Algemeen
Kijkersbedrog bij Winter Vol Liefde: ”Dit is volledig in scene gezet”
De voormalig juicekoningin Yvonne Coldeweijer heeft haar ongezouten mening gegeven over de nieuwste editie van Winter Vol Liefde. Volgens haar hebben de programmamakers het deze keer wel erg bont gemaakt. “Het voelt gewoon heel erg nep,” aldus Yvonne, die niet de enige is die twijfels heeft bij de echtheid van het programma.
Winter Vol Liefde: een kijkcijferhit
Winter Vol Liefde is, net als zijn zomervariant B&B Vol Liefde, een enorme hit voor RTL 4. Het format brengt kijkers samen voor een combinatie van romantiek en drama, wat zorgt voor gesprekken bij de koffieautomaat en levendige discussies op sociale media. Toch lijkt de start van dit seizoen anders, met kritiek die de kop opsteekt over de echtheid van sommige verhaallijnen.
De focus van deze kritiek ligt voornamelijk op de verhaallijn van deelnemer Mike en zijn bemoeizuchtige moeder Monique, die al in de eerste aflevering de tongen losmaakten. Mike, een 33-jarige ski-instructeur die nog bij zijn ouders woont, kreeg bezoek van Denise, een opvallende verschijning die meteen voor verdeeldheid zorgde onder de kijkers.
Bekende Nederlanders twijfelen
Meerdere bekende Nederlanders hebben hun twijfels uitgesproken over de authenticiteit van het programma. Influencer MiesBee deelde haar mening op sociale media: “Winter Vol Liefde kan als nep worden afgeschreven. Alsof bimbo Denise serieus op Mike afkomt als liefdesmateriaal. Jammer.”
Ook columnist en biograaf Jan Dijkgraaf plaatste kanttekeningen bij de echtheid van het verhaal. Hij stelde in een column: “Je wil mij niet vertellen dat Mike’s moeder Monique écht zo’n ‘mother-in-law from hell’ is als we gisteren in de eerste aflevering zagen. Dit voelt fake, fake, fake.”
Dijkgraaf richtte zijn pijlen bovendien op Peter van der Vorst, zenderbaas van RTL 4. “Je bent te ver gegaan, Peter. Dit gaat niet meer over echte liefde, maar alleen nog over kijkcijfers.”
Yvonne Coldeweijer sluit zich aan
Yvonne Coldeweijer, ooit bekend als de onbetwiste juicekoningin, lijkt het met deze kritiek eens te zijn. In een recente video liet ze weten: “Ik vind de wintereditie normaal gesproken nog leuker dan de zomereditie, maar dit keer vond ik het gewoon helemaal niet leuk.”
Volgens Yvonne voelt het programma te geregisseerd aan: “Ik voel gewoon dat de makers willen dat ik nu denk: ‘O, die móeder!’ Maar ik wil dat niet opgelegd krijgen. Het voelt te veel alsof iedereen een typetje speelt.”
Sociale media ontploft
Hoewel de kritiek op de echtheid van het programma niet mals is, lijkt RTL 4 wel te hebben bereikt wat ze willen: mensen praten erover. De eerste aflevering zorgde direct voor een storm aan reacties op sociale media. Vooral de rol van Monique, de moeder van Mike, werd uitgebreid besproken. Sommigen vonden haar gedrag hilarisch, terwijl anderen haar “volledig over de top” noemden.
Een kijker reageerde op Twitter: “Ik weet niet wat nepper is: de sneeuw in Winter Vol Liefde of de bemoeienis van Monique.” Een ander schreef: “Deze moeder lijkt direct uit een soapserie te komen. Waar is de echte liefde gebleven?”
Wat is echt en wat is show?
De discussie over de echtheid van reality-tv is niet nieuw, maar het lijkt wel steeds prominenter te worden. Winter Vol Liefde wordt gepresenteerd als een programma waarin mensen op zoek gaan naar de liefde, maar de groeiende focus op dramatische verhaallijnen roept vragen op. Is het nog wel een realistische weergave van hoe deelnemers hun ware liefde proberen te vinden, of is het vooral een manier om kijkcijfers te trekken?
Critici zoals Yvonne Coldeweijer en Jan Dijkgraaf wijzen erop dat de kijker steeds vaker wordt geconfronteerd met “geforceerde situaties” en “typetjes” die weinig te maken hebben met echte romantiek. Dit kan op de lange termijn de geloofwaardigheid van het programma aantasten, waarschuwen zij.
Kijkcijfers boven alles?
Met de kritiek in gedachten rijst de vraag of RTL bewust kiest voor sensatie boven echtheid. Het lijkt erop dat het dramatische karakter van dit seizoen vooral gericht is op het aantrekken van een groot publiek, ongeacht of dit ten koste gaat van de authenticiteit van het programma.
Hoewel sommige kijkers zich duidelijk ergeren aan het gebrek aan echtheid, lijkt het programma vooralsnog een succes te zijn. De eerste aflevering trok een groot aantal kijkers, en de verhaallijnen worden uitgebreid besproken op sociale media. Voor RTL betekent dit waarschijnlijk dat de formule werkt, ondanks de kritiek.
Hoe nu verder?
Het is afwachten hoe Winter Vol Liefde zich de komende afleveringen zal ontwikkelen. Zullen de makers proberen om de kritiek te adresseren door meer oprechte momenten te tonen, of kiezen ze ervoor om de dramatische koers voort te zetten? Voor nu lijkt het erop dat de bemoeizuchtige moeder Monique en de opvallende Denise nog wel even onderwerp van gesprek zullen blijven.
Wat vindt u? Denkt u dat het programma nep is, of geniet u gewoon van het drama? Deel uw mening in de reacties! 😊
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.