Algemeen
Thomas openhartig over intieme problemen: “Zeven jaar geen seks met vriendin”
Zoë, een 43-jarige vrouw, heeft geen interesse in s*ksuele activiteiten. Ze raakt nooit 0pgewonden en vindt het hele gebeuren maar gedoe. In een interview met De Telegraaf’s rubriek ‘Tussen de Lakens’ vertelt ze over haar relatie met haar vriend: “Hij ligt naast me te mast*rberen.”

“Toen ik jonger was, begonnen mijn vriendinnen interesse te
tonen in s*ks. Ik had daar geen behoefte aan. Ik las geen
0pwindende verhalen in tienerbladen. Wat kon het mij schelen hoe
iemand zijn of haar eerste keer had beleefd? Ik had ook geen
interesse in jongens.”

Veel mensen vroegen me destijds of ik misschien op vrouwen viel,
maar dat was het niet. Als ik uitging en een jongen interesse
toonde, haakte ik af.”

“Ik vond z0enen nog wel oké, maar dat was het dan ook. Ik werd
0ntmaagd toen ik 27 was. Niet omdat ik dat zelf zo graag wilde,
maar ik werd overgehaald toen ik dr0nken was.”

“Het was vresel!jk. Ik heb die jongen daarna nooit meer gezien
of gesproken, dus je kunt wel zeggen dat het erg tegenviel.”

Ik raakte niet 0pgewonden
“Mijn ontmaagding was snel en liefdeloos. Het heeft een stempel
gedrukt op de rest van mijn leven. Ik besloot dat ik het nooit meer
zou doen met iemand waarvan ik niet zeker wist dat ik ook van hem
hield. Toen ik 36 was, ontmoette ik Thomas. Hij maakte me
gelukkig.”

“Maar let op: gelukkig, maar niet 0pgewonden. Als we int*em
waren, vond ik er geen plezier in. Het was gewoon niet leuk en dat
denk ik zeven jaar later nog steeds.”

“Ik heb een jaar lang gedaan alsof ik het leuk vond. Ik word
niet 0pgewonden en ik moet 0vergeven als ik sp*rma zie. Voor mij is
knuffelen en z0enen genoeg, maar daar blijft het dan ook bij.”

Emotioneel gesprek
“Na een jaar heb ik het hem gewoon verteld. Ik was oprecht
emotioneel omdat ik mijn vriend geen s*ksleven kan bieden. Dat is
te veel gevraagd voor mij. Hoewel ik het niet leuk vind voor hem,
wil ik mezelf ook niet verwaarl0zen. Daar zou ik alleen maar last
van hebben.”

Thomas staat met lege handen
“Hij vindt het soms wel moeilijk. Hij heeft periodes waarin hij
echt zin heeft, maar dan krijgt hij bij mij geen gehoor. Hij is
inmiddels zo ver dat hij het niet eens meer probeert.”

“Ik heb overwogen om de relatie open te stellen, maar ik wil
niet dat hij met een andere vrouw gaat. Dat wil ik dan weer
niet.”

Wat we nu doen, is veel knuffelen. Hij bevr*digt zichzelf
terwijl hij naar een 0pwindend filmpje kijkt. Onze relatie is
verder goed, behalve op s*ksueel gebied.”

“Gelukkig kan ik goed met hem praten. Dat vind ik belangrijker
dan iemand met wie ik niet kan communiceren. We zijn gewoon
anders.”

Algemeen
Hiermee heeft Robbie de video wedstrijd op school vast dik gewonnen!

De hartverwarmende kerstvideo van Robbie: hoe een simpel fragment uitgroeide tot een online kerstverhaal
Sommige video’s hebben niet veel nodig om viral te gaan. Geen grootse productie, geen ingewikkeld script, geen filters of visuele effecten. Soms is het juist de eenvoud die mensen raakt — een spontaan moment, een oprechte lach, een vrolijke noot die precies op het juiste moment komt. Precies dat is wat er gebeurde met de inmiddels immens populaire video waarin Robbie en zijn moeder de hoofdrol spelen. Het fragment verspreidt zich razendsnel via sociale media en wordt overal gedeeld met één opvallend verhaal: op Robbie’s school zou een speciale kerstvideocompetitie zijn georganiseerd, en zijn inzending zou met overtuiging de grote winnaar zijn geworden.
Maar klopt dat eigenlijk wel?

Het sprookje dat zich razendsnel verspreidde
Volgens het hardnekkige gerucht moesten leerlingen op Robbie’s school een unieke kerstboodschap opnemen. Dat mocht een sketch zijn, een vrolijk optreden, een dansje of een creatieve felicitatie voor klasgenoten, leraren of familie. De leukste inzending zou dan uitgeroepen worden tot dé kerstvideo van het jaar.
Het plaatje dat op sociale media wordt geschetst, lijkt rechtstreeks uit een warme kerstfilm te komen: een school in vol feestdecor, kinderen die enthousiast brainstormen over ideeën, ouders die helpen met knutselen en filmen, en in het midden van dat alles een jongen die onverwachts de harten van iedereen steelt. Het verhaal klinkt zo charmant dat het bijna vanzelf geloofwaardig wordt. Met elke nieuwe gedeelde post wordt de competitie nét iets mooier, nét iets magischer, alsof het internet collectief besluit dat deze scène simpelweg waar zou móeten zijn.
Toch blijft er één grote vraag hangen: heeft die wedstrijd echt bestaan?

Waarom mensen massaal in het verhaal geloven
Wie de video bekijkt, begrijpt meteen waarom dit verhaal zo gemakkelijk wortel schoot. Robbie straalt een aanstekelijke vrolijkheid uit, alsof hij zonder moeite de sfeer in iedere kamer kan laten omslaan in iets lichter, iets warmer. Het optreden — of het nu vooral zijn idee is, of dat van zijn moeder — voelt spontaan, echt en ontwapenend. En precies dát soort energie is tegenwoordig goud waard op sociale media.
Mensen zijn steeds vaker op zoek naar inhoud die oprecht voelt. In een tijd van zorgvuldig geënsceneerde content, filters, marketingstrategieën en uitgekiende online persoonlijkheden, werkt een video die níét gemaakt voelt een beetje als een frisse wind. Het is puur, vrolijk, verrassend eenvoudig — en daardoor ongelooflijk deelbaar.
Zodra een video dat potentieel heeft, voegen mensen er zelf bijna automatisch een verhaal aan toe. Soms een emotionele achtergrond, soms een grappige anekdote, soms een hele context zoals deze kerstcompetitie op school. Dat geeft zo’n fragment meer betekenis. Niet omdat het nodig is, maar omdat mensen genieten van kleine verhaaltjes die het geheel nog wat mooier maken.

Hoe een internetmythe ontstaat
Dat het gerucht waarschijnlijk niet helemaal klopt, doet weinig af aan de populariteit van het filmpje. Alles wijst er namelijk op dat de kerstvideocompetitie vooral een creatief verzinsel is — een verhaal dat ontstond doordat iemand het fragment wilde “inbedden” in een nog leukere context.
Het is een bekend fenomeen:
-
Een video gaat rond.
-
Mensen raken enthousiast.
-
Iemand bedenkt er een verhaallijn bij.
-
Anderen nemen dat over zonder te checken.
-
Binnen enkele dagen wordt het als feit gezien.
Het internet is dol op dit soort spontane legendes. En eerlijk: wie kan hen ongelijk geven? In de drukte van alledag is een vleugje magie best welkom. Een simpel filmpje krijgt plots een sprookjesachtig randje, en dat maakt het alleen maar leuker om te bekijken én te delen.

Waarom deze video precies nú viral gaat
Dat Robbie’s video juist rond de feestdagen viral gaat, is geen toeval. December is de maand waarin mensen massaal op zoek zijn naar gezelligheid, herkenning en kleine hartverwarmende momenten. Online draait het dan minder om shock, drama of opsmuk, en veel meer om verbinding. Video’s waarin families samen plezier maken, kinderen een vrolijk optreden doen of ouders iets grappigs vastleggen, scoren in deze periode simpelweg beter.
Daarnaast werkt het kerstthema als versneller:
-
Het is herkenbaar.
-
Het roept nostalgie op.
-
Het voelt veilig en warm.
-
Het werkt voor alle leeftijden.
-
En het is universeel deelbaar.
Robbie’s video voldoet aan al die voorwaarden. Het is het soort content dat je zonder nadenken naar vrienden doorstuurt met een simpel: “Kijk dit, hier word je vrolijk van.” Bekijk video hieronder:
De kracht van spontane, menselijke content
Socialmediaplatformen staan vol met video’s die tot in de puntjes geperfectioneerd zijn. Professioneel gemonteerd, bedacht door marketeers, geoptimaliseerd voor clicks. Maar ironisch genoeg zijn het vaak de meest casual filmpjes die de grootste impact hebben.
Waarom? Omdat ze echt voelen. Omdat ze geen bedoeling lijken te hebben, behalve een vrolijk moment delen. Omdat ze herkenbaar zijn. En omdat ze mensen het gevoel geven dat je erbij bent, alsof je even deelgenoot bent van een grappige, spontane familie-situatie.
Robbie’s video laat dat perfect zien:
-
Geen script.
-
Geen filters.
-
Geen marketing.
-
Gewoon plezier, vastgelegd op het juiste moment.
Dat is precies waarom het fragment zo breed wordt opgepikt en door duizenden mensen wordt gedeeld. Het is een klein stukje internet dat je even doet glimlachen, zonder dat je er verder iets voor hoeft te begrijpen of te doen.
Waarom we zo graag een verhaal willen
De neiging om een filmpje te koppelen aan een verzonnen kerstcompetitie zegt vooral iets moois over mensen. We willen graag dat dingen betekenis hebben. Dat er een context is, een reden, een achtergrond. Zeker in december — een maand waarin verhalen centraal staan.
Het internet maakt het makkelijk om die verhalen te creëren. Eén creatief persoon maakt een suggestie, en voor je het weet wordt het opgepikt, herhaald, herschreven en verrijkt. Niet met kwaad opzet, maar omdat mensen genieten van kleine digitale sprookjes.
En eerlijk: zelfs als de competitie niet bestaat, raakt het niets van de charme van het filmpje kwijt. Sterker nog: misschien maakt het het nog mooier dat het zó simpel begon en zó veel mensen heeft geraakt.
Wat deze viral ons leert
De populariteit van Robbie’s video laat een paar interessante dingen zien:
-
Authentieke content blijft het allersterkst.
-
Kerst creëert een gedeelde behoefte aan warmte en humor.
-
Mensen houden van kleine verhalen die een glimlach brengen.
-
Een video hoeft niet perfect te zijn om perfect te werken.
Het herinnert ons eraan hoe krachtig internet kan zijn als het wordt gebruikt om vrolijkheid te verspreiden — zonder negativiteit, zonder controverse, zonder ingewikkelde boodschappen.
Een video die blijft hangen
Of de kerstcompetitie nu wel of niet heeft bestaan, verandert niets aan het feit dat Robbie’s optreden een van de vrolijkste virals van het moment is. Het filmpje zorgt voor een glimlach, brengt mensen samen in de reacties en geeft even dat warme gevoel dat zo goed past bij de feestdagen.
En misschien, heel misschien, is dát precies wat we in december nodig hebben.