Algemeen
Emotionele John van ‘t Schip staat opnieuw stil bij verschrikkelijk verlies
John van ’t Schip: Het verlies van twee dierbaren binnen een paar jaar
Het leven van voormalig profvoetballer en voetbaltrainer John van ’t Schip is de afgelopen jaren gekenmerkt door groot verdriet en verlies. Vorig jaar moest hij afscheid nemen van zijn vrouw en grote liefde, Daniëlle, en enkele jaren eerder verloor hij al zijn zus. Deze tragische gebeurtenissen hebben een diepe impact gehad op zijn leven. Op sociale media staat John stil bij het verlies van zijn zus, die vandaag precies vijf jaar geleden 0verleed.
Wie is John van ’t Schip?
John van ’t Schip, geboren op 30 december 1963, is een Nederlands-Canadees voetbaltrainer en voormalig profvoetballer. Hij speelde een groot deel van zijn carrière bij Ajax en won talloze prijzen, waaronder de Eredivisie-titel, de KNVB Beker en de Europacup II. Als international maakte hij deel uit van het Nederlands elftal dat in 1988 het EK won.
Na zijn actieve voetbalcarrière begon Van ’t Schip aan een loopbaan als trainer. Hij coachte teams in binnen- en buitenland, waaronder Melbourne City in Australië en het nationale team van Griekenland. Het afgelopen jaar was hij hoofdtrainer van Ajax, maar onlangs kwam er in goed overleg een einde aan zijn samenwerking met de club. Na een turbulent jaar, waarin zowel privé- als werkleven uitdagend waren, lijkt John nu een stap terug te doen om de balans te hervinden.
Het verlies van zijn vrouw Daniëlle
In november 2022 verloor John zijn vrouw Daniëlle, met wie hij bijna vier decennia samen was. Ze 0verleed na een lange strijd tegen k*nker. Daniëlle was niet alleen Johns grote liefde, maar ook zijn rots in de branding. Samen deelden ze een leven vol hoogte- en dieptepunten en kregen ze twee kinderen, Davy en Estelle.
Na haar 0verlijden sprak John openhartig over het intense verdriet en de leegte die haar afwezigheid achterliet. “Ze was mijn steun en toeverlaat, mijn alles,” zei hij destijds. “Het gemis is onbeschrijfelijk, maar de herinneringen aan haar liefde, kracht en humor houden ons op de been.”
Voor John en zijn kinderen is het verwerken van dit verlies een langzaam proces. Het 0verlijden van Daniëlle heeft hen dichter bij elkaar gebracht, terwijl ze samen manieren vinden om met het verdriet om te gaan en haar herinnering levend te houden.
Het 0verlijden van zijn zus
Naast het verlies van zijn vrouw, heeft John ook te maken gehad met een ander zwaar verlies. Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat hij afscheid moest nemen van zijn zus. Op Instagram herdenkt hij haar met een ontroerende post. Bij een foto waarop zijn zus breeduit lacht, schrijft hij: “5 jaar zonder deze prachtige lach.”
Zijn woorden geven een glimp van het verdriet dat nog steeds aanwezig is. Het verlies van een zus is al moeilijk genoeg, maar gecombineerd met het recente 0verlijden van zijn vrouw wordt de zwaarte van de situatie nog duidelijker. John heeft nooit veel gesproken over zijn zus in het openbaar, maar zijn Instagram-post laat zien hoe diep haar afwezigheid wordt gevoeld.
Twee immense verliezen
Het verlies van twee dierbaren in korte tijd is een van de zwaarste beproevingen die iemand kan meemaken. Voor John was Daniëlle zijn levenspartner en grootste steun. Haar 0verlijden betekende niet alleen het verlies van zijn vrouw, maar ook van zijn grootste vertrouweling. De pijn van dit verlies wordt versterkt door de herinnering aan zijn zus, die vijf jaar geleden 0verleed.
John heeft altijd bekendgestaan om zijn veerkracht, zowel op het voetbalveld als daarbuiten. Toch zijn deze verliezen zwaar om te dragen. Het is een herinnering dat zelfs degenen die op het eerste gezicht sterk lijken, diepgaande kwetsbaarheden en verdriet kunnen ervaren.
Hoe John kracht vindt
In interviews en op sociale media heeft John van ’t Schip laten zien hoe hij omgaat met deze moeilijke tijden. Hij benadrukt het belang van familie en vriendschappen, die hem helpen het verlies te verwerken. Zijn kinderen, Davy en Estelle, spelen een cruciale rol in zijn leven. Samen werken ze eraan om hun levens weer op te bouwen, terwijl ze de herinneringen aan Daniëlle en hun tante in ere houden.
Daarnaast vindt John kracht in zijn werk en zijn liefde voor voetbal. Hoewel hij recentelijk besloot om zijn functie bij Ajax neer te leggen, blijft het spel een belangrijke uitlaatklep voor hem. Voetbal is altijd een groot deel van zijn leven geweest en biedt hem een structuur en doel, zelfs in tijden van verdriet.
De steun van fans en vrienden
De reacties op Johns Instagram-post over zijn zus laten zien hoeveel steun hij krijgt van vrienden, collega’s en fans. Velen spreken hun medeleven uit en delen hun eigen ervaringen met verlies. Deze steun lijkt een lichtpuntje te zijn voor John, die altijd een warme band heeft gehad met zijn publiek.
Voor veel mensen is John van ’t Schip meer dan alleen een voetballer of trainer. Hij is een voorbeeld van hoe je met kracht en waardigheid moeilijke tijden kunt doorstaan. Zijn openheid over zijn verdriet helpt anderen om te zien dat het oké is om je kwetsbaar op te stellen, zelfs als je bekendstaat om je sterkte.
Herinneringen levend houden
Een terugkerend thema in Johns leven is het belang van herinneringen. Hij spreekt vaak over Daniëlle en zijn zus, niet alleen om hen te herdenken, maar ook om hun invloed op zijn leven te erkennen. Voor John is het belangrijk dat hun lach, liefde en levensvreugde blijven voortleven in de mensen die van hen hielden.
Deze focus op herinneringen helpt hem om door te gaan. In interviews heeft hij gezegd dat het terugkijken op foto’s en het delen van verhalen over zijn dierbaren een manier is om hen dichtbij te houden, zelfs nu ze er niet meer zijn.
Toekomstperspectief
Nu John van ’t Schip een nieuwe fase ingaat, zowel professioneel als persoonlijk, blijft hij een inspiratiebron voor velen. Zijn openheid over verdriet, gecombineerd met zijn vastberadenheid om door te gaan, toont zijn uitzonderlijke karakter.
Hoewel het pad dat voor hem ligt onzeker is, blijft John gefocust op wat echt belangrijk is: zijn familie, de herinneringen aan zijn geliefden, en het voortzetten van zijn eigen leven met de veerkracht die hem kenmerkt.
Conclusie
John van ’t Schip is een man die zowel triomfen als tragedies heeft gekend. Zijn verlies van zowel zijn vrouw Daniëlle als zijn zus binnen een paar jaar is een zware last, maar hij blijft zich staande houden. Met de steun van zijn familie, vrienden, en fans herdenkt hij zijn dierbaren op een manier die hun liefde en levensvreugde levend houdt.
Zijn verhaal is een krachtig voorbeeld van hoe verdriet en hoop hand in hand kunnen gaan, en hoe herinneringen ons kunnen helpen om verder te gaan, zelfs in de moeilijkste tijden.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.