Algemeen
André Hazes noemt rachel niet meer ze moeder en verbreekt definitief contact met haar: ‘Ik wil haar niet meer in mijn leven’
BEELDEN ONDERAAN!
André Hazes Jr. heeft in een openhartig interview met Shownieuws een boekje opengedaan over zijn slechte band met zijn moeder, Rachel Hazes. In het gesprek met Evert Santegoeds, dat plaatsvond vanwege zijn aankomende optreden in het Concertgebouw in Amsterdam, onthulde de 30-jarige zanger dat hij Rachel niet langer als zijn moeder beschouwt. Bovendien twijfelde hij lang over zijn deelname aan de concertreeks Holland Zingt Hazes, omdat hij daar ‘geen geld voor Rachel wil verdienen’.
Een definitieve breuk met Rachel
De relatie tussen André en Rachel is al jaren moeizaam, maar het lijkt erop dat de breuk nu definitief is. “Ik heb altijd gehoopt dat het goed zou komen,” vertelt André. “Ik heb haar al eens een tweede kans gegeven. Maar nu ben ik er voor mezelf wel uit. Ik wil het gewoon niet meer in mijn leven hebben.”
Volgens André heeft de relatie altijd op gespannen voet gestaan, met periodes van korte verzoening. “Ik denk dat Rachel een van de allerleukste personen op aarde is. Iemand met wie je ontzettend kan lachen. Totdat het even tegenzit. Totdat je een discussie met elkaar krijgt,” legt hij uit. “Dat uit zich in koud zijn.”
‘Ik ben een wees’
Een moment dat veel impact op André had, was de geboorte van zijn zoon André III. Hij voelde zich op dat moment alleen en verwees naar zichzelf als een ‘wees’. “Monique (Westenberg, de moeder van zijn zoon, red.) belde haar hele familie op om het nieuws te delen. En ik dacht: ik kan niemand bellen. Ja, Roxeanne nu wel, maar in die tijd ook niet.”
Het gevoel van eenzaamheid wordt versterkt door recente gebeurtenissen. Kort voor kerst ontving André een mail namens Rachel, waarin zij hem liet weten dat ze hem ging dagvaarden. Het geschil draait om het gebruik van de naam ‘André Hazes’. Rachel, die de rechten beheert van haar overleden echtgenoot, eist dat haar zoon voortaan optreedt met ‘Junior’ achter zijn naam.
“Dat raakt je,” zegt André. “Niet eens om de inhoud van die mail, maar gewoon om het besef dat iemand zo ver kan gaan.”
Rachel niet meer ‘mijn moeder’
Tijdens het interview met Shownieuws viel op dat André Rachel consequent bij haar voornaam noemt en niet als ‘mijn moeder’. Toen Evert Santegoeds haar met die term benoemde, viel André stil en corrigeerde zichzelf. “Ik zeg dus niet meer mijn moeder,” legt hij uit. “Ik vraag dat ook aan mensen in mijn omgeving. Ik wil dat het een beetje vervaagt.”
Twijfels over deelname aan Holland Zingt Hazes
De slechte band met Rachel heeft ook invloed gehad op André’s deelname aan Holland Zingt Hazes, de concertreeks die zijn vader eert. Rachel is mede-eigenaar van het concept, en dat zorgt voor innerlijke conflicten bij André. “Op het podium geld verdienen voor Rachel, zorgt ervoor dat ik niet lekker in de spiegel kan kijken,” bekent hij.
Toch besloot André uiteindelijk om dit jaar wél mee te doen. Dit doet hij vooral uit loyaliteit naar MediaLane, het productiebedrijf achter de concertreeks. “Daar werk ik al twaalf jaar mee en die mensen zitten in mijn hart. Ik hou van Iris van den Ende. We hebben nu zo’n band dat ik dat kan zeggen. Ik wil haar niet zo snel verdriet doen.”
André benadrukt dat zijn keuze niets te maken heeft met de muziek van zijn vader, André Hazes senior. “Het heeft niks te maken met die ouwe of met zijn muziek. Het gaat puur om de omstandigheden.”
Toekomstige deelname onzeker
Of André na dit jaar nog aan de concertreeks zal deelnemen, weet hij niet. “Ik zou met heel veel liefde zeggen van wel,” zegt hij. “Maar ik weet dat er mensen in mijn omgeving zijn die, als ik stop, ook zouden stoppen. En als ik wil, kan ik mijn eigen concept starten. Maar Nederland is klein, en ik heb geen zin in gezeur.”
De zanger is zich bewust van zijn invloed en het effect van zijn keuzes op anderen. “Ik wil niet die jongen zijn die problemen gaat veroorzaken met mensen met wie ik jarenlang goed heb gewerkt.”
Verslaving en eerlijkheid
De spanningen rondom Rachel en de concertreeks raken ook André’s herstelproces. Muziekkenner Ronald Molendijk wees in de uitzending op de kwetsbare positie van de zanger. “Hij heeft verslavingsproblematiek en heeft daar hard aan gewerkt,” zegt Molendijk. “Een van de belangrijkste dingen voor iemand die die stappen zet, is eerlijk zijn. En hij zegt hier dat hij er eigenlijk niet zou willen staan. Dat is een teken dat hij dit eigenlijk niet moet doen.”
Molendijk pleit ervoor dat André volgend jaar een andere weg inslaat. “Volgend jaar absoluut niet doen, of neem het over. Ga het zelf doen met iemand anders.”
Conclusie
De relatiebreuk tussen André en Rachel Hazes lijkt nu
definitief. André is vastbesloten om haar uit zijn leven te houden
en noemt haar zelfs niet langer ‘zijn moeder’. De spanningen maken
het lastig voor hem om op te treden tijdens Holland Zingt
Hazes, maar uit loyaliteit naar de productie heeft hij
besloten om dit jaar toch mee te doen. Wat de toekomst brengt, is
onduidelijk, maar één ding is zeker: de breuk met Rachel laat diepe
sporen na in het leven van André Hazes Jr.
De laatste rustplaats van paus Franciscus: eenvoudig, betekenisvol en trouw aan zijn levensmissie
Na een pontificaat van meer dan tien jaar is paus Franciscus op 88-jarige leeftijd 0verleden. Zijn 0verlijden markeert het einde van een tijdperk binnen de katholieke kerk – een periode die gekenmerkt werd door eenvoud, betrokkenheid en een open houding naar de wereld. Inmiddels zijn ook de eerste foto’s verschenen van zijn laatste rustplaats, en die beelden vertellen misschien wel meer over zijn nalatenschap dan duizend woorden kunnen.
Een vredig einde in het Sint-Martha-huis
Paus Franciscus stierf op maandag in alle rust in zijn kamer in het Sint-Martha-huis, waar hij sinds het begin van zijn pauschap woonde. In tegenstelling tot eerdere pausen, die het apostolisch paleis bewoonden, koos Franciscus bewust voor eenvoud. Hij verbleef liever in een klein pension, waar hij het personeel dagelijks groette en het leven deelde met anderen.
Het 0verlijden werd bekendgemaakt door kardinaal Kevin Farrell, camerlengo van de Heilige Stoel, die in een emotionele verklaring zei:
“Lieve broeders en zusters, met diepe droefheid moet ik jullie het 0verlijden van onze Heilige Vader Franciscus melden. Om 7.35 uur vanochtend is de bisschop van Rome, Franciscus, teruggekeerd naar het huis van de Vader.”
In zijn toespraak roemde Farrell het leven van Franciscus als een voorbeeld van trouw, moed en universele liefde – vooral voor hen die vaak vergeten worden: de armen, de zieken, de vluchtelingen, de eenzamen. Zijn woorden raakten wereldwijd miljoenen mensen die zich de eenvoud en warmte van deze paus zullen blijven herinneren.
Een massaal afscheid op het Sint-Pietersplein
Drie dagen na zijn 0verlijden werd in Rome een indrukwekkende openbare begrafenismis gehouden. Meer dan 250.000 mensen verzamelden zich op het Sint-Pietersplein – gelovigen, wereldleiders, geestelijken en gewone mensen die zich geraakt voelden door zijn woorden en daden. Het plein vulde zich met gebeden, kaarsen en stilte, afgewisseld door momenten van gezang en herinnering.
De dienst werd geleid door kardinalen en bisschoppen van over de hele wereld. De sfeer was ingetogen, maar doordrenkt van dankbaarheid. Kinderen droegen bloemen, er werd voorgelezen uit Franciscus’ encycliek Laudato Si’, en in talloze talen werd zijn naam met respect uitgesproken.
Een andere rustplaats dan verwacht
In tegenstelling tot wat gebruikelijk is voor pausen, werd Franciscus niet bijgezet onder de Sint-Pietersbasiliek, waar onder anderen Johannes Paulus II en Benedictus XVI rusten. In plaats daarvan koos hij voor een bescheiden plek in de Basiliek van Santa Maria Maggiore, een kerk die hij vaak bezocht tijdens zijn pontificaat.
De keuze voor deze locatie was geen toeval. Franciscus had een diepe devotie voor Maria, de moeder van Jezus, en beschouwde deze basiliek als een plek van troost en gebed. Bij belangrijke reizen bad hij er, bij moeilijke momenten zocht hij er stilte, en op feestdagen kwam hij er graag in de vroege ochtend zonder veel omhaal.
Een graf vol symboliek
Zijn laatste rustplaats weerspiegelt de waarden waarvoor paus Franciscus zijn hele leven stond. Op de eenvoudige grafsteen prijkt enkel het woord “Franciscus” in Latijnse letters. Er ligt één witte roos op het graf – geen bloemenzee, geen goud, geen groots monument.
Boven het graf hangt een kopie van het borstkruis dat hij dagelijks droeg, symbool van zijn verbondenheid met de armen en de eenvoud van het evangelie. Er schijnt een warm licht op de plek, wat zorgt voor een serene sfeer waarin bezoekers stil kunnen reflecteren.
Sinds de begrafenis komen dagelijks rouwenden langs om in stilte hun respect te betuigen. Geen fanfare, geen toespraken – alleen stilte, gebed en herinnering.
Eenvoud als bewuste keuze
Volgens het Amerikaanse PBS News was de keuze voor deze bescheiden grafplek een directe wens van Franciscus zelf. Hij wilde dat zijn graf niet het middelpunt van de aandacht zou zijn, maar dat de aandacht gericht moest blijven op Maria en op de boodschap van het geloof.
“Zijn hele leven stond in het teken van anderen, niet van zichzelf,” zei aartsbisschop Rolandas Makrickas eerder. “Hij wilde niet herdacht worden als leider, maar als dienaar. Als broer onder broeders.”
Het past bij de man die liever in een pension woonde dan in een paleis, die zijn schoenen zelf poetste, en die altijd zei dat de kerk een veldhospitaal moest zijn voor wie gewond is.
Een geestelijke erfenis die blijft
Met het 0verlijden van paus Franciscus verliest de wereld niet alleen een kerkleider, maar ook een moreel kompas. Hij sprak zich uit tegen ongelijkheid, milieuschade, uitbuiting en uitsluiting. Hij vroeg aandacht voor vluchtelingen, voor de klimaatcrisis, en voor mensen aan de rand van de samenleving.
Zijn woorden, maar vooral zijn daden, hebben talloze mensen geïnspireerd. Hij bezocht vluchtelingenkampen in Griekenland, omhelsde zieken in achterbuurten van Brazilië, en riep herhaaldelijk op tot compassie in plaats van oordeel. Hij brak met tradities als dat nodig was, maar altijd met het oog op liefde en rechtvaardigheid.
Een paus die de wereld dichterbij bracht
Wat paus Franciscus zo bijzonder maakte, was zijn vermogen om verbinding te leggen tussen kerk en samenleving. Hij sprak op een manier die mensen raakte – eenvoudig, oprecht, en zonder omwegen. Zijn taal was niet die van dogma’s, maar van het hart.
Zijn beroemde uitspraak “Wie ben ik om te oordelen?” werd wereldwijd gezien als een teken van openheid, zeker binnen een instituut dat lange tijd als afstandelijk werd ervaren. Daarmee gaf hij velen het gevoel dat er weer ruimte was voor dialoog, voor menselijkheid, voor een geloof dat niet sluit, maar opent.
Een afscheid dat spreekt
De foto’s van het graf van paus Franciscus gaan inmiddels de wereld over. Mensen delen ze op sociale media, niet om te sensationaliseren, maar om te laten zien hoe soberheid en betekenis samen kunnen gaan. Geen praalgraf, geen marmeren beelden, geen pompeuze teksten – alleen een naam, een bloem, en een kruis.
En juist dat raakt mensen. Het is het ultieme bewijs dat Franciscus tot het einde trouw is gebleven aan zijn boodschap: bescheidenheid is geen zwakte, maar kracht. In een wereld die vaak draait om macht en uiterlijk vertoon, koos hij voor eenvoud en oprechte aandacht.
Pope Francis' tomb in a niche in the Basilica of St. Mary Major can now be visited by the faithful, as the Church commemorates the late Pope with the second day of the Novemdiales, or 'nine days' of mourning. pic.twitter.com/AyhukxUtmV
— Vatican News (@VaticanNews) April 27, 2025