Algemeen
Viktor Brand met de grond gelijkgemaakt: ”Hij werkt daar graag aan mee”
Viktor Brand heeft een ongenadig harde veeg uit de pan gekregen van columniste Angela de Jong. In haar meest recente column spaart zij de sidekick van Mr. Frank Visser in het programma “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” niet en haalt ze verwoestend uit naar zowel Brand als het programma zelf.
‘Simpele Mensen’
De Jong benadrukt dat er tegenwoordig voorzichtig moet worden omgegaan met wat er op televisie wordt uitgezonden, vooral als het gaat om kwetsbare mensen.
Volgens haar is het uitbuiten van deze mensen echter precies waar sommige shows hun bestaansrecht aan ontlenen.
In “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” zijn wekelijks mensen te zien die in conflicten verwikkeld zijn en zichzelf daardoor in een negatief daglicht stellen, waardoor ze door heel Nederland herkend worden.
Kritiek op SBS 6
Angela de Jong is van mening dat dit soort televisie niet langer door de beugel kan. Ze heeft over het algemeen al geen hoge pet op van SBS 6, maar keek met verbazing naar de meest recente aflevering van Mr. Frank Visser.
De columniste kan niet begrijpen dat de leiding van SBS niet heeft ingegrepen en vraagt zich af waarom niemand daar heeft gedacht: “Dat hadden we niet moeten uitzenden.”
‘Volkstheater’
De Jong bestempelt de show als ‘volkstheater’. Volgens haar is
een aflevering pas geslaagd als de partijen elkaar voor rotte vis
of erger uitmaken.
Wat kijkers afgelopen maandag te zien kregen, ging volgens haar echter veel te ver. Ze haalt een specifiek geval aan zonder de naam te noemen en beschrijft een vrouw die in haar ogen een slacht0ffer is van de falende geestelijke gezondheidszorg. Deze mensen krijgen geen hulp maar een podium op televisie, wat volgens De Jong een grote misser is.
Kijkcijfers boven Alles
In Angela’s ogen is Viktor Brand medeplichtig aan deze exploitatie. “Viktor geeft zo’n podium maar al te graag. Alles voor de kijkcijfers,” schrijft ze.
De columniste uit haar verontwaardiging over het feit dat dit soort programma’s onder de noemer ‘amusement’ worden gebracht en dat we dit als samenleving accepteren.
Reflectie op de Huidige Televisiecultuur
De harde kritiek van Angela de Jong roept bredere vragen op over de huidige televisiecultuur en de rol van entertainment.
Shows zoals “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” richten zich vaak op sensatie en conflict, wat ongetwijfeld zorgt voor hoge kijkcijfers.
Maar de vraag is tegen welke prijs dit gebeurt. De Jong’s opmerkingen over de geestelijke gezondheidszorg en de uitbuiting van kwetsbare mensen reflecteren een diepere bezorgdheid over ethiek en verantwoordelijkheid in de media.
Het Dilemma van Sensatie en Verantwoordelijkheid
Het is een lastig dilemma: aan de ene kant is er de behoefte aan
boeiende televisie die kijkers trekt, aan de andere kant is er de
morele verantwoordelijkheid om geen misbruik te maken van de
kwetsbaarheid van mensen.
De roep om meer ethisch verantwoorde televisieproductie wordt steeds luider, vooral in een tijd waarin de invloed van media op het dagelijks leven enorm is.
Reacties en Gevolgen
Het is nog onduidelijk hoe Viktor Brand en SBS 6 zullen reageren op de felle kritiek van Angela de Jong.
Zal deze kritiek leiden tot veranderingen in de manier waarop dit soort programma’s worden gemaakt en uitgezonden? Of zullen kijkcijfers en commerciële belangen blijven prevaleren boven ethische overwegingen?
Conclusie
Angela de Jong heeft met haar kritiek op Viktor Brand en “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” een belangrijk debat aangewakkerd over de grenzen van televisie-amusement en de verantwoordelijkheid van mediaplatforms.
Haar opmerkingen zetten aan tot nadenken over hoe we als
samenleving omgaan met entertainment en de exploitatie van
kwetsbare individuen.
Terwijl televisienetwerken balanceren tussen kijkcijfers en ethiek, blijft het publiek de uiteindelijke scheidsrechter over wat wel en niet acceptabel is op het kleine scherm.
De vraag blijft of dit soort harde kritiek genoeg is om daadwerkelijke verandering teweeg te brengen in de televisiewereld.
Algemeen
Veel kritiek op online gedeelde video van Jetten: ‘Hij is meer met zichzelf bezig, dan met de politiek..’
De premier is in Nederland traditioneel meer dan alleen een bestuurder. Hij of zij is het gezicht van het kabinet, de voorzitter van de ministerraad en in veel opzichten het morele en symbolische kompas van het land. Juist daarom ligt elke publieke uiting van een regeringsleider onder een vergrootglas. Wat wordt gezegd, hoe het wordt gezegd en zelfs wat iemand online deelt, kan gevolgen hebben voor hoe het gezag van het ambt wordt ervaren. In dat licht zorgen de recente online uitingen van Rob Jetten bij een deel van het publiek voor gefronste wenkbrauwen.
De veranderende rol van een regeringsleider
De afgelopen decennia is de rol van politieke leiders sterk veranderd. Waar premiers vroeger vooral zichtbaar waren via journaals, kranteninterviews en officiële toespraken, speelt sociale media nu een centrale rol. Politici zijn niet langer alleen bestuurders, maar ook persoonlijke merken. Ze laten zich zien op Instagram, reageren op X en posten video’s op platforms waar een jonger publiek actief is.
Die ontwikkeling heeft voordelen. Politiek wordt toegankelijker, menselijker en minder afstandelijk. Burgers zien niet alleen het ambt, maar ook de persoon erachter. Dat kan betrokkenheid vergroten en drempels verlagen, vooral voor jongeren die zich anders misschien nauwelijks aangesproken voelen door politiek.
Tegelijkertijd roept die verschuiving ook vragen op. Waar ligt de grens tussen toegankelijkheid en vrijblijvendheid? En wanneer slaat het om van modern communiceren naar het ondermijnen van het gezag dat bij een ambt hoort?
Rob Jetten en zijn online uitstraling
In het geval van Rob Jetten draait de discussie vooral om filmpjes die hij deelt op sociale media. Korte video’s met een luchtige toon, soms humoristisch, soms speels. Voor zijn aanhangers laten die beelden zien dat hij een eigentijdse leider is, iemand die niet verstijfd raakt door protocollen en die durft te laten zien dat hij ook gewoon mens is.
Critici kijken daar echter heel anders naar. Zij vinden dat sommige filmpjes meer lijken op TikTok-humor dan op communicatie van een regeringsleider. In een tijd waarin Nederland geconfronteerd wordt met internationale spanningen, economische onzekerheid, maatschappelijke verdeeldheid en complexe dossiers, vragen zij zich af of zulke uitingen wel passen bij de zwaarte van het ambt.
Het gaat daarbij niet zozeer om één filmpje, maar om het totaalbeeld dat ontstaat. De vraag is: straalt een premier hiermee rust, betrouwbaarheid en gezag uit, of juist lichtheid en vrijblijvendheid?
Symboliek en timing
Politiek draait niet alleen om inhoud, maar ook om symboliek. Beelden blijven hangen. Zeker in tijden van crisis kijken mensen naar hun leiders voor richting en zekerheid. Dat betekent niet dat een premier nooit mag lachen of luchtig mag zijn, maar wel dat timing en context cruciaal zijn.
Een humoristische video kan onschuldig zijn op een rustige dag, maar heel anders worden ervaren wanneer er tegelijkertijd ernstige dossiers spelen. Denk aan internationale conflicten, spanningen binnen de samenleving of grote economische vraagstukken. In zulke momenten verwachten veel mensen een bepaalde ernst en soberheid van hun leiders.
Critici van Jetten wijzen erop dat juist die context soms lijkt te ontbreken. Ze vragen zich af of de balans wel goed wordt bewaakt tussen moderne communicatie en het besef van verantwoordelijkheid dat bij het premierschap hoort.
Generatiekloof in verwachtingen
De discussie rond Jettens filmpjes legt ook een bredere kloof bloot tussen generaties. Jongere kiezers zijn opgegroeid met sociale media, snelle beelden en informele communicatie. Voor hen voelt een premier die af en toe een luchtige video deelt misschien juist herkenbaar en toegankelijk.
Oudere generaties, of mensen die meer waarde hechten aan traditionele vormen van gezag, ervaren datzelfde gedrag eerder als ongepast. Voor hen hoort een regeringsleider afstand te bewaren en boven de dagelijkse lichtheid te staan. Niet omdat hij onmenselijk moet zijn, maar omdat het ambt nu eenmaal een zekere zwaarte met zich meebrengt.
Beide perspectieven zijn begrijpelijk. De vraag is alleen of een premier iedereen tegelijk kan bedienen zonder het risico te lopen een deel van zijn gezag te verliezen.
Leiderschap in tijden van onzekerheid
Leiderschap wordt vaak pas echt zichtbaar in moeilijke tijden. Dan gaat het niet alleen om beleid, maar ook om uitstraling. Mensen willen het gevoel hebben dat er iemand aan het roer staat die overzicht heeft, kalm blijft en verantwoordelijkheid neemt.
In dat licht wordt elke publieke uiting van een premier onderdeel van een groter verhaal. Zelfs een kort filmpje kan bijdragen aan het beeld dat mensen hebben van hoe serieus iemand zijn rol neemt. Dat betekent niet dat humor verboden is, maar wel dat de afweging zorgvuldig moet zijn.
Critici vrezen dat een te speelse online aanwezigheid afbreuk kan doen aan dat beeld van stabiliteit. Ze vragen zich af of likes en bereik op sociale media opwegen tegen het risico dat het ambt minder serieus wordt genomen.
De andere kant van het verhaal
Aan de andere kant wijzen voorstanders erop dat tijden veranderen. Politiek hoeft niet altijd zwaar en afstandelijk te zijn om effectief te zijn. Juist door zichzelf te laten zien als mens kan een leider vertrouwen winnen. Bovendien bereikt Jetten met zijn online aanpak groepen die anders misschien nooit naar een politiek debat zouden kijken.
Zij benadrukken dat leiderschap niet alleen zit in toon, maar vooral in daden en besluiten. Zolang beleid doordacht is en besluiten standhouden, zou een speelse video geen probleem mogen zijn. Volgens hen is het zelfs gevaarlijk om vast te houden aan een ouderwets beeld van gezag dat niet meer aansluit bij de samenleving van nu.
Een kwestie van balans
Uiteindelijk draait de discussie niet om één video of één politicus, maar om een bredere vraag: hoe ziet modern leiderschap eruit? Hoe combineer je toegankelijkheid met autoriteit? En hoe zorg je ervoor dat communicatie vernieuwend is zonder het gewicht van het ambt te ondergraven?
Voor Rob Jetten ligt daar een duidelijke uitdaging. Zijn online aanwezigheid levert hem zichtbaarheid en bereik op, maar roept ook vragen op over de uitstraling van zijn rol. Het is een dunne lijn tussen verfrissend en onhandig, tussen menselijk en te licht.
Het oordeel ligt bij de kijker
Of de filmpjes van Jetten passen bij zijn rol als premier, blijft uiteindelijk een kwestie van persoonlijke beoordeling. Sommigen zien een moderne leider die meegaat met zijn tijd, anderen zien een politicus die te veel flirt met oppervlakkigheid.
Wat vaststaat, is dat leiderschap vraagt om meer dan alleen goede bedoelingen. Het vraagt om bewustzijn van context, timing en symboliek. In een wereld waarin alles wordt vastgelegd en gedeeld, weegt elke uiting mee.
Kijk dus vooral zelf, vorm je eigen oordeel en praat mee. Want een democratie leeft niet van likes alleen, maar van debat, kritische vragen en een voortdurende dialoog over wat we van onze leiders verwachten.