Algemeen
Weggegooid als afval: Waarom Taho’s tragische reis eindigde in liefdesverdriet
De dappere puppy Taho: een verhaal van overleven, liefde en verlies
In een wereld waarin dieren steeds vaker worden gezien als volwaardige gezinsleden, doet het des te meer pijn wanneer ze slachtoffer worden van extreme wreedheid. Het tragische verhaal van Taho, een jonge pitbull, herinnert ons eraan dat niet ieder dier met liefde wordt omringd. En toch toont zijn verhaal ook hoe groot de kracht van overleven en liefde kan zijn – zelfs als het eindigt in verdriet.
Een ondenkbare daad van gew*ld
Het is februari 2023 wanneer hulpsheriffs van het Ramsey County Sheriff’s Office in Minnesota een gestolen vrachtwagen op het spoor komen. De verd*chten, gezocht vanwege carjackings en vuurw*pengerelateerde misdrijven, vluchten over de verkeerde kant van de Interstate 694. Ze rijden met hoge snelheid, een gevaar op de weg.
Tijdens de achtervolging zien agenten iets wits uit het voertuig vliegen. Wat het was, is op dat moment onduidelijk. Pas later, bij het terugkijken van de dashcambeelden, wordt de afschuwelijke waarheid zichtbaar: de verdachten hebben een jonge hond – de pitbull Taho – uit de rijdende vrachtwagen gegooid.
Onverwacht teruggevonden
Na de arrestatie van de verdachten keren de hulpsheriffs terug naar de plek waar Taho mogelijk is uit het voertuig gegooid. Maar de hond lijkt spoorloos. De impact van de val, gecombineerd met de ijskoude temperatuur, doet het ergste vrezen. Toch wordt Taho de volgende ochtend gevonden: ineengerold op een sneeuwbank, bebloed, verkleumd, maar – wonder boven wonder – nog levend.
Brigadier Dan Young herinnert zich het moment nog goed: “Hij kwispelde zelfs toen we hem vonden,” vertelt hij aan WCCO. “We gaven hem wat pizza en hij likte onze handen. Hij was dankbaar. Ondanks alles.”
Revalidatie en hoop
Taho wordt direct naar de dierenarts gebracht. Daar blijkt hij een gebroken dijbeen en meerdere snijwonden te hebben, maar zijn levenslust is niet gebroken. Zijn vriendelijkheid en vertrouwen in mensen ontroeren iedereen die hem ontmoet. Pet Haven, een opvangorganisatie, neemt Taho onder haar hoede en start een inzamelingsactie voor zijn medische kosten.
Dankzij donaties en toegewijde verzorgers krijgt Taho de kans om te herstellen. En met zijn genezing groeit ook de hoop dat hij een liefdevol thuis zal vinden – een plek waar hij eindelijk veilig kan zijn.
Diepe littekens uit het verleden
Maar al snel blijkt dat Taho’s zichtbare wonden niet de enige zijn. De jonge hond begint plotseling agressief gedrag te vertonen. Hij bijt meerdere pleegverzorgers, vaak zonder waarschuwing. Zijn reacties zijn onvoorspelbaar. Experts vermoeden dat hij ernstig psychologisch getraumatiseerd is.
Er wordt contact gelegd met de Humane Society of the United States en gedragsspecialisten. Taho krijgt intensieve begeleiding. Alles wordt geprobeerd: rust, heropvoeding, kalmerende structuren. Zelfs met muilkorf, bench en constante begeleiding blijft zijn gedrag verontrustend.
Een moeilijke beslissing
Een MRI sluit fysieke of neurologische oorzaken uit. De uitkomst is hartverscheurend: Taho’s gedrag is een direct gevolg van ernstig trauma in zijn jonge leven. Naar verluidt is hij eerder mish*ndeld door een vrouw die al eerder veroordeeld was voor dierenmish*ndeling en dr*gsbezit.
Hoewel het team alles heeft gedaan om hem te helpen, blijft zijn situatie verslechteren. Uiteindelijk wordt – met pijn in het hart – besloten om Taho op humane wijze in te laten slapen. Voor zijn eigen veiligheid én die van de mensen om hem heen.
Een herinnering die blijft
Taho’s verhaal is schrijnend, maar ook hoopvol. In zijn laatste weken werd hij omringd door mensen die om hem gaven. Mensen die vochten voor zijn welzijn, die hem zagen als meer dan een slacht0ffer – als een individu met gevoel, karakter en een wil om te leven.
Zijn leven is geen statistiek. Het is een herinnering aan wat er mis kan gaan, maar ook aan hoeveel er mogelijk is als mensen in actie komen. Taho werd in zijn laatste momenten omringd door liefde, warmte en zorg. Iets wat hij in het grootste deel van zijn leven nooit heeft gekend.
Rust zacht, dappere Taho. 💔
Algemeen
Heftige details over Nathalie, moeder van vermeend slachtoffer Marco gaat echt alle grenzen over
Marco Borsato na tweede zittingsdag: “Slechts een klein deel van de waarheid is verteld”
De tweede zittingsdag in de strafzaak tegen Marco Borsato heeft diepe indruk gemaakt. Niet alleen vanwege het juridische verloop, maar vooral door het emotionele slotwoord van de zanger. Waar hij eerder nog stil en beheerst oogde, liet hij zich donderdag van een andere kant zien: geëmotioneerd, verontwaardigd en zichtbaar uitgeput.
Na afloop van de zitting besloot Borsato de pers kort te woord te staan. In plaats van via de achteruitgang de rechtbank te verlaten, liep hij naar de hoofdingang, waar een menigte journalisten, cameramensen en fans op hem stond te wachten. Zijn korte reactie was kalm, maar zijn gezicht sprak boekdelen.
Een beladen slotwoord
Tijdens het laatste deel van de zitting kreeg Marco Borsato het woord om zijn slotverklaring af te leggen. Hij maakte daar uitgebreid gebruik van en sprak met opvallend veel emotie. Op momenten leek hij te worstelen om zijn stem onder controle te houden.
“Aan uw rechtbank is maar een klein stukje van de waarheid verteld,” begon hij. “Ik heb drie ordners vol materiaal. Maar slechts een fractie daarvan is in dit dossier beland.”
De zanger stelde dat bepaalde onderdelen van het bewijs, die volgens hem relevant zijn voor de zaak, niet zijn opgenomen in het officiële dossier. Dat zou volgens hem leiden tot een eenzijdig beeld van de gebeurtenissen.
“Er is veel weggelaten,” vervolgde hij. “En dat maakt het voor mij onmogelijk om volledig eerlijk beoordeeld te worden.”
Onvrede over onderzoek
Borsato richtte zich daarna direct tot de rechters en het 0penbaar Ministerie. Volgens hem is er te weinig gedaan met het bewijsmateriaal dat hij zelf heeft aangeleverd.
“Ik heb aan het OM gevraagd om alles wat ik heb verzameld te bekijken,” zei hij. “Maar dat is niet gebeurd. Een groot deel van mijn dossier is nooit aan u, de rechtbank, getoond.”
De zanger beschreef dat hij tijdens het proces regelmatig het gevoel kreeg dat zijn stem niet gehoord werd. Hij uitte zijn frustratie over wat hij zag als een vorm van selectieve waarheidsvinding.
“Waarom wordt maar één kant van het verhaal belicht?” vroeg hij. “Waar is het onderzoek naar de andere kant gebleven? Ik ben niet bang voor de waarheid — ik wil dat die eindelijk volledig wordt gezien.”
Zijn toon was fel, maar niet vijandig. Observatoren in de zaal spraken later van een “breekbaar moment”, waarin de zanger vooral zijn onmacht leek te uiten.
Drie ordners vol documenten
Tijdens zijn verklaring benadrukte Borsato dat hij over uitgebreid persoonlijk materiaal beschikt dat volgens hem een completer beeld schetst van de situatie. Hij zei dat deze documenten inzicht geven in de achtergrond van de betrokkenen, maar dat de rechtbank daar geen toegang toe heeft gekregen.
“Er zijn drie dikke ordners vol foto’s, berichten en documenten,” zei hij met trilling in zijn stem. “En toch wordt alleen het deel belicht dat mij in een negatief daglicht stelt.”
Volgens hem is het “onbegrijpelijk” dat het 0penbaar Ministerie weigert dat materiaal te tonen. Hij stelde dat juist die context belangrijk is om te begrijpen hoe de situatie tot stand kwam.
“Er wordt gedaan alsof ik iemand ben die iets te verbergen heeft,” zei hij. “Maar ik heb juist alles willen laten zien. En toch word ik weggezet als iemand die iets verkeerd heeft gedaan.”
Emoties lopen hoog op
Volgens rechtbankverslaggeefster Saskia Belleman van De Telegraaf was het slotwoord van Borsato één van de meest geladen momenten van de dag.
“Zijn stem trilt, hij is boos, verontwaardigd en zichtbaar aangedaan,” schreef ze op X. “Je ziet iemand die zes jaar lang heeft gezwegen en nu zijn emoties niet meer kan bedwingen.”
Borsato benadrukte meerdere keren dat hij zich niet herkent in het beeld dat van hem is ontstaan in de media en tijdens het proces.
“Dit is niet wie ik ben,” zei hij. “Ik heb mijn hele leven gewerkt om een voorbeeld te zijn, om muziek te maken die mensen raakt. En nu word ik neergezet als iets wat ik niet ben.”
Reactie op het 0penbaar Ministerie
De zanger nam ook de tijd om in te gaan op de manier waarop het 0penbaar Ministerie het onderzoek heeft gevoerd. Hij sprak over zijn frustratie dat bepaalde verklaringen volgens hem bewust buiten beschouwing zijn gelaten.
Marco Borsato breekt in de rechtbank: “Aan deze rechtbank is maar een klein stukje van de waarheid verteld”
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato is ten einde. Wat begon als een formele procesdag, eindigde in een emotionele ontlading van de zanger. Voor het eerst in lange tijd sprak hij openlijk over zijn gevoelens, zijn frustratie en over het bewijsmateriaal waarvan hij vindt dat het niet volledig in het dossier is opgenomen.
Na afloop van de zitting koos Borsato ervoor om niet stilletjes via de achteruitgang te vertrekken. In plaats daarvan liep hij de hoofdingang van de rechtbank uit, waar tientallen journalisten, camerateams en nieuwsgierige toeschouwers hem stonden op te wachten. Met een zichtbaar vermoeide blik sprak hij kort met de pers — niet over de inhoud van de zaak, maar over zijn vertrouwen in de rechtspraak.
“Wat ik wilde zeggen, heb ik binnen gezegd. Daar hoort het thuis,” zei hij kalm.
Toch stond de dag vooral in het teken van zijn slotwoord: een emotionele verklaring die volgens velen het dieptepunt en tegelijk het hoogtepunt van de zaak markeerde.
Het slotwoord: een geladen moment
Tijdens de zitting kreeg Marco Borsato het laatste woord. Een moment waarop verdachten in de Nederlandse rechtszaal nog één keer hun kant van het verhaal mogen delen. Voor Borsato was het een kans om iets recht te zetten — of in ieder geval te laten zien hoe zwaar de afgelopen jaren voor hem zijn geweest.
Hij begon rustig, maar gaandeweg liep de spanning op. Zijn stem trilde toen hij zei:
“Aan uw rechtbank is maar een klein, heel klein stukje van de waarheid verteld. Ik heb drie ordners vol met materiaal, maar slechts een fractie daarvan is in dit dossier terechtgekomen.”
Volgens Borsato ontbreekt er cruciale informatie in het onderzoek. Hij beweert dat een groot deel van de documenten die hij zelf heeft aangeleverd nooit door het 0penbaar Ministerie (OM) aan de rechtbank is voorgelegd.
“Ik heb gevraagd om al het bewijsmateriaal dat ik heb verzameld, te bekijken,” vervolgde hij. “Maar dat is niet gebeurd. Er is niet eens een derde van wat ik heb overhandigd getoond.”
Onvrede over het verloop van het onderzoek
De zanger was zichtbaar gefrustreerd over wat hij omschreef als “selectieve waarheidsvinding.” Volgens hem is de zaak tegen hem niet volledig en niet eerlijk onderzocht.
“Als de rechter-commissaris niet zelf aan waarheidsvinding had gedaan, waren veel verklaringen nooit aan bod gekomen,” zei hij. “Waarom worden alleen de stukken gedeeld die mij in een kwaad daglicht stellen?”
Borsato sprak over de impact die het langdurige proces op hem heeft gehad — niet alleen professioneel, maar ook persoonlijk.
“Ik ben mijn werk kwijt, mijn naam, mijn vertrouwen. Ik word neergezet als iemand die ik niet ben,” zei hij met overslaande stem. “Ik heb altijd geloofd in rechtvaardigheid, maar wat er nu gebeurt, is niet rechtvaardig.”
Zijn toon was fel, maar bleef beleefd. Op momenten leek hij te vechten tegen zijn emoties, waarbij zijn stem brak.
Bewijsmateriaal en het gevoel van onmacht
Volgens Borsato beschikt hij over drie ordners vol documenten, berichten en beeldmateriaal die volgens hem context bieden aan de gebeurtenissen. Hij zegt dat deze informatie “essentieel” is om het hele verhaal te begrijpen, maar dat slechts een klein deel daarvan is ingebracht.
“Er zit zoveel in dat dossier dat nooit is besproken,” aldus Borsato. “Waarom wil het OM dat niet tonen? Is dat niet hun taak — om de waarheid te achterhalen, ook als die niet in hun straatje past?”
Hij benadrukte dat hij niet op zoek is naar medelijden, maar naar een eerlijke kans om gehoord te worden.
“Ik ben niet bang voor de waarheid,” zei hij. “Maar ik ben wel bang dat de waarheid hier niet volledig wordt verteld.”
Zijn woorden riepen stilte op in de rechtszaal. Meerdere aanwezigen spraken later over een “ontlading van zes jaar spanning”, waarin Borsato eindelijk zijn emoties liet spreken.
Spanning in de rechtszaal
Volgens rechtbankverslaggeefster Saskia Belleman van De Telegraaf was het slotwoord één van de meest intense momenten van de zittingsdag.
“Zijn stem trilt, hij is boos, verontwaardigd en zichtbaar aangedaan,” schreef ze op X. “Hij spreekt niet als een zanger, maar als iemand die oprecht vecht voor zijn naam.”
Borsato zei verder dat hij het gevoel heeft dat zijn kant van het verhaal nauwelijks ruimte krijgt in de publieke opinie.
“Ik heb zes jaar lang gezwegen,” zei hij. “Omdat ik wist dat alles wat ik zou zeggen, verdraaid kon worden. Maar vandaag spreek ik, omdat ik niet langer kan zwijgen.”
Zijn verklaring raakte een gevoelige snaar bij veel mensen, juist omdat hij niet alleen sprak over de zaak, maar ook over de menselijke kant ervan — over verlies, vertrouwen en veerkracht.
Woede en wanhoop
Op een gegeven moment klonk Borsato zichtbaar boos. Hij richtte zich rechtstreeks tot het OM met de woorden:
“Er is maar een heel klein stukje verteld van de waarheid. Waarom laten jullie niet alles zien? Waarom wordt er niets gedaan met wat ik heb ingebracht?”
Volgens hem weigert het OM beeldmateriaal te tonen dat volgens hem van belang is. Hij suggereerde dat dit komt omdat die beelden “niet goed zouden uitkomen” binnen het verhaal dat justitie heeft opgebouwd.
“Maar jullie zijn er toch voor waarheidsvinding?” vroeg hij retorisch. “Ik heb de indruk dat deze rechtbank gelukkig de kleine lettertjes leest.”
Daarmee gaf hij een subtiele steek onder water: dat hij vertrouwen heeft in de rechter, maar niet in het onderzoek dat tot de zaak heeft geleid.
Reconstructie van de dag
De tweede zittingsdag begon vroeg in de ochtend met de pleidooien van zijn advocaten, Geert-Jan en Carry Knoops. Zij betoogden dat het OM te weinig rekening heeft gehouden met verklaringen die de zanger kunnen ontlasten.
Volgens hen heeft Borsato altijd volledig meegewerkt aan het onderzoek en nooit gebruikgemaakt van zijn zwijgrecht.
“Onze cliënt heeft niets te verbergen,” aldus Carry Knoops. “Hij heeft open kaart gespeeld, juist omdat hij wil dat de waarheid boven tafel komt.”
Na hun pleidooi kreeg Borsato de kans om zijn slotwoord te houden — een moment dat volgens velen de toon zette voor de rest van de middag.
Reacties buiten de rechtbank
Buiten de rechtbank heerste na afloop een mix van spanning en medeleven. Enkele fans wachtten hem op en riepen bemoedigende woorden toen hij de trappen afliep.
Hoewel Borsato niet inging op inhoudelijke vragen, bedankte hij kort de aanwezigen voor hun steun.
“Ik waardeer dat mensen nog steeds luisteren,” zei hij zacht.
Ook online barstte de discussie los. Op sociale media spreken velen hun verbazing uit over de emotionele lading van zijn verklaring.
Familie en voormalige bekenden
De zaak heeft niet alleen invloed op Marco zelf, maar ook op mensen uit zijn directe omgeving. Eerder deze week sprak zijn voormalige schoondochter Victoria Hensen zich uit op sociale media, waar ze haar persoonlijke kijk gaf op de familie Thielen. Haar uitspraken zorgden voor nieuwe discussies en verdeelde reacties.
Hoewel Borsato daar zelf niet op reageerde, laat het zien hoe breed de zaak inmiddels reikt — van de rechtbank tot sociale media en talkshows.
Conclusie
De tweede zittingsdag in de zaak tegen Marco Borsato stond volledig in het teken van zijn slotwoord. Voor het eerst liet hij zijn emoties de vrije loop en sprak hij openlijk over zijn frustratie, onmacht en hoop op eerherstel.
“Er is maar een klein stukje van de waarheid verteld,” zei hij met brekende stem.
Wat de rechter uiteindelijk met zijn woorden zal doen, blijft voorlopig afwachten. De uitspraak wordt binnen enkele weken verwacht.
Wat vaststaat: deze dag zal worden herinnerd als het moment waarop Marco Borsato niet alleen als verdachte sprak, maar vooral als mens die gehoord wilde worden.