Algemeen
Hartverscheurend: Onze gedachten zijn momenteel bij Maarten van Rossem
Achter de bromstem van Maarten van Rossem: zorgen, liefde en ouder worden
Maarten van Rossem kennen we allemaal als de man met de markante stem, de vlijmscherpe analyses en een flinke dosis droge humor. Hij is historicus, schrijver, voormalig hoogleraar en jarenlang vaste kracht bij De Slimste Mens. Maar achter zijn vaak cynische uitstraling schuilt ook een man van vlees en bloed – met zorgen, verdriet en een diepgewortelde liefde voor zijn vrouw Winnie.
In een openhartig interview met Story laat Maarten zich van een andere kant zien. Zijn vrouw Winnie is recent ernstig gevallen en heeft op twee plaatsen haar heup gebroken. Een zware klap, ook voor iemand die doorgaans niet snel van zijn stuk gebracht lijkt te worden.
Een leven samen
Maarten en Winnie zijn al samen sinds 1969. Wat begon als een ontmoeting tijdens een sinterklaasfeest groeide uit tot een partnerschap van meer dan vijf decennia. Ze kregen samen twee kinderen, Ottelien en Niels, al was dat lang niet vanzelfsprekend. Beiden hadden geen uitgesproken kinderwens, maar uiteindelijk vonden ze in het ouderschap toch een nieuwe vorm van verbondenheid.
Maarten grapte daar ooit droogjes over: “Ik was een zelfverklaarde kinderhater, maar dat is helemaal bijgedraaid. Ik vind kinderen tegenwoordig fantastisch.” Het typeert zijn stijl: eerlijk, zonder omwegen, en nooit te beroerd om van mening te veranderen.
De impact van Winnies val
Dat zijn vrouw nu afhankelijk is van een rollator, verandert hun dagelijks leven drastisch. Maarten blijft nuchter, zoals altijd: “Dat hoort nu eenmaal bij het ouder worden.” Maar wie goed luistert, hoort meer. Tussen de regels door klinkt bezorgdheid. Machteloosheid zelfs.
Want hoe rationeel Maarten ook denkt en spreekt, het doet zichtbaar iets met hem dat zijn geliefde plots zo kwetsbaar is geworden. Ze delen al meer dan vijftig jaar lief en leed, en nu is dat leed ineens voelbaar in elke stap, elk gebaar, elk moment dat Winnie hulp nodig heeft bij wat ooit vanzelf ging.
Oude wonden
De situatie van Winnie brengt bij Maarten ook herinneringen terug aan zijn moeder, die ernstig z!ek was en aan Parkinson en dementie leed. In eerdere interviews sprak hij daar rauw en zonder opsmuk over. “Ze takelde enorm af,” zei hij ooit. “We hebben weleens gedacht haar te smoren met een kussentje. Maar ja, dan beland je in de gevangenis.”
Voor sommigen was dat een schokkende uitspraak. Maar voor wie Maarten kent, was het een vorm van grimmige eerlijkheid. Geen sensatiezucht, maar een manier om het ondraaglijke bespreekbaar te maken. Zijn openheid over de ongemakkelijke realiteit van z!ekte, ouderdom en afscheid is zeldzaam – en daarom des te waardevoller.
Een bankje in het park
Te midden van alle zorgen viel Maarten onlangs een bijzonder eerbetoon ten deel. In het Utrechtse Wilhelminapark werd een speciaal bankje voor hem onthuld. Een dankbetuiging van de producenten van De Slimste Mens, waar hij twaalf seizoenen lang een vertrouwd gezicht was.
Zoals we van hem gewend zijn, kon Maarten ook daar een droog grapje niet laten: “Ik hoop vooral dat mensen niet eindeloos gaan zitten zeuren als ze naast me komen zitten.” De producent voegde daar met een glimlach aan toe: “Groet hem gerust, maar blijf niet te lang zitten.” Het typeert de sfeer: gevat, relativerend, zonder bombast.
Geen slacht0ffer, wel mens
Ondanks alle turbulentie thuis blijft Maarten zichzelf. Hij vraagt geen medelijden, deelt geen emotionele oneliners, en presenteert zich niet als slacht0ffer. Juist die houding maakt hem voor velen herkenbaar. Hij benoemt wat velen denken, maar niet durven zeggen – of niet goed onder woorden kunnen brengen.
Zijn benadering is ongepolijst en realistisch. En dat maakt het des te indrukwekkender wanneer hij wél openheid toont over zijn emoties, zoals nu bij de situatie met Winnie. Want het zijn juist de mensen die hun gevoelens normaal gesproken voor zich houden, bij wie het het hardst binnenkomt als ze het wél doen.
Ouder worden zonder illusies
Maarten spreekt regelmatig over het ouder worden, de lichamelijke achteruitgang die daarbij hoort, en de mentale veerkracht die nodig is om daarmee om te gaan. “Iedereen doet alsof oud zijn iets is wat je kunt fixen met een goed dieet of een dagelijkse wandeling, maar het is gewoon aftakeling,” zei hij ooit in een interview.
Het klinkt hard, maar het is eerlijk. En het is precies deze eerlijkheid die zo veel mensen aanspreekt. In een wereld waarin we geacht worden ‘jong van geest’ te blijven tot ver voorbij ons pensioen, laat Maarten zien dat er ook waardigheid zit in accepteren wat is – mét de gebreken, de frustratie en de zorgen die daarbij horen.
De liefde blijft zichtbaar
Wat het meest ontroert in het huidige verhaal, is misschien wel de liefde tussen Maarten en Winnie. Geen grote romantische gebaren, geen dramatische liefdesverklaringen – maar wel een diep respect en een stille toewijding. “We zijn al zo lang samen, dit hoort erbij,” zegt Maarten nuchter. Maar zijn ogen vertellen meer dan zijn woorden.
Die lange geschiedenis samen, met alle hoogte- en dieptepunten, zorgt voor een band die sterker is dan wat dan ook. En dat voel je in alles wat hij zegt.
Wat we van Maarten kunnen leren
Maarten van Rossem laat in deze moeilijke periode zien dat je niet hoeft te schreeuwen om gehoord te worden. Zijn stijl – analytisch, kalm, soms bot – is niet veranderd. Maar de omstandigheden hebben hem wel iets zachter gemaakt. Iets menselijker misschien. En juist dat maakt zijn verhaal zo krachtig.
Hij toont dat kwetsbaarheid niet gelijkstaat aan zwakte. Dat je rouw, zorg en liefde niet altijd in grote woorden hoeft te vatten, om het toch voelbaar te maken. En dat ook een man die zijn carrière heeft gebouwd op ratio en feiten, diep geraakt kan worden door wat het leven brengt.
Laat van je horen
Voor wie zich herkent in Maartens verhaal – of geraakt is door zijn openheid – is een klein gebaar soms al genoeg. Een berichtje van steun, een kaartje, een gedachte. Want ook iemand als Maarten, die zich nooit anders voordoet dan hij is, mag weten dat zijn nuchtere menselijkheid verschil maakt.
Algemeen
Vertrokken B&B Vol Liefde-Rinus doet pijnlijke onthulling over Ingrid en bevestigt wat kijkers al dachten
Rinus over vertrek bij Ingrid in B&B Vol Liefde: “Het voelde meer als klussen dan als daten”
Rinus reisde met hoge verwachtingen naar Griekenland om bij Ingrid zijn kans op de liefde te wagen. Maar in plaats van romantische momenten, stonden vooral klusprojecten op het programma. Na zijn vertrek sprak hij er al openhartig over, maar nu deelt hij nieuwe details over zijn tijd bij Ingrid.
Van romantische plannen naar klusprojecten
Volgens Rinus begon zijn verblijf veelbelovend, maar al snel draaide het meer om verf, gereedschap en tuinhandschoenen dan om gesprekken bij zonsondergang. “Echt serieuze gesprekken en uitstapjes heb ik gemist,” vertelt hij aan RTL Boulevard. “Zelfs een gepland bezoekje aan het kasteel ging niet door, want er moesten eerst nog klusjes worden gedaan.”
Hij had gehoopt op quality time samen, maar kreeg vooral het gevoel dat hij als een soort extra hulp werd ingezet. “Het heet B&B Vol Liefde en niet B&B Voor Klussen,” zei hij bij zijn afscheid tegen Ingrid.
Ingrid’s prioriteiten volgens Rinus
Rinus denkt dat Ingrid simpelweg andere prioriteiten had. “Het leek wel alsof klussen voor haar het belangrijkste in het leven is. Klussen, klussen, klussen – in plaats van samen iets leuks ondernemen.”
Hoewel hij zichzelf omschrijft als een “stukje romanticus”, merkte hij dat er weinig ruimte was voor die kant van hem. “Ik miste kleine momenten van affectie en toegankelijkheid. Er was geen sprankje romantiek, en dat voelde ik vanaf het begin.”
Een muur om haar heen
Volgens Rinus heeft Ingrid zelf toegegeven dat het voor anderen moeilijk is om tot haar door te dringen. “Ze zei dat ze een muur om zich heen heeft gebouwd, en dat heeft natuurlijk te maken met haar verleden. Ik denk dat het daardoor lastig is om echt een connectie met haar te maken.”
Ondanks zijn teleurstelling kijkt hij zonder wrok terug. “Ik gun haar oprecht het beste, en ook de deelnemers die na mij kwamen. Maar eerlijk gezegd vraag ik me af of ze op deze manier ooit een match gaat vinden.”
Geen liefdesvonk
Voor Rinus stond zijn besluit om te vertrekken al even vast, al vond hij het geen gemakkelijke stap. “Ik kwam voor de liefde, maar kreeg het gevoel dat die zoektocht niet wederzijds was. Op een gegeven moment moet je dan eerlijk zijn naar jezelf én naar de ander.”
Nieuw hoofdstuk
Nu Rinus terug is in Nederland, laat hij het avontuur achter zich. Toch kijkt hij met gemengde gevoelens terug op zijn tijd in Griekenland. “Het was een ervaring die ik niet had willen missen, maar ik had gehoopt op meer gedeelde momenten, zonder dat er altijd een hamer of verfkwast aan te pas kwam.”