Algemeen
Vrouw van Robin Williams die hem vergaf, onthult details van zijn laatste dagen
Het is al meer dan zeven jaar geleden sinds de tragische dood van Robin Williams, maar de geest en het erfgoed van de komiek die groter was dan het leven, leven voort in onze harten.
De dood van Williams schokte de hele wereld; velen geloofden dat depressie en drugsgebruik de reden waren achter zijn beslissing om een einde aan zijn leven te maken. Maar, in feite, blijkt dat er iets heel anders achter de tragische dood van Robin Williams zat. Daarom besloot de weduwe van Robin, Susan Schneider Williams, de waarheid te onthullen over wat haar man echt heeft gedood.
De wereld verloor een van de grootste komische geesten in 2014 toen de iconische grappenmaker Robin Williams stierf. Robin had de reputatie een oprecht aardig persoon te zijn, een familieman en een allemansvriend. Fans over de hele wereld vereerden zijn talent via zijn klassieke rollen in films als Good Morning Vietnam, Mrs. Doubtfire en Aladdin.
Degenen die hem in het echte leven kenden, zagen dat hij net zo grappig was buiten de camera – en dat hij zijn gave kon gebruiken om mensen vreugde te brengen wanneer ze hem het meest nodig hadden.
Huwelijken en kinderen
De geliefde acteur was drie keer getrouwd en had drie kinderen. Williams ontmoette zijn eerste vrouw, Valeria Velardi, in juni 1976. Destijds was Williams niet bekend en werkte als eenvoudige barman in San Francisco. “Hij stond achter de bar. Hij had een Frans accent, bood me een drankje aan, maakte een praatje met me en was absoluut heerlijk,” zei Valeria in 2018.
“Hij vroeg me om een lift naar huis. Hij sprak Frans en ik plaagde hem en we hadden een kus. En ik wist gewoon dat ik hem weer zou zien.” Het paar trouwde in 1978 en verwelkomde een zoon, Zack, in 1983. In 1988 gingen Williams en Valeria uit elkaar. Er waren geruchten dat de acteur een affaire had met de nanny van zijn zoon, Marsha Garces – maar Valeria heeft dit sindsdien ontkend. Na de scheiding trouwde Williams met Marsha.
In 1989 stapte het paar in het huwelijksbootje terwijl ze zwanger was. Robin en Marsha kregen samen twee kinderen, Zelda (geboren in 1989) en Cody (geboren in 1991). Helaas was het tweede huwelijk van Robin ook gedoemd slecht af te lopen. Na irreconcilable verschillen aan te halen, vroeg Marsha in 2008 de scheiding aan.
Toen, drie jaar na zijn tweede scheiding, ontmoette Robin zijn zielsverwant, Susan Schneider. Ze zag de beroemde komiek voor het eerst in een plaatselijke Apple-winkel eind 2007, waar ze een kort gesprek deelden.
“Ik liep naar binnen en zag deze man en dacht: ‘Ik denk dat dat Robin Williams is.’ Toen ik op weg naar buiten keek, glimlachte hij naar me en iets in mij zei: ‘Oh, ga gewoon naar hem toe en zeg hallo,’ zei Susan. Ze trouwden in 2011. De ceremonie vond plaats in het Meadowood luxury resort in Napa Valley, Californië.
Ongeveer 120 gasten werden uitgenodigd voor de bescheiden bruiloft – voornamelijk familie, naaste vrienden en buren. Robin en Susan hadden een duidelijk beeld van hoe ze wilden dat hun speciale dag zou zijn. Er waren geen grote sterren aanwezig, en het was ver verwijderd van de flits en glamour die men meestal zou associëren met beroemdheden bruiloften in Hollywood.
Robin en Susan maakten ook hun eigen geloften. Robin zorgde ervoor dat zijn broer en moeder – die tegen die tijd waren overleden – werden geëerd tijdens de ceremonie. De acteur vroeg de priester om het Gebed van Sint Franciscus van Assisi hardop voor te lezen.
“De trouwdag was erg mooi – ze waren erg verliefd en heel rustig. Zowel Robin als Susan waren zeer actief betrokken bij de voorbereiding van de ceremonie,” vertelde de priester die de tortelduifjes trouwde in 2014 aan Daily Mail. Robin en Susan woonden in de exclusieve Sea Cliff-wijk van San Francisco Bay. Het mediterrane eigentijdse huis van 7.170 vierkante voet had een prachtig uitzicht op het water, de Golden Gate Bridge en de Marin Headlands.
Van buitenaf leek het alsof Robin en Susan erg gelukkig waren en alles hadden – maar vandaag de dag weten we dat hun relatie op de proef werd gesteld toen Robin worstelde met zijn innerlijke demonen.
Zijn verslechterende gezondheid beïnvloedde ook zijn professionele carrière. Zo had Williams moeite met het memoriseren van enkele regels tijdens het filmen van Night at the Museum 3, zijn laatste filmoptreden op het scherm in 2014. Robin, bekend om het memoriseren van honderden regels en het leveren van uitstekende prestaties, begreep niet waarom hij plotseling geen eenvoudige regels kon leren.
“Robin verloor zijn verstand en hij was zich ervan bewust,” legde Schneider Williams uit in 2016. “Kun je je de pijn voorstellen die hij voelde toen hij zichzelf zag desintegreren? En niet vanwege iets waarvan hij ooit de naam zou kennen of begrijpen? Noch hij, noch iemand kon het stoppen – geen hoeveelheid intelligentie of liefde kon het tegenhouden.”
Hoewel Robin zijn problemen had, was Susan altijd daar voor haar man, en het paar was heel open naar elkaar toe. Ze bespraken vaak hun successen, tegenslagen en grootste angsten; hun vriendschap en liefde groeiden elk jaar sterker. Helaas had Susan niet alle feiten op tafel en begreep ze niet volledig waarom haar zielsverwant worstelde. Op veel manieren was Susan machteloos, maar tijdens de laatste maanden van Robin slaagde het paar er nog steeds in om enkele heldere en mooie momenten te delen.
Kort voor zijn overlijden werd de worstelende acteur verkeerd gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson, wat leidde tot meer vragen, frustratie en donkere gedachten in het hoofd van Robin. Artsen hadden Robin slechts drie jaar te leven gegeven. “Wat hij doormaakte kwam niet overeen met de ervaringen van veel Parkinsonpatiënten. Dus, ik denk dat dat moeilijk voor hem was,” zei Zak Williams, de zoon van Robin Williams, in Max Lugavere’s “The Genius Life” podcast.
“Er was een focusprobleem dat hem frustreerde; er waren problemen verbonden aan hoe hij zich voelde, en ook vanuit neurologisch perspectief voelde hij zich niet geweldig. Hij voelde zich erg ongemakkelijk.” Het was pas na zijn dood dat de hele waarheid aan het licht kwam, en de wereld een glimp kreeg van waar Robin mee worstelde. Drie maanden nadat de legendarische komiek was overleden, werd het autopsierapport vrijgegeven.
Het rapport toonde aan dat Robin lange tijd had geworsteld met een vorm van dementie genaamd Lewy-body-dementie voordat hij in augustus 2014 stierf. In haar eerste interview sinds haar man overleed, besloot de weduwe van Robin om te spreken en het publiek te vertellen over wat haar man echt heeft ged00d.
“Lewy-body-dementie heeft Robin ged00d. Het is wat zijn leven heeft genomen. Depressie was een klein stukje van de taart van wat er aan de hand was… echt, wat meer overheersend was dan depressie, was angst. En de angst was enorm,” zei ze. Artsen beschreven hoe de wijlen acteur tijdens de laatste maanden van zijn leven door de hel moet zijn gegaan. Zijn vorm van Lewy-body-dementie was een van de meest verwoestende gevallen die artsen ooit hadden gezien.
“Lewy-body-dementie is een verwoestende ziekte. Het is een moordenaar. Het gaat snel, het is progressief,” zei Dr. Bruce Miller, directeur van Memory and Aging aan de University of California San Francisco, tegen Today. Toen ze eindelijk over de toestand van haar man leerde, kon Susan veel ontbrekende stukjes op hun plaats zetten en beter begrijpen waarom Robin handelde zoals hij deed.
“Ik was opgelucht dat het een naam had. Robin en ik hadden deze ervaring samen doorgemaakt, echt achtervolgd worden door een onzichtbaar monster. En het was alsof je op de kermis whack-a-mole speelde met de symptomen. Ik vertrok daar met een naam van de ziekte, het ding waar Robin en ik naar op zoek waren,” zei ze.
Robin Williams d00dsoorzaak
Op 11 augustus 2014 werd Robin Williams dood aangetroffen in zijn slaapkamer in zijn huis in Paradise Cay, Californië. De doodsoorzaak was verstikking door ophanging, volgens het kantoor van de sheriff van Marin County.
In 2015 stroomden de tranen over de wangen van Susan toen ze zich haar laatste gesprek met haar man herinnerde tijdens een emotioneel interview. Een week voor zijn dood van plan was Robin zich te laten testen op neurocognitieve stoornissen. Op de avond voor zijn dood vroeg Robin Susan of ze een voetmassage wilde. Susan had natuurlijk niet kunnen voorzien wat er zou gaan gebeuren en wees het aanbod af.
Ze zal nooit zijn blik en droevige ogen vergeten. Toen ging hij weg. Hij kwam nog een paar keer terug naar de kamer en zei, “Goede nacht, mijn liefde,” waarop Susan antwoordde: “Goede nacht, mijn liefde.” Het waren zijn laatste woorden tegen haar, en de hare tegen hem. In latere interviews legde Susan uit dat ze Robin heeft vergeven en hem niet de schuld geeft van zijn eigen dood. Ze wist dat hij niet veel jaren meer te leven had, en dat die jaren moeilijk zouden zijn geweest.
Toen de hulpverleners bij het huis aankwamen en die verschrikkelijke dag probeerden haar man te redden, was ze aan zijn zijde. “En ik wilde gewoon mijn man zien. En ik heb hem kunnen zien… en ik heb met hem kunnen bidden. En ik heb hem kunnen zeggen: ‘Ik vergeef je voor 50 miljard procent, met heel mijn hart. Je bent de dapperste man die ik ooit heb gekend.’ Weet je, we leefden een nachtmerrie,” zei Susan.
Robin Williams begr@fenis
Het is niet duidelijk of de familie van Robin een besloten begrafenis voor hem heeft gehouden, maar we weten wel dat zijn lichaam is gecremeerd bij Monte’s Chapel of the Hills in San Anselmo. Op 21 augustus werden zijn as uitgestrooid over de San Francisco Bay. De acteur woonde bijna 50 jaar in het gebied en hield van de plek; daar voelde hij zich het meest in vrede.
Hevige politieke en publieke reacties op nieuwe Kamervoorzitter: keuze leidt tot felle discussie
De verkiezing van een nieuwe Kamervoorzitter, normaal gesproken een procedurele stap in het parlementaire proces, groeide dit keer uit tot een moment dat Den Haag en de rest van het land in beroering bracht. Na drie stemrondes werd Thom van Campen gekozen als nieuwe voorzitter, terwijl Martin Bosma – die in de eerste twee rondes duidelijk de meeste stemmen kreeg – uiteindelijk aan de kant werd geschoven.
Wat volgde was een golf van reacties. In de Kamer, op sociale media en in talkshows werd druk gediscussieerd over de vraag of deze uitkomst het gevolg was van een eerlijke afweging van kwaliteiten, of van politieke strategie die de geloofwaardigheid van het proces onder druk zette.
Een stemronde die meer vragen opriep dan antwoorden gaf
Het contrast tussen de eerste twee rondes en de uiteindelijke uitslag viel veel mensen meteen op. Bosma stond aanvankelijk ruim bovenaan, maar bleek in de beslissende ronde niet langer de voorkeurskandidaat.
Volgens critici leek het erop dat de procedure minder draaide om het kiezen van de meest ervaren of meest natuurlijke voorzitter, maar vooral om het voorkomen van een ongewenste uitkomst. Voorstanders van Bosma benadrukten dat hij de afgelopen jaren herhaaldelijk had laten zien dat hij Kamerdebatten ordelijk en rustig kon leiden. Zelfs politieke tegenstanders roemden zijn kalme stijl en heldere manier van voorzitten.
Toch kreeg hij niet het vertrouwen van een meerderheid. Dat maakte deze voorzittersverkiezing tot een bron van debat: gaat het in zo’n functie om vakmanschap, of om politieke comfortzones?
Online ontstond direct een storm van verontwaardiging
Binnen enkele minuten nadat de uitslag bekend werd gemaakt, barstte op sociale media een golf van woede en ongeloof los. Oud-Kamerlid Harm Beertema merkte op dat de derde ronde eerder leek op een blokkade dan op een zorgvuldige beoordeling. Zijn analyse werd duizenden keren gedeeld en onderschreven.
Veel berichten klonken in dezelfde lijn: hoe kan iemand die twee rondes bovenaan staat in de slotfase toch worden weggestemd, zonder duidelijke inhoudelijke reden?
Onder de reacties zat een voelbare frustratie over het idee dat gevestigde partijen elkaar vasthouden om een bepaalde politieke richting te voorkomen. Volgens veel commentatoren aangaf dit moment een bredere zorg: dat het parlement niet altijd aansluit bij de wens van een groot deel van de kiezers.
Ook Elbertus van Lagen uitte zorgen over het groeiende wantrouwen in de politiek. Zijn uitspraak dat het vertrouwen nóg verder zou kunnen dalen, raakte een gevoelige snaar bij veel burgers.
Journalisten zien een patroon in deze gang van zaken
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. Verschillende journalisten reageerden kritisch op de stemprocedure. Bart Nijman omschreef de situatie als een ‘politiek onderonsje’, een verwijzing naar het idee dat partijen soms vooral bezig zijn elkaar intern te beschermen in plaats van de beste kandidaat naar voren te schuiven.
Zijn woorden kregen veel bijval. Voor een grote groep kijkers voelde de verkiezing inderdaad als een proces waarin de uitkomst al min of meer was bepaald voordat de rondes begonnen. Niet door open debat of door inhoudelijke afweging, maar door afspraken achter de schermen.
Daardoor ervoer een deel van het publiek de uitkomst als een gemiste kans voor transparantie en professionaliteit.
Een gevoel van buitensluiting bij veel kiezers
Voor veel mensen ging de discussie niet alleen over de functie van de nieuwe Kamervoorzitter. Het voelde ook als een symbolische gebeurtenis waarin zichtbaar werd hoe grote groepen kiezers zich niet vertegenwoordigd voelen.
Na de verkiezingen, waarin de rechtse partijen een grote overwinning behaalden, leek dit moment dat gevoel verder te versterken. De boodschap die sommige burgers eruit haalden: zelfs wanneer een kandidaat op basis van stemmen en ervaring een logische keuze lijkt, kunnen politieke afspraken alsnog bepalen dat hij niet wordt gekozen.
In gesprekken rond het Binnenhof viel te horen dat de keuze mogelijk voortkomt uit een reflex die al jarenlang te zien is: het proberen te behouden van vertrouwde verhoudingen binnen het politieke midden. Het resultaat is dat veel burgers de indruk krijgen dat hun stem minder invloed heeft dan ze hopen.
Een gemiste kans om vertrouwen te herstellen
De derde stemronde werd door veel politieke analisten gezien als een belangrijk moment om te laten zien dat kwaliteit boven partijgrenzen kan worden gesteld. Dat gebeurde niet, en juist daardoor werd een kans gemist om vertrouwen bij het publiek te versterken.
Doordat de keuze uiteindelijk vooral werd gezien als een strategisch besluit, is de kloof tussen politiek en burger opnieuw zichtbaar geworden. Mensen die de stemmingen live volgden, zagen hoe een kandidaat met veel ervaring en brede erkenning toch aan de kant werd gezet.
Voor burgers die al langer twijfelen aan de manier waarop de politiek functioneert, gaf dit moment nieuwe aanleiding om zich af te vragen of het parlement werkelijk handelt op basis van transparantie en inhoud.
Het debat over vertrouwen in de politiek laait verder op
De intense reacties van burgers, journalisten en oud-politici laten zien dat de behoefte aan een opener en eerlijker politiek proces groot is. De voorzittersverkiezing werd daardoor meer dan een procedurele stap: het werd een moment waarin het grotere vraagstuk van vertrouwen opnieuw centraal kwam te staan.
Veel mensen hopen dat dit geen gesprek is dat snel wegzakt. Het is juist een kans om te bespreken hoe democratische processen beter kunnen worden bewaakt en hoe de afstand tussen burgers en politiek kan worden verkleind.
Het zou waardevol zijn als er ruimte komt voor een breed gesprek over representatie, transparantie en de rol van politieke strategie bij belangrijke beslissingen.
Praat mee over deze politieke ontwikkeling
Hoe kijk jij naar deze gang
van zaken?
Vond je de keuze logisch, of zie je het – net als veel anderen –
als een gemiste kans voor geloofwaardig leiderschap?
Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt.