Algemeen
Blanke dochter van Michael Jackson zegt dat ze zich identificeert als zwarte vrouw
Paris Jackson, de enige dochter van de overleden popmuziek-icoon Michael Jackson, heeft onlangs gedeeld dat ondanks dat ze van gemengde afkomst is, ze zich identificeert als een zwarte vrouw.
Zeggend dat haar vader zou volhouden dat ze zwart is, “wees trots op je roots”, eert Paris de wortels en het erfgoed van haar vader – zowel muzikaal als fysiek – door te zeggen: “Ik beschouw mezelf als zwart.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Blijf lezen om meer te weten te komen over de identiteit van Paris Jackson! Geboren op 3 april 1998, is Paris Jackson, een Amerikaanse actrice, model en zangeres, de dochter van Michael Jackson en Debbie Rowe.
Dit bericht op Instagram bekijken
Paris, 25, en haar twee broers Bigi, 22, en Prince, 27, zijn geboren in de schijnwerpers, met talloze fans die alles willen weten over de nieuwste leden van de Jackson-familie.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toen ze jong waren, probeerde de zanger van Billie Jean zijn kinderen te beschermen tegen nieuwsgierige blikken met dekens (voor Bigi), maskers en sluiers. In 2007 vertelde Jackson’s bodyguard aan People dat de drie kinderen “goed gemanierd, goed opgevoede kinderen zijn … Ze zijn echt nuchter … Ze waren de eerste prioriteit van Michael.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Maar in 2009 werd de beschermende laag weggenomen met de dood van hun vader en werden de jonge kinderen alleen in de schijnwerpers gegooid, wat hen veranderde in zeer winstgevende prooi voor de paparazzi. En het liet Paris posttraumatische stressstoornis (PTSS) ervaren. Ze deelde: “Ik ervaar soms auditieve hallucinaties, met cameraklikken en ernstige paranoia, en ben al naar therapie gegaan voor veel dingen, maar dat omvatte ook.”
Dit bericht op Instagram bekijken
De jonge vrouw gaf ook toe dat ze “meerdere keren” zelfmoord heeft geprobeerd tegen de leeftijd van 15, en in 2019 ging ze naar een behandelingscentrum. Ze zei: “Het was gewoon zelfhaat … Een laag zelfbeeld, denken dat ik niets goed kon doen, niet denken dat ik het waard was om nog te leven.”
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Ze is wie mijn vader is’ Vandaag leunt ze zwaar op de invloed van haar grote broer Prince Michael Jackson, van wie ze zegt: “Hij is alles voor me, weet je?” In 2020 vertelde ze People over haar relatie met Prince: “Ik heb altijd naar hem opgekeken en wilde altijd zijn goedkeuring en alles, en wilde meer op hem lijken.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Toch zegt Prince dat zijn kleine zusje meer op hun vader lijkt. “Eigenlijk, als persoon, is zij wie mijn vader is. Het enige verschil is haar leeftijd en geslacht.” Hij voegt eraan toe dat zijn kleine zusje lijkt op haar vader “in al haar kracht en bijna al haar zwaktes ook. Ze is erg gepassioneerd.”
Naast hyper gepassioneerd te zijn over haar carrière – ze heeft op de catwalk gelopen voor grote modemerken zoals Chanel en is ook de leadzangeres en gitarist van de band The Soundflowers – is ze ook toegewijd aan het eren van het erfgoed van haar vader. “Iedereen in mijn familie maakt muziek. Ik bedoel, ik ben een Jackson,” zei ze in 2020. “Het is logisch dat ik een muzikant ben, maar zoals, een Jackson die folk indie doet?”
Alles over ras Ze voelt ook een verbinding met haar overleden vader wat betreft ras. Hoewel de zanger van Beat It een lichte huid had later in zijn leven, was de hitmaker – naar verluidt met Vitiligo, een aandoening die de pigmentatie van zijn huid verandert – een Afro-Amerikaan die een donkerdere teint had in zijn eerdere jaren.
Dit bericht op Instagram bekijken
Jackson werd geconfronteerd met veel speculatie over zijn veranderende uiterlijk gedurende zijn carrière en ontkende altijd zijn huid te bleken. In een interview met Oprah Winfrey in 1993 beweerde de Thriller-ster dat zijn neuscorrectie de enige cosmetische ingreep was die hij had ondergaan en dat de depigmentatie van zijn huid te wijten was aan zijn Vitiligo.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik ben trots op mijn ras. Ik ben trots op wie ik ben,” vertelde Jackson destijds aan Winfrey. Met de Afro-Amerikaanse afkomst van haar vader in gedachten zegt Paris dat ze zichzelf als zwart identificeert. In een gesprek met het tijdschrift Rolling Stone in 2017 zei Paris dat ze zichzelf “beschouwt [als] zwart” en dat “[Michael] me in de ogen keek en zijn vinger naar me wees en zei: ‘Je bent zwart. Wees trots op je wortels.'”
Terwijl ze haar lichtere huid bespreekt en opmerkt dat veel mensen – vanwege haar geverfde blonde haar en opvallende blauwe ogen – aannemen dat ze uit “Finland of zoiets” komt, voegt ze eraan toe: “En ik zou denken, ‘oké, hij is mijn vader, waarom zou hij tegen me liegen?’ Dus ik geloof gewoon wat hij me heeft verteld. [Omdat], voor zover ik weet, hij nooit tegen me heeft gelogen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Niet verrassend kreeg ze wat kritiek toen haar verklaring over ras werd gepubliceerd. Talkshowhost Wendy Williams was zeer uitgesproken en bespotte Jackson’s enige dochter omdat ze zich identificeerde als een zwarte vrouw: “Ik begrijp dat ze zichzelf als zwart beschouwt en alles, maar ik heb het alleen over het visuele omdat je weet … zwart is niet wat je jezelf noemt, het is wat de politie ziet als ze een wapen tegen je nek hebben op de snelweg.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze voegt eraan toe: “Dat is wat ze zien. Maar dat is schattig en goed voor haar.” Wat vind je ervan dat Paris Jackson het erfgoed van haar vader eert door zichzelf te identificeren als een zwarte vrouw?
Algemeen
Wat niemand zag aankomen: Marco Borsato (58) en ex-vrouw Leontine geven hun relatie een tweede kans
Niemand had dit scenario vooraf durven schetsen. Na jaren van stilte, afstand en zichtbaar verdriet lijkt er voorzichtig opnieuw beweging te komen tussen Marco Borsato en zijn ex-vrouw Leontine Ruiters. Niet als groot publiek gebaar, niet met verklaringen of interviews, maar in stilte, ver weg van camera’s en headlines.
Volgens bronnen uit hun omgeving hebben Marco en Leontine besloten om opnieuw met elkaar in gesprek te gaan. Niet om het verleden uit te wissen of te herschrijven, maar om te onderzoeken of er – na alles wat er is gebeurd – nog ruimte is voor wederzijds begrip, menselijk contact en misschien zelfs verzoening op een andere manier dan voorheen.
Van breuk naar voorzichtig contact
De breuk tussen Marco en Leontine was jarenlang een van de meest besproken relatie-eindes in Nederland. Niet alleen vanwege hun bekendheid, maar vooral omdat hun leven samen plotseling onder een vergrootglas kwam te liggen. Waar ze ooit samen symbool stonden voor stabiliteit en gezin, volgden jaren van afstand, afzondering en persoonlijke worstelingen.
Na Marco’s recente vrijspraak in een langlopende juridische kwestie koos hij zichtbaar voor rust. Geen interviews, geen media-optredens, geen publieke uitleg. Volgens mensen in zijn omgeving lag de focus volledig op herstel: mentaal, emotioneel en menselijk. Juist in die periode zou het contact met Leontine langzaam zijn hersteld.
Niet als romantische toenadering, zo benadrukken insiders, maar als een gesprek tussen twee mensen die een groot deel van hun leven hebben gedeeld – en daar ook de littekens van dragen.
“Het was geen romantisch moment,” vertelt iemand die hen goed kent.
“Het was gewoon menselijk. Twee mensen die veel hebben meegemaakt en elkaar opnieuw probeerden te begrijpen.”
Leontine’s rol: afstand én nabijheid
Dat Leontine nu weer voorzichtig dichterbij lijkt te komen, roept vragen op. Zij koos de afgelopen jaren bewust voor afstand, niet alleen van Marco, maar ook van de publieke discussie rondom hem. Haar focus lag op bescherming: van haar kinderen, van haar eigen mentale balans en van haar privéleven.
Juist die houding maakte haar keuze om nu opnieuw contact toe te laten des te opvallender. Volgens ingewijden spreken Marco en Leontine elkaar inmiddels regelmatig. Niet dagelijks, niet intensief, maar wel open en zonder verwijten.
Er zijn geen afspraken, geen verwachtingen, geen labels. Alleen gesprekken.
“Ze willen niets forceren,” klinkt het.
“Maar ze sluiten ook niets uit.”
Geen sprookje, geen ontkenning
Wie bij dit verhaal denkt aan een romantische comeback of een groots herenigingsmoment, wordt bewust afgeremd. Dit is geen sprookje, geen publieke verzoening en zeker geen poging om het verleden te ontkennen of te minimaliseren.
Integendeel: volgens mensen rondom het duo wordt juist erkend dat het verleden altijd onderdeel zal blijven van wie ze zijn – individueel én samen. Dat maakt deze nieuwe fase kwetsbaar, maar ook eerlijker dan ooit.
“Ze kijken vooruit,” zegt een bekende,
“maar ze doen dat mét het verleden, niet ondanks.”
Het contact zou daarom vooral draaien om begrip, respect en het opnieuw afstemmen van wat mogelijk is binnen de realiteit van nu.
Publieke verdeeldheid
Zoals te verwachten valt, zorgen de berichten over hernieuwd contact voor verdeeldheid onder het publiek. Op sociale media lopen de reacties sterk uiteen. Sommigen zien het als een logisch gevolg van alles wat Marco en Leontine samen hebben gedeeld: een huwelijk, een gezin, een geschiedenis die niet zomaar verdwijnt.
Anderen reageren juist kritisch en emotioneel. Zij vinden het idee van toenadering moeilijk te begrijpen en spreken over wonden die volgens hen nooit volledig helen.
“Liefde kent geen rechtbank,” schrijft een volger.
“Maar sommige littekens blijven,” reageert een ander.
Die uiteenlopende meningen lijken Marco en Leontine echter nauwelijks te beïnvloeden. Volgens insiders kiezen ze juist bewust voor stilte en afstand tot de buitenwereld, om te voorkomen dat publieke opinie hun persoonlijke proces stuurt.
Rust boven alles
Wat in alle verhalen terugkomt, is de nadruk op rust. Geen interviews, geen gezamenlijke optredens, geen publieke verklaringen. Alles wat gebeurt, gebeurt buiten beeld. Dat is een bewuste keuze, zeggen mensen uit hun omgeving.
Na jaren waarin elk detail werd geanalyseerd, lijkt juist de afwezigheid van aandacht ruimte te creëren voor iets nieuws – of in elk geval iets oprechter.
Of deze hernieuwde band uiteindelijk zal uitgroeien tot een diepere verzoening, een blijvende vriendschap of simpelweg een respectvolle verstandhouding, is op dit moment onmogelijk te voorspellen. Zelfs voor henzelf.
Een open einde
Wat vaststaat, is dat het feit dat Marco na alles opnieuw contact zoekt met Leontine geen toeval is. Het wijst op de kracht van gedeelde geschiedenis, maar ook op de menselijke behoefte aan begrip en erkenning, juist na zware jaren.
Dit verhaal is nog lang niet afgerond. Misschien groeit het uit tot iets blijvends, misschien blijft het bij voorzichtig contact. Wat de uitkomst ook wordt, één ding is duidelijk: dit proces verloopt langzaam, kwetsbaar en zonder garanties.
En misschien is dat, na alles wat er is gebeurd, precies zoals het moet zijn.