Algemeen
Blanke dochter van Michael Jackson zegt dat ze zich identificeert als zwarte vrouw
Paris Jackson, de enige dochter van de overleden popmuziek-icoon Michael Jackson, heeft onlangs gedeeld dat ondanks dat ze van gemengde afkomst is, ze zich identificeert als een zwarte vrouw.
Zeggend dat haar vader zou volhouden dat ze zwart is, “wees trots op je roots”, eert Paris de wortels en het erfgoed van haar vader – zowel muzikaal als fysiek – door te zeggen: “Ik beschouw mezelf als zwart.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Blijf lezen om meer te weten te komen over de identiteit van Paris Jackson! Geboren op 3 april 1998, is Paris Jackson, een Amerikaanse actrice, model en zangeres, de dochter van Michael Jackson en Debbie Rowe.
Dit bericht op Instagram bekijken
Paris, 25, en haar twee broers Bigi, 22, en Prince, 27, zijn geboren in de schijnwerpers, met talloze fans die alles willen weten over de nieuwste leden van de Jackson-familie.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toen ze jong waren, probeerde de zanger van Billie Jean zijn kinderen te beschermen tegen nieuwsgierige blikken met dekens (voor Bigi), maskers en sluiers. In 2007 vertelde Jackson’s bodyguard aan People dat de drie kinderen “goed gemanierd, goed opgevoede kinderen zijn … Ze zijn echt nuchter … Ze waren de eerste prioriteit van Michael.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Maar in 2009 werd de beschermende laag weggenomen met de dood van hun vader en werden de jonge kinderen alleen in de schijnwerpers gegooid, wat hen veranderde in zeer winstgevende prooi voor de paparazzi. En het liet Paris posttraumatische stressstoornis (PTSS) ervaren. Ze deelde: “Ik ervaar soms auditieve hallucinaties, met cameraklikken en ernstige paranoia, en ben al naar therapie gegaan voor veel dingen, maar dat omvatte ook.”
Dit bericht op Instagram bekijken
De jonge vrouw gaf ook toe dat ze “meerdere keren” zelfmoord heeft geprobeerd tegen de leeftijd van 15, en in 2019 ging ze naar een behandelingscentrum. Ze zei: “Het was gewoon zelfhaat … Een laag zelfbeeld, denken dat ik niets goed kon doen, niet denken dat ik het waard was om nog te leven.”
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Ze is wie mijn vader is’ Vandaag leunt ze zwaar op de invloed van haar grote broer Prince Michael Jackson, van wie ze zegt: “Hij is alles voor me, weet je?” In 2020 vertelde ze People over haar relatie met Prince: “Ik heb altijd naar hem opgekeken en wilde altijd zijn goedkeuring en alles, en wilde meer op hem lijken.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Toch zegt Prince dat zijn kleine zusje meer op hun vader lijkt. “Eigenlijk, als persoon, is zij wie mijn vader is. Het enige verschil is haar leeftijd en geslacht.” Hij voegt eraan toe dat zijn kleine zusje lijkt op haar vader “in al haar kracht en bijna al haar zwaktes ook. Ze is erg gepassioneerd.”
Naast hyper gepassioneerd te zijn over haar carrière – ze heeft op de catwalk gelopen voor grote modemerken zoals Chanel en is ook de leadzangeres en gitarist van de band The Soundflowers – is ze ook toegewijd aan het eren van het erfgoed van haar vader. “Iedereen in mijn familie maakt muziek. Ik bedoel, ik ben een Jackson,” zei ze in 2020. “Het is logisch dat ik een muzikant ben, maar zoals, een Jackson die folk indie doet?”
Alles over ras Ze voelt ook een verbinding met haar overleden vader wat betreft ras. Hoewel de zanger van Beat It een lichte huid had later in zijn leven, was de hitmaker – naar verluidt met Vitiligo, een aandoening die de pigmentatie van zijn huid verandert – een Afro-Amerikaan die een donkerdere teint had in zijn eerdere jaren.
Dit bericht op Instagram bekijken
Jackson werd geconfronteerd met veel speculatie over zijn veranderende uiterlijk gedurende zijn carrière en ontkende altijd zijn huid te bleken. In een interview met Oprah Winfrey in 1993 beweerde de Thriller-ster dat zijn neuscorrectie de enige cosmetische ingreep was die hij had ondergaan en dat de depigmentatie van zijn huid te wijten was aan zijn Vitiligo.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik ben trots op mijn ras. Ik ben trots op wie ik ben,” vertelde Jackson destijds aan Winfrey. Met de Afro-Amerikaanse afkomst van haar vader in gedachten zegt Paris dat ze zichzelf als zwart identificeert. In een gesprek met het tijdschrift Rolling Stone in 2017 zei Paris dat ze zichzelf “beschouwt [als] zwart” en dat “[Michael] me in de ogen keek en zijn vinger naar me wees en zei: ‘Je bent zwart. Wees trots op je wortels.'”
Terwijl ze haar lichtere huid bespreekt en opmerkt dat veel mensen – vanwege haar geverfde blonde haar en opvallende blauwe ogen – aannemen dat ze uit “Finland of zoiets” komt, voegt ze eraan toe: “En ik zou denken, ‘oké, hij is mijn vader, waarom zou hij tegen me liegen?’ Dus ik geloof gewoon wat hij me heeft verteld. [Omdat], voor zover ik weet, hij nooit tegen me heeft gelogen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Niet verrassend kreeg ze wat kritiek toen haar verklaring over ras werd gepubliceerd. Talkshowhost Wendy Williams was zeer uitgesproken en bespotte Jackson’s enige dochter omdat ze zich identificeerde als een zwarte vrouw: “Ik begrijp dat ze zichzelf als zwart beschouwt en alles, maar ik heb het alleen over het visuele omdat je weet … zwart is niet wat je jezelf noemt, het is wat de politie ziet als ze een wapen tegen je nek hebben op de snelweg.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze voegt eraan toe: “Dat is wat ze zien. Maar dat is schattig en goed voor haar.” Wat vind je ervan dat Paris Jackson het erfgoed van haar vader eert door zichzelf te identificeren als een zwarte vrouw?
Geert Wilders heeft fel uitgehaald naar de kersttoespraak van koning Willem-Alexander. Volgens de leider van de PVV liet de koning in zijn traditionele boodschap een onderwerp onbesproken dat volgens Wilders juist bovenaan zou moeten staan. In zijn ogen ging de toespraak te veel over verbinding en te weinig over wat hij ziet als de kernproblemen van Nederland. Daarmee is de jaarlijkse kersttoespraak opnieuw aanleiding geworden voor een politieke discussie die verder reikt dan alleen woorden.
Kritiek via sociale media
Vrijwel direct na afloop van de toespraak liet Wilders van zich horen op X. In een korte maar scherpe boodschap maakte hij duidelijk dat hij de woorden van de koning onvoldoende vond. Volgens Wilders heeft Willem-Alexander nagelaten om te benoemen wat hij ziet als de grootste bedreiging voor de vrijheid in Nederland. Hij gebruikte daarbij stevige taal en stelde dat de koning een belangrijk thema bewust heeft vermeden.
In zijn bericht schreef Wilders dat de kersttoespraak incompleet was omdat de “islamisering van Nederland” niet werd genoemd. Volgens hem vormt dit juist de grootste bedreiging voor de vrijheid, cultuur en democratie, nu en in de toekomst. Waar de koning sprak over verbinding en samenleven, vindt Wilders dat er juist sprake moet zijn van afwijzing van invloeden die volgens hem onverenigbaar zijn met Nederlandse waarden.
De reactie van Wilders werd duizenden keren gedeeld en riep meteen veel reacties op, zowel instemmend als kritisch. Voorstanders prezen hem om zijn duidelijke standpunt, terwijl tegenstanders vonden dat hij de kerstboodschap aangreep om zijn bekende politieke agenda te herhalen.
Een persoonlijke kersttoespraak
De kersttoespraak van koning Willem-Alexander had dit jaar een opvallend persoonlijke toon. Vanuit Huis ten Bosch sprak hij niet alleen over maatschappelijke thema’s, maar ook over zijn rol als vader. Hij verwees naar de geboorte van kinderen en de gevoelens die daarbij horen: hoop, liefde, maar ook angst en kwetsbaarheid.
De koning gaf aan dat ouders hun kinderen niet altijd kunnen beschermen tegen tegenslagen. Hij sprak openlijk over het moeilijke evenwicht tussen zorgen en loslaten. Die persoonlijke invalshoek moest volgens hem duidelijk maken dat onzekerheid en kwetsbaarheid universele ervaringen zijn, die mensen met elkaar verbinden.
Daarmee koos Willem-Alexander bewust voor een verbindende boodschap. Hij benadrukte dat het belangrijk is om een wereld na te laten waarin ruimte is om te groeien, fouten te maken en jezelf te zijn, zonder voortdurend afgerekend te worden op afkomst, uiterlijk of overtuiging.
Waarschuwing tegen polarisatie
Naast de persoonlijke noot stond de koning ook stil bij de staat van de samenleving. Hij sprak zijn zorgen uit over toenemende polarisatie en de manier waarop meningsverschillen steeds vaker op de spits worden gedreven. Volgens hem is het gevaarlijk wanneer conflicten escaleren tot wantrouwen, verdachtmakingen en dreigementen, zowel online als offline.
Willem-Alexander riep op tot het koesteren van wat Nederland volgens hem sterk maakt: de democratische rechtsstaat, vrijheid van meningsuiting en verantwoordelijkheid voor elkaar. Hij benadrukte dat deze waarden niet vanzelfsprekend zijn en actief onderhouden moeten worden.
In zijn toespraak maakte hij duidelijk dat verbinding niet betekent dat iedereen het met elkaar eens moet zijn, maar wel dat men elkaar blijft zien als medemens. Volgens de koning begint een gezonde samenleving bij luisteren, respect en bereidheid tot dialoog.
Botsing van visies
Juist die oproep tot verbinding vormt het grootste contrast met de reactie van Wilders. Waar de koning pleitte voor samenhang en zorgvuldigheid, stelde Wilders dat sommige ontwikkelingen geen verbinding verdienen, maar afwijzing. Die tegenstelling maakt duidelijk hoe verschillend de visies zijn op wat Nederland nodig heeft.
Voor Wilders is de kersttoespraak te abstract en te voorzichtig. Hij vindt dat de koning concreter had moeten zijn en expliciet had moeten benoemen wat volgens hem misgaat. In zijn ogen verhult een boodschap over verbinding de harde realiteit van maatschappelijke problemen.
Aan de andere kant wijzen critici erop dat het niet de rol van de koning is om partijpolitieke standpunten in te nemen. Als staatshoofd moet hij boven de partijen staan en een boodschap uitdragen die voor alle Nederlanders herkenbaar en verbindend is.
Politieke traditie rond kersttoespraken
De kersttoespraak van de koning is al jaren een moment waarop politiek en samenleving elkaar raken. Hoewel de toespraak officieel niet politiek bedoeld is, worden de woorden vrijwel altijd langs een politieke meetlat gelegd. Elk jaar opnieuw volgen reacties van partijleiders die zich wel of juist niet herkennen in de boodschap.
Ook vorig jaar leidde de kersttoespraak tot discussie. Toen sprak Willem-Alexander expliciet over solidariteit tussen verschillende groepen in de samenleving, waaronder Joodse en islamitische Nederlanders. Dat riep toen eveneens uiteenlopende reacties op, variërend van lof tot felle kritiek.
Het laat zien dat de kersttoespraak voor veel politici meer is dan een symbolisch moment. Het wordt gezien als een kans om maatschappelijke thema’s te benadrukken of juist te bekritiseren, afhankelijk van het perspectief.
Jammer dat de Koning de allergrootste bedreiging voor de vrijheid van ons en onze kinderen niet noemt in zijn Kersttoespraak: de islamisering van Nederland. Wat onze vrijheid, cultuur en democratie om zeep wil helpen verdient geen verbinding maar verwerping. #Kersttoespraak
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) December 25, 2025
Rol van de monarchie in het debat
De reactie van Wilders raakt ook aan een bredere discussie over de rol van de monarchie. Moet de koning zich beperken tot algemene waarden en verbinding, of mag hij scherper zijn over concrete problemen? Voorstanders van een neutrale monarchie vinden dat Willem-Alexander precies doet wat van hem verwacht wordt: boven de partijen staan en richting geven zonder te polariseren.
Tegenstanders vinden juist dat die neutraliteit leidt tot vaagheid en gemiste kansen om richting te geven in moeilijke tijden. Zij zien liever een koning die explicieter stelling neemt, al roept dat meteen de vraag op namens wie hij spreekt.
Verdeelde reacties in de samenleving
Ook onder burgers lopen de meningen uiteen. Sommigen vinden de kersttoespraak warm, menselijk en hoopgevend. Zij waarderen de persoonlijke toon en de nadruk op verantwoordelijkheid en samenleven. Anderen vinden de woorden te vrijblijvend en missen erkenning van concrete zorgen over veiligheid, migratie en culturele spanningen.
De reactie van Wilders fungeert in dat opzicht als katalysator voor een breder debat. Zijn woorden verwoorden gevoelens die bij een deel van de bevolking leven, terwijl ze bij anderen juist weerstand oproepen.
Een jaarlijks terugkerend spanningsveld
De botsing tussen de kerstboodschap van de koning en de kritiek van Wilders past in een patroon dat elk jaar terugkomt. De kersttoespraak is bedoeld als moment van reflectie en verbinding, maar wordt onvermijdelijk onderdeel van het politieke debat.
Dit jaar is dat niet anders. De woorden van Willem-Alexander en de reactie van Wilders laten zien hoe uiteenlopend de visies zijn op wat Nederland nodig heeft en hoe die toekomst vorm moet krijgen.
Of de kersttoespraak had moeten ingaan op de thema’s die Wilders noemt, blijft een kwestie van perspectief. Wat vaststaat, is dat de toespraak opnieuw de gemoederen heeft beziggehouden en duidelijk maakt hoe diep de maatschappelijke verdeeldheid kan zijn.
De discussie die volgde, onderstreept dat kerst in Nederland niet alleen een moment van bezinning is, maar ook een spiegel voor de spanningen en overtuigingen die in de samenleving leven.