Algemeen
Om deze reden is Monique uit Winter Vol Liefde vertrokken uit Rotterdam
Monique werd bekend als een van de meest opvallende deelnemers in het tweede seizoen van Winter Vol Liefde. Hoewel haar zoon Mike degene was die op zoek ging naar de liefde, wist Monique met haar uitgesproken persoonlijkheid de aandacht op zich te vestigen. Sinds haar deelname doen er veel geruchten de ronde over haar en haar familie. In een openhartig gesprek met RTV Rijnmond onthult Monique nu zelf waarom ze Nederland uiteindelijk heeft verlaten.
Een tragische gebeurtenis
Voor Monique veranderde alles toen haar vader op tragische wijze verongelukte in haar eigen straat. “Kralingen en de plas waren alles voor ons. Op Mikes vijftiende verjaardag werd mijn vader aangereden door een auto op de Kralingseplaslaan, waar wij woonden. Hij was op slag dood,” vertelt ze emotioneel.
Ze herinnert zich nog goed het moment dat haar wereld instortte. “Ik had de sirenes wel gehoord, maar wist niet dat die voor mijn vader waren. De slingers hingen nog van Mikes verjaardag, en ’s avonds stond de politie voor de deur.” Het tragische verlies van haar vader liet diepe sporen na in haar leven en veranderde haar kijk op de plek waar ze opgroeide.
Geen toekomst meer in Rotterdam
De band tussen Monique en haar vader was enorm sterk, en ook Mike had een bijzondere relatie met zijn opa. De herinneringen aan hem maakten het voor Monique ondraaglijk om in Rotterdam te blijven wonen. “Soms mis ik Rotterdam wel, want mijn roots liggen daar. Maar ik kan het niet aan om op die plek te komen.”
Ze vertelt hoe ze af en toe nog teruggaat om bloemen neer te leggen, maar dat het verdriet te groot blijft. “Elke keer als ik daar ben, voel ik de pijn weer. Het is alsof ik alles opnieuw beleef.” Deze gevoelens brachten haar ertoe om Nederland achter zich te laten en elders een nieuw leven op te bouwen.
Een nieuw begin in Seefeld
De doorslag om daadwerkelijk te verhuizen kwam toen een goede vriendin van Monique besloot om naar Seefeld te emigreren om een restaurant te starten. “Ze vroeg of we ook niet de overstap wilden maken. Na alles wat er was gebeurd, leek het ons een kans om opnieuw te beginnen.” Monique en haar gezin besloten hun koffers te pakken en Nederland definitief achter zich te laten.
Het leven in Seefeld bood Monique en haar gezin de rust die ze nodig hadden na de ingrijpende gebeurtenissen. “Het is hier zoveel anders. De bergen, de frisse lucht… het helpt om alles een plek te geven.” Hoewel ze Rotterdam nooit helemaal uit haar hart zal verliezen, voelt ze zich in Oostenrijk beter op haar plek. “Hier kunnen we echt opnieuw beginnen zonder constant geconfronteerd te worden met het verleden.”
Reflectie en toekomst
Nu ze in Seefeld woont, kijkt Monique anders naar het leven. “Soms moet je keuzes maken die niet makkelijk zijn, maar wel het beste voor je ziel.” Haar deelname aan Winter Vol Liefde bracht haar veel inzichten, maar ook roddels en speculaties. Toch heeft ze geen spijt van haar beslissing om te verhuizen. “Ik heb geleerd om naar mijn gevoel te luisteren. Dit was de juiste keuze voor mij en mijn gezin.”
Hoewel ze haar vader nooit zal vergeten en haar liefde voor Rotterdam altijd zal blijven bestaan, is ze dankbaar voor de mogelijkheid om een nieuw leven op te bouwen. “Ik ben blij dat we hier een plek hebben gevonden waar we ons thuis voelen.”
Met haar openhartige verhaal hoopt Monique anderen te inspireren die ook op een kruispunt in hun leven staan. “Soms moet je loslaten om weer verder te kunnen.”
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.