Algemeen
Terminaal zieke opa van Sieneke slaakt noodkreet: ´Ze heeft me keihard laten stikken´
Er zijn families waarin het kerstdiner met schrammen en een flinke discussie eindigt, maar bij de familie Peeters lijkt het leed inmiddels dieper te snijden dan wie dan ook zich had kunnen voorstellen. Te midden van nationale aandacht voor zangeres Sieneke’s carrière en haar publieke medeleven met anderen, speelt zich achter de schermen een veel stiller, persoonlijker drama af — dat van haar eigen opa, Wim.
Een diagnose die alles verandert
Opa Wim is ongeneeslijk ziek. De diagnose is hard en onverbiddelijk: uitgezaaide slokdarmkanker. De artsen zijn duidelijk geweest. “Ik moet nog zes chemokuren ondergaan. Als er dan geen verandering is, stoppen ze de behandeling.” Met die woorden omschrijft Wim zijn situatie in alle nuchterheid, alsof hij zich inmiddels heeft neergelegd bij het grillige lot dat hem is toegeworpen.
Een opa vol liefde en herinneringen
Wim is niet zomaar een grootvader. Hij is het type dat vroeger steevast een extra koekje uit de trommel smokkelde, het schaaltje bitterballen al klaar had staan en bij elk optreden van zijn kleindochter met een brok in zijn keel zat te glunderen. “Sieneke is mijn eerste en liefste kleinkind, ik heb alles voor haar gedaan,” vertelt hij met breekbare stem.
Het pijnlijke zwijgen van Sieneke
Maar in deze kwetsbare fase van zijn leven blijft het aan de andere kant van de familie pijnlijk stil. Geen kaart, geen telefoontje, geen bezoek. “Het is enorm pijnlijk dat Sieneke en haar ouders niet met mij meeleven. Ik heb van hen tot op heden niets vernomen,” zegt hij. Het verdriet zit niet alleen in de ziekte, maar in de afwezigheid van wie hem het dierbaarst is.
Medeleven met vreemden, stilzwijgen voor familie
Wat het allemaal nog schrijnender maakt, is het contrast dat Wim opmerkt tussen zijn situatie en die van een ander bekende Nederlander: Freek Rikkerink van Suzan & Freek. Sieneke betuigde publiekelijk haar steun aan hem, iets wat Wim mooi vindt, maar ook confronterend. “Dat siert haar,” moppert hij zacht. “Maar waarom dan geen steun voor je eigen opa? Ik ben toch óók ziek?”
De stille hoop op één klein gebaar
Wim hoopt nog steeds op dat ene simpele teken van leven. Een belletje. Een knuffel. “Ik zou zo graag iets van mijn kleindochter vernemen,” zegt hij. Zijn stem verraadt geen boosheid, maar een bijna kinderlijke hoop. “Het zou zo fijn zijn als Sieneke langs zou komen. Daar ben je toch familie voor?”
Wat is familie nog waard?
De situatie roept een bredere vraag op over de betekenis van familiebanden. Zijn die onvoorwaardelijk? Zijn ze te herstellen? In huize Peeters lijkt het alsof die koorden verslapt zijn. De verbinding is weg, het vertrouwen broos. “Ik heb haar niets misdaan,” zegt Wim, bijna verontschuldigend. Maar zijn woorden blijven in de lucht hangen, zonder antwoord van de andere kant.
Een familiebond onder druk
Wat er precies is voorgevallen tussen Sieneke en haar opa blijft onduidelijk. Is het een breuk die zich in stilte voltrok? Of een misverstand dat is blijven sluimeren? Feit blijft dat er nu een diepe kloof is, waarin een opa zich eenzaam en vergeten voelt. En dat terwijl zijn tijd misschien kort is.
De publieke opinie mengt zich
Op sociale media wordt het verhaal van Wim breed gedeeld. Veel mensen betuigen steun aan de oudere man en uiten onbegrip over het uitblijven van contact van Sieneke. “Als je je eigen opa laat vallen, wat blijft er dan nog over?” klinkt het in talloze reacties. De publieke gunfactor van Sieneke krijgt daarmee een klein deukje.
Tijd voor verzoening?
Misschien is het nog niet te laat. Misschien leest Sieneke de verhalen, hoort ze de pijn, herkent ze het gemis. En misschien – heel misschien – belt ze toch nog aan. Want soms is één knuffel genoeg om een heel verleden te helen. En in een wereld waarin alles snel draait, is juist dat kleine menselijke gebaar van onschatbare waarde.
Het geluk straalt momenteel van Roxeanne Hazes af. De zangeres, die de afgelopen jaren haar eigen weg heeft gevonden in zowel haar carrière als haar privéleven, heeft bijzonder babynieuws te vieren. Niet omdat ze zelf opnieuw moeder wordt, maar omdat haar beste vriendin een dochtertje heeft gekregen. En alsof dat nog niet speciaal genoeg is, draagt het meisje een naam met een diepe emotionele lading: ze is vernoemd naar Roxeanne zelf.
Een moment dat alles zegt
Op Instagram deelde Roxeanne het nieuws op haar eigen, warme manier. Geen grootse aankondiging, geen lange uitleg, maar een intieme story die boekdelen spreekt. Een foto van een klein babyhandje, vergezeld door een paar liefdevolle woorden. “M’n lieve zussenvriendin is bevallen van een dochtertje en ze is naar mij vernoemd,” schreef ze erbij. De emotie spat er vanaf. Dit is zo’n moment dat niet draait om likes of aandacht, maar om pure verbondenheid.
Voor veel mensen is het geven van een naam een van de meest persoonlijke keuzes die je kunt maken. Dat een vriendin besluit haar dochter te vernoemen naar Roxeanne, laat zien hoe belangrijk zij voor haar is. Het is een eer die je niet kunt plannen of afdwingen, maar die ontstaat uit jaren van vertrouwen, gedeelde ervaringen en onvoorwaardelijke steun.
Opgroeien in de schijnwerpers
Roxeanne Hazes is natuurlijk geen onbekende naam. Als dochter van volkszanger André Hazes groeide ze op in een omgeving waarin muziek, emoties en publieke aandacht altijd aanwezig waren. André Hazes kreeg vier kinderen: Nathalie, Melvin, Roxeanne en André junior. Roxeanne en André junior zijn de kinderen die hij samen kreeg met Rachel Hazes.
Haar jeugd speelde zich deels af onder het vergrootglas van de media, zeker na het wegvallen van haar vader. Familieperikelen, meningsverschillen en juridische kwesties haalden regelmatig de krantenkoppen. Toch wist Roxeanne zich los te maken van het etiket “dochter van” en haar eigen identiteit te vormen, zowel als artiest als als mens.
Een eigen pad, een eigen stem
Muzikaal koos Roxeanne bewust voor een andere richting dan het levenslied waarmee haar vader groot werd. Haar nummers zijn persoonlijk, eerlijk en vaak rauw. Ze zingt over liefde, verlies, groei en kwetsbaarheid. Dat juist die openheid haar publiek aanspreekt, blijkt uit haar trouwe fanbase en de waardering die ze krijgt voor haar authenticiteit.
Ook privé lijkt ze haar balans te hebben gevonden. Al jaren vormt ze een hecht gezin met haar partner Erik Zwennes. Samen kregen ze in 2018 zoon Fender, die een centrale plek inneemt in haar leven. Roxeanne deelt af en toe kleine inkijkjes in het gezinsleven: knusse momenten thuis, vakanties en eenvoudige geluksmomenten. Zonder opsmuk, zonder perfect plaatje, maar juist herkenbaar en warm.
De betekenis van gekozen familie
In interviews en op social media benadrukt Roxeanne vaak hoe belangrijk haar inner circle voor haar is. Vrienden die voelen als familie, mensen bij wie ze zichzelf kan zijn. Dat ze haar beste vriendin omschrijft als “zussenvriendin” zegt alles. Het gaat hier niet om zomaar een vriendschap, maar om een band die door de jaren heen is uitgegroeid tot iets dat verder gaat dan bloedverwantschap.
Dat juist deze vriendin haar dochter naar Roxeanne vernoemt, onderstreept dat gevoel. Het is een bevestiging van wederzijds respect en liefde. Voor Roxeanne, die zelf veel waarde hecht aan familiebanden, moet dit extra bijzonder zijn.
Een groot compliment met een zachte betekenis
Een naam is meer dan een woord. Het is een symbool, een wens, soms zelfs een belofte. Door haar dochter Roxeanne te noemen, geeft de vriendin niet alleen een eerbetoon, maar ook een stukje vertrouwen mee. Het is alsof ze zegt: “Jij staat voor iets wat ik mijn kind toewens.”
Fans reageerden massaal op het nieuws. Onder Roxeannes berichten stromen felicitaties binnen. Veel volgers noemen het “ontzettend mooi” en “zo verdiend”. Anderen schrijven dat het hen raakt, juist omdat Roxeanne altijd zo open is over wat liefde en vriendschap voor haar betekenen.
Een nieuwe rol, zonder titel
Of Roxeanne officieel peettante wordt, is niet bekend en eigenlijk ook niet zo belangrijk. Wat vaststaat, is dat ze er een bijzondere rol bij heeft. Een rol die niet op papier hoeft te staan om waardevol te zijn. Ze zal ongetwijfeld een vaste plek krijgen in het leven van dit meisje: als naamgenoot, als voorbeeld, als vertrouwd gezicht.
Je kunt je nu al voorstellen hoe dit meisje later zal vragen waar haar naam vandaan komt. En hoe trots haar moeder dan zal vertellen over die ene vriendin die altijd klaarstond, die luisterde, steunde en meeleefde. En hoe Roxeanne zelf met een glimlach zal toekijken, zich bewust van hoe bijzonder dat moment is.
Geluk in kleine en grote vormen
Voor Roxeanne Hazes voelt dit nieuws als een extra laag geluk bovenop een leven dat al rijk is aan liefde. Ze is artiest, partner, moeder en vriendin. En nu ook naamgever, zij het indirect. Het laat zien dat geluk niet altijd in grote mijlpalen zit, maar soms juist in de momenten die onverwacht komen en je recht in het hart raken.
Dit babynieuws past perfect bij de fase waarin Roxeanne zich nu lijkt te bevinden: een periode van rust, reflectie en waardering voor de mensen om haar heen. Geen grote statements, maar betekenisvolle verbindingen.
Vooruitkijken met een glimlach
Het is feest voor de kersverse ouders, maar ook voor Roxeanne zelf. De kans is groot dat we in de toekomst af en toe een liefdevolle baby-update voorbij zien komen, gedeeld met dezelfde zachtheid en oprechtheid die haar zo kenmerkt.
Eén ding is zeker: dit kleine meisje is geboren in een omgeving vol liefde, met een naam die staat voor kracht, kwetsbaarheid en authenticiteit. En voor Roxeanne Hazes is dat misschien wel het mooiste cadeau dat je kunt krijgen.