Algemeen
Catherine Keyl onthult heftige confrontatie met Marco Borsato: ‘Dit is echt onmenselijk’
De situatie rondom Marco Borsato: een analyse van Catherine Keyls standpunten
Catherine Keyl, een bekende persoonlijkheid binnen de Nederlandse mediawereld, heeft recentelijk in het tijdschrift Weekend haar kijk gegeven op de precaire situatie van voormalig popster Marco Borsato. Borsato, die ooit een van de meest geliefde artiesten van Nederland was, wordt nu geconfronteerd met ernstige beschuldigingen van 0ntucht met een minderjarige. Deze zaak zal naar verwachting in 2025 eindelijk voor de r*chter komen. Keyl bespreekt de menselijke en maatschappelijke impact van deze beschuldigingen en het lange juridische proces dat daarmee gepaard gaat.
Een onzekere toekomst
Het juridische proces tegen Marco Borsato sleept al geruime tijd voort. Volgens Keyl heeft deze onzekerheid een verwoestend effect, niet alleen op Borsato zelf, maar ook op zijn directe omgeving en zijn publieke imago. “Ik vind het afschuwelijk dat Marco Borsato nog steeds niet weet waar hij aan toe is. Dit begint zo langzamerhand op onmenselijke praktijken te lijken,” verklaart ze. Keyl benadrukt dat het gebrek aan duidelijkheid over schuld of onschuld een zware tol eist van een individu.
Hoewel de uiteindelijke uitspraak in de rechtszaak pas in 2025 wordt verwacht, heeft de zaak nu al een diepe invloed gehad op Borsato’s leven en reputatie. Zijn carrière, ooit op een ongekende hoogte, staat al jarenlang stil. Keyl stelt dat dit voortdurende wachten een vorm van straf op zich is. “Dat eindeloze wachten is enorm belastend. Het is alsof een donkere wolk constant boven je hangt.”
Populariteit en publieke perceptie
Keyl speculeert ook over de gevolgen van een eventuele vrijspraak voor Borsato. Zelfs als hij niet schuldig wordt bevonden, blijft de vraag hangen of zijn naam ooit volledig gezuiverd kan worden. In gevallen zoals deze ontstaat vaak een blijvende publieke twijfel: was er onvoldoende bewijs of is er echt niets gebeurd? Deze onzekerheid kan volgens Keyl een onherstelbare schade aanrichten aan de reputatie van een persoon.
“Eén ding is zeker: zo populair als vroeger zal Marco, ongeacht de uitkomst, niet meer worden,” stelt Keyl. Dit wijst op een breder probleem in de showbusiness en de publieke opinie, waarbij beschuldigingen, ongeacht de uitkomst, een blijvend stigma kunnen opleveren. Dit dilemma roept ook vragen op over hoe de samenleving omgaat met beroemdheden die onder vuur liggen.
Persoonlijke ontmoetingen
Keyl deelt dat ze Borsato af en toe nog tegenkomt in sociale situaties. Hoewel ze aangeeft hem niet goed persoonlijk te kennen, heeft ze wel een professionele geschiedenis met de zanger. “Een dag na het winnen van de Soundmixshow kwam hij bij me langs, in de Ontbijtshow. Dat vond ik destijds helemaal geweldig,” vertelt ze. Deze herinnering benadrukt de afstand die Keyl voelt tussen de getalenteerde artiest die ze ooit ontmoette en de persoon die nu in het middelpunt van een juridisch schandaal staat.
Wanneer Keyl hem tegenwoordig tegenkomt, blijven de gesprekken oppervlakkig. “Af en toe kom ik hem nog tegen en dan praten we wat,” zegt ze. Dit geeft aan dat ondanks de beschuldigingen en de daarmee gepaard gaande media-aandacht, er nog steeds momenten zijn van menselijk contact en normaliteit in Borsato’s leven.
De bredere implicaties
Het verhaal van Marco Borsato roept bredere vragen op over rechtvaardigheid, publieke opinie en de showbizzwereld. Keyl’s opmerkingen over het ‘onmenselijke’ karakter van de langdurige onzekerheid bieden een belangrijke invalshoek in dit debat. Ze wijst op de zware mentale druk die het juridische proces met zich meebrengt, los van de uiteindelijke uitkomst.
In een wereld waar publieke perceptie vaak de werkelijkheid overschaduwt, lijkt het bijna onmogelijk voor een bekende persoonlijkheid om zonder blijvende schade door een dergelijke situatie heen te komen. Zelfs als Borsato uiteindelijk onschuldig wordt bevonden, blijft de vraag hoe hij zijn leven en carrière weer kan oppakken. Keyl’s empathie voor de persoonlijke tol die deze situatie eist, is een zeldzaam perspectief in een medialandschap dat vaak gedomineerd wordt door sensatiezucht.
De impact op de showbizz
De situatie rondom Marco Borsato werpt ook een kritisch licht op de dynamiek binnen de showbizzwereld. Volgens Keyl is de showbizz vaak meedogenloos wanneer het gaat om beschuldigingen en schandalen. Borsato’s zaak is hier een schrijnend voorbeeld van. De langdurige afwezigheid van duidelijke juridische stappen heeft niet alleen zijn reputatie beschadigd, maar ook de discussie over hoe dergelijke zaken moeten worden behandeld opnieuw aangewakkerd.
Keyl pleit voor meer snelheid en duidelijkheid in juridische processen, vooral wanneer het gaat om publieke figuren. “Dit eindeloze wachten is niet alleen een persoonlijke straf, maar het ondermijnt ook het vertrouwen van het publiek in het rechtssysteem,” aldus Keyl. Dit wijst op een belangrijke tekortkoming in hoe complexe zaken worden afgehandeld in een wereld waar media-aandacht vaak de boventoon voert.
Een complex vraagstuk
De zaak tegen Marco Borsato is emblematisch voor de bredere problemen in de samenleving rondom beschuldigingen, rechtspraak en publieke perceptie. Keyl’s opmerkingen benadrukken de menselijke dimensie van deze situatie. Ze roept op tot empathie en begrip, ongeacht de uiteindelijke uitkomst van de rechtszaak.
In een tijdperk waarin sociale media en publieke opinie een enorme invloed hebben op hoe we individuen beoordelen, is het essentieel om te onthouden dat iedereen recht heeft op een eerlijk proces. Keyl’s standpunt herinnert ons eraan dat beschuldigingen, hoe ernstig ook, zorgvuldig en rechtvaardig moeten worden behandeld. De balans tussen rechtvaardigheid, publieke perceptie en persoonlijke schade blijft een complex en gevoelig vraagstuk.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.