Algemeen
Iedereen zegt hetzelfde over Oos Kesbeke na laatste aflevering van Het Perfecte Plaatje
Oos Kesbeke ontroert Nederland in Het Perfecte Plaatje: “Hij fotografeerde met zijn hart”
De nieuwste aflevering van
Het Perfecte
Plaatje heeft heel Nederland weten te raken. Geen glitter,
geen competitiegeest, maar pure emotie en menselijkheid stonden
centraal.
Het was vooral Oos
Kesbeke, beter bekend als de “Augurkenkoning”, die voor de
meest indrukwekkende momenten zorgde. Zijn fotoshoot met
Jayden, een
sportieve jongen met een beperking, bezorgde kijkers kippenvel — en
een herinnering die nog lang zal blijven hangen.
Een opdracht vol betekenis
De aflevering draaide deze week om een bijzonder thema: sportende kinderen met een beperking. De kandidaten kregen de opdracht om een foto te maken die kracht, plezier en trots uitstraalt. Niet het medelijden moest centraal staan, maar juist de energie en levenslust van de jonge sporters.
Voor Oos was dat geen eenvoudige taak. Fotografie is voor hem nog nieuw, en hij wist dat dit geen gewone opdracht zou worden. Toch ging hij er met open hart in. Hij werd gekoppeld aan Jayden, een achtjarige jongen met een dwarslaesie die dol is op zwemmen.
Vanaf het eerste moment klikte het tussen de twee. Jayden straalde, en Oos voelde meteen een oprechte band. “Wat een bijzondere kerel,” zei hij met een glimlach die zijn ontroering nauwelijks kon verbergen.
Meer dan een foto
Wat deze opdracht zo krachtig maakte, was de onderliggende boodschap. De fotoshoot draaide niet om beperking, maar om talent en karakter. Jayden mocht niet worden neergezet als iemand die iets níet kon, maar als een jonge sportheld die plezier en doorzettingsvermogen uitstraalt.
Oos begreep dat instinctief. “Ik wil laten zien wat hij wél kan,” zei hij tijdens de opnames. “Dit gaat niet over medelijden, maar over trots.”
Die houding bleek doorslaggevend. Waar andere kandidaten soms worstelden met het vinden van balans tussen emotie en techniek, voelde Oos precies aan wat het moment vroeg: echtheid.
Humor en warmte
De band tussen Oos en Jayden groeide tijdens de shoot uit tot iets bijzonders. Er was ruimte voor grapjes, voor vrolijkheid en ontspanning.
“Dus jij bent de
zwemkampioen?” vroeg Oos met zijn karakteristieke
glimlach.
Jayden lachte breeduit en antwoordde: “Ja, en ik win
altijd!”
Toen Oos hem vroeg of hij ook “boos kon kijken” voor de camera,
lagen ze allebei in een deuk.
Het leverde niet alleen vrolijke momenten op, maar ook een gevoel van vertrouwen en verbinding. Oos wist met zijn natuurlijke charme een sfeer te creëren waarin Jayden zich vrij voelde om zichzelf te zijn.
Geen regie, geen show, geen geforceerde emotie — alleen twee mensen die elkaar echt zagen.
De foto die iedereen stil kreeg
Onder begeleiding van
sportfotograaf Ingrid van
Heteren werkten de kandidaten aan hun
portret.
Oos besloot Jayden te fotograferen met een trofee in zijn hand, alsof hij net
een belangrijke wedstrijd had gewonnen.
Het eindresultaat was indrukwekkend: een foto vol energie, kleur en betekenis. De achtergrond — in koele blauwtinten — gaf het beeld een frisse en sportieve uitstraling, terwijl Jayden’s blik sprak van kracht en trots.
Toen de foto in de studio werd getoond, viel er een moment van stilte. Zelfs de jury leek zichtbaar geraakt.
Oos keek met vochtige ogen naar het beeld en zei zacht:
“Je ziet hoeveel plezier die kinderen beleven aan sport. Dan smelt je hart echt.”
Het was een uitspraak die de sfeer van de aflevering perfect samenvatte.
Kijkers geraakt tot tranen toe
Op sociale media barstte het los van de reacties. Kijkers noemden de aflevering “de mooiste van het seizoen” en spraken over tranen van ontroering.
“Dit is televisie zoals het
bedoeld is,” schreef iemand op X.
Een ander voegde toe: “Oos laat zien wat menselijkheid is. Geen
camera’s nodig om te zien dat dit echt is.”
Ook op Instagram kreeg Oos talloze berichten van mensen die zijn aanpak roemden. “Jij hebt gefotografeerd met je hart,” schreef een fan. “En dat zie je.”
Jury vol lof
De jury van
Het Perfecte
Plaatje was unaniem lovend over de foto.
Fotograaf William
Rutten zei:
“Ik word hier echt vrolijk van. Jayden staat in zijn kracht. Dit is een heldenfoto.”
Ook Cynthia Boll was onder de indruk:
“Echt een winnaar. Geen zieligheid, alleen trots en kracht. Precies zoals het hoort.”
De woorden raakten Oos zichtbaar. Zijn bescheiden glimlach en nederige reactie maakten het moment alleen maar intenser.
“Ik heb gewoon gedaan wat goed voelde,” zei hij. “De rest kwam vanzelf.”
De groei van Oos als fotograaf
Wie Oos Kesbeke dit seizoen
volgt, ziet hoe hij stap
voor stap groeit.
Waar hij in de eerste afleveringen nog zoekend was naar zijn stijl,
lijkt hij inmiddels zijn eigen stem te hebben gevonden — een stem
die warmte, eerlijkheid en humor uitstraalt.
Zijn foto’s zijn niet altijd technisch perfect, maar ze raken wél het hart. En dat is precies wat kijkers waardeerden in deze aflevering.
“Hij is echt de verrassing van het seizoen,” schreef een fan. “Een man die laat zien dat talent niet alleen in techniek zit, maar ook in gevoel.”
Een nieuwe passie ontdekt
Na afloop van de uitzending vertelde Oos in Shownieuws dat hij serieus overweegt om verder te gaan met fotografie.
“Ik ga zelf zo’n camera aanschaffen,” zei hij enthousiast. “Dit is echt iets wat ik wil blijven doen.”
Voor iemand die jarenlang bekendstond als de charismatische augurkenmaker, lijkt een nieuw hoofdstuk te beginnen. Zijn liefde voor mensen, verhalen en echtheid blijkt zich moeiteloos te vertalen naar beelden.
Fans hopen zelfs dat hij een eigen fotoproject start, bijvoorbeeld gericht op kinderen en sport.
“Oos heeft een groot hart,” schreef een kijker. “Dat zie je niet alleen in zijn woorden, maar in elke foto die hij maakt.”
Een aflevering die blijft hangen
De uitzending wordt door velen nu al beschouwd als een van de hoogtepunten van het seizoen. Niet omdat er iets spectaculairs gebeurde, maar juist omdat alles zo echt voelde.
De kracht van de aflevering lag in de eenvoud: een kind dat straalt, een man die geraakt wordt, en een foto die laat zien hoe sterk mensen kunnen zijn — ongeacht hun beperking.
Jayden groeide uit tot een symbool van positiviteit en doorzettingsvermogen, terwijl Oos liet zien wat het betekent om met respect en liefde te kijken.
De kracht van echtheid
In een tijd waarin televisie vaak draait om sensatie en competitie, bewees Oos Kesbeke dat het anders kan. Zijn foto ging niet over winnen, maar over verbinden.
Geen show, geen opsmuk — alleen echtheid.
Zijn manier van werken raakte iets bij het publiek wat zeldzaam is in de entertainmentwereld: echte emotie.
“Hij fotografeerde niet met zijn camera, maar met zijn hart,” zei een jurylid na afloop.
En dat is precies waarom deze aflevering nog lang zal blijven hangen — bij Oos, bij Jayden, en bij iedereen die keek.
Slot
Wat begon als een
televisieopdracht, groeide uit tot een moment van menselijkheid dat
Nederland samenbracht.
De ontmoeting tussen Oos en Jayden liet zien dat beeld meer is dan
pixels of techniek — het is een vorm van taal, een manier van
voelen.
Het Perfecte Plaatje bewees deze week dat
televisie nog steeds kan ontroeren. En Oos Kesbeke?
Die bewees dat de mooiste foto’s niet alleen in het hoofd ontstaan,
maar vooral in het hart.
💬 Wat vond jij van de aflevering van Het Perfecte Plaatje met Oos Kesbeke en Jayden? Deel je mening op onze Facebookpagina en laat weten welk beeld jou het meest raakte.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”