-

Algemeen

Om deze reden is Monique uit Winter Vol Liefde vertrokken uit Rotterdam

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Monique werd bekend als een van de meest opvallende deelnemers in het tweede seizoen van Winter Vol Liefde. Hoewel haar zoon Mike degene was die op zoek ging naar de liefde, wist Monique met haar uitgesproken persoonlijkheid de aandacht op zich te vestigen. Sinds haar deelname doen er veel geruchten de ronde over haar en haar familie. In een openhartig gesprek met RTV Rijnmond onthult Monique nu zelf waarom ze Nederland uiteindelijk heeft verlaten.

Een tragische gebeurtenis

Voor Monique veranderde alles toen haar vader op tragische wijze verongelukte in haar eigen straat. “Kralingen en de plas waren alles voor ons. Op Mikes vijftiende verjaardag werd mijn vader aangereden door een auto op de Kralingseplaslaan, waar wij woonden. Hij was op slag dood,” vertelt ze emotioneel.

Ze herinnert zich nog goed het moment dat haar wereld instortte. “Ik had de sirenes wel gehoord, maar wist niet dat die voor mijn vader waren. De slingers hingen nog van Mikes verjaardag, en ’s avonds stond de politie voor de deur.” Het tragische verlies van haar vader liet diepe sporen na in haar leven en veranderde haar kijk op de plek waar ze opgroeide.

Geen toekomst meer in Rotterdam

De band tussen Monique en haar vader was enorm sterk, en ook Mike had een bijzondere relatie met zijn opa. De herinneringen aan hem maakten het voor Monique ondraaglijk om in Rotterdam te blijven wonen. “Soms mis ik Rotterdam wel, want mijn roots liggen daar. Maar ik kan het niet aan om op die plek te komen.”

Ze vertelt hoe ze af en toe nog teruggaat om bloemen neer te leggen, maar dat het verdriet te groot blijft. “Elke keer als ik daar ben, voel ik de pijn weer. Het is alsof ik alles opnieuw beleef.” Deze gevoelens brachten haar ertoe om Nederland achter zich te laten en elders een nieuw leven op te bouwen.

Een nieuw begin in Seefeld

De doorslag om daadwerkelijk te verhuizen kwam toen een goede vriendin van Monique besloot om naar Seefeld te emigreren om een restaurant te starten. “Ze vroeg of we ook niet de overstap wilden maken. Na alles wat er was gebeurd, leek het ons een kans om opnieuw te beginnen.” Monique en haar gezin besloten hun koffers te pakken en Nederland definitief achter zich te laten.

Het leven in Seefeld bood Monique en haar gezin de rust die ze nodig hadden na de ingrijpende gebeurtenissen. “Het is hier zoveel anders. De bergen, de frisse lucht… het helpt om alles een plek te geven.” Hoewel ze Rotterdam nooit helemaal uit haar hart zal verliezen, voelt ze zich in Oostenrijk beter op haar plek. “Hier kunnen we echt opnieuw beginnen zonder constant geconfronteerd te worden met het verleden.”

Reflectie en toekomst

Nu ze in Seefeld woont, kijkt Monique anders naar het leven. “Soms moet je keuzes maken die niet makkelijk zijn, maar wel het beste voor je ziel.” Haar deelname aan Winter Vol Liefde bracht haar veel inzichten, maar ook roddels en speculaties. Toch heeft ze geen spijt van haar beslissing om te verhuizen. “Ik heb geleerd om naar mijn gevoel te luisteren. Dit was de juiste keuze voor mij en mijn gezin.”

Hoewel ze haar vader nooit zal vergeten en haar liefde voor Rotterdam altijd zal blijven bestaan, is ze dankbaar voor de mogelijkheid om een nieuw leven op te bouwen. “Ik ben blij dat we hier een plek hebben gevonden waar we ons thuis voelen.”

Met haar openhartige verhaal hoopt Monique anderen te inspireren die ook op een kruispunt in hun leven staan. “Soms moet je loslaten om weer verder te kunnen.”

Algemeen

Steenrijk, Straatarm-kijkers gaan los over arm gezin: ”Dit is niet te bevatten”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Kijkers in tranen na emotionele aflevering van Steenrijk, Straatarm: alleenstaande moeder Laura raakt harten met haar verhaal

De nieuwste aflevering van het programma Steenrijk, Straatarm heeft woensdagavond diepe indruk gemaakt op kijkers. In de aflevering was te zien hoe het welgestelde stel Reza en Sahar voor een week van leven en woning ruilde met Laura, een alleenstaande moeder van vier kinderen. Haar situatie, getekend door verlies, ziekte en financiële zorgen, liet bij velen een onuitwisbare indruk achter.

Van overvloed naar overleven

Reza en Sahar zijn gewend aan luxe: een ruim huis, een royaal weekbudget en volop comfort. Laura daarentegen moet met haar gezin rondkomen van slechts 150 euro per week. Ze woont in een bescheiden woning en doet alles om haar kinderen een zo normaal mogelijk leven te geven, ondanks de enorme uitdagingen waarmee ze wordt geconfronteerd.

Wat Laura onderscheidt, is haar veerkracht. Ondanks alles blijft ze positief en strijdvaardig, met haar kinderen altijd op de eerste plaats. Tijdens de aflevering deelt ze haar persoonlijke verhaal – een verhaal dat menigeen met een brok in de keel achterliet.

Een dubbele klap: verlies en ziekte

Laura verloor haar echtgenoot Bart op jonge leeftijd. Alleen achterblijven met vier kinderen is voor iedere ouder zwaar, maar voor Laura kwam daar al snel nog een schokkende diagnose bovenop. Kort na het overlijden van haar man kreeg ze te horen dat ze leed aan schildklierkanker. De ziekte bleek al uitgezaaid naar haar lymfeklieren.

In tranen vertelt Laura over de angst die haar op dat moment overviel: “Mijn grootste zorg was niet eens mijn eigen gezondheid, maar het idee dat mijn kinderen straks helemaal alleen zouden zijn. Wat zou er met hen gebeuren als ik er niet meer was?”

Behandelingen en financiële gevolgen

Laura onderging meerdere behandelingen, waaronder operaties, chemotherapie en bestralingen. Inmiddels is de kanker onder controle, maar de nasleep van haar ziekte is nog altijd voelbaar. Ze is fysiek niet in staat om te werken en het vinden van de juiste medicatie is een langdurig proces.

Haar financiële situatie verslechterde snel nadat zij van instantie naar instantie werd gestuurd. “Het UWV verwees me naar de bijstand, en de bijstand stuurde me terug naar het UWV. Ondertussen kreeg ik maandenlang helemaal niets,” legt Laura uit. “Als je dan zonder inkomen zit, stapelen de schulden zich razendsnel op.”

Vrijwillig onder bewind: kiezen voor rust

Om weer grip te krijgen op haar financiën, besloot Laura zichzelf onder bewindvoering te laten plaatsen. “Ik wilde rust creëren voor mezelf en mijn kinderen,” zegt ze. “Bewindvoering gaf me een klein beetje ademruimte, hoe vreemd dat misschien ook klinkt. Ik wil dat mijn kinderen zich kunnen focussen op kind zijn, niet op geldzorgen.”

Kinderen die meedenken en meeleven

Wat veel kijkers raakte, was de manier waarop Laura’s kinderen omgaan met de situatie. Ondanks hun jonge leeftijd zijn ze enorm betrokken. Ze verzamelen lege flessen en blikjes om statiegeld op te halen, met als doel hun moeder te helpen.

“We willen mama helpen geld te verdienen,” klinkt het enthousiast in de aflevering. Hun veerkracht en positiviteit zijn hartverwarmend. Maar het besef dat deze kinderen zulke verantwoordelijkheden voelen, zorgt bij veel kijkers ook voor verdriet en frustratie over hoe hard het leven kan zijn.

Onvervulde verlangens en schuldgevoel

Laura doet er alles aan om haar kinderen gelukkig te maken, maar het knaagt aan haar dat ze niet altijd kan bieden wat andere gezinnen wél kunnen. “Als ik zie wat voor traktaties er op school worden uitgedeeld, of naar welke feestjes andere kinderen gaan, dan voel ik me tekortschieten,” vertelt ze geëmotioneerd. “Niet omdat ik mijn best niet doe, maar omdat ik het gewoon niet kán geven. En dat doet soms pijn.”

Ze vervolgt: “Soms word ik boos. Niet op iemand in het bijzonder, maar gewoon op het systeem, op de ongelijkheid. Waarom is het zo moeilijk om gewoon je hoofd boven water te houden als je het al zwaar hebt?”

Een contrast dat raakt

De aflevering laat ook zien hoe Reza en Sahar de week met weinig middelen ervaren. De ruil zet hen aan het denken over wat écht belangrijk is in het leven. Ze zijn zichtbaar geraakt door Laura’s verhaal en tonen oprechte bewondering voor haar kracht.

Na de week keren ze terug naar hun eigen leven, maar niet zonder eerst iets terug te doen. Ze laten Laura en haar gezin niet met lege handen achter — een gebaar dat veel kijkers ontroerde.

Kijkers massaal geraakt: “Tranen in de ogen”

Op sociale media wordt massaal gereageerd op de uitzending. De woorden “respect”, “krachtig” en “hartverscheurend” komen veelvuldig voorbij. Velen uiten hun bewondering voor Laura en haar gezin, en vragen zich hardop af hoe het mogelijk is dat iemand in zo’n situatie nauwelijks geholpen wordt door instanties.

“Ik heb met tranen in mijn ogen gekeken,” schrijft een kijker op X (voorheen Twitter). “Wat een ongelooflijk sterke vrouw, en wat een liefdevol gezin.”

Een ander zegt: “Deze aflevering zou iedereen moeten zien. Niet om medelijden te hebben, maar om te beseffen dat armoede vaak onzichtbaar is, en dat er zoveel veerkracht achter schuilt.”

Hoop op een betere toekomst

Ondanks alles blijft Laura hoopvol. “Ik wil niet bij de pakken neerzitten. Mijn kinderen verdienen een toekomst. En ik ga er alles aan doen om die hen te geven.”

De aflevering laat zien dat armoede en ziekte mensen kunnen treffen die alles op orde hadden, maar door omstandigheden ineens in een neerwaartse spiraal belanden. Het is een krachtige herinnering aan hoe kwetsbaar een mens kan zijn — en hoe belangrijk steun, begrip en een luisterend oor kunnen zijn.

Een vrouw met een missie

Laura’s verhaal is er één van pijn, maar ook van liefde en veerkracht. Haar wens is simpel, maar krachtig: “Ik wil er gewoon zijn voor mijn kinderen. Dat is mijn enige doel.”

Met de uitzending van Steenrijk, Straatarm heeft ze niet alleen haar verhaal gedeeld, maar ook duizenden mensen geraakt. En dat, op zichzelf, is al een vorm van winst.

Lees verder