Algemeen
Stiekem aast Denise in Winter Vol Liefde op deze andere man dan Mike
Denise, de opvallende deelneemster van Winter Vol Liefde, heeft de kijkers en fans van het programma flink in beroering gebracht sinds ze naar Oostenrijk afreisde voor haar zoektocht naar de liefde.
Haar aanwezigheid en gedrag leveren uiteenlopende reacties op, waaronder een scherpe column van Nico Dijkshoorn in de Libelle, waar hij zijn ongezouten mening deelt over zowel Denise als de andere deelnemers van het populaire datingprogramma.
‘Denise en de cameraman’
Dijkshoorn richt zijn kritische pijlen eerst op Denise. Hij stelt dat haar aandacht vooral uitgaat naar iets – of beter gezegd iemand – anders dan Mike, de Oostenrijkse vrijgezel die centraal staat in haar zoektocht naar de liefde.
“Mijn eerste indruk na een week? Denise heeft vooral veel met de cameraman,” schrijft Dijkshoorn. “Geen seconde vergeet ze hem. In elk shot striket ze een nieuwe pose. Mijn gok: kansloos als eerste naar huis wegens te veel haar en te weinig gesprekstof.”
De opmerkingen over haar poseergedrag slaan aan bij sommige kijkers, die op sociale media aangeven dat Denise inderdaad wel erg bewust lijkt van de camera’s. Maar of ze écht een connectie probeert te maken met Mike of dat ze haar eigen doelstellingen heeft, blijft voer voor discussie.
De term ‘dames’
Ook Mike zelf blijft niet onbesproken in Dijkshoorns column. Vooral zijn manier van spreken valt de columnist op, met name zijn constante gebruik van het woord ‘dames’.
“’Dames’ is toch een heel belerend, raar woordje?” merkt Dijkshoorn scherp op. “Dat wordt toch alleen gezegd door mannen van 87 tijdens een bingo-avond?”
De kritiek lijkt te wijzen op de wat ouderwetse houding van Mike, die misschien niet helemaal aansluit bij de verwachtingen van de moderne kijker. Toch blijft het programma boeien, juist door de soms ongemakkelijke dynamieken en onverwachte momenten die ontstaan tussen de deelnemers.
Mama Monique: een opvallende verschijning
Natuurlijk kan de bekendste verschijning uit Mikes leven, zijn moeder Monique, niet ontbreken in de column van Dijkshoorn. Monique, die tot nu toe een centrale rol speelt in het programma door haar directe betrokkenheid bij Mikes zoektocht naar een partner, krijgt zowel lof als kritiek. Haar eerlijkheid wordt benoemd, maar haar uiterlijk blijft niet onbesproken.
“Ik heb weinig met mensen die, zeker als het om echte liefde gaat, anderen op hun uiterlijk beoordelen, maar Monique dwingt mij ertoe,” schrijft Dijkshoorn met zijn kenmerkende ironie. “Zo eerlijk als zij over de zenuwachtige meisjes in de kennismakingsvideo is, zo eerlijk wil ik ook zijn.”
Hij vergelijkt Monique op scherpe toon met iemand die net vier dagen op een visafslag heeft gewerkt, maar zich snel in een jurk heeft gehesen.
“Ze heeft haar natte handen vol makreelvocht door haar haar gewreven, een kapsel als een klein gezellig lampenkapje waarvan wat draadjes zijn afgevallen. De pony zou je ook een borderliner kunnen noemen, zo te zien geknipt met een scheef schaartje.”
Kijkers reageren verdeeld
Dijkshoorns opmerkingen over Monique hebben voor gemengde reacties gezorgd onder fans van het programma. Sommige kijkers vinden de beschrijving overdreven en ongepast, terwijl anderen zijn humor juist waarderen en het als een grappige noot beschouwen.
Monique zelf lijkt zich in het programma weinig aan te trekken van kritiek, wat haar wellicht nog meer bewondering oplevert van de kijkers.
Een onvoorspelbare zoektocht naar de liefde
Winter Vol Liefde blijft een programma dat voor verrassingen zorgt. Of Denise en Mike daadwerkelijk een connectie weten te maken, blijft afwachten. Ondertussen blijven de kijkers en columnisten zich verbazen over de dynamiek tussen de deelnemers én de invloed van Monique op Mikes keuzes.
Voorlopig lijkt de zoektocht van Mike naar een partner vooral een zoektocht naar zichzelf, waarbij zijn moeder Monique niet alleen zijn steun, maar ook zijn grootste uitdaging lijkt te zijn.
Denise, met haar opvallende verschijning en camera-bewuste houding, brengt ongetwijfeld nog meer spanning en discussie naar de volgende afleveringen van het programma.
De vraag blijft echter: zal Mike ooit zijn moeder Monique op de tweede plaats kunnen zetten en zelf een keuze maken, of blijft zij de onbetwiste koningin van zijn leven? Eén ding is zeker: Winter Vol Liefde biedt kijkers dit seizoen weer volop stof tot nadenken en praten.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”