Algemeen
Viktor Brand met de grond gelijkgemaakt: ”Hij werkt daar graag aan mee”
Viktor Brand heeft een ongenadig harde veeg uit de pan gekregen van columniste Angela de Jong. In haar meest recente column spaart zij de sidekick van Mr. Frank Visser in het programma “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” niet en haalt ze verwoestend uit naar zowel Brand als het programma zelf.
‘Simpele Mensen’
De Jong benadrukt dat er tegenwoordig voorzichtig moet worden omgegaan met wat er op televisie wordt uitgezonden, vooral als het gaat om kwetsbare mensen.
Volgens haar is het uitbuiten van deze mensen echter precies waar sommige shows hun bestaansrecht aan ontlenen.
In “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” zijn wekelijks mensen te zien die in conflicten verwikkeld zijn en zichzelf daardoor in een negatief daglicht stellen, waardoor ze door heel Nederland herkend worden.
Kritiek op SBS 6
Angela de Jong is van mening dat dit soort televisie niet langer door de beugel kan. Ze heeft over het algemeen al geen hoge pet op van SBS 6, maar keek met verbazing naar de meest recente aflevering van Mr. Frank Visser.
De columniste kan niet begrijpen dat de leiding van SBS niet heeft ingegrepen en vraagt zich af waarom niemand daar heeft gedacht: “Dat hadden we niet moeten uitzenden.”
‘Volkstheater’
De Jong bestempelt de show als ‘volkstheater’. Volgens haar is
een aflevering pas geslaagd als de partijen elkaar voor rotte vis
of erger uitmaken.
Wat kijkers afgelopen maandag te zien kregen, ging volgens haar echter veel te ver. Ze haalt een specifiek geval aan zonder de naam te noemen en beschrijft een vrouw die in haar ogen een slacht0ffer is van de falende geestelijke gezondheidszorg. Deze mensen krijgen geen hulp maar een podium op televisie, wat volgens De Jong een grote misser is.
Kijkcijfers boven Alles
In Angela’s ogen is Viktor Brand medeplichtig aan deze exploitatie. “Viktor geeft zo’n podium maar al te graag. Alles voor de kijkcijfers,” schrijft ze.
De columniste uit haar verontwaardiging over het feit dat dit soort programma’s onder de noemer ‘amusement’ worden gebracht en dat we dit als samenleving accepteren.
Reflectie op de Huidige Televisiecultuur
De harde kritiek van Angela de Jong roept bredere vragen op over de huidige televisiecultuur en de rol van entertainment.
Shows zoals “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” richten zich vaak op sensatie en conflict, wat ongetwijfeld zorgt voor hoge kijkcijfers.
Maar de vraag is tegen welke prijs dit gebeurt. De Jong’s opmerkingen over de geestelijke gezondheidszorg en de uitbuiting van kwetsbare mensen reflecteren een diepere bezorgdheid over ethiek en verantwoordelijkheid in de media.
Het Dilemma van Sensatie en Verantwoordelijkheid
Het is een lastig dilemma: aan de ene kant is er de behoefte aan
boeiende televisie die kijkers trekt, aan de andere kant is er de
morele verantwoordelijkheid om geen misbruik te maken van de
kwetsbaarheid van mensen.
De roep om meer ethisch verantwoorde televisieproductie wordt steeds luider, vooral in een tijd waarin de invloed van media op het dagelijks leven enorm is.
Reacties en Gevolgen
Het is nog onduidelijk hoe Viktor Brand en SBS 6 zullen reageren op de felle kritiek van Angela de Jong.
Zal deze kritiek leiden tot veranderingen in de manier waarop dit soort programma’s worden gemaakt en uitgezonden? Of zullen kijkcijfers en commerciële belangen blijven prevaleren boven ethische overwegingen?
Conclusie
Angela de Jong heeft met haar kritiek op Viktor Brand en “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” een belangrijk debat aangewakkerd over de grenzen van televisie-amusement en de verantwoordelijkheid van mediaplatforms.
Haar opmerkingen zetten aan tot nadenken over hoe we als
samenleving omgaan met entertainment en de exploitatie van
kwetsbare individuen.
Terwijl televisienetwerken balanceren tussen kijkcijfers en ethiek, blijft het publiek de uiteindelijke scheidsrechter over wat wel en niet acceptabel is op het kleine scherm.
De vraag blijft of dit soort harde kritiek genoeg is om daadwerkelijke verandering teweeg te brengen in de televisiewereld.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.