Algemeen
Ex-manager André Hazes senior doet boekje open: ´Zo was hij écht!´
Voor miljoenen Nederlanders was André Hazes de belichaming van het levenslied. Met een glas bier in de hand en zijn kenmerkende stemgeluid leek hij de personificatie van volksmuziek en kameraadschap. Maar achter die façade van feest en meezingklassiekers schuilde een man vol onzekerheden, angsten en controlebehoefte. Dat beeld wordt nu bevestigd door zijn voormalige manager Jos van Zoelen, die in het weekblad Party openhartig spreekt over hun jarenlange samenwerking.
De veelzijdige rol van Jos van Zoelen
Volgens Jos was zijn rol veel breder dan enkel die van manager. Hij was tegelijk ook lijfwacht, chauffeur, vertrouwenspersoon en, niet in de laatste plaats, vriend. Hazes had namelijk meer nodig dan alleen een zakelijke begeleider. Hij had iemand nodig die hem kon geruststellen, controleren én beschermen tegen de buitenwereld én zichzelf. “Het was geen baan, het was een levenswijze,” zegt Jos.
De façade van bravoure
De zanger kon moeilijk omgaan met stress en onverwachte situaties. Als er achter de schermen onrust was, mocht Hazes dat vooral niet merken. Eén verkeerde opmerking kon hem volledig uit balans brengen. Lachen was het devies, zelfs als de situatie dat eigenlijk niet toeliet. Hazes was als een kind dat pas tot rust kwam als hij zich veilig waande. “Als hij zag dat wij lachten, ontspande hij,” aldus Jos.
Hazes’ zenuwen achter het podium
Wat het podium ook was – een dorpscafé in Almere of een uitverkochte zaal in Ahoy – de zenuwen waren er altijd. Hazes verborg zijn spanning achter een grote mond, maar zijn team wist beter. Vaak moesten er van tevoren waarschuwingen worden doorgegeven aan organisatoren: alles moest perfect zijn, want het minste detail kon hem uit het lood slaan. Zijn onzekerheid zat diep en was nauwelijks te onderdrukken.
Concurrentie en paranoia
Hazes had ook moeite met concurrentie. Hij kon slecht tegen de opkomst van collega’s, zeker als ze uit zijn eigen genre kwamen. Zo zag hij Frans Bauer als een bedreiging, zelfs toen die pas net bekend begon te worden. Samenwerken vond Hazes lastig; hij werkte het liefst alleen. Ondanks zijn liedjes over verbondenheid en samen leven, stond hij in werkelijkheid vaak alleen.
De paranoïde kant van Hazes
Ook had hij een paranoïde kant, vertelt Jos. Nieuwe locaties maakten hem nerveus. Bekende plekken gaven rust, maar nieuwe omgevingen zetten al zijn alarmbellen aan. “Dan was hij niet meer te genieten,” zegt Jos. Hij moest altijd mee, niet voor de gezelligheid, maar om Hazes te begeleiden door zijn eigen angst. Hij werd een menselijke beveiligingsinstallatie die de wereld op afstand moest houden.
Hazes’ gevoeligheid achter zijn bravoure
Toch was Hazes niet alleen maar moeilijk. Onder zijn harde uiterlijk en controlerende gedrag zat een man met een gevoelig hart. Een simpel compliment kon hem emotioneel maken. “Hij had een portemonnee vol geld, maar brak bijna als iemand hem een oprecht schouderklopje gaf,” herinnert Jos zich. Die kwetsbaarheid maakte hem menselijk, maar ook tragisch.
Terugblik op een unieke samenwerking
Jos kijkt met gemengde gevoelens terug op hun samenwerking. “We waren als een goed huwelijk,” zegt hij. Een samenwerking gebaseerd op vertrouwen, loyaliteit en vooral veel geduld. In een leven vol onzekerheid en chaos, was Jos misschien wel het enige houvast dat Hazes écht had.
Het was een nacht die Djarno Hofland en zijn verloofde Manon Kool niet snel zullen vergeten. Wat begon als een ogenschijnlijk rustige avond, veranderde plots in een angstige race tegen de klok toen hun pasgeboren zoontje Lowen onverwacht ernstig benauwd raakte. In paniek stapten ze midden in de nacht in de auto, op weg naar het z!ekenhuis, niet wetend wat hen te wachten stond.
Schrik in de nacht
Via Instagram liet Djarno zijn
volgers weten wat er was gebeurd. In een open en emotionele
boodschap schreef hij:
“Vannacht in het z!ekenhuis
gezeten voor Lowen, die opeens geen lucht meer kreeg door al zijn
slijm.”
Bij het bericht deelde hij een foto vanuit het z!ekenhuis, waarop te zien is hoe het jonge gezin op de spoedeisende hulp zit. De vermoeidheid en spanning zijn voelbaar, maar gelukkig kon hij ook meteen geruststellend nieuws delen: “Het is allemaal goed met hem, gelukkig.”
Voor elke ouder is het een van de grootste angsten: je kind dat plotseling moeite krijgt met ademhalen. Zeker bij een baby, die zichzelf nog niet kan helpen of aangeven wat er mis is, kan zo’n situatie razendsnel escaleren. Voor Djarno en Manon voelde het dan ook alsof de tijd even stil stond.
Opluchting na angstige uren
In het z!ekenhuis werd Lowen direct onderzocht. De artsen constateerden dat hij veel slijm had, wat zijn ademhaling ernstig belemmerde. Zulke situaties komen bij jonge baby’s vaker voor, maar dat maakt de schrik voor ouders niet minder groot. Elk kuchje, elk geluidje wordt dan beladen met angst.
Na observatie en behandeling kwam gelukkig het verlossende nieuws: Lowen was stabiel en buiten gevaar. Voor Djarno en Manon viel er een enorme last van hun schouders. De opluchting na zulke uren is nauwelijks te beschrijven. Van pure paniek naar dankbaarheid – emoties die elkaar in rap tempo afwisselen.
Lowen: een wonder voor het gezin
Lowen werd afgelopen zomer geboren en was vanaf het eerste moment een bron van geluk voor het stel. Bij zijn geboorte deelden Djarno en Manon al hoe bijzonder zijn komst voor hen was. “Jij maakt ons compleet, Lowen Franky Hofland,” schreven ze toen trots. “Jij bent ons wonder, zijn geschenk.”
Dat zulke woorden extra lading krijgen na een angstige nacht als deze, is logisch. Het herinnert ouders eraan hoe kwetsbaar het leven is, maar ook hoe groot de liefde is die ze voelen.
Een hecht gezin
Djarno en Manon vormen al zes jaar een koppel en zijn sinds vorig jaar verloofd. Hun gezin groeide gestaag. Begin 2022 mochten ze hun dochter Seven Rich verwelkomen, die inmiddels een grote zus is geworden. Daarnaast heeft Djarno nog een dochter uit een eerdere relatie, waardoor het gezin al langere tijd een warme, samengestelde eenheid vormt.
Op sociale media laten ze regelmatig zien hoe belangrijk familie voor hen is. Geen perfecte plaatjes, maar eerlijke momenten: blijdschap, vermoeidheid, liefde en soms ook zorgen. Juist dat maakt dat veel mensen zich met hen kunnen identificeren.
Reacties vol steun
Onder het Instagrambericht van Djarno stroomden de reacties binnen. Volgers leefden massaal mee en wensten Lowen beterschap. Veel ouders deelden hun eigen ervaringen met nachtelijke z!ekenhuisbezoeken en lieten weten hoe herkenbaar de angst is.
“Zo heftig,
sterkte!”
“Wat een schrik, fijn dat het nu goed gaat.”
“Dit zijn nachten die je nooit meer vergeet.”
De steunbetuigingen laten zien hoe groot de betrokkenheid is. Hoewel Djarno en Manon bekende gezichten zijn, staan ze in zulke momenten vooral als ouders voor dezelfde zorgen als ieder ander.
Kwetsbaarheid van jonge baby’s
Artsen benadrukken regelmatig hoe belangrijk het is om bij ademhalingsproblemen bij baby’s direct actie te ondernemen. Overmatig slijm, verkoudheid of kleine luchtwegproblemen kunnen bij jonge kinderen snel tot benauwdheid leiden. Dat Djarno en Manon geen moment twijfelden en meteen naar het z!ekenhuis gingen, was dan ook de juiste keuze.
Voor ouders is het vaak lastig om het onderscheid te maken tussen “even aankijken” en “direct handelen”. In dit geval bleek hoe belangrijk het is om op je gevoel te vertrouwen.
Dankbaarheid overheerst
Hoewel de nacht intens en beangstigend was, overheerst bij het gezin nu vooral dankbaarheid. Dankbaarheid dat de zorg snel beschikbaar was, dat Lowen goed is behandeld en dat ze hem weer veilig in hun armen konden sluiten.
Djarno’s korte, eerlijke update zegt daarin eigenlijk alles. Geen lange uitleg, geen drama, maar een simpele boodschap: het was spannend, maar het gaat goed.
Een herinnering die blijft
Zulke momenten blijven ouders vaak bij. Ze worden onderdeel van het gezinsverhaal: die ene nacht, die ene angst, die ene opluchting. Voor Djarno en Manon zal dit ongetwijfeld een herinnering zijn die hen nog dichter bij elkaar brengt.
Voor nu lijkt de rust teruggekeerd in huize Hofland-Kool. Lowen is veilig, de ouders kunnen weer ademhalen en dochter Seven heeft haar broertje weer thuis.
En misschien is dat wel de belangrijkste boodschap die blijft hangen na deze gebeurtenis: hoe kwetsbaar het leven soms ook is, de liefde en verbondenheid binnen een gezin blijken keer op keer sterker dan de angst.