-

Algemeen

Moeder wil adopteren en vindt meisje dat sprekend op haar 0verleden dochter lijkt

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Na het verliezen van haar vijfjarige dochter aan kanker, besluit een rouwende moeder eindelijk om een ander kind te adopteren. Maar wanneer een geheim van haar vervreemde man opduikt, moet ze een moeilijke situatie onder ogen zien. In het gedempte licht van haar woonkamer slaakte Eleanor een kreet en gooide haar Chinees afhaalmaaltijd ergens achter haar neer, zonder zich erom te bekommeren. Het geluid doorbrak de stilte die haar eens levendige huis tegenwoordig kenmerkte.

Na het verliezen van haar dochter, Ava, aan leukemie vijf jaar geleden en het jaar daarop scheiden van haar man Joseph, had Eleanor haar passie voor alles verloren, inclusief haar carrière in de kunstfotografie. Hoewel zij en Joseph hadden besproken om het weer te proberen, wilde Eleanor vooral weer moeder zijn. Het afgelopen jaar had ze uren op adoptiewebsites doorgebracht.

Haar kreet van vreugde kwam door het ontdekken van een kind, Charlotte, die het evenbeeld van Ava was. Eleanor klikte om meer foto’s van Grace Adoptiediensten te bekijken en pakte na een paar minuten haar telefoon. “Hallo, dit is Grace Adoptiediensten. Ik ben Samantha. Hoe kan ik u vandaag helpen?” klonk een warme stem aan de andere kant.

“Mijn naam is Eleanor. Ik hoop te adopteren, en een meisje op uw website heeft mijn aandacht getrokken,” zei ze, terwijl ze aan haar hoofd krabde. Samantha reageerde zacht. “We zullen een afspraak maken zodat u ons kunt ontmoeten. Het is altijd het beste om dit persoonlijk te doen.”

Eleanor stemde te snel in. “Ik ben klaar om die stap te zetten,” verklaarde ze. “Ik wil een verschil maken in het leven van een kind.” De dag van de afspraak kwam, en Eleanor zat nerveus te wachten in het kantoor van Samantha. “Het is geweldig om u persoonlijk te ontmoeten,” begroette Samantha haar hartelijk. “Ik heb uw aanvraag gelezen en ik kan nu al zeggen dat u een geweldige ouder zou zijn.”

De twee vrouwen bespraken Eleanor’s achtergrond, haar redenen voor adoptie en haar hoop voor de toekomst. Eleanor’s ogen dwaalden vaak af naar een familiefoto op Samantha’s bureau. “Ah, u hebt dat al een tijdje bekeken,” merkte Samantha op, terwijl ze haar twee dochters, Mary Ellen en Macy May, introduceerde. Eleanor zei: “Ik wil dat terug.”

Samantha knikte maar schraapte haar keel. Na een diepe ademhaling vroeg ze: “Kunt u me iets vertellen over uw man? Het is belangrijk dat kinderen in een tweeoudergezin worden geadopteerd.” Eleanor legde hun scheiding uit vanwege het verlies van hun dochter en haar hoop op verzoening. “Ik heb hem nog niet verteld over mijn adoptieplannen, maar dat zal ik doen,” onthulde ze.

Samantha stelde voor dat Eleanor de adoptie met Joseph zou bespreken en hoopte hem te ontmoeten als hij het goed zou vinden. Ze stemde in en vroeg om het dossier van het meisje dat ze op de website had gezien. Haar naam was Charlotte. “Ze lijkt een geweldig meisje,” zei Eleanor, terwijl ze de tranen uit haar ogen veegde. “Ik voel een band met haar. Het is alsof ze voorbestemd is om deel van mijn leven te zijn.”

Eleanor verliet het bureau een uur later, gevuld met hoop. Ze bracht de volgende weken door met het voorbereiden van haar huis voor een kind, waarbij ze de logeerkamer in een uitnodigende ruimte veranderde. Tijdens deze tijd bleef Eleanor in contact met Samantha, maar aarzelde om Joseph over de adoptie te vertellen. Toen Samantha ernaar vroeg, gaf ze haar aarzeling toe.

“Oké,” verzekerde Samantha haar, “u bent nog steeds een zeer sterke kandidaat. Alleenstaand zijn is niet per se een breekpunt. Dit zijn tenslotte moderne tijden.” Een paar dagen later belde Samantha met geweldig nieuws. Ze hadden een officiële ontmoeting voor Eleanor met Charlotte gepland in een park. Ze bereidde zich voor op de ontmoeting door kleurboeken en stiften als cadeau voor het jonge meisje te kopen.

De speciale dag brak aan en Eleanor was er vroeg, zittend op een bankje met Charlotte’s cadeau in haar hand. Haar ogen speurden het groen af naar Samantha en Charlotte. Al snel zag ze hen. Charlotte, met haar donkere haar in een paardenstaart, leek verlegen en terughoudend. Eleanor begroette hen hartelijk. “Goed om je weer te zien,” zei ze, terwijl ze Samantha’s hand schudde.

“En jij ook. Dit is Charlotte,” antwoordde Samantha. “Hallo,” sprak Eleanor zacht, terwijl ze een beetje voorover boog. Charlotte mompelde verlegen iets terug, terwijl ze Eleanor kort aankeek. Wederom trof de gelijkenis met Ava haar. Ze liepen rond in het park en settelden zich bij de vijver. Ze gaf Charlotte haar cadeau. “Ik dacht dat we dit konden gebruiken om te tekenen of over onze dag te schrijven,” stelde ze voor.

Charlotte nam het cadeau aan met een zachte “Dank je wel.” Terwijl ze samen tekenden, begon er een band tussen hen te ontstaan. Het meisje opende zich langzaam en vertelde stukjes over haar leven in pleegzorg. Charlotte’s creativiteit en geest raakten Eleanor. Later, tijdens een picknicklunch, besprak Samantha de juridische aspecten en ondersteuningssystemen voor Charlotte’s adoptie. Maar ze gingen allemaal hoopvol uit elkaar dat dit zou lukken.

In de daaropvolgende weken bouwden zij en Charlotte een diepere band op, waarbij Charlotte Eleanor’s huis bezocht, haar nieuwe slaapkamer verkende en samen maaltijden deelde. Eindelijk belde Eleanor Joseph. “Ellie,” begroette hij haar warm. “Ik heb aan je gedacht.”

Eleanor antwoordde: “Ik heb groot nieuws om te delen. Kunnen we morgen afspreken?” De volgende dag, tijdens een kop koffie, legde Eleanor de adoptie aan Joseph uit. Hij luisterde stil, en sprak daarna bedachtzaam. “Ik zie dat dit veel voor je betekent. Het is goed om je weer zo levendig te zien.”

Ze was opgelucht door zijn begrip. “Ik kan niet toestaan dat verdriet me verteert,” zei ze. “Wij kunnen niet toestaan dat verdriet ons verteert.” Joseph knikte, begrijpende haar diepere betekenis. Eleanor en Charlotte bleven een band opbouwen, met logeerpartijtjes en zelfs diners met Joseph, die steeds vaker langs kwam.

Op een avond, terwijl Eleanor haar een verhaaltje voorlas, opende Charlotte zich. “Ik heb nooit een moeder zoals jij gehad. Ik wil niet terug naar pleegzorg.” Eleanor’s stem werd dik terwijl ze haar geruststelde. “Je hoeft dat ook niet, lieverd. Ik zal voor altijd je moeder zijn.” De dag van de officiële adoptiezitting was een belangrijke mijlpaal voor Eleanor en Charlotte. Eleanor had goede vrienden en familie, inclusief Joseph, uitgenodigd om dit bijzondere moment bij te wonen.

Bij de zitting stonden Eleanor en Charlotte hand in hand voor de rechter terwijl hij de adoptie afrondde; haar ogen vulden zich met vreugdetranen terwijl ze naar Charlotte keek en besefte welk nieuw hoofdstuk ze samen begonnen. Buiten de rechtbank nodigde Eleanor Joseph uit om met hen mee te gaan voor het avondeten. “Kom vanavond bij ons eten, Joe. Je bent ook deel van deze viering,” stelde ze voor.

“Dat zou ik graag doen, El,” antwoordde Joseph. In de volgende weken begonnen Eleanor, Joseph en Charlotte hun levens samen te voegen. Ze volgden therapiesessies, waarin ze hun verdriet en de uitdagingen waar ze voor stonden bespraken. Na een sessie vonden ze zichzelf in een hartverwarmend gesprek. “Joseph, ik weet dat dit niet is wat we gepland hadden, maar het is de weg die ik moet volgen,” zei Eleanor, terwijl het voelde alsof ze een misdaad bekende.

“Ik hou van je en wil hier echt deel van uitmaken met jou,” antwoordde Joseph, terwijl hij zijn keel schraapte. Na verloop van tijd bloeide Charlotte op in haar nieuwe omgeving. Ze herinnerde hen aan de liefde die ze verloren hadden en alles wat ze nog te geven hadden. Echter, Samantha belde op een dag, en haar toon gaf Eleanor direct koude rillingen.

“Eleanor, Charlotte’s biologische moeder heeft contact met me opgenomen,” onthulde de eigenaar van het adoptiebureau. “Ze beweerde dat Joseph Charlotte’s biologische vader was.” “Wat? Charlotte zou Ava’s halfzus kunnen zijn?” fluisterde Eleanor. Maar Samantha vertelde haar dat ze snel bevestiging nodig hadden. “We moeten Joseph hiermee confronteren,” adviseerde Samantha. “Als hij het ontkent, kan een vaderschapstest nodig zijn.”

“Waarom maakt het uit als ze het kind heeft afgestaan?” “Ze zei dat de affaire kort was, maar als de biologische vader plotseling in beeld wil komen, kan ze de adoptie willen aanvechten,” legde Samantha serieus uit. “Ik wil gewoon zeker weten dat niets Charlotte’s geluk in de weg kan staan.” Na het ophangen ging Eleanor naar buiten, waar Joseph aan het tuinieren was. Ze floepte eruit wat Samantha had gezegd en vroeg hem om de waarheid.

In het begin waren zijn ogen wild en verward, maar toen, liet hij zijn hoofd hangen en gaf toe aan een korte affaire met iemand in een steungroep voor rouwende ouders waar hij na Ava’s d00d en hun scheiding was bij aangesloten. “Het was een verschrikkelijke fout,” bekende hij met ogen die ver weg leken.

“Je bedoelt dat je dan misschien Charlotte’s vader bent als deze vrouw haar heeft afgestaan voor adoptie?” vroeg Eleanor met wijdopen mond van afschuw. “Ik verliet de groep kort nadat ze me vertelde dat ze zwanger was. Maar misschien heeft ze het kind voor adoptie afgestaan,” knikte Joseph, terwijl hij zijn ogen samenkneep.

Eleanor, overweldigd, knikte gewoon, terwijl ze haar handen in haar zij zette. Toen ze vroeg over een vaderschapstest, stemde Joseph zonder aarzelen in, “Dat zal ik doen. Ik zal dit helemaal toegeven.” Ze deden de test zo snel mogelijk, maar het zou dagen duren om de resultaten te krijgen. Eleanor twijfelde of ze Charlotte moest vertellen, maar besloot het niet te doen totdat ze de waarheid ontdekten en de juridische aspecten hadden opgelost.

Ze sprak ook voortdurend met Samantha. “In de meeste rechtsgebieden, zodra een adoptie voltooid is, is deze over het algemeen onomkeerbaar,” legde haar inmiddels vriend zachtjes uit. De resultaten kwamen per e-mail een paar dagen later, wat de meest zenuwslopende en angstige dagen van Eleanor’s leven waren sinds Ava’s overlijden. Zij en Joseph hadden het over al hun mogelijkheden tijdens therapie gehad en wat dit voor hen zou betekenen.

Maar niets kon besloten worden totdat ze de waarheid ontdekten. Samantha was hen aan het bezoeken toen de e-mail in Eleanor’s inbox verscheen. Ze las het langzaam voor, “Joseph is…niet Charlotte’s vader! Godzijdank!” Een paar dagen later kon Samantha bevestigen dat de biologische moeder had besloten niet verder te gaan aangezien Joseph niet Charlotte’s biologische vader was.

Met dit nieuws zag Eleanor Charlotte’s gelijkenis met Ava als een wonderbaarlijk toeval en een tweede kans voor haar familie. Haar 0verleden dochter zou altijd een deel van hen zijn, vooral omdat ze nu wisten hoe belangrijk elk moment was.

Algemeen

Tranen vloeien gelijk in B&B Vol Liefde met rennende kasteelheer en bizarre tattoo

Avatar foto

Gepubliceerd

op

B&B Vol Liefde 2025 trapt af: tranen, ongemak én een vleugje romantiek bij eerste ontmoetingen

De zon schijnt, de koffers zijn gepakt en de camera’s draaien weer: het nieuwe seizoen van B&B Vol Liefde is officieel begonnen. In de eerste aflevering maken we kennis met vier kleurrijke B&B-eigenaren die ieder op hun eigen manier klaar zijn om de liefde toe te laten in hun leven. Met eerste ontmoetingen die variëren van hartverwarmend tot ronduit ongemakkelijk, zet het programma meteen de toon voor wat ongetwijfeld weer een emotionele zomer gaat worden.

Jean Paul in Spanje: de vrolijke levensgenieter

We beginnen in het zonnige Spanje, waar de 59-jarige Jean Paul al dertig jaar met plezier woont. Hij omschrijft zichzelf als een echte allemansvriend en leeft volgens het motto: elke dag is een feestje. Zijn B&B is een plek van gezelligheid, en dat hoopt hij ook te vinden in de liefde.

Jean Paul krijgt maar liefst zeven vrouwen op bezoek in de komende weken, en de eerste die arriveert is Renate uit Rotterdam. De ontmoeting verloopt echter niet zo soepel als gehoopt. Renate komt zichtbaar gespannen aan en ondanks de hapjes en cava die Jean Paul klaar heeft staan, blijft de sfeer wat ongemakkelijk. Eenmaal alleen in haar kamer barst Renate in tranen uit. De combinatie van spanning, heimwee en emotionele berichtjes van thuis blijkt overweldigend. Jean Paul zelf blijft onverminderd opgewekt: “Ik vind het allemaal gewoon gezellig.”

Ingrid op Lesbos: op zoek naar een tweede kans in de liefde

Op het Griekse eiland Lesbos woont de 61-jarige Ingrid. Ooit vertrok ze samen met haar partner naar dit idyllische stukje Europa, maar hun relatie hield geen stand. Sindsdien is ze alleen en merkt ze dat ze met de lokale mannen weinig klik heeft. Tijd dus voor een nieuw avontuur — met hulp van B&B Vol Liefde.

De eerste man die haar bezoekt is Frank, een 51-jarige supermarktmanager die achttien jaar een relatie had en nu al negen jaar alleen is. Hij viel niet op haar uiterlijk, maar op haar stem — en dat zegt veel. Tijdens hun eerste ontmoeting vloeien er al snel tranen bij Frank. De herinnering aan zijn hond en paard raakt hem diep. Ondanks de emotionele start is er een oprechte connectie voelbaar tussen hem en Ingrid. Ze praten moeiteloos met elkaar en brengen de eerste avond gezellig samen door.

Illya in Frankrijk: een kasteel vol verhalen en een flinke dosis tempo

In het Zuid-Franse landschap woont de 55-jarige Illya, die samen met zijn ex-vriendin ooit een indrukwekkend kasteel kocht. Toen de heimwee haar te veel werd, bleef hij alleen achter. Nu onderhoudt hij het kasteel zelf, maar hij verlangt naar iemand met wie hij de stilte kan delen — bij voorkeur een Nederlandse partner, zodat de gesprekken echt ergens over kunnen gaan.

De eerste gast is Kim uit Schijndel. Ze is meteen onder de indruk van Illya (“Hij is leuker dan op de video”) én van het kasteel. Maar voordat ze alles goed kan bekijken, is Illya al vooruit gerend. Hij heeft een hoog tempo en gidst haar vliegensvlug door het imposante pand, compleet met overdekt zwembad. Bij een goed glas wijn komt de rust terug en deelt Kim zelfs een luchtige bekentenis: na haar scheiding liet ze een flinke tattoo zetten. Illya luistert aandachtig — en lijkt niet afgeschrikt.

Magda in Oostenrijk: nieuwe hoop na een groot verlies

In een prachtige omgeving maakt ook de 75-jarige Magda zich op voor een nieuw hoofdstuk in haar leven. Twee jaar geleden verloor ze haar man, met wie ze 53 jaar getrouwd was. Sindsdien is ze alleen. “Als het slecht weer is, dan zit ik te veel in mijn hoofd. Met een partner is dat anders,” zegt ze openhartig.

Magda krijgt hulp van haar zoon Bas bij het bekijken van de videoboodschappen van geïnteresseerde mannen. Samen zitten ze op de bank, soms lachend, soms verrast, en vaak ontroerd. Magda zelf is er stil van: “Ik had dit niet verwacht. Er zit echt veel potentie bij.” Het ontroert haar zichtbaar dat er zoveel lieve mannen zijn die haar willen leren kennen.

Eerste reacties van kijkers: emotie en herkenbaarheid

Op sociale media stromen de reacties binnen. Kijkers zijn geraakt door de kwetsbaarheid van de deelnemers, vooral door de emotionele momenten van Renate en Frank. “Wat mooi dat er al zo snel echte emoties zijn,” schrijft een kijker op X. Anderen prijzen de diversiteit van de deelnemers dit jaar. “Oudere deelnemers zoals Magda laten zien dat liefde geen leeftijd kent,” merkt iemand op.

Jean Paul roept daarentegen ook wat gemengde reacties op. Zijn aanstekelijke vrolijkheid wordt door sommigen als verfrissend gezien, maar anderen vragen zich af of hij wel echt op zoek is naar een diepgaande connectie.

Wat kunnen we nog verwachten?

Met deze eerste aflevering is de toon gezet. De komende weken zullen we zien hoe de liefdesavonturen zich ontwikkelen in Spanje, Griekenland, Frankrijk en Oostenrijk. Er komen nog veel nieuwe gezichten langs, zowel B&B-houders als potentiële partners. En zoals elk seizoen zal B&B Vol Liefde ook dit jaar weer een mix bieden van humor, hoop, kwetsbaarheid en soms ook hartzeer.

De eerste indrukken beloven in elk geval veel goeds. Of het nu gaat om hernieuwde liefde, nieuwe vriendschappen of persoonlijke groei: bij B&B Vol Liefde staat verbinding centraal. En dat is precies wat kijkers in deze zomermaanden zoeken.

Lees verder