Algemeen
Kijkersbedrog bij Winter Vol Liefde: ”Dit is volledig in scene gezet”
De voormalig juicekoningin Yvonne Coldeweijer heeft haar ongezouten mening gegeven over de nieuwste editie van Winter Vol Liefde. Volgens haar hebben de programmamakers het deze keer wel erg bont gemaakt. “Het voelt gewoon heel erg nep,” aldus Yvonne, die niet de enige is die twijfels heeft bij de echtheid van het programma.
Winter Vol Liefde: een kijkcijferhit
Winter Vol Liefde is, net als zijn zomervariant B&B Vol Liefde, een enorme hit voor RTL 4. Het format brengt kijkers samen voor een combinatie van romantiek en drama, wat zorgt voor gesprekken bij de koffieautomaat en levendige discussies op sociale media. Toch lijkt de start van dit seizoen anders, met kritiek die de kop opsteekt over de echtheid van sommige verhaallijnen.
De focus van deze kritiek ligt voornamelijk op de verhaallijn van deelnemer Mike en zijn bemoeizuchtige moeder Monique, die al in de eerste aflevering de tongen losmaakten. Mike, een 33-jarige ski-instructeur die nog bij zijn ouders woont, kreeg bezoek van Denise, een opvallende verschijning die meteen voor verdeeldheid zorgde onder de kijkers.
Bekende Nederlanders twijfelen
Meerdere bekende Nederlanders hebben hun twijfels uitgesproken over de authenticiteit van het programma. Influencer MiesBee deelde haar mening op sociale media: “Winter Vol Liefde kan als nep worden afgeschreven. Alsof bimbo Denise serieus op Mike afkomt als liefdesmateriaal. Jammer.”
Ook columnist en biograaf Jan Dijkgraaf plaatste kanttekeningen bij de echtheid van het verhaal. Hij stelde in een column: “Je wil mij niet vertellen dat Mike’s moeder Monique écht zo’n ‘mother-in-law from hell’ is als we gisteren in de eerste aflevering zagen. Dit voelt fake, fake, fake.”
Dijkgraaf richtte zijn pijlen bovendien op Peter van der Vorst, zenderbaas van RTL 4. “Je bent te ver gegaan, Peter. Dit gaat niet meer over echte liefde, maar alleen nog over kijkcijfers.”
Yvonne Coldeweijer sluit zich aan
Yvonne Coldeweijer, ooit bekend als de onbetwiste juicekoningin, lijkt het met deze kritiek eens te zijn. In een recente video liet ze weten: “Ik vind de wintereditie normaal gesproken nog leuker dan de zomereditie, maar dit keer vond ik het gewoon helemaal niet leuk.”
Volgens Yvonne voelt het programma te geregisseerd aan: “Ik voel gewoon dat de makers willen dat ik nu denk: ‘O, die móeder!’ Maar ik wil dat niet opgelegd krijgen. Het voelt te veel alsof iedereen een typetje speelt.”
Sociale media ontploft
Hoewel de kritiek op de echtheid van het programma niet mals is, lijkt RTL 4 wel te hebben bereikt wat ze willen: mensen praten erover. De eerste aflevering zorgde direct voor een storm aan reacties op sociale media. Vooral de rol van Monique, de moeder van Mike, werd uitgebreid besproken. Sommigen vonden haar gedrag hilarisch, terwijl anderen haar “volledig over de top” noemden.
Een kijker reageerde op Twitter: “Ik weet niet wat nepper is: de sneeuw in Winter Vol Liefde of de bemoeienis van Monique.” Een ander schreef: “Deze moeder lijkt direct uit een soapserie te komen. Waar is de echte liefde gebleven?”
Wat is echt en wat is show?
De discussie over de echtheid van reality-tv is niet nieuw, maar het lijkt wel steeds prominenter te worden. Winter Vol Liefde wordt gepresenteerd als een programma waarin mensen op zoek gaan naar de liefde, maar de groeiende focus op dramatische verhaallijnen roept vragen op. Is het nog wel een realistische weergave van hoe deelnemers hun ware liefde proberen te vinden, of is het vooral een manier om kijkcijfers te trekken?
Critici zoals Yvonne Coldeweijer en Jan Dijkgraaf wijzen erop dat de kijker steeds vaker wordt geconfronteerd met “geforceerde situaties” en “typetjes” die weinig te maken hebben met echte romantiek. Dit kan op de lange termijn de geloofwaardigheid van het programma aantasten, waarschuwen zij.
Kijkcijfers boven alles?
Met de kritiek in gedachten rijst de vraag of RTL bewust kiest voor sensatie boven echtheid. Het lijkt erop dat het dramatische karakter van dit seizoen vooral gericht is op het aantrekken van een groot publiek, ongeacht of dit ten koste gaat van de authenticiteit van het programma.
Hoewel sommige kijkers zich duidelijk ergeren aan het gebrek aan echtheid, lijkt het programma vooralsnog een succes te zijn. De eerste aflevering trok een groot aantal kijkers, en de verhaallijnen worden uitgebreid besproken op sociale media. Voor RTL betekent dit waarschijnlijk dat de formule werkt, ondanks de kritiek.
Hoe nu verder?
Het is afwachten hoe Winter Vol Liefde zich de komende afleveringen zal ontwikkelen. Zullen de makers proberen om de kritiek te adresseren door meer oprechte momenten te tonen, of kiezen ze ervoor om de dramatische koers voort te zetten? Voor nu lijkt het erop dat de bemoeizuchtige moeder Monique en de opvallende Denise nog wel even onderwerp van gesprek zullen blijven.
Wat vindt u? Denkt u dat het programma nep is, of geniet u gewoon van het drama? Deel uw mening in de reacties! 😊
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.