Kaas is voor veel mensen een onmisbaar onderdeel van hun
dagelijks leven. Of het nu gaat om een romige jonge kaas, een
pittige oude kaas of een stukje Parmezaan op je pasta, kaas is een
geliefde smaakmaker. Maar er is één vraag die steeds meer mensen
zich afvragen: kun je de korst van kaas eigenlijk wel eten? Recent
onderzoek van de Keuringsdienst van Waarde werpt nieuw
licht op deze kwestie en onthult schokkende feiten over wat er
werkelijk in de korst van kaas zit.

Wat zit er eigenlijk in de korst?
Tijdens het rijpingsproces van kaas ontstaat vaak een
natuurlijke korst. Deze vormt zich door de invloed van lucht en
vocht, wat resulteert in een harde buitenlaag die de kaas
beschermt. Dit klinkt onschuldig genoeg, maar niet alle kazen
hebben een natuurlijke korst. Veel kazen die je in de supermarkt
vindt, zijn voorzien van een kunstmatige beschermlaag. Deze laag is
bedoeld om de kaas langer houdbaar te maken en te beschermen tegen
schimmels, maar roept tegelijkertijd vragen op over de
eetbaarheid.
De kunstmatige korst wordt vaak behandeld met coatings, waarvan
sommige absoluut niet eetbaar zijn. Een veelvoorkomende techniek is
het aanbrengen van een laagje plastic of paraffine, vooral bij
kazen die een lange rijpingstijd hebben, zoals Goudse kaas of
Edammer. Het idee dat je per ongeluk een stukje plastic zou kunnen
eten, is verre van smakelijk.

De rol van natamycine (E235)
Een ander ingrediënt dat vaak in kunstmatige kaasranden wordt
gebruikt, is E235, ook wel natamycine genoemd. Dit is een
schimmelwerend middel dat voorkomt dat er schimmels op de kaas
groeien. Hoewel natamycine over het algemeen als veilig wordt
beschouwd voor incidentele consumptie, wordt het afgeraden om grote
hoeveelheden van deze stof binnen te krijgen. Dit middel zit vaak
in wasachtige korsten die je op de buitenkant van kazen
aantreft.
Hoewel natamycine niet schadelijk is als je het een keer
binnenkrijgt, blijft de vraag: waarom zou je het risico nemen als
het niet nodig is? Experts adviseren dan ook om deze kunstmatige
korsten simpelweg niet te eten.

Natuurlijke versus kunstmatige korsten
Niet alle kazen hebben een kunstmatige korst. Bij ambachtelijke
kazen zoals brie of camembert ontstaat de korst op natuurlijke
wijze en is deze meestal veilig te eten. Deze kazen worden tijdens
het rijpingsproces regelmatig gekeerd en gewassen, waardoor een
schimmelcultuur zich op de korst ontwikkelt. Dit proces geeft de
kaas zijn unieke smaak en geur.
Bij harde kazen zoals Parmezaanse kaas of oude boerenkaas kun je
vaak veilig de korst eten, mits deze niet is behandeld met
kunstmatige coatings. De korst van Parmezaanse kaas wordt
bijvoorbeeld regelmatig gebruikt in soepen en stoofschotels om
extra smaak toe te voegen. Maar bij kazen die je in de supermarkt
koopt, moet je altijd goed opletten.

Hoe herken je een eetbare korst?
Gelukkig zijn er een paar eenvoudige manieren om te bepalen of
je de korst van je kaas kunt eten:
- Lees de verpakking: Op de verpakking staat
vaak vermeld of de korst eetbaar is. Als je termen ziet zoals “niet
eetbaar” of “kunststof coating,” kun je de korst beter niet
eten.
- Voel aan de korst: Een natuurlijke korst voelt
vaak droog en stevig aan, terwijl een kunstmatige korst een glad,
plasticachtig oppervlak heeft.
- Ruik aan de korst: Natuurlijke korsten hebben
meestal een sterke, kaasachtige geur. Kunstmatige korsten ruiken
vaak chemisch of neutraal.
Wat zeggen experts?
Volgens voedingsdeskundigen is het eten van natuurlijke
kaasranden over het algemeen veilig, maar kunstmatige korsten kun
je beter vermijden. Hoewel de stoffen in kunstmatige korsten zoals
natamycine veilig zijn bevonden voor gebruik in voeding, kunnen ze
bij overmatige consumptie schadelijke effecten hebben.
Een kaasboer uit Utrecht geeft als advies: “Bij ambachtelijke
kazen kun je de korst meestal gewoon eten, maar bij supermarktkazen
raad ik het af. Het is gewoon niet nodig om kunstmatige stoffen
binnen te krijgen als je het kunt vermijden.”
Wat kun je doen met de korst?
Als je de korst van je kaas niet wilt eten, betekent dat niet
dat je deze weg moet gooien. Er zijn genoeg manieren om de korst
alsnog te gebruiken. Veel mensen raspen de korst en gebruiken deze
in gerechten voor extra smaak. Ook kun je de korst laten
meepruttelen in een stoofpot of soep en deze later verwijderen. Dit
geeft een rijke, hartige smaak zonder dat je de korst daadwerkelijk
hoeft te eten.

Een bewuste keuze
De onthullingen over kunstmatige korsten laten zien dat zelfs
iets simpels als kaas ingewikkelder kan zijn dan het lijkt. Het is
belangrijk om bewust te zijn van wat je eet en waar je kaas vandaan
komt. Door goed op de verpakking te letten en te kiezen voor
ambachtelijke kazen, kun je genieten van een heerlijk stukje kaas
zonder ongewenste verrassingen.

Conclusie
De korst van kaas is niet altijd wat het lijkt. Soms is het een
natuurlijke beschermlaag die je met een gerust hart kunt eten, maar
in veel gevallen is het een kunstmatige coating die je beter kunt
vermijden. Door aandacht te besteden aan het etiket, de structuur
en de geur van de korst, kun je een weloverwogen keuze maken.
Volgende keer dat je een lekker stukje kaas op je bord hebt,
weet je precies wat je moet doen. Smullen zonder zorgen begint met
bewust kiezen. Of je nu geniet van een stukje Parmezaan, een
ambachtelijke brie, of een pittige Goudse kaas, zorg ervoor dat je
weet wat je eet – en wat je beter kunt laten liggen.