Algemeen
Wierd Duk dan toch niet als opvolger van Gijp bij Vandaag Inside: ´Minister van Serieuze Zaken´
De zoektocht naar een nieuwe vaste invaller van René van der Gijp bij Vandaag Inside lijkt zich te centreren rond één naam: Wierd Duk. Johan Derksen liet zich al positief uit over de journalist en ziet in hem de ideale kandidaat om de lege plek aan tafel in te vullen wanneer Van der Gijp afwezig is. Maar niet iedereen deelt zijn enthousiasme. Sterker nog: er klinken serieuze twijfels over de geschiktheid van Duk als luchtige tegenhanger in het populaire praatprogramma.
De rol van de lachzak
Wie het format van Vandaag Inside kent, weet dat er meer nodig is dan scherpe meningen en actuele kennis. De chemie aan tafel valt of staat met de juiste mix van inhoud en humor. Waar Johan en Wilfred zorgen voor de analyse en het debat, is het de rol van ‘Gijp’ om het geheel van een luchtige noot te voorzien. Ooit vervulde Albert Verlinde die taak met verve op de woensdagen: zijn bijdragen waren scherp, geestig en vaak ontwapenend.
Twee kanshebbers, één favoriet
Op dit moment zijn er twee serieuze namen in omloop: Wierd Duk en Matthijs van Nieuwkerk. Laatstgenoemde houdt zich stil, terwijl Duk zich openlijk enthousiast toont. Dat valt op, want zijn reputatie is er niet een van vrolijke uitbundigheid of komische timing. Columnist Harry Vermeegen uit in Nieuwe Revu dan ook zijn zorgen over deze keuze. “Duk is altijd bloedserieus. Hij zit op het ministerie van Serieuze Zaken,” aldus Vermeegen.
Te weinig lucht in zijn aanpak
Hoewel Vermeegen erkent dat Wierd goed kan formuleren en een duidelijke mening heeft, zet hij vraagtekens bij zijn entertainmentwaarde. “Je moet ook kunnen lachen om een fout filmpje of even mee kunnen geiten als er iets misgaat in de uitzending. Dat doet Wierd niet. Daarvoor is hij te streng, te analytisch. En dat is funest in een programma als VI, waar de grappen soms belangrijker zijn dan de inhoud.”
Verlinde werd ondergewaardeerd
De lof voor Albert Verlinde klinkt door in de kritiek op Duk. Verlinde wist balans te brengen aan tafel, en dat zonder het programma te ontdoen van zijn scherpte. Volgens Vermeegen heeft Talpa een grote fout gemaakt door hem geen contract te bieden. “Ze hadden Albert veel eerder moeten vastleggen. Nu is hij vertrokken naar RTL Tonight en dat is een gemiste kans,” stelt hij.
RTL kopieert VI-formule
Ondertussen blijft het niet bij een personele discussie. De strijd tussen RTL en Talpa komt ook aan bod. RTL Tonight lijkt volgens Vermeegen vooral een poging om de formule van VI te kopiëren, met Verlinde als troef. “RTL heeft nooit een origineel idee gehad, en dit is daar opnieuw een voorbeeld van,” zegt hij kritisch. Daarmee impliceert hij dat de tv-wereld vooral draait om de juiste gezichten, niet om originele formats.
Talpa in slaap gesukkeld
De kritiek op Talpa is snoeihard. Volgens Vermeegen is het probleem vooral dat er niet op tijd wordt gehandeld. “Er wordt bij Talpa gewoon niet nagedacht over de toekomst. Albert was goud waard en ze hebben hem laten gaan zonder slag of stoot. Dat getuigt van een gebrek aan visie.” De suggestie is duidelijk: Talpa had kunnen anticiperen op het vertrek van René van der Gijp, maar deed dat niet.
Is Wierd Duk de juiste man?
De grote vraag blijft: is Wierd Duk de juiste persoon om Gijp op te volgen? Vooralsnog lijkt hij vooral Johan Derksens persoonlijke favoriet, maar de twijfels nemen toe. Als Duk erin slaagt om zijn serieuze toon te combineren met relativeringsvermogen en humor, heeft hij misschien een kans. Maar als hij blijft opereren als een journalist met een missie, dan dreigt Vandaag Inside zijn luchtige charme op woensdag te verliezen. En dat zou een harde klap zijn voor het succes van het programma.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.