’s en ethiek van deze eeuwenoude traditie.
Een noodlottige misstap
Het fatale incident vond plaats tijdens een traditioneel stierenvechtfestival in het stadje Aire-sur-l’Adour, gelegen in het zuidwesten van Frankrijk. Fandiño, toen 36 jaar oud, was op dat moment een doorgewinterde matador met ruim tien jaar ervaring in de arena. Hij stond bekend als een moedige vechter die niet terugdeinsde voor stieren die door anderen als te gevaarlijk werden beschouwd.
Op de bewuste dag had Fandiño al deelgenomen aan een eerdere confrontatie en stond hij opnieuw klaar om de arena te betreden. Tijdens het gevecht gebeurde echter het ondenkbare: Fandiño struikelde over zijn eigen cape, verloor zijn evenwicht en kwam ten val. Nog voordat hij zichzelf kon herpakken, stortte de stier – een imposant dier van bijna 500 kilogram – zich op hem.
De hoorn van de stier boorde zich diep in Fandiño’s torso en doorboorde vitale organen, waaronder zijn longen. Omstanders en hulpverleners reageerden direct, maar de verwondingen bleken al snel fataal.
De laatste woorden van een dappere strijder
Ondanks de zware verwondingen was Fandiño aanvankelijk nog bij bewustzijn. Ooggetu!gen meldden later dat hij bl0edend werd afgevoerd uit de arena, terwijl hij met zwakke stem zijn laatste woorden uitsprak: “Schiet op, ik ga d00d.” Onderweg naar het z!ekenhuis bezweek hij aan zijn verw0ndingen en kreeg hij een fatale hartaanv*l.
Het nieuws van zijn 0verlijden verspreidde zich razendsnel. Vrienden, familie en fans waren verbijsterd. Collega-matador Juan del Álamo, die na het incident de stier d00dde, kon nauwelijks bevatten wat er was gebeurd. “Het ging allemaal zo snel. De stier trapte hem neer met zijn achterkant en hij viel met zijn gezicht naar beneden,” zei hij geëmotioneerd.
Geen onbekende van gevaar
Hoewel de d00d van een matador zeldzaam is, was Fandiño bekend met de gevaren van zijn beroep. In 2014 werd hij in Bayonne, Frankrijk, bewusteloos de lucht in geslingerd door een stier. En in 2015 onderging hij een vergelijkbare ervaring tijdens een gevecht in Pamplona, Spanje. Toch bleef hij de arena betreden met een ongeëvenaarde vastberadenheid en passie voor zijn vak.
Zijn d00d betekende de eerste keer in bijna honderd jaar dat een matador stierf in een Franse arena. De laatste keer dat dit gebeurde was in 1921, toen Isidoro Mari Fernando zijn leven verloor in Béziers.
Een natie in rouw
Na het nieuws van Fandiño’s d00d volgden talloze eerbetuigingen, zowel uit Spanje als uit andere delen van de wereld. De Spaanse koning Felipe VI prees hem als een “groot stierenvechter” en ook de toenmalige premier Mariano Rajoy betuigde zijn respect. In zijn thuisregio Baskenland werden wake’s gehouden en vele fans legden bloemen bij arena’s waar Fandiño had gev0chten.
De stierenvechtwereld verloor met Iván Fandiño niet alleen een talentvolle matador, maar ook een symbool van moed en toewijding. Zijn nalatenschap leeft voort in de herinneringen van zijn collega’s, fans en degenen die hem zagen optreden in de arena.
De discussie over stierenvechten laait opnieuw op
De tragische d00d van Fandiño bracht opnieuw een intens debat op gang over het stierenvechten als traditie. Voorstanders zien het als een belangrijk cultureel erfgoed, diep geworteld in de geschiedenis van Spanje en delen van Frankrijk. Tegenstanders daarentegen beschouwen het als een wrede en achterhaalde praktijk die dringend afgeschaft moet worden.
In Spanje is stierenvechten nog altijd wettelijk beschermd, hoewel de publieke opinie langzaam lijkt te verschuiven. Steeds meer jongeren keren zich tegen de traditie, en verschillende Spaanse regio’s hebben het stierenvechten inmiddels verboden of zwaar aan banden gelegd.
Ook in Frankrijk, waar het stierenvechten in bepaalde delen als cultureel erfgoed is erkend, groeit de weerstand. Dierenrechtenorganisaties roepen al jaren op tot een volledig verbod. De d00d van matadors zoals Fandiño en, minder dan een jaar eerder, Víctor Barrio, die eveneens op tragische wijze omkwam in de arena, heeft deze roep alleen maar versterkt.
Een leven gewijd aan het gev*cht
Voor Fandiño was stierenvechten echter meer dan een beroep; het was zijn roeping. Geboren in Orduña, in het Spaanse Baskenland, groeide hij op met een diepe liefde voor de traditie. Hij stond bekend om zijn compromisloze stijl en zijn bereidheid om risico’s te nemen waar anderen voor terugdeinsden.
Zijn moed bracht hem roem, maar uiteindelijk ook zijn ondergang. Velen bewonderden hem om zijn lef en integriteit, ook al begrepen niet alle buitenstaanders zijn passie. Voor Fandiño betekende het stierenvechten niet alleen de confrontatie met de d00d, maar ook een viering van leven, moed en eer.
Het tragische erfgoed van de arena
Het verhaal van Iván Fandiño is zowel inspirerend als hartverscheurend. Het herinnert ons eraan hoe dun de lijn is tussen glorie en tragedie in de wereld van het stierenvechten. Voor zijn fans blijft hij een held – een man die zijn leven wijdde aan een kunstvorm die zowel gevierd als verguisd wordt.
Zijn d00d werpt een scherpe blik op de risico’s die gepaard gaan met deze eeuwenoude traditie en roept tegelijkertijd vragen op over de toekomst van het stierenvechten in een steeds veranderende wereld.
Of je nu voor- of tegenstander bent van het stierenvechten, één ding is zeker: Iván Fandiño’s laatste momenten in de arena zullen nog lang in het collectieve geheugen gegrift blijven. Een herinnering aan een man die koos voor een leven vol risico’s, en die daarin zijn ultieme prijs betaalde.
Oos Kesbeke ontroert Nederland in Het Perfecte Plaatje: “Hij fotografeerde met zijn hart”
De nieuwste aflevering van
Het Perfecte
Plaatje heeft heel Nederland weten te raken. Geen glitter,
geen competitiegeest, maar pure emotie en menselijkheid stonden
centraal.
Het was vooral Oos
Kesbeke, beter bekend als de “Augurkenkoning”, die voor de
meest indrukwekkende momenten zorgde. Zijn fotoshoot met
Jayden, een
sportieve jongen met een beperking, bezorgde kijkers kippenvel — en
een herinnering die nog lang zal blijven hangen.
Een opdracht vol betekenis
De aflevering draaide deze week om een bijzonder thema: sportende kinderen met een beperking. De kandidaten kregen de opdracht om een foto te maken die kracht, plezier en trots uitstraalt. Niet het medelijden moest centraal staan, maar juist de energie en levenslust van de jonge sporters.
Voor Oos was dat geen eenvoudige taak. Fotografie is voor hem nog nieuw, en hij wist dat dit geen gewone opdracht zou worden. Toch ging hij er met open hart in. Hij werd gekoppeld aan Jayden, een achtjarige jongen met een dwarslaesie die dol is op zwemmen.
Vanaf het eerste moment klikte het tussen de twee. Jayden straalde, en Oos voelde meteen een oprechte band. “Wat een bijzondere kerel,” zei hij met een glimlach die zijn ontroering nauwelijks kon verbergen.
Meer dan een foto
Wat deze opdracht zo krachtig maakte, was de onderliggende boodschap. De fotoshoot draaide niet om beperking, maar om talent en karakter. Jayden mocht niet worden neergezet als iemand die iets níet kon, maar als een jonge sportheld die plezier en doorzettingsvermogen uitstraalt.
Oos begreep dat instinctief. “Ik wil laten zien wat hij wél kan,” zei hij tijdens de opnames. “Dit gaat niet over medelijden, maar over trots.”
Die houding bleek doorslaggevend. Waar andere kandidaten soms worstelden met het vinden van balans tussen emotie en techniek, voelde Oos precies aan wat het moment vroeg: echtheid.
Humor en warmte
De band tussen Oos en Jayden groeide tijdens de shoot uit tot iets bijzonders. Er was ruimte voor grapjes, voor vrolijkheid en ontspanning.
“Dus jij bent de
zwemkampioen?” vroeg Oos met zijn karakteristieke
glimlach.
Jayden lachte breeduit en antwoordde: “Ja, en ik win
altijd!”
Toen Oos hem vroeg of hij ook “boos kon kijken” voor de camera,
lagen ze allebei in een deuk.
Het leverde niet alleen vrolijke momenten op, maar ook een gevoel van vertrouwen en verbinding. Oos wist met zijn natuurlijke charme een sfeer te creëren waarin Jayden zich vrij voelde om zichzelf te zijn.
Geen regie, geen show, geen geforceerde emotie — alleen twee mensen die elkaar echt zagen.
De foto die iedereen stil kreeg
Onder begeleiding van
sportfotograaf Ingrid van
Heteren werkten de kandidaten aan hun
portret.
Oos besloot Jayden te fotograferen met een trofee in zijn hand, alsof hij net
een belangrijke wedstrijd had gewonnen.
Het eindresultaat was indrukwekkend: een foto vol energie, kleur en betekenis. De achtergrond — in koele blauwtinten — gaf het beeld een frisse en sportieve uitstraling, terwijl Jayden’s blik sprak van kracht en trots.
Toen de foto in de studio werd getoond, viel er een moment van stilte. Zelfs de jury leek zichtbaar geraakt.
Oos keek met vochtige ogen naar het beeld en zei zacht:
“Je ziet hoeveel plezier die kinderen beleven aan sport. Dan smelt je hart echt.”
Het was een uitspraak die de sfeer van de aflevering perfect samenvatte.
Kijkers geraakt tot tranen toe
Op sociale media barstte het los van de reacties. Kijkers noemden de aflevering “de mooiste van het seizoen” en spraken over tranen van ontroering.
“Dit is televisie zoals het
bedoeld is,” schreef iemand op X.
Een ander voegde toe: “Oos laat zien wat menselijkheid is. Geen
camera’s nodig om te zien dat dit echt is.”
Ook op Instagram kreeg Oos talloze berichten van mensen die zijn aanpak roemden. “Jij hebt gefotografeerd met je hart,” schreef een fan. “En dat zie je.”
Jury vol lof
De jury van
Het Perfecte
Plaatje was unaniem lovend over de foto.
Fotograaf William
Rutten zei:
“Ik word hier echt vrolijk van. Jayden staat in zijn kracht. Dit is een heldenfoto.”
Ook Cynthia Boll was onder de indruk:
“Echt een winnaar. Geen zieligheid, alleen trots en kracht. Precies zoals het hoort.”
De woorden raakten Oos zichtbaar. Zijn bescheiden glimlach en nederige reactie maakten het moment alleen maar intenser.
“Ik heb gewoon gedaan wat goed voelde,” zei hij. “De rest kwam vanzelf.”
De groei van Oos als fotograaf
Wie Oos Kesbeke dit seizoen
volgt, ziet hoe hij stap
voor stap groeit.
Waar hij in de eerste afleveringen nog zoekend was naar zijn stijl,
lijkt hij inmiddels zijn eigen stem te hebben gevonden — een stem
die warmte, eerlijkheid en humor uitstraalt.
Zijn foto’s zijn niet altijd technisch perfect, maar ze raken wél het hart. En dat is precies wat kijkers waardeerden in deze aflevering.
“Hij is echt de verrassing van het seizoen,” schreef een fan. “Een man die laat zien dat talent niet alleen in techniek zit, maar ook in gevoel.”
Een nieuwe passie ontdekt
Na afloop van de uitzending vertelde Oos in Shownieuws dat hij serieus overweegt om verder te gaan met fotografie.
“Ik ga zelf zo’n camera aanschaffen,” zei hij enthousiast. “Dit is echt iets wat ik wil blijven doen.”
Voor iemand die jarenlang bekendstond als de charismatische augurkenmaker, lijkt een nieuw hoofdstuk te beginnen. Zijn liefde voor mensen, verhalen en echtheid blijkt zich moeiteloos te vertalen naar beelden.
Fans hopen zelfs dat hij een eigen fotoproject start, bijvoorbeeld gericht op kinderen en sport.
“Oos heeft een groot hart,” schreef een kijker. “Dat zie je niet alleen in zijn woorden, maar in elke foto die hij maakt.”
Een aflevering die blijft hangen
De uitzending wordt door velen nu al beschouwd als een van de hoogtepunten van het seizoen. Niet omdat er iets spectaculairs gebeurde, maar juist omdat alles zo echt voelde.
De kracht van de aflevering lag in de eenvoud: een kind dat straalt, een man die geraakt wordt, en een foto die laat zien hoe sterk mensen kunnen zijn — ongeacht hun beperking.
Jayden groeide uit tot een symbool van positiviteit en doorzettingsvermogen, terwijl Oos liet zien wat het betekent om met respect en liefde te kijken.
De kracht van echtheid
In een tijd waarin televisie vaak draait om sensatie en competitie, bewees Oos Kesbeke dat het anders kan. Zijn foto ging niet over winnen, maar over verbinden.
Geen show, geen opsmuk — alleen echtheid.
Zijn manier van werken raakte iets bij het publiek wat zeldzaam is in de entertainmentwereld: echte emotie.
“Hij fotografeerde niet met zijn camera, maar met zijn hart,” zei een jurylid na afloop.
En dat is precies waarom deze aflevering nog lang zal blijven hangen — bij Oos, bij Jayden, en bij iedereen die keek.
Slot
Wat begon als een
televisieopdracht, groeide uit tot een moment van menselijkheid dat
Nederland samenbracht.
De ontmoeting tussen Oos en Jayden liet zien dat beeld meer is dan
pixels of techniek — het is een vorm van taal, een manier van
voelen.
Het Perfecte Plaatje bewees deze week dat
televisie nog steeds kan ontroeren. En Oos Kesbeke?
Die bewees dat de mooiste foto’s niet alleen in het hoofd ontstaan,
maar vooral in het hart.
💬 Wat vond jij van de aflevering van Het Perfecte Plaatje met Oos Kesbeke en Jayden? Deel je mening op onze Facebookpagina en laat weten welk beeld jou het meest raakte.