Algemeen
Thérèse Boer openhartig na afscheid Jonnie: “Ik ben helemaal kapot, maar zo trots op Isabelle en Jimmie”
In de dagen na het indrukwekkende afscheid van topchef Jonnie Boer heeft zijn vrouw Thérèse Boer zich voor het eerst uitgesproken over de emotionele periode die zij en haar gezin doormaken. In een ingetogen maar krachtige verklaring laat Thérèse weten dat ze nog altijd overmand is door verdriet, maar dat haar hart ook overloopt van trots en dankbaarheid. “Ik ben kapot van verdriet, maar ik ben ook zó trots op onze kinderen. Isabelle en Jimmie hebben laten zien wat echte kracht is.”
Een intiem en waardig afscheid
Het afscheid van Jonnie Boer was allesbehalve standaard. Geen koude ceremonie, geen afstandelijke bijeenkomst, maar een eerbetoon in de geest van de man zelf: warm, persoonlijk en vol karakter. Honderden mensen kwamen naar De Librije in Zwolle om hun respect te betuigen. Van culinaire grootheden tot trouwe gasten, van collega-koks tot vrienden en familie. De kist stond beschilderd in graffiti-stijl, kleurrijk en levendig — net als Jonnie zelf.
Thérèse vertelt dat ze ervoor koos om tijdens het publieke moment op de achtergrond te blijven. “Dat was geen makkelijke beslissing, maar ik wilde ruimte geven aan iedereen die Jonnie gekend en bewonderd heeft. Hij had zoveel betekend voor zóveel mensen, en ik gunde hen dat moment van afscheid.”
Een kist vol symboliek
De graffiti-beschilderde kist, vol kleur en leven, weerspiegelde volgens Thérèse wie Jonnie werkelijk was. “Jonnie hield van uitgesproken smaken, van contrasten, van kleur. Die kist vatte zijn geest perfect samen. Niet ingetogen, maar levendig. Het was zó hem.”
Daarnaast benadrukt ze dat het detail van de Harley-Davidson-motorstoet Jonnie op het lijf geschreven was. “Hij was dol op motoren. Dat geluid, dat gevoel van vrijheid. Toen ik die lange stoet zag vertrekken, voelde ik: dit klopt.”
Isabelle en Jimmie: de stille kracht
Wat Thérèse misschien nog wel het meeste raakte, was de manier waarop haar kinderen met het afscheid omgingen. “Ik heb ze zien groeien in een paar dagen tijd. Isabelle en Jimmie zijn mijn helden.”
Isabelle deelde voorafgaand aan de uitvaart een reeks oude familiefoto’s, waarin Jonnie als jonge vader en chef te zien was. “Zij gaf hem opnieuw een gezicht. Niet de chef met drie sterren, maar de papa die ons leerde genieten van de kleine dingen. Ze liet de wereld zien wie hij écht was.”
Jimmie, die zijn vader in de keuken opvolgt, deelde beelden van de motorstoet. “Met elke seconde liet hij zien hoe sterk en liefdevol hij is. Hij deed dit met zo veel respect. Dat raakt me als moeder.”
Het verdriet is groot, de trots nog groter
Hoewel de leegte immens is, benadrukt Thérèse ook hoe dankbaar ze is voor de steun van vrienden, collega’s en het publiek. “Het is ongelofelijk hoeveel berichten, bloemen en kaarten we hebben ontvangen. Mensen uit het hele land laten weten hoeveel Jonnie voor hen betekende.”
Die collectieve rouw bracht troost, maar legde ook de grootsheid van Jonnie’s nalatenschap bloot. “Hij kookte niet alleen, hij raakte mensen. Hij was niet zomaar een chef. Hij was iemand die herinneringen creëerde.”
Herinneringen die blijven
Thérèse haalt ook herinneringen op aan Jonnie als levensgezel. “We werkten samen, woonden samen, groeiden samen. Alles was verweven.”
Een van haar dierbaarste herinneringen is hoe hij altijd met een scherp oog door De Librije liep. “Niets ontging hem. Maar altijd met een glimlach en een bemoedigend woord voor het personeel. Hij was streng, maar rechtvaardig.”
Volgens Thérèse was zijn grootste talent niet alleen koken, maar inspireren. “Of het nu ging om jonge koks, wijnliefhebbers of vaste gasten: iedereen voelde zich gezien. Hij wist je te raken met een blik, een grap, of gewoon een goed bord eten.”
Trots op de Librije-familie
Ook het team van De Librije speelt een grote rol in haar dankbaarheid. “Onze medewerkers hebben het afscheid mee vormgegeven. Van de koks tot de bediening: iedereen stond er met liefde.”
Ze prijst vooral de manier waarop het personeel Jonnie’s gedachtegoed levend wil houden. “Ze werken met zijn recepten, zijn filosofie, zijn flair. Dat is het mooiste eerbetoon dat er is.”
Ze vertelt hoe collega’s verhalen delen over Jonnie’s typische uitspraken, zijn perfectionisme, maar ook zijn warme hart. “Ze blijven hem citeren in de keuken. ‘Net dat beetje extra!’, hoor ik ze zeggen.”
Een toekomst vol herinnering
De komende tijd zal in het teken staan van verwerking, maar ook van voortzetting. “De Librije gaat binnenkort weer open. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat Jonnie dat gewild zou hebben. Hij geloofde in doorgaan, in vooruitkijken, in samen sterk zijn.”
Thérèse benadrukt dat het geen afscheid is van Jonnie’s idealen. “Elke gang, elk gerecht dat hier wordt geserveerd, draagt zijn handtekening. Zijn geest blijft rondwaren in iedere hoek van De Librije.”
Het idee dat Jonnie’s visie voortleeft in het werk van hun kinderen, en in de handen van hun team, geeft Thérèse kracht. “Dat geeft me troost. Hij is niet weg, hij leeft voort in wat we samen gebouwd hebben.”
Persoonlijke kracht
Zelf probeert Thérèse zich vast te houden aan de kleine dingen: een herinnering, een geur, een foto. “Soms ruik ik iets in de keuken en moet ik huilen. Maar dan hoor ik hem in mijn hoofd zeggen: ‘Hup, doorgaan.'”
Ze weet dat de weg lang zal zijn, maar dat liefde en trots haar zullen dragen. “Ik ben verdrietig, maar ook intens dankbaar dat ik ruim dertig jaar naast hem heb mogen staan. We hebben samen iets neergezet dat groter is dan wijzelf.”
Dankbaar voor verbondenheid
Ook buiten Zwolle werd massaal meegeleefd. Thérèse noemt het hartverwarmend hoeveel mensen hun steun betuigden. “Zoveel collega’s, gasten, buren, zelfs onbekenden… ze kwamen langs, stuurden brieven, lieten bloemen achter. Dat doet meer dan ik onder woorden kan brengen.”
Ze noemt het bijzonder hoeveel verhalen ze hoorde van mensen voor wie Jonnie een inspiratie was. “Van jonge chefs die dankzij hem durfden te beginnen, tot gasten die zeggen dat hij hun liefde voor eten heeft aangewakkerd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Slot: Liefde als nalatenschap
Het verhaal van Thérèse Boer is dat van een vrouw die rouwt, maar ook viert. Die huilt, maar ook glimlacht bij herinneringen. En die vooral gelooft in de kracht van familie, liefde en samenwerking.
“We gaan door, met Jonnie in ons hart. En met Isabelle en Jimmie als levende voorbeelden van wat hij ons heeft geleerd: trouw blijven aan jezelf, delen met anderen, en altijd koken met je hart.”
Met deze woorden laat Thérèse niet alleen zien hoe groot het gemis is, maar ook hoe krachtig het leven kan zijn dat achterblijft. Een leven vol smaak, liefde en herinnering aan een man die Nederland leerde dat eten meer is dan voeding – het is verbinding. En dat blijft, generatie op generatie.
Algemeen
Vreselijk gezinsdrama op vakantie in Turkije: Twee Nederlandse broertjes levenloos gevonden in hotel, vader in kritieke toestand
Tragisch drama in Istanbul: twee Nederlandse broers omgekomen, vader in kritieke toestand
Wat begon als een onschuldige vakantie in Istanbul, eindigde in een nachtmerrie. Twee jonge Nederlandse broers van 17 en 15 jaar zijn in een hotelkamer d00d aangetroffen. Hun vader, de 57-jarige Rachid, ligt nog altijd in kritieke toestand in een z!ekenhuis in de Turkse stad. Het tragische nieuws is bevestigd door onder meer het Algemeen Dagblad en lokale Turkse media.
De drie, met een Surinaams-Hindoestaanse achtergrond, vertrokken samen naar Turkije voor een ontspannen reis die in het teken had moeten staan van samenzijn, rust en het ontdekken van een wereldstad. Niemand had kunnen voorzien dat het gezin in zo’n huiveringwekkend drama terecht zou komen.
Vakantie in hartje Istanbul
De familie verbleef in het Grand Sami Hotel, gelegen bij het Beyazit-plein, niet ver van de beroemde Grote Bazaar. Het hotel trekt jaarlijks veel toeristen en staat bekend als een centraal gelegen uitvalsbasis voor wie de Turkse metropool wil verkennen.
Volgens berichten uit Turkse media ging de avond voorafgaand aan het drama nog normaal voorbij. Rachid en zijn twee zonen brachten tijd door in de bekende Taksim-wijk, een bruisend gebied vol restaurants, winkels en uitgaansgelegenheden. Daar zouden zij gezamenlijk hebben gegeten voordat ze terugkeerden naar hun hotel.
Macabere vondst in hotelkamer
Wat er in de uren daarna is gebeurd, is nog altijd niet volledig duidelijk. Wel is bekend dat de familie de nacht in hun kamer doorbracht en dat pas de volgende dag alarm werd geslagen.
Een hotelmedewerker besloot de kamer te controleren, omdat hij wilde nagaan of het gezin inmiddels was uitgecheckt. Toen er op de deur werd geklopt, hoorde hij de stem van de vader, waarop de deur werd geopend. Het tafereel dat zich toen aan zijn ogen ontspon, beschreef hij later als “onwerkelijk”.
De twee broers werden levenloos aangetroffen. Een van hen lag op bed, de ander lag op de grond. Voor beiden kon niets meer worden gedaan.
Vader in shock
De hotelmedewerker verklaarde later aan lokale media dat vader Rachid in diepe shock verkeerde. “Toen ik de kamer betrad, lagen beide jongens d00d in de kamer. Ik voelde aan hun polsen, maar er was geen hartslag. De vader was compleet in paniek.”
Het hotelpersoneel schakelde direct medische hulp in. Vader Rachid kreeg ter plekke eerste zorg en werd vervolgens met spoed naar het z!ekenhuis gebracht. Zijn toestand wordt als kritiek omschreven. Volgens de eerste berichten wordt er nog steeds gevreesd voor zijn leven.
Onderzoek naar de oorzaak
De autoriteiten in Istanbul zijn direct begonnen met een uitgebreid onderzoek. Een van de eerste aannames is dat de oorzaak mogelijk ligt bij voedselvergiftiging of een andere medische complicatie.
Vader Rachid zou tegenover de p0litie hebben verklaard dat zowel hij als zijn zonen zich na het avondeten niet goed voelden. Omdat er geen sporen van gew*ld zijn aangetroffen in de hotelkamer, lijkt een m!sdrijf op dit moment onwaarschijnlijk. Toch houden de Turkse autoriteiten alle scenario’s open totdat forensisch onderzoek volledige duidelijkheid geeft.
Witte pakken en forensisch onderzoek
Op beelden die in de Turkse media circuleren, is te zien hoe f0rensische experts in witte pakken door het hotel en de kamer bewegen. Zij verzamelden monsters, fotografeerden de kamer en namen persoonlijke spullen mee voor verder onderzoek. Ook medewerkers van het hotel zijn verhoord om de uren voorafgaand aan de tragedie zo goed mogelijk te reconstrueren.
Het hotel is niet afgesloten, maar de betrokken kamer is tot nader order ontoegankelijk verklaard. De resultaten van het toxicologisch onderzoek worden op korte termijn verwacht.
Kritieke toestand vader
Over de toestand van de 57-jarige Rachid is nog veel onduidelijk. Het z!ekenhuis heeft bevestigd dat hij nog in kritieke toestand verkeert. Turkse media spreken van intensieve behandeling, maar details over de exacte klachten of diagnose zijn niet gedeeld.
Dat maakt de onzekerheid voor familie en vrienden in Nederland nog groter. Het nieuws dat twee jonge levens abrupt zijn geëindigd, terwijl hun vader vecht voor zijn leven, laat een spoor van ongeloof en verdriet achter.
Reacties uit de gemeenschap
In Nederland komt het nieuws hard aan, zeker binnen de Surinaams-Hindoestaanse gemeenschap waar de familie deel van uitmaakt. Op sociale media wordt massaal meegeleefd. Woorden als “onwerkelijk”, “verschrikkelijk” en “intens verdrietig” vallen veelvuldig.
Mensen spreken hun medeleven uit en hopen dat vader Rachid het overleeft. Ook benadrukken velen hoe oneerlijk het voelt dat een vakantie die bedoeld was om plezier te maken en herinneringen op te bouwen, zo’n tragische wending heeft gekregen.
Toerisme en risico’s
Het incident roept ook vragen op over voedselveiligheid en gezondheidsrisico’s bij buitenlandse reizen. Turkije is een populaire vakantiebestemming voor Nederlanders, en jaarlijks reizen honderdduizenden landgenoten af naar Istanbul en andere Turkse steden.
Hoewel ernstige incidenten zeldzaam zijn, laten de gebeurtenissen van deze week zien dat gezondheidsproblemen onverwacht kunnen toeslaan. Mogelijke voedselvergiftiging, slechte hygiëne of onbekende medische omstandigheden kunnen in een onbekend land extra risico’s met zich meebrengen.
Autoriteiten in actie
De Turkse p0litie benadrukt dat het onderzoek prioriteit heeft. Niet alleen om duidelijkheid te verschaffen over de d00dsoorzaak van de jongens, maar ook om de gezondheidssituatie van de vader beter te begrijpen.
Hotelpersoneel is verhoord, camerabeelden worden bekeken en er worden monsters van voedsel en drank uit de hotelkeuken geanalyseerd. Pas wanneer al deze gegevens bekend zijn, kan er definitief worden vastgesteld wat er precies gebeurd is.
Een gemeenschap in rouw
In Nederland proberen vrienden, familieleden en buurtgenoten de tragedie te verwerken. Twee jonge levens, aan het begin van hun toekomst, zijn weggevallen. Ouders, leraren en leeftijdsgenoten reageren geschokt. Scholen bereiden zich voor om leerlingen op te vangen die getroffen zijn door het verlies van klasgenoten of vrienden.
De nabestaanden hebben inmiddels laten weten dat ze in diepe rouw verkeren en vragen om rust en privacy om dit onvoorstelbare verlies te kunnen verwerken.
Hoop op gerechtigheid en duidelijkheid
Hoewel er geen sprake lijkt van een misdrijf, is er bij velen toch de hoop dat het onderzoek snel volledige duidelijkheid brengt. Het idee dat een medische oorzaak, zoals vergiftiging of een andere aandoening, verantwoordelijk zou zijn voor dit drama, maakt het niet minder zwaar – maar geeft mogelijk wel een stukje houvast.
Voor nu blijft de situatie onzeker, vooral zolang vader Rachid nog in kritieke toestand in het z!ekenhuis ligt.
İstanbul'a tatile gelen Hollandalı aile dehşeti yaşadı: İki kardeş öldü, baba hastaneye kaldırıldı https://t.co/kqEskQ0PbT
— Rudaw Türkçe (@RudawTurkce) August 23, 2025
Conclusie
Het verhaal van de broers uit Nederland die in een hotel in Istanbul om het leven kwamen, is hartverscheurend. Hun vakantie veranderde in een tragedie die diepe sporen nalaat, zowel in Turkije als in Nederland.
De komende dagen moet duidelijk worden wat de precieze oorzaak was. Tot die tijd overheerst het verdriet, de verslagenheid en de hoop dat de vader dit drama zal overleven.
Wat resteert, is de herinnering aan twee veel te jonge levens die abrupt zijn geëindigd – en de oproep om de familie in deze moeilijke tijd rust en steun te geven.