Algemeen
Blanke dochter van Michael Jackson zegt dat ze zich identificeert als zwarte vrouw
Paris Jackson, de enige dochter van de overleden popmuziek-icoon Michael Jackson, heeft onlangs gedeeld dat ondanks dat ze van gemengde afkomst is, ze zich identificeert als een zwarte vrouw.
Zeggend dat haar vader zou volhouden dat ze zwart is, “wees trots op je roots”, eert Paris de wortels en het erfgoed van haar vader – zowel muzikaal als fysiek – door te zeggen: “Ik beschouw mezelf als zwart.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Blijf lezen om meer te weten te komen over de identiteit van Paris Jackson! Geboren op 3 april 1998, is Paris Jackson, een Amerikaanse actrice, model en zangeres, de dochter van Michael Jackson en Debbie Rowe.
Dit bericht op Instagram bekijken
Paris, 25, en haar twee broers Bigi, 22, en Prince, 27, zijn geboren in de schijnwerpers, met talloze fans die alles willen weten over de nieuwste leden van de Jackson-familie.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toen ze jong waren, probeerde de zanger van Billie Jean zijn kinderen te beschermen tegen nieuwsgierige blikken met dekens (voor Bigi), maskers en sluiers. In 2007 vertelde Jackson’s bodyguard aan People dat de drie kinderen “goed gemanierd, goed opgevoede kinderen zijn … Ze zijn echt nuchter … Ze waren de eerste prioriteit van Michael.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Maar in 2009 werd de beschermende laag weggenomen met de dood van hun vader en werden de jonge kinderen alleen in de schijnwerpers gegooid, wat hen veranderde in zeer winstgevende prooi voor de paparazzi. En het liet Paris posttraumatische stressstoornis (PTSS) ervaren. Ze deelde: “Ik ervaar soms auditieve hallucinaties, met cameraklikken en ernstige paranoia, en ben al naar therapie gegaan voor veel dingen, maar dat omvatte ook.”
Dit bericht op Instagram bekijken
De jonge vrouw gaf ook toe dat ze “meerdere keren” zelfmoord heeft geprobeerd tegen de leeftijd van 15, en in 2019 ging ze naar een behandelingscentrum. Ze zei: “Het was gewoon zelfhaat … Een laag zelfbeeld, denken dat ik niets goed kon doen, niet denken dat ik het waard was om nog te leven.”
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Ze is wie mijn vader is’ Vandaag leunt ze zwaar op de invloed van haar grote broer Prince Michael Jackson, van wie ze zegt: “Hij is alles voor me, weet je?” In 2020 vertelde ze People over haar relatie met Prince: “Ik heb altijd naar hem opgekeken en wilde altijd zijn goedkeuring en alles, en wilde meer op hem lijken.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Toch zegt Prince dat zijn kleine zusje meer op hun vader lijkt. “Eigenlijk, als persoon, is zij wie mijn vader is. Het enige verschil is haar leeftijd en geslacht.” Hij voegt eraan toe dat zijn kleine zusje lijkt op haar vader “in al haar kracht en bijna al haar zwaktes ook. Ze is erg gepassioneerd.”
Naast hyper gepassioneerd te zijn over haar carrière – ze heeft op de catwalk gelopen voor grote modemerken zoals Chanel en is ook de leadzangeres en gitarist van de band The Soundflowers – is ze ook toegewijd aan het eren van het erfgoed van haar vader. “Iedereen in mijn familie maakt muziek. Ik bedoel, ik ben een Jackson,” zei ze in 2020. “Het is logisch dat ik een muzikant ben, maar zoals, een Jackson die folk indie doet?”
Alles over ras Ze voelt ook een verbinding met haar overleden vader wat betreft ras. Hoewel de zanger van Beat It een lichte huid had later in zijn leven, was de hitmaker – naar verluidt met Vitiligo, een aandoening die de pigmentatie van zijn huid verandert – een Afro-Amerikaan die een donkerdere teint had in zijn eerdere jaren.
Dit bericht op Instagram bekijken
Jackson werd geconfronteerd met veel speculatie over zijn veranderende uiterlijk gedurende zijn carrière en ontkende altijd zijn huid te bleken. In een interview met Oprah Winfrey in 1993 beweerde de Thriller-ster dat zijn neuscorrectie de enige cosmetische ingreep was die hij had ondergaan en dat de depigmentatie van zijn huid te wijten was aan zijn Vitiligo.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik ben trots op mijn ras. Ik ben trots op wie ik ben,” vertelde Jackson destijds aan Winfrey. Met de Afro-Amerikaanse afkomst van haar vader in gedachten zegt Paris dat ze zichzelf als zwart identificeert. In een gesprek met het tijdschrift Rolling Stone in 2017 zei Paris dat ze zichzelf “beschouwt [als] zwart” en dat “[Michael] me in de ogen keek en zijn vinger naar me wees en zei: ‘Je bent zwart. Wees trots op je wortels.'”
Terwijl ze haar lichtere huid bespreekt en opmerkt dat veel mensen – vanwege haar geverfde blonde haar en opvallende blauwe ogen – aannemen dat ze uit “Finland of zoiets” komt, voegt ze eraan toe: “En ik zou denken, ‘oké, hij is mijn vader, waarom zou hij tegen me liegen?’ Dus ik geloof gewoon wat hij me heeft verteld. [Omdat], voor zover ik weet, hij nooit tegen me heeft gelogen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Niet verrassend kreeg ze wat kritiek toen haar verklaring over ras werd gepubliceerd. Talkshowhost Wendy Williams was zeer uitgesproken en bespotte Jackson’s enige dochter omdat ze zich identificeerde als een zwarte vrouw: “Ik begrijp dat ze zichzelf als zwart beschouwt en alles, maar ik heb het alleen over het visuele omdat je weet … zwart is niet wat je jezelf noemt, het is wat de politie ziet als ze een wapen tegen je nek hebben op de snelweg.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze voegt eraan toe: “Dat is wat ze zien. Maar dat is schattig en goed voor haar.” Wat vind je ervan dat Paris Jackson het erfgoed van haar vader eert door zichzelf te identificeren als een zwarte vrouw?
Gratis busvervoer voor asielzoekers tussen Ter Apel en Emmen zorgt voor brede discussie: ‘Is dit de juiste oplossing?’
Het besluit om het busvervoer tussen het asielzoekerscentrum in Ter Apel en station Emmen voortaan kosteloos te maken voor bewoners van het azc, zorgt voor veel reacties in het hele land. Het gaat om een maatregel die vooral bedoeld is om de veiligheid in het openbaar vervoer te verbeteren, maar de keuze roept tegelijkertijd vragen op over gelijkheid, handhaving en de rol van vervoersbedrijven. Voorstanders spreken van een pragmatische aanpak, terwijl anderen vinden dat hiermee een verkeerd signaal wordt afgegeven.
Een lange geschiedenis van incidenten en overlast
Al jaren klinken er zorgen over de situatie op de buslijn tussen Ter Apel en Emmen. Chauffeurs gaven eerder aan dat zij regelmatig te maken kregen met ongewenst gedrag, onduidelijkheid rondom ticketbetalingen en spanningen die opliepen tijdens ritten. Het ging daarbij soms om groepen reizigers die niet wilden betalen of moeite hadden met de regels van het openbaar vervoer.
Hoewel veel ritten zonder problemen verliepen, waren de uitzonderingen heftig genoeg om de veiligheid van chauffeurs en medereizigers onderwerp van gesprek te maken. Buschauffeurs hebben meerdere keren aangegeven dat zij onder grote druk stonden en dat sommige situaties erg onprettig aanvoelden. Voor een sector waarin veiligheid en klantvriendelijkheid centraal staan, was dat een reden om te zoeken naar oplossingen.
Eerdere maatregelen boden onvoldoende resultaat
Het probleem aanpakken was complex. Het COA zette hosts in die bewoners van het azc begeleidden naar de bushalte en hielpen bij het opstappen. Deze hosts moesten vooral zorgen voor rust, begeleiding en uitleg over de regels. In Emmen werden extra toezichthouders ingezet, die reizigers te woord stonden en konden ingrijpen als dat nodig was. Ook Qbuzz schakelde boa’s in op reguliere buslijnen. De buschauffeurs en boa’s hadden portofoons om sneller te kunnen communiceren wanneer zich iets voordeed.
Hoewel deze maatregelen soms hielpen om de situatie tijdelijk te stabiliseren, bleek de structurele overlast niet volledig te verdwijnen. De vraag bleef dus bestaan: wat kan er gedaan worden om ritten veiliger, rustiger en voorspelbaarder te maken?
Nieuwe aanpak: gratis pendeldienst moet rust terugbrengen
Daarom is nu besloten dat het vervoer tussen het azc in Ter Apel en station Emmen gratis wordt. Het doel hiervan is niet om bepaalde groepen te bevoordelen, maar om een belangrijk spanningspunt weg te nemen: de discussie over betalen. In eerdere incidenten bleek vooral de discussie over het wel of niet kopen van een ticket aanleiding voor onrust. Door dat element weg te nemen, hoopt Qbuzz dat de ritten voortaan zonder spanningen verlopen.
Qbuzz-directeur Laurence Hovenkamp noemt deze beleidswijziging een belangrijke schakel in een bredere aanpak. Volgens haar is de combinatie van maatregelen essentieel: toezicht, begeleiding én kosteloos vervoer voor deze specifieke route moeten samen zorgen voor een veiligere omgeving.
“Het vrij beschikbaar stellen van de pendeldienst is een cruciale stap om het totale pakket aan maatregelen te laten slagen,” aldus Hovenkamp.
Het gaat hierbij dus niet enkel om gratis reizen, maar om een compleet beleid dat onrust moet voorkomen en de ervaring van chauffeurs en reizigers moet verbeteren.
Veel discussie op sociale media
Het besluit zorgt online voor stevige reacties. Veel mensen vragen zich af waarom één specifieke groep gratis mag reizen, terwijl andere reizigers wel moeten betalen voor dezelfde afstand. Zij ervaren het als oneerlijk dat er kennelijk middelen beschikbaar zijn om dit vervoer kosteloos te maken, terwijl dit voor regulier openbaar vervoer niet gebeurt.
Aan de andere kant zijn er ook mensen die de keuze pragmatisch en begrijpelijk vinden. Zij wijzen op het feit dat veiligheidspunten in het openbaar vervoer bovenaan staan, en dat het wegnemen van conflictmomenten een bewezen manier is om de rust te bewaren. Volgens deze groep is het beter om te investeren in stabiliteit dan dat chauffeurs en reizigers zich onveilig voelen.
Waarom gratis vervoer als oplossing wordt gezien
Dat de betaaldiscussie zo’n grote rol speelt, heeft vooral te maken met het karakter van de route. Het traject tussen het azc en het station wordt dagelijks gebruikt door een grote, relatief vaste groep reizigers. Voor sommige bewoners van het azc is onduidelijk hoe het Nederlandse betaal- en vervoerssysteem werkt, waardoor misverstanden kunnen ontstaan.
Door het traject tijdelijk gratis te maken, hoopt men de ritten voorspelbaarder te maken en chauffeurs te ontlasten. Als er geen discussies meer zijn bij het instappen, komt er meer rust in de bus én aan de halte. Bovendien maakt het toezicht door hosts en boa’s het makkelijker om te signaleren waar extra uitleg of begeleiding nodig is.
Is dit de omgekeerde wereld?
Veel reacties online zijn gebaseerd op het idee dat er nu een “beloning” wordt gegeven voor gedrag dat eerder tot problemen leidde. Mensen vrezen dat er een precedent wordt geschapen: dat wie onrust veroorzaakt uiteindelijk extra geholpen wordt. Daarom noemen sommigen het besluit symbolisch ‘de omgekeerde wereld’.
Tegelijkertijd benadrukken beleidsmakers dat dit geen beloning is, maar een veiligheidsmaatregel. Het is vergelijkbaar met andere situaties waarin conflicten worden voorkomen door een procedure te vereenvoudigen — zoals wanneer voetbalclubs extra pendelbussen inzetten voor supportersgroepen om opstootjes te voorkomen.
Gelijke behandeling en toegankelijkheid van het openbaar vervoer
Een belangrijk punt in de discussie is het gevoel van gelijkheid. Het openbaar vervoer is een publieke dienst die voor iedereen toegankelijk moet zijn, en veel reizigers vinden dat regels voor iedereen hetzelfde moeten zijn. Wanneer één groep op een bepaalde route gratis reist, roept dat automatisch vragen op over solidariteit, eerlijkheid en uniformiteit van beleid.
Daarom benadrukken de betrokken partijen dat dit een uitzonderlijke situatie is, specifiek gekozen voor een zeer specifiek traject met specifieke veiligheidsuitdagingen. Het is dus geen beleidswijziging die breder wordt ingevoerd.
Hoe gaat het verder?
Voor nu blijft de gratis pendeldienst onderdeel van een proefperiode. In die periode wordt gemeten of het aantal incidenten daadwerkelijk afneemt en of chauffeurs zich veiliger voelen. Ook wordt gekeken of de begeleiding van het COA, de inzet van toezichthouders en het contact tussen vervoerder en overheid voldoende zijn om de situatie duurzaam te verbeteren.
Wanneer blijkt dat de maatregel effectief is, kan deze langer worden aangehouden. Als de resultaten tegenvallen, zullen opnieuw aanpassingen nodig zijn.
Wat vind jij van dit besluit?
Het onderwerp raakt veel mensen, omdat het gaat over veiligheid, verantwoordelijkheid en eerlijkheid. Vind jij het verstandig om dit traject gratis te maken om zo de rust terug te brengen? Of zijn er volgens jou andere oplossingen mogelijk die zowel veilig als eerlijk voelen?
Laat het vooral weten in de reacties — de discussie is nog lang niet voorbij, en jouw mening telt mee in hoe dit soort beleidskeuzes in de toekomst worden vormgegeven.