Algemeen
Vrouw van Robin Williams die hem vergaf, onthult details van zijn laatste dagen
Het is al meer dan zeven jaar geleden sinds de tragische dood van Robin Williams, maar de geest en het erfgoed van de komiek die groter was dan het leven, leven voort in onze harten.

De dood van Williams schokte de hele wereld; velen geloofden dat depressie en drugsgebruik de reden waren achter zijn beslissing om een einde aan zijn leven te maken. Maar, in feite, blijkt dat er iets heel anders achter de tragische dood van Robin Williams zat. Daarom besloot de weduwe van Robin, Susan Schneider Williams, de waarheid te onthullen over wat haar man echt heeft gedood.

De wereld verloor een van de grootste komische geesten in 2014 toen de iconische grappenmaker Robin Williams stierf. Robin had de reputatie een oprecht aardig persoon te zijn, een familieman en een allemansvriend. Fans over de hele wereld vereerden zijn talent via zijn klassieke rollen in films als Good Morning Vietnam, Mrs. Doubtfire en Aladdin.

Degenen die hem in het echte leven kenden, zagen dat hij net zo grappig was buiten de camera – en dat hij zijn gave kon gebruiken om mensen vreugde te brengen wanneer ze hem het meest nodig hadden.

Huwelijken en kinderen
De geliefde acteur was drie keer getrouwd en had drie kinderen. Williams ontmoette zijn eerste vrouw, Valeria Velardi, in juni 1976. Destijds was Williams niet bekend en werkte als eenvoudige barman in San Francisco. “Hij stond achter de bar. Hij had een Frans accent, bood me een drankje aan, maakte een praatje met me en was absoluut heerlijk,” zei Valeria in 2018.

“Hij vroeg me om een lift naar huis. Hij sprak Frans en ik plaagde hem en we hadden een kus. En ik wist gewoon dat ik hem weer zou zien.” Het paar trouwde in 1978 en verwelkomde een zoon, Zack, in 1983. In 1988 gingen Williams en Valeria uit elkaar. Er waren geruchten dat de acteur een affaire had met de nanny van zijn zoon, Marsha Garces – maar Valeria heeft dit sindsdien ontkend. Na de scheiding trouwde Williams met Marsha.

In 1989 stapte het paar in het huwelijksbootje terwijl ze zwanger was. Robin en Marsha kregen samen twee kinderen, Zelda (geboren in 1989) en Cody (geboren in 1991). Helaas was het tweede huwelijk van Robin ook gedoemd slecht af te lopen. Na irreconcilable verschillen aan te halen, vroeg Marsha in 2008 de scheiding aan.

Toen, drie jaar na zijn tweede scheiding, ontmoette Robin zijn zielsverwant, Susan Schneider. Ze zag de beroemde komiek voor het eerst in een plaatselijke Apple-winkel eind 2007, waar ze een kort gesprek deelden.

“Ik liep naar binnen en zag deze man en dacht: ‘Ik denk dat dat Robin Williams is.’ Toen ik op weg naar buiten keek, glimlachte hij naar me en iets in mij zei: ‘Oh, ga gewoon naar hem toe en zeg hallo,’ zei Susan. Ze trouwden in 2011. De ceremonie vond plaats in het Meadowood luxury resort in Napa Valley, Californië.

Ongeveer 120 gasten werden uitgenodigd voor de bescheiden bruiloft – voornamelijk familie, naaste vrienden en buren. Robin en Susan hadden een duidelijk beeld van hoe ze wilden dat hun speciale dag zou zijn. Er waren geen grote sterren aanwezig, en het was ver verwijderd van de flits en glamour die men meestal zou associëren met beroemdheden bruiloften in Hollywood.

Robin en Susan maakten ook hun eigen geloften. Robin zorgde ervoor dat zijn broer en moeder – die tegen die tijd waren overleden – werden geëerd tijdens de ceremonie. De acteur vroeg de priester om het Gebed van Sint Franciscus van Assisi hardop voor te lezen.

“De trouwdag was erg mooi – ze waren erg verliefd en heel rustig. Zowel Robin als Susan waren zeer actief betrokken bij de voorbereiding van de ceremonie,” vertelde de priester die de tortelduifjes trouwde in 2014 aan Daily Mail. Robin en Susan woonden in de exclusieve Sea Cliff-wijk van San Francisco Bay. Het mediterrane eigentijdse huis van 7.170 vierkante voet had een prachtig uitzicht op het water, de Golden Gate Bridge en de Marin Headlands.

Van buitenaf leek het alsof Robin en Susan erg gelukkig waren en alles hadden – maar vandaag de dag weten we dat hun relatie op de proef werd gesteld toen Robin worstelde met zijn innerlijke demonen.

Zijn verslechterende gezondheid beïnvloedde ook zijn professionele carrière. Zo had Williams moeite met het memoriseren van enkele regels tijdens het filmen van Night at the Museum 3, zijn laatste filmoptreden op het scherm in 2014. Robin, bekend om het memoriseren van honderden regels en het leveren van uitstekende prestaties, begreep niet waarom hij plotseling geen eenvoudige regels kon leren.

“Robin verloor zijn verstand en hij was zich ervan bewust,” legde Schneider Williams uit in 2016. “Kun je je de pijn voorstellen die hij voelde toen hij zichzelf zag desintegreren? En niet vanwege iets waarvan hij ooit de naam zou kennen of begrijpen? Noch hij, noch iemand kon het stoppen – geen hoeveelheid intelligentie of liefde kon het tegenhouden.”

Hoewel Robin zijn problemen had, was Susan altijd daar voor haar man, en het paar was heel open naar elkaar toe. Ze bespraken vaak hun successen, tegenslagen en grootste angsten; hun vriendschap en liefde groeiden elk jaar sterker. Helaas had Susan niet alle feiten op tafel en begreep ze niet volledig waarom haar zielsverwant worstelde. Op veel manieren was Susan machteloos, maar tijdens de laatste maanden van Robin slaagde het paar er nog steeds in om enkele heldere en mooie momenten te delen.

Kort voor zijn overlijden werd de worstelende acteur verkeerd gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson, wat leidde tot meer vragen, frustratie en donkere gedachten in het hoofd van Robin. Artsen hadden Robin slechts drie jaar te leven gegeven. “Wat hij doormaakte kwam niet overeen met de ervaringen van veel Parkinsonpatiënten. Dus, ik denk dat dat moeilijk voor hem was,” zei Zak Williams, de zoon van Robin Williams, in Max Lugavere’s “The Genius Life” podcast.

“Er was een focusprobleem dat hem frustreerde; er waren problemen verbonden aan hoe hij zich voelde, en ook vanuit neurologisch perspectief voelde hij zich niet geweldig. Hij voelde zich erg ongemakkelijk.” Het was pas na zijn dood dat de hele waarheid aan het licht kwam, en de wereld een glimp kreeg van waar Robin mee worstelde. Drie maanden nadat de legendarische komiek was overleden, werd het autopsierapport vrijgegeven.

Het rapport toonde aan dat Robin lange tijd had geworsteld met een vorm van dementie genaamd Lewy-body-dementie voordat hij in augustus 2014 stierf. In haar eerste interview sinds haar man overleed, besloot de weduwe van Robin om te spreken en het publiek te vertellen over wat haar man echt heeft ged00d.

“Lewy-body-dementie heeft Robin ged00d. Het is wat zijn leven heeft genomen. Depressie was een klein stukje van de taart van wat er aan de hand was… echt, wat meer overheersend was dan depressie, was angst. En de angst was enorm,” zei ze. Artsen beschreven hoe de wijlen acteur tijdens de laatste maanden van zijn leven door de hel moet zijn gegaan. Zijn vorm van Lewy-body-dementie was een van de meest verwoestende gevallen die artsen ooit hadden gezien.

“Lewy-body-dementie is een verwoestende ziekte. Het is een moordenaar. Het gaat snel, het is progressief,” zei Dr. Bruce Miller, directeur van Memory and Aging aan de University of California San Francisco, tegen Today. Toen ze eindelijk over de toestand van haar man leerde, kon Susan veel ontbrekende stukjes op hun plaats zetten en beter begrijpen waarom Robin handelde zoals hij deed.

“Ik was opgelucht dat het een naam had. Robin en ik hadden deze ervaring samen doorgemaakt, echt achtervolgd worden door een onzichtbaar monster. En het was alsof je op de kermis whack-a-mole speelde met de symptomen. Ik vertrok daar met een naam van de ziekte, het ding waar Robin en ik naar op zoek waren,” zei ze.

Robin Williams d00dsoorzaak
Op 11 augustus 2014 werd Robin Williams dood aangetroffen in zijn slaapkamer in zijn huis in Paradise Cay, Californië. De doodsoorzaak was verstikking door ophanging, volgens het kantoor van de sheriff van Marin County.

In 2015 stroomden de tranen over de wangen van Susan toen ze zich haar laatste gesprek met haar man herinnerde tijdens een emotioneel interview. Een week voor zijn dood van plan was Robin zich te laten testen op neurocognitieve stoornissen. Op de avond voor zijn dood vroeg Robin Susan of ze een voetmassage wilde. Susan had natuurlijk niet kunnen voorzien wat er zou gaan gebeuren en wees het aanbod af.

Ze zal nooit zijn blik en droevige ogen vergeten. Toen ging hij weg. Hij kwam nog een paar keer terug naar de kamer en zei, “Goede nacht, mijn liefde,” waarop Susan antwoordde: “Goede nacht, mijn liefde.” Het waren zijn laatste woorden tegen haar, en de hare tegen hem. In latere interviews legde Susan uit dat ze Robin heeft vergeven en hem niet de schuld geeft van zijn eigen dood. Ze wist dat hij niet veel jaren meer te leven had, en dat die jaren moeilijk zouden zijn geweest.

Toen de hulpverleners bij het huis aankwamen en die verschrikkelijke dag probeerden haar man te redden, was ze aan zijn zijde. “En ik wilde gewoon mijn man zien. En ik heb hem kunnen zien… en ik heb met hem kunnen bidden. En ik heb hem kunnen zeggen: ‘Ik vergeef je voor 50 miljard procent, met heel mijn hart. Je bent de dapperste man die ik ooit heb gekend.’ Weet je, we leefden een nachtmerrie,” zei Susan.

Robin Williams begr@fenis
Het is niet duidelijk of de familie van Robin een besloten begrafenis voor hem heeft gehouden, maar we weten wel dat zijn lichaam is gecremeerd bij Monte’s Chapel of the Hills in San Anselmo. Op 21 augustus werden zijn as uitgestrooid over de San Francisco Bay. De acteur woonde bijna 50 jaar in het gebied en hield van de plek; daar voelde hij zich het meest in vrede.
Algemeen
Veel kritiek op online gedeelde video van Jetten: ‘Hij is meer met zichzelf bezig, dan met de politiek..’

De premier is in Nederland traditioneel meer dan alleen een bestuurder. Hij of zij is het gezicht van het kabinet, de voorzitter van de ministerraad en in veel opzichten het morele en symbolische kompas van het land. Juist daarom ligt elke publieke uiting van een regeringsleider onder een vergrootglas. Wat wordt gezegd, hoe het wordt gezegd en zelfs wat iemand online deelt, kan gevolgen hebben voor hoe het gezag van het ambt wordt ervaren. In dat licht zorgen de recente online uitingen van Rob Jetten bij een deel van het publiek voor gefronste wenkbrauwen.

De veranderende rol van een regeringsleider
De afgelopen decennia is de rol van politieke leiders sterk veranderd. Waar premiers vroeger vooral zichtbaar waren via journaals, kranteninterviews en officiële toespraken, speelt sociale media nu een centrale rol. Politici zijn niet langer alleen bestuurders, maar ook persoonlijke merken. Ze laten zich zien op Instagram, reageren op X en posten video’s op platforms waar een jonger publiek actief is.
Die ontwikkeling heeft voordelen. Politiek wordt toegankelijker, menselijker en minder afstandelijk. Burgers zien niet alleen het ambt, maar ook de persoon erachter. Dat kan betrokkenheid vergroten en drempels verlagen, vooral voor jongeren die zich anders misschien nauwelijks aangesproken voelen door politiek.
Tegelijkertijd roept die verschuiving ook vragen op. Waar ligt de grens tussen toegankelijkheid en vrijblijvendheid? En wanneer slaat het om van modern communiceren naar het ondermijnen van het gezag dat bij een ambt hoort?

Rob Jetten en zijn online uitstraling
In het geval van Rob Jetten draait de discussie vooral om filmpjes die hij deelt op sociale media. Korte video’s met een luchtige toon, soms humoristisch, soms speels. Voor zijn aanhangers laten die beelden zien dat hij een eigentijdse leider is, iemand die niet verstijfd raakt door protocollen en die durft te laten zien dat hij ook gewoon mens is.
Critici kijken daar echter heel anders naar. Zij vinden dat sommige filmpjes meer lijken op TikTok-humor dan op communicatie van een regeringsleider. In een tijd waarin Nederland geconfronteerd wordt met internationale spanningen, economische onzekerheid, maatschappelijke verdeeldheid en complexe dossiers, vragen zij zich af of zulke uitingen wel passen bij de zwaarte van het ambt.
Het gaat daarbij niet zozeer om één filmpje, maar om het totaalbeeld dat ontstaat. De vraag is: straalt een premier hiermee rust, betrouwbaarheid en gezag uit, of juist lichtheid en vrijblijvendheid?

Symboliek en timing
Politiek draait niet alleen om inhoud, maar ook om symboliek. Beelden blijven hangen. Zeker in tijden van crisis kijken mensen naar hun leiders voor richting en zekerheid. Dat betekent niet dat een premier nooit mag lachen of luchtig mag zijn, maar wel dat timing en context cruciaal zijn.
Een humoristische video kan onschuldig zijn op een rustige dag, maar heel anders worden ervaren wanneer er tegelijkertijd ernstige dossiers spelen. Denk aan internationale conflicten, spanningen binnen de samenleving of grote economische vraagstukken. In zulke momenten verwachten veel mensen een bepaalde ernst en soberheid van hun leiders.
Critici van Jetten wijzen erop dat juist die context soms lijkt te ontbreken. Ze vragen zich af of de balans wel goed wordt bewaakt tussen moderne communicatie en het besef van verantwoordelijkheid dat bij het premierschap hoort.

Generatiekloof in verwachtingen
De discussie rond Jettens filmpjes legt ook een bredere kloof bloot tussen generaties. Jongere kiezers zijn opgegroeid met sociale media, snelle beelden en informele communicatie. Voor hen voelt een premier die af en toe een luchtige video deelt misschien juist herkenbaar en toegankelijk.
Oudere generaties, of mensen die meer waarde hechten aan traditionele vormen van gezag, ervaren datzelfde gedrag eerder als ongepast. Voor hen hoort een regeringsleider afstand te bewaren en boven de dagelijkse lichtheid te staan. Niet omdat hij onmenselijk moet zijn, maar omdat het ambt nu eenmaal een zekere zwaarte met zich meebrengt.
Beide perspectieven zijn begrijpelijk. De vraag is alleen of een premier iedereen tegelijk kan bedienen zonder het risico te lopen een deel van zijn gezag te verliezen.
Leiderschap in tijden van onzekerheid
Leiderschap wordt vaak pas echt zichtbaar in moeilijke tijden. Dan gaat het niet alleen om beleid, maar ook om uitstraling. Mensen willen het gevoel hebben dat er iemand aan het roer staat die overzicht heeft, kalm blijft en verantwoordelijkheid neemt.
In dat licht wordt elke publieke uiting van een premier onderdeel van een groter verhaal. Zelfs een kort filmpje kan bijdragen aan het beeld dat mensen hebben van hoe serieus iemand zijn rol neemt. Dat betekent niet dat humor verboden is, maar wel dat de afweging zorgvuldig moet zijn.
Critici vrezen dat een te speelse online aanwezigheid afbreuk kan doen aan dat beeld van stabiliteit. Ze vragen zich af of likes en bereik op sociale media opwegen tegen het risico dat het ambt minder serieus wordt genomen.
De andere kant van het verhaal
Aan de andere kant wijzen voorstanders erop dat tijden veranderen. Politiek hoeft niet altijd zwaar en afstandelijk te zijn om effectief te zijn. Juist door zichzelf te laten zien als mens kan een leider vertrouwen winnen. Bovendien bereikt Jetten met zijn online aanpak groepen die anders misschien nooit naar een politiek debat zouden kijken.
Zij benadrukken dat leiderschap niet alleen zit in toon, maar vooral in daden en besluiten. Zolang beleid doordacht is en besluiten standhouden, zou een speelse video geen probleem mogen zijn. Volgens hen is het zelfs gevaarlijk om vast te houden aan een ouderwets beeld van gezag dat niet meer aansluit bij de samenleving van nu.
Een kwestie van balans
Uiteindelijk draait de discussie niet om één video of één politicus, maar om een bredere vraag: hoe ziet modern leiderschap eruit? Hoe combineer je toegankelijkheid met autoriteit? En hoe zorg je ervoor dat communicatie vernieuwend is zonder het gewicht van het ambt te ondergraven?
Voor Rob Jetten ligt daar een duidelijke uitdaging. Zijn online aanwezigheid levert hem zichtbaarheid en bereik op, maar roept ook vragen op over de uitstraling van zijn rol. Het is een dunne lijn tussen verfrissend en onhandig, tussen menselijk en te licht.
Het oordeel ligt bij de kijker
Of de filmpjes van Jetten passen bij zijn rol als premier, blijft uiteindelijk een kwestie van persoonlijke beoordeling. Sommigen zien een moderne leider die meegaat met zijn tijd, anderen zien een politicus die te veel flirt met oppervlakkigheid.
Wat vaststaat, is dat leiderschap vraagt om meer dan alleen goede bedoelingen. Het vraagt om bewustzijn van context, timing en symboliek. In een wereld waarin alles wordt vastgelegd en gedeeld, weegt elke uiting mee.
Kijk dus vooral zelf, vorm je eigen oordeel en praat mee. Want een democratie leeft niet van likes alleen, maar van debat, kritische vragen en een voortdurende dialoog over wat we van onze leiders verwachten.