Algemeen
Precies 23 jaar na aanslag op Pim Fortuyn wordt koelbloedige dader joggend in park gespot!
De aanslag op Pim Fortuyn: een politieke schokgolf die Nederland blijvend veranderde
Op 6 mei 2002 werd Nederland opgeschrikt door een gebeurtenis die diepe sporen naliet in de politieke en maatschappelijke geschiedenis van het land. Pim Fortuyn, de omstreden maar charismatische politicus die met zijn eigen lijst storm liep in de peilingen, werd op het Media Park in Hilversum verm00rd. Negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen werd hij op brute wijze neergesch0ten op een parkeerterrein bij het Audiocentrum, direct na een radio-interview.
De dader: Volkert van der Graaf, een milieuactivist met een achtergrond in het links-extremistische activisme. Hij werd vrijwel onmiddellijk na de m00rd gearr*steerd. Zijn daad was bedoeld, zo verklaarde hij later, om te voorkomen dat Fortuyn naar zijn inzicht kwetsbare groepen in de samenleving zou “demoniseren”. De m00rd werd daarmee niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aantasting van het democratische proces. Het land r0uwde — en discussieerde.
Een golf van nationale en internationale verontwaardiging
De m00rd op Fortuyn veroorzaakte direct een golf van verbijstering, verdriet en woede. Nooit eerder in de recente Nederlandse geschiedenis was een politicus op deze manier het zwijgen opgelegd. De gebeurtenis haalde wereldwijd het nieuws en werd vergeleken met politieke m00rden zoals die op John F. Kennedy. Binnen Nederland barstte een felle discussie los over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting, de rol van activisme, en de veiligheid van politici.
Er ontstonden ook snel complottheorieën. Was Van der Graaf wel alleen? Had de staat gefaald in haar taak om Fortuyn te beschermen? Er verschenen tal van boeken en documentaires die deze vragen onderzochten. Hoewel de officiële lezing nooit is weerlegd, is het wantrouwen bij een deel van de bevolking tot op de dag van vandaag voelbaar.
Fortuyns politieke erfenis en verkiezingssucces
Ondanks zijn overlijden bleef Fortuyn op de kieslijst staan voor de Tweede Kamerverkiezingen van 15 mei 2002. Het resultaat was historisch: zijn partij, de Lijst Pim Fortuyn (LPF), behaalde met 1.358.942 stemmen maar liefst 26 zetels. Nog nooit had een nieuwe partij bij haar debuut zo’n groot aandeel in de Kamer veroverd.
Toch bleek het succes kortstondig. De LPF had moeite zich te organiseren zonder haar leider, en interne conflicten domineerden het nieuws. Bij de verkiezingen van 2006 keerde de partij niet meer terug in de Tweede Kamer. Toch wordt Fortuyns naam nog vaak genoemd in het politieke debat. Veel thema’s die hij aansneed — zoals immigratie, integratie en bestuurlijke openheid — zijn vandaag de dag nog steeds actueel.
De rechtszaak tegen Volkert van der Graaf
Op 15 april 2003 werd Volkert van der Graaf veroordeeld tot 18 jaar gev*ngenisstraf. De rechtbank oordeelde dat de m00rd weliswaar schokkend was en op br*te wijze werd gepleegd, maar vond de inbreuk op het democratisch proces “niet ernstig genoeg” om een levenslange c*lstraf te rechtvaardigen. De kans op herhaling werd volgens een psychiatrisch rapport als klein ingeschat.
Toch woog de rechtbank wel degelijk zwaar mee dat de rechtsorde ernstig was geschokt. Naast moord werd Van der Graaf ook veroordeeld voor verboden w*penbezit en het bedreigen van Hans Smolders, Fortuyns chauffeur en lijfwacht, die de dader direct na de aansl*g achterna zat.
De strafmaat leidde tot publieke discussie. Was 18 jaar genoeg voor zo’n daad? Had levenslang niet meer recht gedaan aan de ernst van het feit en de maatschappelijke gevolgen?
Vroegtijdige vrijlating en een ongemakkelijk beeld
Na het uitzitten van twee derde van zijn straf — 12 jaar — kwam Van der Graaf in 2014 voorwaardelijk vrij. Hij kreeg te maken met diverse beperkingen, waaronder een meldplicht, contactverbod met media en een locatieverbod voor het Media Park en politieke bijeenkomsten. In 2020 kwamen deze beperkingen te vervallen. Sindsdien leeft Van der Graaf als vrij man, zonder toezicht van justitie.
Op 6 mei 2025, exact 23 jaar na de m00rd, werd Van der Graaf gesignaleerd tijdens een wandeling door een park in Apeldoorn. Op sociale media leidde dit tot veel beroering. Sommigen uitten hun afkeer over het feit dat de m00rdenaar van Fortuyn ogenschijnlijk ongestoord van zijn vrijheid geniet op de herdenkingsdag van zijn daad. Anderen riepen juist op tot kalmte en verwezen naar de rechtsstaat, die hem volgens de wet een tweede kans heeft gegeven.
De impact op nabestaanden en de samenleving
Voor de familie van Pim Fortuyn, zijn vrienden en zijn trouwe aanhang is de pijn nog altijd voelbaar. Elk jaar wordt er rond 6 mei een moment van herdenking gehouden bij het standbeeld van Fortuyn in Rotterdam. De herinnering aan zijn bijdrage aan het politieke debat blijft levend, net als de schok die zijn d00d teweegbracht.
Voor velen blijft het confronterend dat Van der Graaf inmiddels in volledige vrijheid leeft. De vraag hoe een samenleving omgaat met veroordeelden van zware misdr!jven — zeker met een duidelijke politieke lading — is geen makkelijke. Het raakt aan diepere vragen over straf, vergiffenis, veiligheid en rechtvaardigheid.
De herdenking en zijn laatste rustplaats
Fortuyn werd op 10 mei 2002 begraven op begraafplaats Westerveld in zijn geboortedorp Driehuis, na een indrukwekkende requiemmis in de Kathedraal van Rotterdam. Op 20 juli 2002 werden zijn st0ffelijke resten overgebracht naar een praalgraf in het Italiaanse Provesano, waar Fortuyn een vakantiewoning bezat. De herbegrafenis gebeurde op verzoek van zijn familie, in alle rust, ver weg van de hectiek van de Nederlandse politiek.
Conclusie: een open wond in de Nederlandse geschiedenis
De m00rd op Pim Fortuyn markeert een kantelpunt in de moderne Nederlandse geschiedenis. Het was niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aanv*l op het vrije politieke debat. De discussie over de balans tussen vrijheid van meningsuiting, veiligheid en activisme leeft tot op de dag van vandaag voort.
Dat Volkert van der Graaf inmiddels zonder beperkingen door het leven gaat, roept bij velen emotie en onbegrip op — zeker rond de herdenkingsdatum van de m00rd. Maar het herinnert ons er ook aan hoe complex de werking van een rechtsstaat is. Want zelfs voor wie onherstelbaar leed veroorzaakte, geldt uiteindelijk het principe van straf, herstel en — hoe moeilijk ook — wederopname in de samenleving.
Nicol Kremers slaat eigen weg in met opvallende video: “Ik laat me door niemand tegenhouden”
Nicol Kremers, bij het grote publiek vooral bekend als de voormalige partner van ondernemer en realityster Peter Gillis, laat zich de laatste tijd steeds meer zien als zelfstandige contentmaker. Na haar eerdere bekendheid in de televisieserie Massa is Kassa kiest ze tegenwoordig haar eigen koers. Op sociale media deelt ze regelmatig video’s waarin ze zichzelf laat zien zoals ze is – ongefilterd, zelfverzekerd en zonder schaamte.
“Ze wilden eruit…”
In haar nieuwste video verrast Nicol opnieuw haar volgers. Ze deelt beelden waarin ze zichzelf op een directe en vrijgevochten manier presenteert. “Ze wilden eruit… en wie ben ik om ze tegen te houden?” schrijft ze erbij, waarmee ze verwijst naar haar kledingkeuze en haar uitgesproken houding. Haar uitspraak laat weinig aan de verbeelding over, maar past naadloos bij het imago dat Nicol de afgelopen maanden heeft opgebouwd: open, eigenzinnig en onafhankelijk.
Op social media reageren volgers wisselend, maar een ding is zeker: Nicol trekt de aandacht. Haar aanpak roept discussie op, maar levert haar ook een trouwe schare fans op die haar durf en eigenheid waarderen. Ze groeit uit tot een gezicht dat laat zien dat je als vrouw zelf mag bepalen hoe je jezelf laat zien – ook als dat buiten de gebaande paden valt.
Van reality-tv naar eigen contentimperium
Sinds haar breuk met Peter Gillis heeft Nicol het roer volledig omgegooid. Waar ze eerder vooral bekend stond als de vriendin van, staat ze nu op eigen benen. Ze is actief op diverse online platforms waar ze exclusieve content deelt met haar fans, vaak tegen betaling. Daarmee volgt ze het voorbeeld van andere bekende vrouwen die na reality-tv hun carrière verleggen naar directe interactie met hun online volgers.
Nicol lijkt zich niets aan te trekken van kritiek. In interviews en posts geeft ze aan dat ze zich vrij voelt om te zijn wie ze is. “Ik doe wat ik wil. Dat vinden mensen misschien spannend of ongebruikelijk, maar dit is gewoon wie ik ben,” verklaarde ze onlangs in een Q&A op Instagram.
Zelfvertrouwen en zichtbaarheid
De manier waarop Nicol zichzelf profileert, valt op door haar zelfvertrouwen. Ze speelt bewust met haar uiterlijk, maakt gebruik van de camera en is niet bang om haar eigen grenzen op te zoeken – en soms te verleggen. Daarmee positioneert ze zich in een mediacultuur waarin authenticiteit en zichtbaarheid steeds belangrijker zijn geworden.
Haar groeiende populariteit op social media laat zien dat er een markt is voor dit soort persoonlijke en uitgesproken content. Fans waarderen haar eerlijkheid, haar gevoel voor stijl én haar vermogen om zichzelf telkens opnieuw uit te vinden. Nicol weet precies wat ze doet – en wie ze wil zijn.
“Ik laat me niet in een hokje stoppen”
In alles wat Nicol doet, klinkt dezelfde boodschap door: ze bepaalt zelf hoe haar verhaal eruitziet. Ze laat zich niet leiden door de mening van anderen, noch door haar verleden in de schijnwerpers van een populaire realityshow. Of het nu gaat om foto’s, video’s of interviews – Nicol blijft zichzelf. En dat levert haar niet alleen bekendheid op, maar ook een groeiende groep volgers die haar pad met interesse blijft volgen.
Dit bericht op Instagram bekijken