Algemeen
Grote kritiek op prinses Amalia tijdens herdenking op de Dam
Prinses Amalia kiest voor ingetogen aanwezigheid tijdens Herdenking: een stil gebaar vol betekenis
Op zaterdagavond 4 mei 2025 stond Nederland stil bij de Nationale Herdenking. Op de Dam in Amsterdam vond, zoals ieder jaar, de plechtigheid plaats waarbij slacht0ffers van oorl0g en gew*ld worden herdacht. Centraal stond opnieuw het besef dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, en dat herdenken waardevol blijft — generatie op generatie.
Zoals gebruikelijk waren koning Willem-Alexander en koningin Máxima zichtbaar aanwezig bij de ceremonie. Zij legden samen een krans bij het Nationaal Monument en stonden tijdens het taptoesignaal en de twee minuten stilte tussen duizenden aanwezigen op het plein. Maar één lid van de koninklijke familie viel op door haar afwezigheid op de voorgrond: prinses Amalia.
De 21-jarige kroonprinses was dit jaar niet op het plein zichtbaar, maar volgde de plechtigheid vanuit het Paleis op de Dam, dat uitkijkt op het monument en het plein. Op enkele discreet genomen beelden is te zien hoe zij voorafgaand aan de herdenking het paleis binnenging, klaar om op haar eigen manier deel te nemen aan dit nationale moment van bezinning.
Een stille vorm van betrokkenheid
Hoewel Amalia tijdens de uitzending niet in beeld werd gebracht, is haar aanwezigheid achter de schermen veelzeggend. Zonder woorden maakte ze duidelijk dat zij onderdeel was van dit belangrijke ritueel, zij het op een rustige, ingetogen manier. Waarom zij ervoor koos de herdenking niet op het plein zelf bij te wonen, is niet officieel toegelicht. Toch kan deze keuze symbool staan voor haar nog altijd terughoudende rol binnen het publieke leven, waarin zij langzaam maar zeker haar plek inneemt als toekomstige koningin.
Veiligheidsredenen, persoonlijke voorkeur of de wens om ruimte te laten aan haar ouders tijdens dit officiële moment — het blijft gissen. Maar de essentie is helder: ook zonder zichtbaar aanwezig te zijn, nam Amalia haar verantwoordelijkheid. In stilte, met respect en in verbinding met het moment.
Herdenken in een veranderende tijd
De jaarlijkse herdenking op 4 mei kent een vast stramien, maar wordt steeds opnieuw ingevuld met actuele thema’s en persoonlijke verhalen. In de Nieuwe Kerk, direct naast de Dam, vond voorafgaand aan de ceremonie de jaarlijkse 4 mei-voordracht plaats. Dit keer was die in handen van journalist en presentator Philip Freriks, die een indrukwekkend en persoonlijk verhaal bracht.
Freriks sprak over zijn broer Jan, die in april 1945 omkwam op slechts negenjarige leeftijd, tijdens een militaire operatie in Groningen. De jonge Jan werd geraakt door zogeheten ‘friendly fire’ van Canadese bevrijders. Freriks vertelde hoe die gebeurtenis het leven van zijn familie voorgoed tekende. Zijn moeder gebruikte het woord ‘gesneuveld’ om betekenis te geven aan het verlies van haar zoon. Daarmee gaf ze hem een plaats binnen het grotere verhaal van vrijheid en bevrijding.
Het verhaal van Freriks raakte zichtbaar veel aanwezigen in de kerk en de mensen die thuis keken. Het liet zien hoe groot het persoonlijke verlies kan zijn binnen het collectieve herdenken. En hoe herinneringen — ook na tachtig jaar — nog springlevend kunnen zijn.
Een bescheiden rol, een duidelijke boodschap
Voor prinses Amalia is haar rol binnen de monarchie de afgelopen jaren langzaam maar zeker gegroeid. Toch kiest ze er regelmatig voor om de achtergrond op te zoeken tijdens plechtige momenten. De Nationale herdenking is een van de meest beladen gebeurtenissen op de koninklijke kalender. Dat zij ervoor koos om deze in stilte vanuit het Paleis op de Dam te volgen, toont haar bewustzijn van het moment én van haar eigen rol daarin.
Voor veel jongeren is herdenken iets wat ze meekrijgen van ouders, leraren of via televisie. Amalia vertegenwoordigt die jongere generatie — en laat tegelijk zien dat herdenken tijdloos is. Haar aanwezigheid, al is het niet fysiek tussen de mensen op de Dam, bevestigt haar verbondenheid met het verleden én met de plicht om dat verleden niet te vergeten.
Een land staat stil
Op de Dam stonden duizenden mensen in stilte bijeen. Het plein, gevuld met families, veteranen, scholieren en belangstellenden van alle leeftijden, werd even het hart van het herdenken. Twee minuten lang geen verkeer, geen stemmen, geen beweging — alleen stilte. Daarna volgden de nationale hymnes en muziekstukken, afgewisseld met sobere woorden en kransleggingen.
De kracht van 4 mei zit in de eenvoud. Geen groots spektakel, maar respect, reflectie en stilte. Een stilte die verbindt, troost en aanzet tot denken. Dat ook prinses Amalia dit moment op haar manier meebeleefde, benadrukt dat herdenken niet draait om zichtbaarheid, maar om aanwezigheid in de breedste zin van het woord.
Wat het betekent om stil te staan
Herdenking is geen moment van politieke stellingname of historische analyse. Het is een ritueel van her-innering. Een kans om stil te staan bij de offers die werden gebracht, bij mensen die hun vrijheid gaven voor die van ons. Maar ook een moment van bewustwording: dat vrijheid kwetsbaar blijft en dat waakzaamheid nodig is.
Dat besef is vandaag de dag relevanter dan ooit. Met oorl0gen die nog steeds woeden in verschillende delen van de wereld, is de boodschap van 4 mei er een die blijft weerklinken. ‘Opdat wij niet vergeten’ is geen slogan, maar een opdracht.
Toekomstig leiderschap in stilte zichtbaar
Amalia’s afwezigheid op het plein zal ongetwijfeld door sommigen als opvallend zijn ervaren. Maar wie goed kijkt, ziet juist in haar bescheidenheid een vorm van leiderschap. Niet alles hoeft met flair of grote woorden te gebeuren. Soms is aanwezig zijn, luisteren, en ruimte maken voor anderen krachtiger dan welke publieke toespraak ook.
Haar keuze toont aan dat zij zich bewust is van de gevoeligheid van het moment. En dat zij begrijpt dat verantwoordelijkheid ook betekent weten wanneer je op de voorgrond treedt — en wanneer je kiest voor de achtergrond. Voor een toekomstig staatshoofd is dat besef minstens zo belangrijk als het uitspreken van een officiële toespraak.
Het collectieve geheugen levend houden
Herdenking blijft een moment waarop Nederland terugblikt én vooruitkijkt. Het biedt ruimte voor persoonlijke verhalen, voor nieuwe generaties die vragen stellen en antwoorden zoeken. De aanwezigheid van mensen als Freriks en Amalia — ieder op hun eigen manier — verbindt verleden, heden en toekomst.
De ceremonie op de Dam eindigde zoals altijd met muziek, stilte en bloemen. Maar de impact reikte veel verder. In huiskamers, op dorpspleinen, in scholen en in gedachten werd meegedaan met dat ene moment van samenzijn en stilstand.
Prinses Amalia, de jonge vrouw die ooit koningin zal worden, was daar onderdeel van. Niet in het licht van de camera, maar wel in het hart van het ritueel. En misschien is dat wel precies wat dit moment zo krachtig maakt: dat we met z’n allen — zichtbaar of niet — blijven herdenken.
Algemeen
Vreselijk gezinsdrama op vakantie in Turkije: Twee Nederlandse broertjes levenloos gevonden in hotel, vader in kritieke toestand
Tragisch drama in Istanbul: twee Nederlandse broers omgekomen, vader in kritieke toestand
Wat begon als een onschuldige vakantie in Istanbul, eindigde in een nachtmerrie. Twee jonge Nederlandse broers van 17 en 15 jaar zijn in een hotelkamer d00d aangetroffen. Hun vader, de 57-jarige Rachid, ligt nog altijd in kritieke toestand in een z!ekenhuis in de Turkse stad. Het tragische nieuws is bevestigd door onder meer het Algemeen Dagblad en lokale Turkse media.
De drie, met een Surinaams-Hindoestaanse achtergrond, vertrokken samen naar Turkije voor een ontspannen reis die in het teken had moeten staan van samenzijn, rust en het ontdekken van een wereldstad. Niemand had kunnen voorzien dat het gezin in zo’n huiveringwekkend drama terecht zou komen.
Vakantie in hartje Istanbul
De familie verbleef in het Grand Sami Hotel, gelegen bij het Beyazit-plein, niet ver van de beroemde Grote Bazaar. Het hotel trekt jaarlijks veel toeristen en staat bekend als een centraal gelegen uitvalsbasis voor wie de Turkse metropool wil verkennen.
Volgens berichten uit Turkse media ging de avond voorafgaand aan het drama nog normaal voorbij. Rachid en zijn twee zonen brachten tijd door in de bekende Taksim-wijk, een bruisend gebied vol restaurants, winkels en uitgaansgelegenheden. Daar zouden zij gezamenlijk hebben gegeten voordat ze terugkeerden naar hun hotel.
Macabere vondst in hotelkamer
Wat er in de uren daarna is gebeurd, is nog altijd niet volledig duidelijk. Wel is bekend dat de familie de nacht in hun kamer doorbracht en dat pas de volgende dag alarm werd geslagen.
Een hotelmedewerker besloot de kamer te controleren, omdat hij wilde nagaan of het gezin inmiddels was uitgecheckt. Toen er op de deur werd geklopt, hoorde hij de stem van de vader, waarop de deur werd geopend. Het tafereel dat zich toen aan zijn ogen ontspon, beschreef hij later als “onwerkelijk”.
De twee broers werden levenloos aangetroffen. Een van hen lag op bed, de ander lag op de grond. Voor beiden kon niets meer worden gedaan.
Vader in shock
De hotelmedewerker verklaarde later aan lokale media dat vader Rachid in diepe shock verkeerde. “Toen ik de kamer betrad, lagen beide jongens d00d in de kamer. Ik voelde aan hun polsen, maar er was geen hartslag. De vader was compleet in paniek.”
Het hotelpersoneel schakelde direct medische hulp in. Vader Rachid kreeg ter plekke eerste zorg en werd vervolgens met spoed naar het z!ekenhuis gebracht. Zijn toestand wordt als kritiek omschreven. Volgens de eerste berichten wordt er nog steeds gevreesd voor zijn leven.
Onderzoek naar de oorzaak
De autoriteiten in Istanbul zijn direct begonnen met een uitgebreid onderzoek. Een van de eerste aannames is dat de oorzaak mogelijk ligt bij voedselvergiftiging of een andere medische complicatie.
Vader Rachid zou tegenover de p0litie hebben verklaard dat zowel hij als zijn zonen zich na het avondeten niet goed voelden. Omdat er geen sporen van gew*ld zijn aangetroffen in de hotelkamer, lijkt een m!sdrijf op dit moment onwaarschijnlijk. Toch houden de Turkse autoriteiten alle scenario’s open totdat forensisch onderzoek volledige duidelijkheid geeft.
Witte pakken en forensisch onderzoek
Op beelden die in de Turkse media circuleren, is te zien hoe f0rensische experts in witte pakken door het hotel en de kamer bewegen. Zij verzamelden monsters, fotografeerden de kamer en namen persoonlijke spullen mee voor verder onderzoek. Ook medewerkers van het hotel zijn verhoord om de uren voorafgaand aan de tragedie zo goed mogelijk te reconstrueren.
Het hotel is niet afgesloten, maar de betrokken kamer is tot nader order ontoegankelijk verklaard. De resultaten van het toxicologisch onderzoek worden op korte termijn verwacht.
Kritieke toestand vader
Over de toestand van de 57-jarige Rachid is nog veel onduidelijk. Het z!ekenhuis heeft bevestigd dat hij nog in kritieke toestand verkeert. Turkse media spreken van intensieve behandeling, maar details over de exacte klachten of diagnose zijn niet gedeeld.
Dat maakt de onzekerheid voor familie en vrienden in Nederland nog groter. Het nieuws dat twee jonge levens abrupt zijn geëindigd, terwijl hun vader vecht voor zijn leven, laat een spoor van ongeloof en verdriet achter.
Reacties uit de gemeenschap
In Nederland komt het nieuws hard aan, zeker binnen de Surinaams-Hindoestaanse gemeenschap waar de familie deel van uitmaakt. Op sociale media wordt massaal meegeleefd. Woorden als “onwerkelijk”, “verschrikkelijk” en “intens verdrietig” vallen veelvuldig.
Mensen spreken hun medeleven uit en hopen dat vader Rachid het overleeft. Ook benadrukken velen hoe oneerlijk het voelt dat een vakantie die bedoeld was om plezier te maken en herinneringen op te bouwen, zo’n tragische wending heeft gekregen.
Toerisme en risico’s
Het incident roept ook vragen op over voedselveiligheid en gezondheidsrisico’s bij buitenlandse reizen. Turkije is een populaire vakantiebestemming voor Nederlanders, en jaarlijks reizen honderdduizenden landgenoten af naar Istanbul en andere Turkse steden.
Hoewel ernstige incidenten zeldzaam zijn, laten de gebeurtenissen van deze week zien dat gezondheidsproblemen onverwacht kunnen toeslaan. Mogelijke voedselvergiftiging, slechte hygiëne of onbekende medische omstandigheden kunnen in een onbekend land extra risico’s met zich meebrengen.
Autoriteiten in actie
De Turkse p0litie benadrukt dat het onderzoek prioriteit heeft. Niet alleen om duidelijkheid te verschaffen over de d00dsoorzaak van de jongens, maar ook om de gezondheidssituatie van de vader beter te begrijpen.
Hotelpersoneel is verhoord, camerabeelden worden bekeken en er worden monsters van voedsel en drank uit de hotelkeuken geanalyseerd. Pas wanneer al deze gegevens bekend zijn, kan er definitief worden vastgesteld wat er precies gebeurd is.
Een gemeenschap in rouw
In Nederland proberen vrienden, familieleden en buurtgenoten de tragedie te verwerken. Twee jonge levens, aan het begin van hun toekomst, zijn weggevallen. Ouders, leraren en leeftijdsgenoten reageren geschokt. Scholen bereiden zich voor om leerlingen op te vangen die getroffen zijn door het verlies van klasgenoten of vrienden.
De nabestaanden hebben inmiddels laten weten dat ze in diepe rouw verkeren en vragen om rust en privacy om dit onvoorstelbare verlies te kunnen verwerken.
Hoop op gerechtigheid en duidelijkheid
Hoewel er geen sprake lijkt van een misdrijf, is er bij velen toch de hoop dat het onderzoek snel volledige duidelijkheid brengt. Het idee dat een medische oorzaak, zoals vergiftiging of een andere aandoening, verantwoordelijk zou zijn voor dit drama, maakt het niet minder zwaar – maar geeft mogelijk wel een stukje houvast.
Voor nu blijft de situatie onzeker, vooral zolang vader Rachid nog in kritieke toestand in het z!ekenhuis ligt.
İstanbul'a tatile gelen Hollandalı aile dehşeti yaşadı: İki kardeş öldü, baba hastaneye kaldırıldı https://t.co/kqEskQ0PbT
— Rudaw Türkçe (@RudawTurkce) August 23, 2025
Conclusie
Het verhaal van de broers uit Nederland die in een hotel in Istanbul om het leven kwamen, is hartverscheurend. Hun vakantie veranderde in een tragedie die diepe sporen nalaat, zowel in Turkije als in Nederland.
De komende dagen moet duidelijk worden wat de precieze oorzaak was. Tot die tijd overheerst het verdriet, de verslagenheid en de hoop dat de vader dit drama zal overleven.
Wat resteert, is de herinnering aan twee veel te jonge levens die abrupt zijn geëindigd – en de oproep om de familie in deze moeilijke tijd rust en steun te geven.