Algemeen
Unoxmeisje 2026 nu al bekend: Verslaggeefster Lisan test het water vast uit!
De jaarlijkse nieuwjaarsduik is uitgegroeid tot een van de meest herkenbare en geliefde tradities van Nederland. Elk jaar op 1 januari verzamelen duizenden mensen zich langs stranden, meren, plassen en zelfs kanalen om gezamenlijk het nieuwe jaar in te luiden met een sprong in ijskoud water. Van het bekende strand van Scheveningen tot kleinere lokale duiken in dorpen en steden door het hele land: overal zie je dezelfde mix van spanning, enthousiasme en lichte zenuwen vlak voordat het water wordt getrotseerd.
Wat ooit begon als een kleinschalig initiatief, is inmiddels uitgegroeid tot een massaal evenement dat niet meer weg te denken is uit de Nederlandse cultuur. De nieuwjaarsduik markeert voor veel mensen het symbolische begin van een nieuw jaar: fris, energiek en met een flinke dosis lef. Het gaat niet alleen om de kou, maar vooral om het gevoel van samen iets bijzonders doen.
Een traditie voor jong en oud
De aantrekkingskracht van de nieuwjaarsduik zit in de eenvoud. Je hebt weinig nodig: zwemkleding, een handdoek en vooral moed. Dat maakt het evenement toegankelijk voor jong en oud. Gezinnen doen mee, vriendengroepen spreken af om samen het water in te rennen en collega’s maken er een gezamenlijke activiteit van. Sommigen verschijnen in badkleding, anderen in ludieke outfits, zoals kerstpakken, dierenkostuums of grappige hoeden.
Langs de kant staan toeschouwers dik ingepakt te kijken, vaak met warme chocolademelk, koffie of thee in de hand. Er wordt gelachen, aangemoedigd en na afloop klappen mensen voor elkaar. Dat sociale aspect is minstens zo belangrijk als de duik zelf. Het gevoel dat je samen iets overwint, schept een bijzondere band, zelfs tussen mensen die elkaar niet kennen.
Meer dan alleen een koude plons
Naast plezier en adrenaline heeft de nieuwjaarsduik ook een maatschappelijke kant. Al jaren is het evenement gekoppeld aan goede doelen, waarbij deelnemers geld inzamelen voor onder meer gezondheidsorganisaties. Zo wordt de fysieke uitdaging gecombineerd met solidariteit. Voor veel deelnemers geeft dat een extra motivatie: je trotseert de kou niet alleen voor jezelf, maar ook voor een groter doel.
De media besteden elk jaar uitgebreid aandacht aan de nieuwjaarsduik. Televisieploegen staan paraat, kranten publiceren foto’s en sociale media lopen vol met filmpjes van mensen die gillend, lachend of juichend het water uit komen. Het is een moment dat Nederland collectief deelt, zelfs als je zelf niet meedoet.
Het water testen vóór 1 januari
Dit jaar kreeg de traditie al vóór de jaarwisseling een onverwacht voorproefje. NH Nieuws-verslaggeefster Lisan besloot het water alvast te testen. In een video die inmiddels volop circuleert op sociale media, waagde zij zich aan een koude duik terwijl het nieuwe jaar nog niet eens begonnen was.
Volgens haar meting lag de watertemperatuur rond de vijf graden. Dat is fris, zelfs voor doorgewinterde nieuwjaarsduikers. In de beelden is goed te zien hoe de kou direct toeslaat: een scherpe ademhaling, een korte aarzeling en daarna toch doorzetten. Precies dat moment maakt de video zo herkenbaar voor iedereen die ooit heeft meegedaan aan een nieuwjaarsduik.
Viral en meteen een titel
De video van Lisan bleef niet onopgemerkt. Binnen korte tijd werd het fragment massaal gedeeld en becommentarieerd. Kijkers riepen haar al snel uit tot het ‘Unoxmeisje 2026’, een bijnaam die normaal gesproken pas rond de jaarwisseling ontstaat en gekoppeld is aan de iconische nieuwjaarsduik in Scheveningen.
Opvallend detail: het nieuwe jaar moest nog beginnen en Lisan droeg geen traditionele Unox-muts. Toch leek dat voor veel kijkers bijzaak. Het enthousiasme waarmee zij het koude water trotseerde, maakte indruk. De reacties waren overwegend positief en speels, met veel bewondering voor haar lef en spontaniteit.
De magie van het moment
Waarom spreekt zo’n simpele actie zoveel mensen aan? Dat heeft te maken met de symboliek van de nieuwjaarsduik. Het is een moment van loslaten en opnieuw beginnen. Je laat letterlijk de kou over je heen komen, om daarna warm en voldaan het nieuwe jaar in te stappen. Dat gevoel werkt aanstekelijk, zeker als iemand het al vóór de officiële datum laat zien.
De beelden van Lisan herinneren kijkers eraan wat de nieuwjaarsduik zo bijzonder maakt: het korte moment van twijfel, gevolgd door een sprong die alles even stilzet. Daarna komt de opluchting, het lachen en vaak ook trots. Dat alles in een paar seconden.
Verwachtingen voor 1 januari
De hoop van veel kijkers is dan ook dat Lisan op 1 januari opnieuw het water in gaat, dit keer mét de iconische muts. Of dat daadwerkelijk gebeurt, is nog afwachten, maar de verwachtingen zijn duidelijk. Haar spontane actie heeft de voorpret voor de nieuwjaarsduik alvast aangewakkerd.
Intussen bereiden duizenden Nederlanders zich voor op hun eigen sprong. Zwemkleding ligt klaar, handdoeken worden ingepakt en afspraken met vrienden worden gemaakt. Of het nu vijf graden is of nog kouder, de animo lijkt onverminderd groot.
Een traditie die blijft verbinden
Wat de nieuwjaarsduik jaar na jaar bewijst, is dat tradities niet ingewikkeld hoeven te zijn om betekenisvol te zijn. Een koude plons, een warm applaus en een gezamenlijke ervaring zijn genoeg om mensen samen te brengen. Of je nu meedoet, kijkt vanaf de kant of een video online ziet: de nieuwjaarsduik hoort bij het begin van het jaar.
Met het spontane optreden van Lisan is één ding duidelijk: de magie van de nieuwjaarsduik werkt ook buiten de officiële datum om. En wie weet staat zij op 1 januari opnieuw in het water, dit keer officieel, met muts en al. Eén ding is zeker: Nederland kijkt mee.
Heftige beschuldiging van Antine Algra aan adres van Monique Hansler: “Het ging veel verder dan mensen denken”
De realityserie De Hanslers: Van de Piste naar de Playa houdt de gemoederen al weken flink bezig. Wat voor de ene kijker vermakelijke televisie is, roept bij anderen vooral ongemak op. Met name de dominante aanwezigheid van Monique Hansler in het leven van haar zoon Mike zorgt voor felle discussies op sociale media. Nu doet Antine Algra, de ex-partner van Mike Hansler, een opmerkelijke en ingrijpende beschuldiging. Volgens haar bleef het gedrag van Monique niet beperkt tot woorden alleen.
Antine, die Mike leerde kennen tijdens Winter Vol Liefde, vertelt in een interview dat wat kijkers nu op televisie zien, voor haar pijnlijk herkenbaar is. “Het is confronterend om die fragmenten voorbij te zien komen,” zegt ze. “Voor mij is het geen verrassing. Wat nu wordt uitgezonden, heb ik zelf ook meegemaakt.”
“Ik kijk de serie niet, maar ontkom er niet aan”
Hoewel Antine benadrukt dat ze de realityserie niet actief volgt, komt ze er nauwelijks omheen. Fragmenten circuleren volop online en zorgen steeds opnieuw voor reacties. “Ik kijk de afleveringen niet bewust,” legt ze uit. “Maar de fragmentjes zie je overal. Op social media, in nieuwsartikelen, via anderen. Dan herken je patronen.”
Volgens Antine speelde veel van wat nu wordt uitgezonden zich destijds af buiten het zicht van camera’s. “Bij Mike en mij gebeurde dit in onze vrije tijd, niet tijdens opnames. Daardoor is er nooit een compleet beeld van geweest,” vertelt ze. “Maar het gedrag dat mensen nu zien, dat is niet nieuw.”
Escalatie achter gesloten deuren
Wat Antine vervolgens beschrijft, gaat verder dan wat tot nu toe in de media is verschenen. Ze stelt dat de spanningen op een bepaald moment volledig escaleerden. Aanleiding zou een bezoek van Mike aan Friesland zijn geweest, waar Antine haar leven had opgebouwd.
“Toen Mike naar Friesland wilde komen om mijn leefomgeving te zien, sloeg de sfeer volledig om,” vertelt ze. “Monique was woedend.” Volgens Antine liep dat uit op een incident dat diepe indruk op haar maakte. “Ze gooide een vaas naar mijn hoofd,” zegt ze. “En schreeuwde dat Mike moest kiezen tussen haar en mij.”
Antine spreekt zichtbaar geëmotioneerd over dat moment. “Dat zijn dingen die je niet zomaar vergeet. Het ging zó ver. Het was geen meningsverschil meer, maar pure escalatie.”
Loyaliteit onder druk
Volgens Antine staat Mike al jaren onder grote emotionele druk. “Zij houdt hem krampachtig vast,” zegt ze over Monique. “Het is alsof er geen ruimte is voor een volwassen relatie naast haar.” In haar ogen wordt haar ex-partner gedwongen voortdurend te laveren tussen zijn eigen leven en de verwachtingen van zijn moeder.
“Het ging niet alleen om mij,” benadrukt ze. “Het ging om controle. Om invloed. Om niet loslaten.” Antine zegt dat ze meerdere keren heeft geprobeerd het gesprek aan te gaan, maar dat dit zelden tot rust leidde. “Alles draaide om loyaliteit. Wie staat op één?”
“Dit vraagt om hulp”
Antine is voorzichtig met haar woorden, maar spreekt wel haar zorgen uit. Ze gelooft dat er onderliggend meer speelt. “Ik denk dat Monique hulp nodig heeft,” zegt ze. “Al weet ik niet of ze daar voor openstaat.”
Volgens Antine leeft Monique sterk in haar eigen overtuigingen. “Ze heeft haar eigen wereld gecreëerd, met haar eigen waarheden. Ik weet niet of een specialist daar nog doorheen komt.” Daarbij verwijst Antine naar verhalen die Monique zelf eerder zou hebben gedeeld over haar jeugd.
“Ze heeft verteld dat haar eigen moeder worstelde met borderline en dat haar vader vaak afwezig was,” legt Antine uit. “Dat betekent dat ze waarschijnlijk geen veilige hechting heeft gekend. En dat zie je terug: ze houdt haar gezin krampachtig vast.”
Publieke discussie, privégevolgen
De uitspraken van Antine zorgen voor veel reacties. Waar sommige kijkers haar verhaal zien als bevestiging van wat zij al langer vermoeden, wijzen anderen op het belang van voorzichtigheid. Het gaat om ernstige beschuldigingen, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, zonder dat betrokkenen publiekelijk hebben gereageerd.
Antine begrijpt die terughoudendheid. “Ik weet dat dit gevoelig ligt,” zegt ze. “Maar ik deel dit niet om iemand zwart te maken. Ik deel dit omdat mensen nu oordelen op basis van televisiebeelden, terwijl er veel meer speelt achter de schermen.”
Ze benadrukt dat ze haar verhaal lange tijd voor zich heeft gehouden. “Ik heb hier niet eerder over gesproken, omdat ik rust wilde. Maar nu dit opnieuw naar boven komt, voel ik dat ik eerlijk moet zijn.”
Impact die blijft
De periode met Mike en zijn familie heeft volgens Antine diepe sporen nagelaten. “Het heeft me lang gekost om weer vertrouwen te krijgen,” vertelt ze. “Je gaat aan jezelf twijfelen. Je vraagt je af of jij degene bent die het verkeerd ziet.”
Toch kijkt ze nu met meer afstand terug. “Ik sta sterker dan toen,” zegt ze. “En ik hoop vooral dat Mike ooit de ruimte krijgt om zijn eigen leven te leiden, zonder angst of druk.”
Geen oordeel, wel erkenning
Antine sluit af met een duidelijke boodschap: ze vraagt geen veroordeling, maar begrip. “Dit is geen zwart-witverhaal,” zegt ze. “Het is complex, pijnlijk en menselijk.” Ze hoopt dat kijkers zich dat realiseren wanneer ze naar de serie kijken.
“Wat op televisie verschijnt, is maar een deel van het verhaal,” besluit ze. “En soms is het deel dat je níét ziet, het zwaarst om te dragen.”