Algemeen
OM geeft gigantische fout in Marco-zaak toe: ”Dit gaat alles veranderen”
Advocaten van Marco Borsato over 500 uur aan nieuwe tapgesprekken: “Dit kan de zaak veranderen”
De rechtszaak tegen Marco Borsato is al jarenlang onderwerp van publieke aandacht. Na een voorbereidingstraject van ruim vier jaar leek het proces eindelijk van start te kunnen gaan. Maar vlak voor de zitting werd de verdediging plotseling geconfronteerd met een verrassende wending: er bleken 500 uur aan afgeluisterde telefoongesprekken te bestaan tussen het vermeende slacht0ffer en haar moeder — gesprekken die pas op het laatste moment opdoken.
Volgens het 0penbaar Ministerie (OM) bevatten de opnames niets wat relevant zou zijn voor de zaak. Maar de advocaten van Borsato, Geert-Jan en Carry Knoops, zijn het daar niet mee eens. Zij stellen dat deze gesprekken van cruciaal belang kunnen zijn voor het oordeel van de rechtbank.
Een late onthulling
Vier jaar lang werkte justitie aan het omvangrijke dossier tegen de zanger. De verdediging dacht het dossier inmiddels volledig te kennen, tot er vlak voor de start van het proces ineens honderden uren aan geluidsmateriaal opdoken.
“Het gaat om 500 uur aan getapte gesprekken tussen moeder en dochter,” legt advocaat Carry Knoops uit. “Deze opnames zijn nooit volledig uitgewerkt of toegevoegd aan het dossier. Pas vorige week kregen wij één transcriptie te zien, van slechts anderhalf uur.”
Volgens Knoops zou het ongeveer twaalf weken duren om alle gesprekken volledig te beluisteren en te analyseren — tijd die het team niet heeft gekregen.
“Als je uitgaat van een werkweek van veertig uur, dan is dat drie maanden aan luisterwerk,” aldus de advocaat. “Het is dus onmogelijk om dat allemaal nog tijdig door te nemen.”
Waarom werden de taps niet uitgewerkt?
Het 0penbaar Ministerie stelt dat de gesprekken volgens hun beoordeling geen relevante informatie bevatten. Daarom zouden ze niet zijn uitgeschreven of toegevoegd aan het procesdossier.
“De p0litie heeft destijds besloten om deze gesprekken niet te laten uitschrijven, omdat er niets in stond dat van belang was voor het bewijs,” zegt het OM.
De verdediging vindt dat een riskante aanname. Volgens hen hoort het niet aan het OM te zijn om te bepalen wat voor de rechter relevant is — dat is een beslissing die pas kan worden genomen als alle partijen de inhoud kennen.
“Als één tap van anderhalf uur al belangrijke informatie bevat, kun je niet uitsluiten dat de andere 499 uur dat ook doen,” zegt Carry Knoops.
Wat er in het transcriptiefragment staat
Tijdens de zitting onthulde Geert-Jan Knoops wat er te lezen stond in het enige gesprek dat wél is uitgeschreven.
“In de opname van 12 januari 2023 horen we de moeder van het vermeende slacht0ffer tegen haar dochter zeggen: ‘Ik wilde Marco ook niet verder naaien dan al gedaan is.’ Dat zijn haar letterlijke woorden.”
Volgens Knoops is deze uitspraak veelzeggend. Hij benadrukt dat de moeder, die jarenlang betrokken was bij de fanclub van Borsato, zich op dat moment niet bewust was dat haar telefoongesprek werd opgenomen.
“Als iemand in een afgeluisterd gesprek zoiets zegt, terwijl ze niet weet dat ze wordt getapt, roept dat ernstige vragen op over haar intenties,” aldus de advocaat. “Toch houdt de p0litie vol dat deze taps niet relevant zouden zijn. Dat is opmerkelijk.”
De verdediging suggereert dat de opnames een ander licht kunnen werpen op de motieven van de moeder, en daarmee op de geloofwaardigheid van het verhaal.
Reactie van het 0penbaar Ministerie
Heleen Rutgers, hoofdofficier van justitie van het parket Midden-Nederland, erkent dat het fout is gegaan bij de verwerking van de tapgesprekken. In een toelichting bij RTL Tonight zegt ze:
“Het zijn eindeloos veel gesprekken. Er is destijds geconstateerd dat ze niet relevant waren voor het bewijs. Toch hadden ze wel in het dossier moeten worden gevoegd. Dat is een fout, en dat erkennen we.”
Rutgers benadrukt dat het OM de fout inmiddels heeft gemeld aan de verdediging.
“We zijn er ongeveer twee weken geleden achter gekomen dat dit onderdeel ontbrak. We hebben meteen contact gezocht met de advocaten en toegegeven dat het niet goed is gegaan. Dat had niet mogen gebeuren.”
Toch denkt zij niet dat de gesprekken de inhoud van de zaak wezenlijk veranderen.
“Het is natuurlijk vervelend dat de verdediging ze niet eerder heeft kunnen beluisteren, maar volgens onze beoordeling bevatten ze geen nieuwe of belastende informatie.”
https://www.youtube.com/watch?v=msoFzUYWJV8
De verdediging wil tijd voor onderzoek
De advocaten van Borsato zien dat anders. Zij willen dat de rechtbank de behandeling van de zaak onderbreekt als er tot een veroordeling zou worden gekomen, zodat het volledige audiomateriaal alsnog kan worden beluisterd.
“We hebben nu slechts een fractie gehoord, en die kleine fractie blijkt al van groot belang te zijn,” zegt Carry Knoops. “Het is niet denkbeeldig dat de overige honderden uren nog meer informatie bevatten die het beeld van deze zaak kan veranderen.”
Volgens haar raakt dit niet alleen de inhoud van het proces, maar ook de rechtsgang zelf.
“De verdediging hoort toegang te hebben tot alle beschikbare informatie. Anders kun je niet spreken van een eerlijk proces.”
Een zaak vol emotie en complexiteit
De zaak tegen Marco Borsato draait om de vraag of de zanger zich schuldig heeft gemaakt aan grensoverschrijdend gedrag. Borsato ontkent dat stellig. Zijn advocaten benadrukken dat de context van het gezin waarin de gebeurtenissen plaatsvonden, complex is, en dat die context niet volledig kan worden begrepen zonder álle beschikbare informatie te horen.
“De taps geven mogelijk inzicht in de dynamiek tussen moeder en dochter,” zegt Geert-Jan Knoops. “Als blijkt dat er gesproken wordt over beïnvloeding of wraak, dan moet dat worden meegewogen.”
Het team van Borsato vindt dat het ontbreken van deze 500 uur aan gesprekken de zorgvuldigheid van het onderzoek in twijfel trekt.
Fouten en verantwoordelijkheid
Hoofdofficier Rutgers liet weten dat er binnen het OM intern wordt gekeken hoe dit kon gebeuren.
“We moeten ervan leren. Als er materiaal bestaat, hoort dat in het dossier te zitten — ongeacht of het direct relevant lijkt of niet.”
Ze voegde eraan toe dat de p0litie de gesprekken “uit praktische overwegingen” niet had uitgewerkt, omdat het om een enorme hoeveelheid ging. Maar volgens juristen is juist dat geen geldige reden.
Oud-officier van justitie Marjan den Hartog noemt het tegenover de NOS “een pijnlijke fout”.
“De verdediging moet altijd zelf kunnen beoordelen wat wel of niet relevant is. Zeker bij gevoelige zaken als deze.”
Reactie van Borsato’s team
Het team van Borsato benadrukt dat de late ontdekking van de tapgesprekken niet alleen de verdediging raakt, maar ook het publieke vertrouwen in de rechtsgang.
“We willen dat de waarheid volledig op tafel komt,” zegt Carry Knoops. “Dat is in ieders belang, ook dat van het vermeende slacht0ffer.”
Zij sluit niet uit dat de verdediging een formeel verzoek zal indienen om het proces tijdelijk stil te leggen tot alle opnames zijn bestudeerd.
“We moeten weten wat er in die 500 uur wordt gezegd. Pas dan kan er een eerlijk oordeel worden geveld.”
Slotbeschouwing
De onthulling van honderden uren aan nog niet beluisterde tapgesprekken heeft het proces tegen Marco Borsato in een nieuwe fase gebracht. Waar het 0penbaar Ministerie spreekt van een “administratieve fout zonder gevolgen”, ziet de verdediging een potentieel keerpunt in de zaak.
Het roept bredere vragen op over transparantie, rechtvaardigheid en de manier waarop gevoelige informatie wordt gedeeld binnen de rechtsgang.
De rechtbank zal binnenkort beslissen of het proces op de geplande manier wordt voortgezet, of dat er ruimte komt voor aanvullend onderzoek. Eén ding is zeker: met deze nieuwe wending is de zaak-Borsato nog lang niet ten einde.
John van den Heuvel: “Er waren meer meldingen rond Marco Borsato, maar vrouwen haakten af”
De zaak rond zanger Marco Borsato blijft ook na de tweede zittingsdag veel losmaken. Niet alleen vanwege de inhoud, maar ook door de rol van misdaadjournalist John van den Heuvel, die opnieuw in het middelpunt van de discussie staat. De journalist blijft ervan overtuigd dat er meer meldingen en verhalen bestaan over de zanger, al zegt hij dat de betrokken vrouwen inmiddels “zijn afgehaakt”.
De uitspraak roept opnieuw vragen op over de complexiteit van de zaak en de manier waarop media, justitie en persoonlijke belangen in elkaar grijpen.
Een beladen relatie tussen journalist en artiest
Dat John van den Heuvel en Marco Borsato geen warme band onderhouden, is geen geheim. De journalist heeft de zaak vanaf het begin op de voet gevolgd en er meerdere keren over gesproken in de media. Tijdens de tweede zittingsdag van het proces kwam zijn naam opnieuw ter sprake — ditmaal als onderdeel van het verweer van de zanger.
Volgens het verdedigingsteam van Borsato zou Van den Heuvel al vroeg contact hebben gehad met het vermeende slacht0ffer en haar moeder. De advocaat van de zanger, Gert-Jan Knoops, suggereerde zelfs dat de journalist zou hebben meegedacht over een zogenoemd “mediaplan”. Dat plan zou volgens de verdediging bedoeld zijn geweest om de zaak breed uit te meten in de publiciteit.
Van den Heuvel ontkent die beschuldiging stellig. Hij zegt dat hij nooit aan een mediaplan heeft meegewerkt, maar bevestigt wél dat hij het slacht0ffer destijds uitleg gaf over de mogelijke gevolgen van een aangifte.
“Ik heb uitgelegd wat een aangifte juridisch en emotioneel kan betekenen, maar ik heb mij nooit bemoeid met de inhoud of met strategie,” aldus Van den Heuvel.
Het standpunt van de verdediging
Advocaat Gert-Jan Knoops betoogde tijdens de zitting dat Nathalie, de moeder van de destijds vijftienjarige Asmara, al langere tijd bezig zou zijn geweest met media-aandacht rondom de zaak. Volgens hem was er sprake van “een plan om de beschuldigingen in de openbaarheid te brengen”, nog vóór er een formele aangifte werd gedaan.
Knoops stelde bovendien dat Nathalie pas besloot tot aangifte over te gaan nadat haar was verteld dat er meer meisjes zouden zijn met vergelijkbare verhalen. “Ze is in de waan gebracht dat Borsato meerdere slacht0ffers zou hebben gemaakt,” zei hij in de rechtszaal. “Maar dat is nooit aangetoond.”
Met die redenering probeerde de verdediging twijfel te zaaien over de motivatie achter de aangifte, en over de rol die de media mogelijk hebben gespeeld in het proces.
De journalist onder vuur
Van den Heuvel reageerde zichtbaar kalm op de kritiek. Volgens hem wordt zijn journalistieke werk onterecht neergezet als beïnvloeding, terwijl zijn doel juist was om helderheid te brengen in een complexe zaak.
Hij herinnert eraan dat hij destijds bij verschillende media, waaronder RTL Boulevard, sprak over mogelijke andere meldingen die binnenkwamen. “We hebben in die periode een oproep gedaan: zijn er meer mensen die iets willen delen over hun ervaringen met Marco Borsato?” vertelt hij.
“Daar is inderdaad reactie op gekomen,” bevestigt Van den Heuvel. “Maar om verschillende redenen hebben die vrouwen uiteindelijk besloten om zich niet verder te melden bij de p0litie.”
Volgens hem illustreert dat hoe kwetsbaar de situatie was voor alle betrokkenen.
Waarom meldingen niet werden doorgezet
De journalist legt uit dat de vrouwen die reageerden op de oproep uiteindelijk afhaakten vanwege de angst voor publiciteit en maatschappelijke druk.
“Exact om de reden die we nu zien gebeuren, zijn deze vrouwen afgehaakt,” zegt Van den Heuvel bij RTL Boulevard. “Ze zagen wat er gebeurde met de eerste aangifte, en besloten: dat willen wij niet.”
Volgens hem is dat ook de reden waarom er destijds geen aanvullende aangiftes zijn gedaan. De angst voor aandacht, beschuldigingen en publieke reacties bleek te groot.
Van den Heuvel benadrukt dat het niet aan hem is om te oordelen over de schuldvraag. Zijn taak, zegt hij, is om informatie te verifiëren en het publiek te informeren, maar niet om processen te beïnvloeden.
Marco Borsato’s tegenreactie
In reactie op de berichtgeving besloot Marco Borsato destijds tot een tegengestelde juridische stap. Hij deed aangifte van smaad en laster tegen John van den Heuvel. Volgens de zanger was de manier waarop de journalist sprak over “meer slacht0ffers” schadelijk voor zijn reputatie en bedoeld om hem publiekelijk te beschadigen.
Van den Heuvel ziet dat anders. Volgens hem was de tegenaangifte een tactische zet van de verdediging om eventuele nieuwe meldingen te ontmoedigen.
“Ik sluit niet uit dat dit gedaan is om mogelijke slacht0ffers af te schrikken,” zei hij eerder. “Om te voorkomen dat mensen zich alsnog zouden melden.”
Advocaat Knoops ontkent dat er sprake was van enige intimidatie of strategie. Volgens hem bestaat er geen enkel bewijs dat er meer slacht0ffers zijn, en zijn de uitspraken van Van den Heuvel gebaseerd op “veronderstellingen en geruchten”.
Een kwestie van perspectief
De kern van de discussie lijkt
te draaien om de grens
tussen journalistiek en justitie.
Waar Van den Heuvel zich beroept op zijn journalistieke plicht om
signalen te onderzoeken, ziet de verdediging in zijn betrokkenheid
een mogelijke vorm van beïnvloeding.
Het roept een bredere vraag op: in hoeverre mogen journalisten meedenken of meebewegen met slacht0ffers in gevoelige zaken?
Volgens mediadeskundigen is dat spanningsveld niet nieuw. “Een journalist heeft het recht om verhalen te onderzoeken, maar moet tegelijk zorgvuldig blijven,” zegt een oud-hoofdredacteur van een landelijke krant. “In dit soort dossiers is de grens tussen steun bieden en sturing geven flinterdun.”
De menselijke kant van de zaak
Tussen alle juridische en
mediatieke discussies door blijft er één constante: de emotionele
impact van de zaak.
Voor zowel Marco Borsato als de betrokken families is het een
intens en publiek
proces, waarin elke uitspraak wordt gewogen, gedeeld en
becommentarieerd.
John van den Heuvel lijkt zich daar terdege van bewust. Zijn woorden bij RTL Boulevard klinken minder hard dan voorheen — eerder bezorgd dan beschuldigend.
“Het gaat hier om jonge mensen, om families, om levens die beïnvloed zijn,” zegt hij. “Daarom vind ik het belangrijk dat de waarheid uiteindelijk boven tafel komt, zonder dat iemand zich bedreigd of veroordeeld voelt.”
Een zaak die groter is dan één naam
De kwestie rond Marco Borsato
overstijgt inmiddels het persoonlijke. Ze raakt aan
vertrouwen in de media,
transparantie in de rechtspraak en de bescherming van
privacy.
Het feit dat Van den Heuvel, een doorgewinterde journalist, zelf
onderwerp is geworden van het debat, maakt de zaak des te
symbolischer.
“Dit is geen strijd tussen een journalist en een artiest,” zegt een mediacommentator. “Het gaat over hoe wij als samenleving omgaan met waarheidsvinding, beschuldiging en publieke opinie.”
Conclusie
Of er daadwerkelijk meer meldingen zijn geweest, blijft onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de discussie over de rol van de media in strafzaken actueler is dan ooit.
John van den Heuvel houdt vol dat hij handelde vanuit zijn journalistieke verantwoordelijkheid. De verdediging van Marco Borsato ziet in zijn uitspraken echter een poging om de publieke perceptie te beïnvloeden.
Tussen beide visies ligt een terrein waar recht, emotie en journalistiek elkaar raken — en waar de waarheid zelden zwart-wit is.