Algemeen
Ex-manager André Hazes senior doet boekje open: ´Zo was hij écht!´

Voor miljoenen Nederlanders was André Hazes de belichaming van het levenslied. Met een glas bier in de hand en zijn kenmerkende stemgeluid leek hij de personificatie van volksmuziek en kameraadschap. Maar achter die façade van feest en meezingklassiekers schuilde een man vol onzekerheden, angsten en controlebehoefte. Dat beeld wordt nu bevestigd door zijn voormalige manager Jos van Zoelen, die in het weekblad Party openhartig spreekt over hun jarenlange samenwerking.
De veelzijdige rol van Jos van Zoelen
Volgens Jos was zijn rol veel breder dan enkel die van manager. Hij was tegelijk ook lijfwacht, chauffeur, vertrouwenspersoon en, niet in de laatste plaats, vriend. Hazes had namelijk meer nodig dan alleen een zakelijke begeleider. Hij had iemand nodig die hem kon geruststellen, controleren én beschermen tegen de buitenwereld én zichzelf. “Het was geen baan, het was een levenswijze,” zegt Jos.
De façade van bravoure
De zanger kon moeilijk omgaan met stress en onverwachte situaties. Als er achter de schermen onrust was, mocht Hazes dat vooral niet merken. Eén verkeerde opmerking kon hem volledig uit balans brengen. Lachen was het devies, zelfs als de situatie dat eigenlijk niet toeliet. Hazes was als een kind dat pas tot rust kwam als hij zich veilig waande. “Als hij zag dat wij lachten, ontspande hij,” aldus Jos.
Hazes’ zenuwen achter het podium
Wat het podium ook was – een dorpscafé in Almere of een uitverkochte zaal in Ahoy – de zenuwen waren er altijd. Hazes verborg zijn spanning achter een grote mond, maar zijn team wist beter. Vaak moesten er van tevoren waarschuwingen worden doorgegeven aan organisatoren: alles moest perfect zijn, want het minste detail kon hem uit het lood slaan. Zijn onzekerheid zat diep en was nauwelijks te onderdrukken.
Concurrentie en paranoia
Hazes had ook moeite met concurrentie. Hij kon slecht tegen de opkomst van collega’s, zeker als ze uit zijn eigen genre kwamen. Zo zag hij Frans Bauer als een bedreiging, zelfs toen die pas net bekend begon te worden. Samenwerken vond Hazes lastig; hij werkte het liefst alleen. Ondanks zijn liedjes over verbondenheid en samen leven, stond hij in werkelijkheid vaak alleen.
De paranoïde kant van Hazes
Ook had hij een paranoïde kant, vertelt Jos. Nieuwe locaties maakten hem nerveus. Bekende plekken gaven rust, maar nieuwe omgevingen zetten al zijn alarmbellen aan. “Dan was hij niet meer te genieten,” zegt Jos. Hij moest altijd mee, niet voor de gezelligheid, maar om Hazes te begeleiden door zijn eigen angst. Hij werd een menselijke beveiligingsinstallatie die de wereld op afstand moest houden.
Hazes’ gevoeligheid achter zijn bravoure
Toch was Hazes niet alleen maar moeilijk. Onder zijn harde uiterlijk en controlerende gedrag zat een man met een gevoelig hart. Een simpel compliment kon hem emotioneel maken. “Hij had een portemonnee vol geld, maar brak bijna als iemand hem een oprecht schouderklopje gaf,” herinnert Jos zich. Die kwetsbaarheid maakte hem menselijk, maar ook tragisch.
Terugblik op een unieke samenwerking
Jos kijkt met gemengde gevoelens terug op hun samenwerking. “We waren als een goed huwelijk,” zegt hij. Een samenwerking gebaseerd op vertrouwen, loyaliteit en vooral veel geduld. In een leven vol onzekerheid en chaos, was Jos misschien wel het enige houvast dat Hazes écht had.

Algemeen
Frans Bauer deelt diep verdrietig nieuws over zijn moeder
