Algemeen
Volgers reageren heel naar op foto zoontje Yolanthe: ”Dit is een meisje”
Yolanthe Cabau diep geraakt door kritiek op uiterlijk van haar zoon Xess Xava: “Alleen maar liefde”
Yolanthe Cabau, actrice, ondernemer en moeder, is zichtbaar aangeslagen door de stroom aan negatieve reacties die ze ontving op Instagram. Niet over zichzelf – al is dat voor haar inmiddels dagelijkse kost – maar over iets veel kwetsbaarders: haar zoon Xess Xava, die ze samen heeft met voormalig profvoetballer Wesley Sneijder.
In haar Instagram Stories deelde Yolanthe onlangs een aantal pijnlijke opmerkingen die volgers over haar zoon achterlieten. Reacties als “Leuk meisje” en “Is dit je dochter?” kwamen keihard binnen bij de trotse moeder, die haar zoon juist vol liefde en trots op haar kanaal deelt.
Instagram: een plek voor liefde óf ongevraagde oordelen?
Social media kunnen prachtig zijn om herinneringen te delen, inspiratie te geven of anderen een kijkje in je leven te bieden. Maar ze kunnen ook een podium worden voor oordelen en ongevraagde meningen – zeker als je bekend bent.
Dat ondervond Yolanthe Cabau opnieuw aan den lijve. Toen ze een onschuldige foto van haar zoon Xess Xava deelde, volgden naast lieve reacties ook opmerkingen die, zacht uitgedrukt, grensoverschrijdend zijn. De suggestie dat Xess, vanwege zijn lange haar, “op een meisje lijkt”, raakte Yolanthe diep. Ze besloot er niet over te zwijgen en liet op haar platform zien wat er werkelijk gebeurt in haar inbox.
“Mijn DM stroomt vol met zoveel lieve berichten. Dat had ik niet zien aankomen. Dank jullie wel! Alleen maar liefde,” reageerde ze zichtbaar emotioneel.
Ondersteuning van volgers: “Laat ze maar haten”
Gelukkig was er ook veel steun. Verschillende volgers namen het op voor Yolanthe en haar zoon. Eén van hen schreef: “Belachelijk en triest. Laat ze maar haten.” Een ander voegde toe: “Wat een prachtig kind. Liefde voor jullie allebei.”
Voor Yolanthe betekende deze golf van positiviteit veel. Ze gaf aan dat de warme reacties haar kracht en vertrouwen gaven in een periode waarin ze als moeder vooral verdriet voelde om wat haar zoon werd aangedaan. Haar dankbaarheid was oprecht: “Alleen maar liefde,” herhaalde ze meermaals.
Niet de eerste keer: terugkerende kritiek op Xess Xava
Wat dit verhaal extra schrijnend maakt, is dat het niet de eerste keer is dat Yolanthe en haar zoon te maken krijgen met zulke negatieve aandacht. In augustus vorig jaar bevonden moeder en zoon zich op vakantie, waarbij Yolanthe een vrolijke foto deelde van hun tijd samen.
Bij de foto schreef ze destijds:
“Mijn beste vriendje wordt zo groot! Niet te doen hoor. Ik geniet dubbel en dwars van onze heerlijke avonturen samen. En stiekem hoop ik dat die over 10 jaar nog steeds lekker met mama op pad gaat! Misschien dan naar de Pacha… Maar dat is ook oké!”
Hoewel veel mensen positief reageerden, waren er opnieuw volgers die het nodig vonden om het uiterlijk van Xess te bekritiseren. Iemand reageerde met: “Beste vriendje of vriendinnetje?”
Yolanthe antwoordde direct, krachtig en duidelijk:
“Vriendje, anders zou ik vriendinnetje zeggen.”
Team Yolanthe: vol in de verdediging
Die reactie bleef niet zonder vervolg. Yolanthe kreeg steun van fans, volgers en andere bekende Nederlanders. Eén volger zei het treffend:
“Hoe diep kun je zinken om een kind te beledigen? Wat is er mis met mensen?”
Anderen wezen op het belang van representatie en vrijheid van expressie, zeker bij kinderen. Want dat een jongen met lang haar anno 2025 nog steeds onderwerp is van discussie, zegt veel over hoe bekrompen online gedrag soms kan zijn.
Gepest in Nederland
In een eerder interview met het tijdschrift LINDA. gaf Yolanthe al aan dat haar zoon in Nederland gewoon werd gepest vanwege zijn lange haar. Iets wat haar als moeder intens raakte. In plaats van zich te conformeren aan een bepaald schoonheidsideaal of gendernorm, kiest ze ervoor haar zoon te ondersteunen in wie hij wil zijn.
“Hij is wie hij is. En hij mag trots zijn op zichzelf. Dat is wat ik hem elke dag probeer mee te geven.”
Dat zulke uitspraken nog steeds nodig zijn, laat zien dat we als maatschappij nog een lange weg te gaan hebben.
Waarom deze reacties zoveel pijn doen
Kritiek op uiterlijk is altijd gevoelig, maar bij kinderen raakt het een extra gevoelige snaar. Zeker wanneer die kritiek afkomstig is van volwassenen. Het feit dat volwassen mensen het nodig vinden om de genderexpressie van een kind online in twijfel te trekken, is zorgwekkend.
Yolanthe staat als moeder in de frontlinie. Niet alleen om haar kind te beschermen, maar ook om een boodschap uit te dragen: dat liefde, respect en vrijheid belangrijker zijn dan vooroordelen en hokjesdenken.
Een bredere boodschap: stop met oordelen
Wat Yolanthe meemaakt, is helaas niet uniek. Veel ouders – bekend en onbekend – herkennen het patroon. Je deelt iets moois, iets persoonlijks, en wordt vervolgens geconfronteerd met oordelen van mensen die je niet kennen, maar wel denken te mogen zeggen hoe jij je kind opvoedt of hoe je kind eruit moet zien.
Het verhaal van Yolanthe en Xess is daarmee meer dan een incident. Het is een spiegel voor onze samenleving. En een oproep tot meer menselijkheid, respect en empathie, zeker online.
Yolanthe: krachtige moeder, kwetsbare mens
De manier waarop Yolanthe omgaat met de situatie verdient respect. Ze kiest ervoor om openheid te tonen, haar verdriet te delen en tegelijk ruimte te maken voor liefde. Niet door te vechten met de haters, maar door zich te richten op de steun en positiviteit van haar volgers.
In haar woorden klinkt geen boosheid, maar vooral verwondering over hoe mensen kunnen oordelen over iets dat zo persoonlijk en onschuldig is als het uiterlijk van een kind. En in haar reactie zie je vooral wat voor moeder ze is: beschermend, liefdevol, en vol overtuiging dat haar zoon goed is zoals hij is.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie: meer liefde, minder oordeel
Het incident rondom de negatieve reacties op de foto van Xess Xava laat zien hoe snel onschuldige momenten op sociale media kunnen worden verstoord door kritiek. Maar het laat ook iets anders zien: de kracht van positieve steun, van volgers die opstaan tegen onrecht, en van een moeder die haar kind onvoorwaardelijk steunt.
Yolanthe’s boodschap is helder: liefde overwint altijd. En misschien is dat precies wat we vandaag nodig hebben.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.