Algemeen
John van den Heuvel hard aangepakt tijdens live-uitzending RTL Boulevard over zaak Marco Borsato: ‘ Je bent een engerd!’
Spanning loopt op in zaak-Borsato: advocaat Knoops richt pijlen op justitie én journalistiek
De spanning in de rechtszaal rondom de zaak tegen Marco Borsato is naar een nieuw hoogtepunt gestegen. Tijdens het pleidooi van advocaat Geert-Jan Knoops richtte de verdediging zich niet alleen tegen het 0penbaar Ministerie (OM), maar ook tegen misdaadjournalist John van den Heuvel. Volgens Knoops zou de journalist een “dubieuze rol” hebben gespeeld bij de totstandkoming van de aangifte tegen de zanger.
Wat begon als een strafzaak over een vermeende zedenkwestie, lijkt zich inmiddels te hebben ontwikkeld tot een confrontatie waarin rechtspraak, media en publieke opinie botsen.
“Invloed van buitenaf”
In een fel betoog stelde Geert-Jan Knoops dat de aangifte tegen Borsato mogelijk niet op een volledig onafhankelijke manier tot stand is gekomen. Volgens de raadsman is er sprake geweest van “sturing en beïnvloeding” door derden, waaronder Van den Heuvel, die destijds contact had met de aangeefster en haar moeder.
De verdediging baseert zich onder meer op een analyse van rechtspsycholoog Peter van Koppen, die op verzoek van Knoops onderzoek deed naar de totstandkoming van de aangifte. Volgens Van Koppen zouden de rechercheurs destijds onvoldoende kritisch hebben doorgevraagd bij de aangeefster en bepaalde tegenstrijdigheden niet hebben onderzocht.
“De p0litie heeft niet gevraagd hoe de gesprekken tussen de journalist en de aangeefster precies zijn verlopen,” aldus Knoops. “Ook is niet nagegaan waarom Borsato nauwelijks voorkomt in haar dagboek, terwijl ze beweert dat het misbruik jaren heeft geduurd.”
Knoops suggereerde dat Van den Heuvel, vanuit zijn rol als journalist, actief betrokken was bij de voorbereiding van de aangifte. “Een journalist hoort verslag te doen, niet te sturen,” zei hij scherp.
“Ik moest duidelijk zeggen dat er sprake was van een penis”
De rechtbank werd muisstil toen Knoops een passage voorlas uit het dossier. Daarin zou de aangeefster hebben verklaard dat Van den Heuvel haar aanmoedigde om tijdens het p0litieverhoor expliciet te spreken over lichamelijke details.
“Ik moest duidelijk zeggen dat er sprake was van een penis,” citeerde de advocaat.
Volgens Knoops is dit een voorbeeld van onbehoorlijke beïnvloeding die de geloofwaardigheid van de verklaring onder druk zet. Ook wees hij erop dat Van den Heuvel de aangeefster zou hebben geadviseerd om een foto van haarzelf met Borsato in een tourbus te tonen als zogenaamd ondersteunend bewijsmateriaal.
“Dat is niet de taak van een journalist, maar directe inmenging in een juridisch proces,” benadrukte Knoops.
Een gesprek dat vragen oproept
Daarnaast haalde de advocaat een gesprek aan tussen de aangeefster Asmara Thielen en haar moeder Nathalie Thielen, vier dagen vóór de aangifte. In dat gesprek zegt de moeder volgens de transcripties: “Marco heeft jou geleerd dat je door middel van seks liefde kunt krijgen.”
Knoops noemde dit een aanwijzing dat de verklaring van de dochter mogelijk al inhoudelijk was gestuurd voordat ze naar de p0litie ging.
“Er lijkt sprake te zijn geweest van een vooraf bepaalde richting in het verhaal,” zei de advocaat. “Het is dus niet enkel een spontane aangifte geweest.”
Volgens de verdediging wijst dit alles op externe beïnvloeding door zowel media-aandacht als persoonlijke begeleiding van buitenaf.
“Er waren helemaal geen andere meisjes”
Knoops verwees in zijn betoog ook naar eerdere publicaties waarin werd gesuggereerd dat Borsato meerdere meisjes zou hebben benaderd. Volgens hem is daar nooit enig bewijs voor gevonden.
“Er waren helemaal geen andere meisjes,” verklaarde hij. “De aangifte kwam pas tot stand nadat de aangeefster door mediaberichten in de veronderstelling was gebracht dat zij niet het enige slachtoffer was.”
De advocaat sprak van een “cascade van aannames en mediaverhalen” die volgens hem de druk op de aangeefster hebben vergroot. Hij noemde het opvallend dat het contact met Van den Heuvel voorafging aan het moment waarop de vrouw daadwerkelijk besloot naar de p0litie te stappen.
Reactie van John van den Heuvel: “De verdediging gaat te ver”
De opmerkingen van Knoops lieten de journalist niet onberoerd. In zijn vaste column in De Telegraaf reageerde John van den Heuvel met stevige bewoordingen. Volgens hem is de aanpak van de verdediging “een gevaarlijke strategie” die het vertrouwen in slachtoffers kan ondermijnen.
“Deze aanvallen zijn zelden gezien in zedenzaken,” schreef Van den Heuvel. “Door de aangeefster op deze manier in diskrediet te brengen, loop je het risico dat slachtoffers in de toekomst niet meer durven te spreken.”
Hij erkende dat hij contact heeft gehad met het gezin, maar ontkende dat hij zich inhoudelijk met de aangifte bemoeide. “Mijn rol was journalistiek en ondersteunend. Niet adviserend of sturend,” aldus de misdaadjournalist.
Media-storm na uitzending RTL Boulevard
De discussie kreeg donderdagavond nog meer lading toen Van den Heuvel aanschoof bij RTL Boulevard om te reageren op de uitspraken van Knoops. Het leidde tot een golf van reacties online. Binnen enkele uren stonden hashtags als #Borsatozaak, #Knoops, en #VanDenHeuvel in de top van de trending topics op X (voorheen Twitter).
De reacties waren fel verdeeld. Een deel van de kijkers vond dat de advocaat “terecht vragen stelt over mogelijke beïnvloeding”, terwijl anderen het optreden van de verdediging “respectloos tegenover het slachtoffer” noemden.
“Knoops doet zijn werk, maar dit gaat wel heel ver,” schreef een gebruiker.
“Van den Heuvel hoort zich niet te bemoeien met een aangifte,” reageerde een ander.
Ook verschillende juristen, columnisten en mediafiguren mengden zich in het debat. Sommigen vonden dat de journalist zijn neutraliteit heeft overschreden door te hecht betrokken te zijn bij de zaak. Anderen wezen erop dat Van den Heuvel juist bekendstaat als iemand die slachtoffers helpt hun verhaal te durven doen.
Journalistiek en justitie: een dunne grens
De zaak rond Borsato heeft een bredere discussie losgemaakt over de rol van de media in strafzaken. Wanneer mag een journalist slachtoffers begeleiden, en wanneer gaat dat te ver?
Volgens mediadeskundigen is het cruciaal dat er een duidelijke grens blijft tussen verslaggeving en juridische beïnvloeding.
“Journalisten hebben een belangrijke taak bij het blootleggen van misstanden,” zegt een hoogleraar mediarecht. “Maar zodra ze invloed uitoefenen op de inhoud van verklaringen, raken ze aan de kern van de rechtsstaat.”
De zaak legt daarmee een fundamenteel spanningsveld bloot tussen persvrijheid en gerechtelijke onafhankelijkheid.
Online verdeeldheid
De publieke opinie is inmiddels volledig verdeeld. Waar de één meent dat Knoops te ver gaat door journalisten te beschuldigen, vindt een ander dat Van den Heuvel zijn invloed niet moet onderschatten. De discussie op sociale media is fel en emotioneel.
“Iedereen lijkt een mening te hebben,” merkt een rechtbankverslaggever op. “Maar de waarheid ligt ergens tussen de regels — en dat maakt dit proces zo complex.”
Voor velen is de zaak een spiegel van het huidige medialandschap: een wereld waarin feiten, meningen en emoties voortdurend door elkaar lopen.
Meer dan een rechtszaak
Wat begon als een juridische strijd over een ernstige aanklacht, is uitgegroeid tot een maatschappelijk debat over macht, media en moraal. De zaak tegen Marco Borsato laat zien hoe kwetsbaar het evenwicht is tussen journalistiek onderzoek, publieke verontwaardiging en rechtvaardigheid.
De rechtbank doet op 4 december uitspraak. Dan wordt duidelijk of de zanger schuldig wordt bevonden of wordt vrijgesproken van de aanklacht. Maar wat de uitkomst ook wordt, de zaak heeft al een blijvende indruk achtergelaten — op de samenleving én op het vertrouwen in de grenzen tussen pers en justitie.
“Iedereen lijkt te oordelen,” zei een jurist bij de uitgang van de rechtbank. “Maar uiteindelijk is er maar één plek waar dat mag: in de rechtszaal.”
💬 “Het proces tegen Borsato draait niet langer alleen om schuld of onschuld,” schreef een commentator. “Het gaat over hoe ver media en rechtspraak elkaar mogen raken.”
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.