Algemeen
Transgender man boos omdat verpleegsters hem verkeerd benoemden na bevalling
Bennett Kaspar-Williams: “Mijn zwangerschap maakt me geen moeder – identiteit verdient respect”
In een tijd waarin respect voor iemands identiteit steeds meer aandacht krijgt, blijkt uit persoonlijke verhalen hoe belangrijk het is om mensen aan te spreken zoals zij zelf dat aangeven. Dit geldt voor iedereen, ongeacht of iemand cisgender, transgender, non-binair of iets anders is. Toch wordt deze basis van erkenning en gelijkwaardigheid nog lang niet overal toegepast.
Een treffend voorbeeld is het verhaal van Bennett Kaspar-Williams (37) uit Los Angeles. In oktober 2020 verwelkomde hij samen met zijn man Malik hun zoon Hudson via een keizersnede. Hoewel Bennett zich destijds identificeerde als man, werd hij in het z!ekenhuis keer op keer aangesproken met “moeder” — tegen zijn wil én tegen de informatie in die hij vooraf had gedeeld met het zorgpersoneel.
“Mijn zwangerschap werd continu verkeerd begrepen”
Bennett startte zijn medische transitie in 2014, drie jaar nadat hij tot het besef kwam dat hij transgender is. Hij gebruikte toen de voornaamwoorden hij/hem, en inmiddels identificeert hij zich als non-binair en gebruikt hij zowel hij/hem als zij/hen. Samen met zijn partner droomde hij ervan een gezin te stichten. Ze wisten dat dit zou betekenen dat Bennett tijdelijk moest stoppen met zijn testosterontherapie om zijn vruchtbaarheid terug te laten keren.
Na grondig nadenken besloot Bennett dat hij zich comfortabel genoeg voelde om zelf zwanger te worden. Dat proces verliep verrassend snel: al kort na de eerste pogingen bleek hij op natuurlijke wijze zwanger. “We hadden verwacht dat het veel langer zou duren,” vertelt hij.
Toch werd die blijdschap al snel overschaduwd door zorgen: net na de positieve test begon in de VS de eerste coronagolf en lockdown. Plots draaide alles om veiligheid — niet alleen voor Bennett, maar ook voor het ongeboren kindje.
Verwarring en onbegrip in het z!ekenhuis
De grootste uitdaging tijdens zijn zwangerschap was niet fysiek, maar sociaal en emotioneel: hoe anderen ermee omgingen. Hoewel hij overal had aangegeven dat hij man is, bleven artsen en verplegend personeel hem steevast “moeder” noemen. “Het enige wat me echt dysforisch maakte aan de zwangerschap, was hoe ik constant verkeerd werd aangesproken door zorgverleners,” zegt hij.
Zelf had hij gehoopt dat het z!ekenhuis zijn identiteit zou respecteren, zeker omdat hij expliciet op de formulieren had aangegeven hoe hij genoemd wilde worden. Maar in de praktijk liep het anders. Steeds opnieuw werd hij geconfronteerd met het hardnekkige idee dat iemand die zwanger is per definitie een vrouw moet zijn — een aanname die zijn identiteit volledig negeerde.
“Moederschap is geen synoniem voor vrouw-zijn”
Voor Bennett was deze ervaring pijnlijk, maar ook verhelderend. In de maanden na de bevalling besloot hij zich in te zetten voor meer bewustwording over genderidentiteit binnen de geboortezorg. In een interview met de New York Post vertelt hij: “De hele zwangerschapszorg in Amerika is doordrenkt met het idee van moederschap. Het draait om het verkopen van een romantisch beeld van ‘de moeder’. Maar dat sluit mensen zoals ik uit.”
Hij benadrukt dat niet iedereen met een baarmoeder zwanger wil of kan worden, en dat niet iedereen die een kind draagt automatisch een moeder is. “Het idee dat vrouwelijkheid gelijkstaat aan moederschap is gewoonweg fout. Het houdt geen rekening met de realiteit van trans- en non-binaire personen, én het doet ook veel vrouwen tekort die geen kinderen kunnen krijgen of dat niet willen.”
Een nieuwe manier van kijken naar zwangerschap
Bennett’s ervaring maakt duidelijk hoe belangrijk het is om fysieke processen — zoals een zwangerschap — niet automatisch te koppelen aan genderidentiteit. “Ik ben zwanger geweest, maar dat maakt mij geen moeder,” zegt hij. “Ik ben vader, en dat verdient respect.”
Zijn keuze om de zwangerschap zelf te dragen, kwam voort uit een diep inzicht in zijn eigen lichaam en identiteit. Door lichamelijke functies los te koppelen van traditionele genderopvattingen, kon hij een bewuste en authentieke keuze maken. “Zwangerschap was voor mij geen conflict met mijn identiteit, totdat de buitenwereld het wél zo maakte,” aldus Bennett.
Positieve verandering begint met taal
De kern van zijn boodschap? Respect begint bij taal. Door simpelweg iemands gekozen voornaamwoorden en aanspreekvorm te gebruiken, erken je hun mens-zijn. Het gaat niet om politieke correctheid, maar om basisrespect en empathie.
In zijn pleidooi pleit Bennett voor meer inclusieve zorgverlening. Hij roept z!ekenhuizen en medische instellingen op om zorgprofessionals beter te trainen in genderinclusieve communicatie. Dat gaat verder dan taal: het betekent ook openstaan voor diverse gezinsvormen en ervaringen, zonder aannames.
“Mijn identiteit doet ertoe — net als die van jou”
Vandaag deelt Bennett zijn verhaal in de hoop dat het iets in beweging zet. Zijn zwangerschap en bevalling waren een bijzondere ervaring, maar ook een confronterende spiegel voor hoe weinig ruimte er nog is voor genderdiversiteit in de zorg.
Dat hij nu openlijk spreekt over die periode, laat zien hoe krachtig persoonlijke verhalen kunnen zijn in het vergroten van begrip. “Ik wil dat mijn zoon opgroeit in een wereld waarin hij leert dat iedereen zichzelf mag zijn — en dat ouderschap er in vele vormen is.”
Zijn verhaal raakt daarmee niet alleen aan het thema transgender ouderschap, maar ook aan bredere kwesties over wie erbij hoort, wie gezien wordt en wie ruimte krijgt om zichzelf te zijn.
Meer dan alleen een persoonlijk verhaal
Bennett’s reis laat zien hoe belangrijk het is om maatschappelijke structuren — zoals de gezondheidszorg — kritisch onder de loep te nemen. Voor wie nooit is buitengesloten op basis van identiteit, lijkt het misschien een klein detail of een ‘verspreking’. Maar voor mensen als Bennett zijn die woorden en aannames dagelijkse confrontaties met het feit dat hun bestaan niet altijd erkend wordt.
Zijn ervaring staat niet op zichzelf. Over de hele wereld vertellen trans- en non-binaire personen hoe ze in de gezondheidszorg, op school of in sociale situaties telkens opnieuw moeten uitleggen wie ze zijn — of erger: worden genegeerd.
Tot slot
Of je nu vader, moeder, papa, mama of iets anders bent: jouw identiteit verdient erkenning. En zolang we blijven luisteren naar verhalen zoals die van Bennett Kaspar-Williams, kunnen we samen bouwen aan een inclusievere samenleving. Een samenleving waarin iedereen zich welkom voelt — ook tijdens de meest intieme, kwetsbare momenten van het leven.
Wat vind jij van Bennett’s verhaal? Laat het weten in de reacties en deel jouw mening over hoe we samen kunnen zorgen voor meer respect en gelijkwaardigheid.
Geert Wilders reageert op onzekere verkiezingsuitslag: “Niemand verslaat de PVV, helemaal niemand!”
De Nederlandse verkiezingsavond is uitgelopen op een ware thriller. Terwijl de stemmen nog worden geteld, is er nog altijd geen duidelijke winnaar. De strijd tussen D66, GroenLinks-PvdA en de PVV van Geert Wilders blijft ongekend spannend.
Wilders zelf laat van zich horen via sociale media en toont zich opvallend strijdlustig. Ondanks de onduidelijke situatie claimt hij met trots dat zijn partij nog altijd meedoet om de eerste plaats.
“Aan de top met 26 zetels, net als D66. Niemand verslaat de PVV. Helemaal niemand!” schrijft Wilders op X (voorheen Twitter).
Een verkiezingsnacht vol spanning
De verkiezingen verliepen anders dan velen hadden verwacht. Kort na het sluiten van de stembureaus werden de eerste exitpolls bekendgemaakt, en die zorgden meteen voor opschudding.
Volgens de eerste peiling leek D66 nipt de grootste te worden met 27 zetels, gevolgd door de PVV met 25 zetels. Voor Geert Wilders was dat een bittere pil om te slikken, zeker omdat zijn partij in de vorige verkiezingen nog 37 zetels wist te behalen.
“Ik had op een ander resultaat gehoopt,” reageerde Wilders aanvankelijk. Toch wees hij erop dat 25 zetels “nog steeds het tweede beste resultaat ooit” zou zijn voor zijn partij.
De spanning liep verder op toen duidelijk werd dat het verschil tussen D66 en de PVV minimaal was.
Een nacht van hoop en onzekerheid
Terwijl Nederland sliep, gingen de tellingen door. In de loop van de nacht veranderden de cijfers voortdurend. Tegen de ochtend leek de PVV zelfs voorbij D66 te zijn gegaan, met een verschil van ongeveer 2.000 stemmen.
Wilders reageerde zichtbaar opgetogen toen hij de nieuwe tussenstand zag. Voor even leek het erop dat de PVV toch nog de grootste zou worden. Maar de euforie was van korte duur: de stemmen uit Amsterdam, waar traditioneel vooral op linkse partijen wordt gestemd, moesten nog binnenkomen.
Toen die uitslagen uiteindelijk werden toegevoegd, bleek dat GroenLinks-PvdA met een kleine voorsprong de grootste partij was geworden, gevolgd door D66. De PVV zakte terug naar de derde plaats, al blijft het verschil tussen de partijen bijzonder klein.
Nog geen winnaar
Op dit moment zijn nog niet alle stemmen geteld. In verschillende gemeenten, waaronder Venray, worden de laatste uitslagen pas later verwacht. Juist daar is de PVV traditioneel sterk, waardoor er nog verschuivingen kunnen plaatsvinden.
Ook de briefstemmen moeten nog verwerkt worden — naar schatting tussen de 70.000 en 100.000 stuks. Pas als die zijn meegeteld, kan definitief worden vastgesteld welke partij de meeste zetels heeft behaald.
De Verkiezingsraad benadrukt dat de officiële uitslag waarschijnlijk pas maandag bekend zal worden. Tot die tijd blijft het dus gissen.
Wilders toont zich strijdlustig
Ondanks de onzekerheid toont Geert Wilders zich strijdvaardig. Op sociale media bedankt hij zijn achterban en haalt hij uit naar zijn tegenstanders.
“De hele campagne aangevallen door andere partijen en journalisten, maar ze krijgen ons niet klein,” schrijft hij. “We staan fier en trots bovenaan, en geen enkele andere partij heeft meer dan onze 26 zetels.”
Zijn bericht wordt duizenden keren geliket en gedeeld. Veel PVV-aanhangers spreken hun trots uit, terwijl tegenstanders zijn boodschap juist met scepsis bekijken.
Het is typerend voor Wilders’ stijl: direct, emotioneel en bedoeld om zijn achterban te mobiliseren.
Van teleurstelling naar triomfgevoel
Dat Wilders ondanks de onduidelijke uitslag optimistisch blijft, past bij zijn politieke ervaring. Hij weet hoe belangrijk het is om het momentum vast te houden — zeker in de eerste dagen na een verkiezing.
Aanvankelijk leek hij teleurgesteld, maar nadat de PVV tijdelijk de koppositie had ingenomen, veranderde de toon. In zijn tweets klinkt opnieuw de zelfverzekerde toon die zijn aanhang gewend is.
Politieke analisten wijzen erop dat Wilders hiermee de nadruk legt op het symbolische gelijkspel met D66: beide partijen staan voorlopig op 26 zetels, een positie die hij gebruikt om zijn beweging als onverslaanbaar te presenteren.
De verkenningsfase op de lange baan
Zolang nog niet vaststaat wie de grootste partij is, kan de verkenningsfase niet officieel beginnen. Normaal gesproken is het de taak van de grootste partij om een verkenner aan te wijzen die de mogelijkheden voor een nieuw kabinet onderzoekt.
Zowel Wilders als D66-leider Rob Jetten hebben aangegeven dat ze pas stappen willen zetten zodra de uitslag volledig vaststaat.
Wilders reageerde hierop kalm, maar met een duidelijke ondertoon:
“We wachten rustig af. De PVV is nog volop in de race. Niemand verslaat ons.”
Het wachten op de definitieve uitslag maakt de situatie uniek in de recente Nederlandse politieke geschiedenis. Nog nooit lagen de verschillen tussen de drie grootste partijen zó dicht bij elkaar.
Een verdeelde politieke kaart
De voorlopige uitslagen laten zien dat Nederland politiek sterk verdeeld is. Terwijl D66 goed scoort in stedelijke gebieden, doet de PVV het vooral uitstekend in kleinere gemeenten.
GroenLinks-PvdA profiteert van de stedelijke stem, terwijl de VVD na jaren van dominantie zetels verliest. Ook partijen als BBB en NSC van Pieter Omtzigt spelen nog een rol in het bepalen van de uiteindelijke machtsverhoudingen.
De complexe uitslag belooft een moeilijke formatieperiode. Zelfs als één partij uiteindelijk als winnaar uit de bus komt, is het vormen van een stabiele coalitie nog een grote uitdaging.
De kracht van communicatie
Wilders’ reactie op sociale media laat zien hoe belangrijk online communicatie is geworden in de politiek. Zijn posts op X bereiken in korte tijd honderdduizenden mensen en bepalen mee het beeld van de verkiezingsnacht.
Volgens communicatiespecialist Anita Vermeer is dat geen toeval: “Wilders weet precies hoe hij zijn boodschap kort, krachtig en emotioneel moet verpakken. Zijn uitspraken zijn bedoeld om te blijven hangen, niet om te nuanceren.”
Ze benadrukt dat deze strategie goed werkt bij een achterban die zich herkent in zijn strijdlust. “Door te zeggen dat niemand de PVV kan verslaan, creëert hij een gevoel van trots en saamhorigheid — ongeacht de uiteindelijke uitslag.”
Reacties uit het politieke landschap
Terwijl Wilders zijn overwinning alvast viert, reageren andere partijen voorzichtiger. D66-leider Rob Jetten benadrukte dat het nog te vroeg is om conclusies te trekken.
“We wachten het officiële resultaat af,” liet hij weten. “De verschillen zijn klein, en het is belangrijk dat iedere stem zorgvuldig wordt geteld.”
Ook GroenLinks-PvdA, dat volgens de laatste tellingen nipt op kop ligt, hield de toon bescheiden. “We zijn dankbaar voor het vertrouwen, maar het tellen is nog niet voorbij,” aldus een woordvoerder van de partij.
Een verkiezing die geschiedenis schrijft
Of de PVV, D66 of GroenLinks-PvdA uiteindelijk de grootste wordt — één ding is zeker: deze verkiezingen gaan de geschiedenis in als de meest onvoorspelbare in jaren.
De race blijft spannend tot het laatste moment, en de verschillen tussen de partijen zijn zó klein dat elke stem telt.
Voor Geert Wilders en zijn achterban is de boodschap duidelijk: ze voelen zich gesterkt, ongeacht de uiteindelijke uitslag.
“We zijn aangevallen, bespot en bekritiseerd,” schreef Wilders, “maar de PVV blijft staan. Niemand verslaat ons. Helemaal niemand.”
https://www.youtube.com/watch?v=6XGC_7mkAJs
Slotbeschouwing
De verkiezingen van 2025 tonen opnieuw hoe volatiel en emotioneel de Nederlandse politiek kan zijn. In een tijd waarin kiezers zich sneller laten leiden door gevoel dan door partijloyaliteit, is de strijd om elke stem heviger dan ooit.
Terwijl het land wacht op de definitieve uitslag, houden miljoenen mensen hun adem in. Want of het nu D66, GroenLinks-PvdA of de PVV wordt — de vorming van een nieuw kabinet belooft hoe dan ook een uitdagende en langdurige puzzel te worden.
💬 “Niemand verslaat de PVV. Helemaal niemand.” — Geert Wilders