Algemeen
Viktor Brand met de grond gelijkgemaakt: ”Hij werkt daar graag aan mee”
Viktor Brand heeft een ongenadig harde veeg uit de pan gekregen van columniste Angela de Jong. In haar meest recente column spaart zij de sidekick van Mr. Frank Visser in het programma “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” niet en haalt ze verwoestend uit naar zowel Brand als het programma zelf.
‘Simpele Mensen’
De Jong benadrukt dat er tegenwoordig voorzichtig moet worden omgegaan met wat er op televisie wordt uitgezonden, vooral als het gaat om kwetsbare mensen.
Volgens haar is het uitbuiten van deze mensen echter precies waar sommige shows hun bestaansrecht aan ontlenen.
In “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” zijn wekelijks mensen te zien die in conflicten verwikkeld zijn en zichzelf daardoor in een negatief daglicht stellen, waardoor ze door heel Nederland herkend worden.
Kritiek op SBS 6
Angela de Jong is van mening dat dit soort televisie niet langer door de beugel kan. Ze heeft over het algemeen al geen hoge pet op van SBS 6, maar keek met verbazing naar de meest recente aflevering van Mr. Frank Visser.
De columniste kan niet begrijpen dat de leiding van SBS niet heeft ingegrepen en vraagt zich af waarom niemand daar heeft gedacht: “Dat hadden we niet moeten uitzenden.”
‘Volkstheater’
De Jong bestempelt de show als ‘volkstheater’. Volgens haar is
een aflevering pas geslaagd als de partijen elkaar voor rotte vis
of erger uitmaken.
Wat kijkers afgelopen maandag te zien kregen, ging volgens haar echter veel te ver. Ze haalt een specifiek geval aan zonder de naam te noemen en beschrijft een vrouw die in haar ogen een slacht0ffer is van de falende geestelijke gezondheidszorg. Deze mensen krijgen geen hulp maar een podium op televisie, wat volgens De Jong een grote misser is.
Kijkcijfers boven Alles
In Angela’s ogen is Viktor Brand medeplichtig aan deze exploitatie. “Viktor geeft zo’n podium maar al te graag. Alles voor de kijkcijfers,” schrijft ze.
De columniste uit haar verontwaardiging over het feit dat dit soort programma’s onder de noemer ‘amusement’ worden gebracht en dat we dit als samenleving accepteren.
Reflectie op de Huidige Televisiecultuur
De harde kritiek van Angela de Jong roept bredere vragen op over de huidige televisiecultuur en de rol van entertainment.
Shows zoals “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” richten zich vaak op sensatie en conflict, wat ongetwijfeld zorgt voor hoge kijkcijfers.
Maar de vraag is tegen welke prijs dit gebeurt. De Jong’s opmerkingen over de geestelijke gezondheidszorg en de uitbuiting van kwetsbare mensen reflecteren een diepere bezorgdheid over ethiek en verantwoordelijkheid in de media.
Het Dilemma van Sensatie en Verantwoordelijkheid
Het is een lastig dilemma: aan de ene kant is er de behoefte aan
boeiende televisie die kijkers trekt, aan de andere kant is er de
morele verantwoordelijkheid om geen misbruik te maken van de
kwetsbaarheid van mensen.
De roep om meer ethisch verantwoorde televisieproductie wordt steeds luider, vooral in een tijd waarin de invloed van media op het dagelijks leven enorm is.
Reacties en Gevolgen
Het is nog onduidelijk hoe Viktor Brand en SBS 6 zullen reageren op de felle kritiek van Angela de Jong.
Zal deze kritiek leiden tot veranderingen in de manier waarop dit soort programma’s worden gemaakt en uitgezonden? Of zullen kijkcijfers en commerciële belangen blijven prevaleren boven ethische overwegingen?
Conclusie
Angela de Jong heeft met haar kritiek op Viktor Brand en “Mr. Frank Visser Doet Uitspraak” een belangrijk debat aangewakkerd over de grenzen van televisie-amusement en de verantwoordelijkheid van mediaplatforms.
Haar opmerkingen zetten aan tot nadenken over hoe we als
samenleving omgaan met entertainment en de exploitatie van
kwetsbare individuen.
Terwijl televisienetwerken balanceren tussen kijkcijfers en ethiek, blijft het publiek de uiteindelijke scheidsrechter over wat wel en niet acceptabel is op het kleine scherm.
De vraag blijft of dit soort harde kritiek genoeg is om daadwerkelijke verandering teweeg te brengen in de televisiewereld.
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Video hieronder:
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.