Algemeen
Vreselijke doodsoorzaak van Jeffrey (10) en Emma (8) bekendgemaakt
Tragedie in Winschoten: Jeffrey (10) en Emma (8) 0verleden door verdrinking, vader ook 0verleden
Na dagen van intense onzekerheid en grootschalige zoekacties is het verdrietige nieuws bevestigd: de ontv0erde kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) zijn volgens het 0penbaar Ministerie (OM) “zeer waarschijnlijk” door verdrinking om het leven gekomen. De lichamen van de twee kinderen, samen met die van hun vader Klaas Bijl (67), werden dinsdagavond aangetroffen in een auto in een kanaal aan de Renselweg in Winschoten, in de provincie Groningen.
Eerste resultaten onderzoek
Het OM maakte woensdagmiddag bekend dat een eerste onderzoek wijst op verdrinking als doodsoorzaak. Toch is het onderzoek nog niet afgerond. “We hebben op dit moment geen aanwijzingen dat er andere personen bij betrokken zijn, maar we sluiten geen scenario uit,” aldus officier van justitie Debby Homans. De p0litie onderzoekt verder camerabeelden en sporen om het precieze verloop van de gebeurtenissen te reconstrueren.
P0litiebezoek op vrijdag
Uit reconstructies blijkt dat er al op vrijdagavond, een dag voor de ontv0ering, p0litiecontact was met de vader. De moeder van Jeffrey en Emma had toen alarm geslagen. Ze had verontrustende berichten ontvangen van haar ex-partner en vreesde dat hij de kinderen iets aan zou doen. Meerdere agenten gingen langs bij de woning van Klaas Bijl, maar besloten na een inschatting van de situatie om niet in te grijpen. Volgens de p0litie was er op dat moment geen directe aanleiding voor actie.
Deze keuze roept nu veel vragen op, vooral gezien de tragische afloop van het weekend. Het incident zal waarschijnlijk onderdeel worden van een intern evaluatieproces.
Ontv0ering op zaterdag
Zaterdag nam Klaas Bijl zijn kinderen mee vanuit Beerta. Volgens zijn omgeving deed hij dat met voorbedachte rade. Een bekende verklaarde dat hij tegen de kinderen had gezegd dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Toen zij vroegen of een vriendin mee mocht, antwoordde hij: “Nee, we gaan naar het paradijs.”
Vanaf dat moment begon een grootschalige zoekt0cht die zich uitstrekte over grote delen van Groningen en zelfs over de grens met Duitsland. De p0litie zette honderden agenten, speurhonden en vrijwilligers in. Ook het Veteranen Search Team en burgerinitiatieven ondersteunden het onderzoek.
Laatste teken van leven
Zondagavond volgde een korte sprankel hoop. Klaas belde toen met een kennis in Beerta en gaf aan dat het goed ging met de kinderen. Hij vertelde dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Daarna verbrak hij het contact. Het bleek het laatste teken van leven te zijn van het drietal.
Diezelfde dag werd een Amber Alert uitgezonden, waarin de namen en foto’s van Jeffrey, Emma en hun vader werden gedeeld. Het voertuig waarin zij vermoedelijk reisden, een grijze Toyota Avensis, werd ook via snelwegpanelen en sociale media onder de aandacht gebracht.
Vondst van de auto en lichamen
Dinsdagavond rond 20.30 uur werd een auto aangetroffen in het water aan de Renselweg in Winschoten. Het voertuig werd opgemerkt tijdens een gerichte zoekactie. In de nacht van dinsdag op woensdag werd de auto met een hijskraan uit het kanaal getakeld. Tot ontzetting van velen bleken de lichamen van Klaas en zijn twee kinderen in de auto aanwezig.
De wagen was inderdaad de Toyota Avensis waar de p0litie naar op zoek was. Het voertuig werd vervolgens overgebracht naar een andere locatie voor verder forensisch onderzoek. De lichamen werden met grote zorgvuldigheid geborgen en zijn inmiddels onderworpen aan sectie.
Rouw en verbijstering
De ontdekking van de lichamen sloeg in als een bom bij de familie, hulpverleners en burgers die de afgelopen dagen hoopvol hadden meegezocht. De nabestaanden van Jeffrey en Emma reageerden in een gezamenlijke verklaring, verspreid via Slachtofferhulp Nederland: “Aangeslagen, boos en intens verdrietig. Geen enkel woord komt in de buurt bij wat wij nu voelen. We kunnen het niet beseffen en willen het ook eigenlijk niet beseffen.”
Ze vroegen tevens om rust en privacy in deze moeilijke periode en bedankten iedereen die betrokken was bij de zoekactie. Bij het kanaal in Winschoten legden mensen bloemen, knuffels en kaarsen neer. Op briefjes is onder andere te lezen: “Rust zacht, lieve kinderen.”
Gemiste signalen?
De tragedie werpt opnieuw een schijnwerper op de risico’s van complexe scheidingen, omgangsregelingen en psychische nood. De beslissing van de p0litie om vrijdagavond niet in te grijpen, ondanks de verontrustende berichten, wordt nu door sommigen als een gemiste kans gezien.
Volgens experts is het echter moeilijk om bij elke melding in te schatten of er acuut gevaar is. “Het blijft een grijs gebied. Het gebeurt niet vaak dat een vechtscheiding zo dramatisch eindigt, maar elke melding verdient maximale aandacht,” zegt een gedragsdeskundige verbonden aan de p0litie.
Nog veel vragen
Hoewel verdrinking nu als waarschijnlijke doodsoorzaak wordt genoemd, blijft onduidelijk of het om een bewust geplande actie ging of dat Klaas Bijl op het moment zelf de controle verloor. In een eerder gevonden brief had hij geschreven dat zijn kinderen “rust” verdienden. De toon van de brief was volgens de p0litie ernstig genoeg om van levensgevaar uit te gaan.
De komende dagen worden de forensische onderzoeken voortgezet. Ook worden gesprekken gevoerd met mensen uit de directe omgeving van Klaas Bijl, in de hoop een completer beeld te krijgen van zijn mentale gesteldheid en motieven.
In memoriam
Wat rest is een land in rouw. Twee jonge levens, vol dromen en toekomst, zijn abrupt tot stilstand gekomen. Jeffrey was sportief, hield van voetbal en grapjes maken. Emma was creatief, dol op knutselen en dieren. Ze worden herinnerd als lieve, vrolijke kinderen met een warm hart.
Op scholen in Beerta is gestart met rouwbegeleiding en zijn herdenkingsmomenten georganiseerd. De gemeenschap probeert gezamenlijk grip te krijgen op het onvoorstelbare verlies.
Oproep tot waakzaamheid
De zaak onderstreept hoe belangrijk het is om signalen van psychisch nood of mogelijke escalatie serieus te nemen. Professionals pleiten voor betere informatie-uitwisseling tussen hulpinstanties, onderwijs, jeugdzorg en p0litie. Ook moet er meer ruimte komen voor preventieve interventies bij verstoorde familiesituaties.
“Dit mag nooit meer gebeuren,” is de oproep die vaak klinkt op sociale media. Het verdriet is collectief, maar ook de verantwoordelijkheid om kwetsbare kinderen beter te beschermen.
Marco Borsato breekt in slotwoord: “Er is maar een klein deel van de waarheid verteld”
De tweede zittingsdag in de str*fzaak tegen Marco Borsato verliep donderdag bijzonder intens. Waar zijn advocaten eerder op de dag fel uithaalden naar het 0penbaar Ministerie (OM) en de media, greep Borsato zijn laatste woord aan om zijn eigen emoties te uiten — en enkele opmerkelijke details te delen die volgens hem een ander licht werpen op de zaak.
De zanger, zichtbaar geëmotioneerd en gefrustreerd, sprak met trillende stem over wat hij omschreef als “onvolledige waarheidsvinding” en “een proces dat niet het hele verhaal vertelt.”
Eerste zittingsdag: vijf maanden geëist
Op dinsdag trapte het 0penbaar Ministerie de str*fzaak af met een forse eis. Volgens het OM heeft Borsato zich in het verleden schuldig gemaakt aan ongepast gedrag tegenover de destijds minderjarige Asmara Thielen.
Het OM achtte de beschuldigingen bewezen en eiste een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf maanden. Die eis veroorzaakte direct grote beroering — niet alleen in de rechtszaal, maar ook in de publieke opinie.
Volgens het OM zou het gedrag van Borsato zich hebben afgespeeld in een periode waarin hij regelmatig contact had met de familie Thielen. De aanklacht draait om gebeurtenissen die zich meer dan tien jaar geleden zouden hebben voorgedaan.
De verdediging, bestaande uit het bekende advocatenduo Geert-Jan en Carry Knoops, stelde echter dat het onderzoek van het OM eenzijdig en onvolledig is geweest.
Knoops hekelt “tunnelvisie”
Tijdens hun pleidooi op de tweede dag spaarden de advocaten van Borsato de aanklager niet. Volgens Geert-Jan Knoops is er sprake van tunnelvisie bij het 0penbaar Ministerie, waarbij alleen informatie is gebruikt die past binnen hun overtuiging van schuld.
“Ontlastend materiaal is structureel genegeerd,” stelde Knoops scherp. “Het onderzoek van het OM is selectief en mist wetenschappelijke onderbouwing. Dit is geen evenwichtige waarheidsvinding.”
De advocaat verwees onder meer naar rapporten van rechtspsycholoog Peter van Koppen, die volgens hem verkeerd zijn samengevat en gepresenteerd. Daarnaast haalde Knoops uit naar misdaadverslaggever John van den Heuvel, die volgens hem te veel invloed heeft gehad op de beeldvorming rond de zaak.
“Het publieke debat is vertroebeld door meningen, niet door feiten,” aldus de raadsman.
Borsato neemt zelf het woord
Toen Marco Borsato daarna zelf het woord nam, veranderde de sfeer in de rechtszaal volledig. De zanger, die tot dan toe vooral geluisterd had, richtte zich tot de rechtbank met een mengeling van boosheid, verdriet en wanhoop.
Zijn stem trilde toen hij begon te spreken.
“Er is van mij een karikatuur gemaakt,” zei hij. “Wat over mij gezegd wordt, is niet het hele verhaal. Slechts een klein deel van de waarheid is gedeeld.”
Hij verwees naar persoonlijke observaties binnen het gezin van de aangeefster, die volgens hem niet in het dossier zijn opgenomen. Volgens Borsato laten bepaalde documenten en beelden zien dat er sprake was van een ongewone gezinssituatie, waarin grenzen volgens hem “opmerkelijk los” werden gehanteerd.
De zanger beweerde dat hij die informatie aantrof op een computer van de moeder van het meisje, die destijds actief betrokken was bij zijn fanclub. Volgens hem bewijzen die gegevens dat er meer aan de hand was dan wat nu wordt gepresenteerd.
“Ik heb drie ordners vol met materiaal dat niet in het dossier zit,” verklaarde hij. “Aan deze rechtbank is maar een klein stukje van het totale verhaal verteld.”
Spanning stijgt in de rechtszaal
Volgens rechtbankverslaggeefster Saskia Belleman van De Telegraaf was de spanning in de zaal voelbaar.
“Zijn stem trilt, hij is boos en verontwaardigd,” schreef ze op X. “Dit is duidelijk iemand die zes jaar lang alles heeft opgekropt en het nu eruit laat komen.”
Borsato klaagde dat het OM volgens hem geen interesse toont in ontlastend bewijs en dat het dossier te veel vanuit één perspectief is opgebouwd.
“Waarom worden alleen de verklaringen die mij verdacht maken gedeeld, en niet de andere kant van het verhaal?” vroeg hij zichtbaar geëmotioneerd. “Ik wil geen speciale behandeling, alleen een eerlijke.”
Zijn verklaring maakte veel indruk. In tegenstelling tot zijn eerdere, meer beheerste optreden, sprak hij ditmaal met emotionele intensiteit, alsof hij eindelijk zijn stem terugvond na jaren van zwijgen.
Woede over media-aandacht
Een belangrijk deel van zijn slotwoord richtte Borsato tot de media. Hij sprak over de impact van jarenlange berichtgeving, waarin volgens hem te vaak werd gespeculeerd zonder volledige kennis van de feiten.
“Journalisten hebben mijn leven kapotgeschreven,” zei hij fel. “Zonder context, zonder bewijs. Er is een beeld ontstaan dat niets met de werkelijkheid te maken heeft.”
Hij benadrukte dat hij niet eerder op uitspraken in de pers reageerde omdat elk woord “zou worden verdraaid of uit verband gehaald.”
“Vandaag spreek ik omdat ik niet langer kan zwijgen,” vervolgde hij. “Ik heb altijd geloofd dat de waarheid vroeg of laat boven water komt.”
Zijn woorden klonken niet alleen als een verdediging, maar ook als een aanklacht tegen de manier waarop publieke processen in Nederland tegenwoordig verlopen — via krantenkoppen, sociale media en talkshowtafels.
Advocaten sluiten zich aan bij zijn kritiek
Na het slotwoord van Borsato voegden zijn advocaten er kort aan toe dat hun cliënt “volledig open” is geweest in zijn verklaringen en nooit gebruik heeft gemaakt van zijn zwijgrecht. Volgens hen toont dit aan dat hij niets te verbergen heeft.
“Onze cliënt heeft alles beantwoord, hoe moeilijk of pijnlijk ook,” aldus Carry Knoops. “Hij heeft vertrouwen in de rechtsstaat, maar verwacht wel dat de hele waarheid wordt bekeken.”
Zowel zij als haar man wezen erop dat de rechtbank de taak heeft alle kanten van het verhaal te belichten, ook die welke ongemakkelijk of tegenstrijdig zijn.
De menselijke kant
Voor wie Marco Borsato donderdag zag, was het duidelijk dat deze zaak hem niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk zwaar weegt. Zijn gezicht was vermoeid, zijn houding gespannen.
“Ik ben leeg,” zei hij eerder deze week na afloop van de zitting. “Er is zoveel gezegd, en toch lijkt niemand echt te luisteren.”
De woorden resoneren bij veel mensen die de zaak volgen. Want ongeacht de uiteindelijke uitspraak is duidelijk dat de gevolgen voor de zanger — zowel privé als publiek — enorm zijn geweest.
Reacties na afloop
Na afloop van de zitting bleef het lang stil buiten de rechtbank. Toen Borsato uiteindelijk verscheen bij de uitgang, werd hij opgewacht door tientallen camera’s en verslaggevers.
Hij sprak kort, maar bleef kalm:
“Wat ik te zeggen had, heb ik in de rechtszaal gezegd. Daar hoort het thuis.”
Vervolgens stapte hij in een gereedstaande auto en vertrok zonder verdere toelichting.
De uitspraak
De rechtbank zal de komende weken alle verklaringen en bewijsstukken bestuderen. Naar verwachting volgt de uitspraak in november.
Het 0penbaar Ministerie heeft aangegeven dat er geen aanvullend onderzoek meer zal plaatsvinden, tenzij de rechtbank dat noodzakelijk acht.
Voor Borsato en zijn verdediging breekt daarmee een zenuwslopende periode aan, waarin zij moeten afwachten hoe de rechters de bewijslast wegen.
Conclusie
De tweede zittingsdag in de zaak tegen Marco Borsato bracht een golf van emotie, spanning en onthullingen met zich mee. De zanger gebruikte zijn laatste woord om zijn frustraties te uiten over het onderzoek, de media en de manier waarop zijn zaak is behandeld.
“Aan uw rechtbank is maar een klein stukje van de waarheid verteld,” zei hij.
Met die woorden sloot Borsato zijn verklaring af — een moment dat volgens velen de meest intense scène van het hele proces tot nu toe vormde.
Of zijn pleidooi invloed zal hebben op de uiteindelijke uitspraak, zal de komende weken blijken. Wat vaststaat: de stilte is doorbroken, en het vertrouwen in een eerlijke afloop staat nu centraal.