Algemeen
Bewijs uitgelekt: Puntentelling Eurovisie blijkt niet eerlijk verlopen
Onrust over televoting bij Eurovisiesongfestival: Spanje eist helderheid over stemmen voor Israël
De nasleep van het Eurovisiesongfestival 2025 blijft de gemoederen bezighouden. Niet vanwege de uiteindelijke winnaar Oostenrijk, maar vooral door de opmerkelijke verdeling van de publieksstemmen. In Nederland, België én Spanje werd Israël door het publiek beloond met de meeste stemmen – een uitkomst die volgens de Spaanse omroep RTVE vragen oproept. De omroep acht het onwaarschijnlijk dat zoveel Spaanse kijkers massaal achter de Israëlische inzending stonden, en eist nu een officiële controle van de stemgegevens.
De kwestie legt de spanningen tussen RTVE en de organiserende European Broadcasting Union (EBU) opnieuw bloot en werpt vragen op over de transparantie van het televoting-systeem bij Europa’s grootste muziekfestijn.
Israël bovenaan bij het publiek – maar hoe dan?
De Israëlische zangeres Eden Golan, die het nummer Hurricane bracht, wist tijdens de finale van het Eurovisiesongfestival hoge ogen te gooien bij het publiek. In meerdere landen kreeg zij de meeste publieksstemmen, waaronder in Spanje, Nederland en België. Een opvallende uitkomst, gezien de diplomatieke en maatschappelijke discussies die rondom haar deelname speelden.
In Spanje leidde de uitslag tot opgetrokken wenkbrauwen bij omroep RTVE, die de stemmen van de Spaanse kijkers onder de loep wil nemen. Volgens de zender zijn er twijfels over de echtheid van de uitslag: “Het lijkt ons onwaarschijnlijk dat Israël de absolute publieksfavoriet was,” aldus een woordvoerder.
RTVE kondigde aan een audit aan te vragen bij de EBU om volledige transparantie te verkrijgen over de televotes die in Spanje zijn uitgebracht.
Wat is er precies aan de hand?
Volgens gegevens die RTVE inmiddels heeft opgevraagd bij de EBU, zijn er tijdens de finale 142.688 stemmen uitgebracht door het Spaanse publiek. Israël kwam daarbij als winnaar uit de bus. Toch geeft de Spaanse vakjury, die onafhankelijk stemt op basis van muzikale beoordeling, geen enkel punt aan Israël. Die discrepantie doet de wenkbrauwen fronsen bij de nationale omroep.
Opvallend: RTVE kreeg aanvankelijk alleen een lijst met de rangorde van de landen, zonder concrete cijfers over het aantal stemmen per land. Dat gebrek aan detail voedt de roep om helderheid. Morgen zal RTVE formeel een auditverzoek indienen bij de EBU, in de hoop eventuele twijfels weg te nemen.
Ook in andere landen wordt inmiddels gefluisterd over een mogelijke controle van het televoting-proces, al is dat op dit moment nog niet bevestigd. De Spaanse krant El País meldde dat meerdere landen soortgelijke stappen zouden overwegen, vanwege onduidelijkheden in het stemproces.
Achtergrond: politiek gevoelige context
De discussie over de televoting vindt plaats tegen een breder politiek decor. De deelname van Israël aan het Songfestival leidde dit jaar tot uiteenlopende reacties in Europa. In Spanje was die verdeeldheid bijzonder zichtbaar. Tijdens de tweede halve finale besloten de Spaanse commentatoren Tony Aguilar en Julia Varela zich uit te spreken over de situatie in Gaza.
Zij verwezen naar een oproep van RTVE om een debat te voeren over de deelname van Israël en baseerden zich daarbij op informatie van de Verenigde Naties. Deze actie werd niet gewaardeerd door de Israëlische omroep KAN, die vervolgens een klacht indiende bij de EBU.
De organisatie reageerde direct: de EBU waarschuwde commentatoren uit alle deelnemende landen dat politieke statements tijdens de uitzendingen strikt verboden zijn. In de richtlijnen van het Songfestival is vastgelegd dat het evenement neutraal en apolitiek dient te blijven. Een herhaling tijdens de finale zou kunnen leiden tot sancties of boetes.
Waarom stemmen voor Israël verbazen
Dat Israël hoge scores van het publiek ontving, is opvallend, mede omdat er in veel landen protesten waren tegen hun deelname. In Nederland waren er petities, boycots en demonstraties, en ook in Spanje gingen stemmen op om Israël uit te sluiten. In die context voelt de uitkomst van de televoting wrang voor sommige omroepen, kijkers en journalisten.
De Spaanse vakjury stemde op de finaleavond níet voor Israël – het land kreeg van hen geen enkel punt. Dat maakt de tegenstelling met de publieksstem des te groter. En hoewel verschillen tussen jury en publiek vaker voorkomen, zorgt deze specifieke uitslag nu voor een roep om transparantie en herziening.
EBU onder druk: roep om transparantie groeit
De EBU heeft tot nu toe niet inhoudelijk gereageerd op het verzoek om een audit, maar het onderwerp staat duidelijk op de agenda. Vertrouwen in het stemsysteem is essentieel voor de geloofwaardigheid van het Songfestival. Eerdere jaren waren er al discussies over stemblokken, buurvoorkeuren en vermeende beïnvloeding.
Een audit – oftewel een onafhankelijke controle van de uitgebrachte stemmen en de verwerking ervan – zou duidelijkheid moeten geven. Niet om de uitkomst per se te wijzigen, maar om aan te tonen dat het proces eerlijk en technisch correct is verlopen.
Of de EBU bereid is die cijfers te delen met de nationale omroepen, blijft voorlopig onduidelijk. Wellicht wacht men de formele auditverzoeken af, voordat er verdere stappen worden gezet.
Wat betekent dit voor toekomstige edities?
Het Songfestival beweegt zich in een steeds complexer krachtenveld van muziek, cultuur en politiek. De oproep tot meer transparantie in het stemproces – zowel bij de vakjury als bij de televote – zal na deze editie waarschijnlijk sterker klinken dan ooit tevoren.
Of de controverse daadwerkelijk leidt tot aanpassingen in het systeem, is koffiedik kijken. Maar de signalen zijn duidelijk: het publiek en de deelnemende landen willen kunnen vertrouwen op de eerlijkheid van het proces. Niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor de geloofwaardigheid van het festival als geheel.
Conclusie: Spanje stelt vragen, EBU zal moeten antwoorden
De reactie van de Spaanse omroep RTVE op de televoting voor Israël laat zien hoe gevoelig de balans tussen muziek en maatschappelijke realiteit kan zijn. Met een formeel auditverzoek op komst, staat de EBU voor een uitdaging: laten zien dat het stemproces waterdicht is – of erkennen dat er ruimte is voor verbetering.
In een tijd waarin publieke opinie, media-aandacht en geopolitiek steeds meer met elkaar verweven raken, is het waarborgen van transparantie geen luxe meer, maar noodzaak.
De komende dagen zullen uitwijzen of het festivalorganiserend comité die verantwoordelijkheid oppakt – of dat de onrust verder oplaait.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.