Algemeen
Grensoverschrijdend gedrag tijdens shows Hans Klok: ´Nog één keer en het is gedaan!´
De wereldberoemde illusionist Hans Klok staat jaarlijks vele malen op het podium. Dit betekent niet alleen stress voor hem, maar ook voor zijn team van assistentes, waaronder Zarina Potapova, een trouwe kracht die al jaren aan zijn zijde staat. Door de hectische aard van de shows is er weinig ruimte voor fouten. Zelfs een kleine misstap kan grote gevolgen hebben, zoals het gevaar van blessures door het gebruik van scherpe attributen en complexe trucages. Deze intensiteit brengt veel spanning met zich mee, zowel voor Hans als voor zijn team.
De Druk van het Moment
Hans Klok erkent dat hij soms zelf ook onder grote druk staat tijdens de uitvoeringen. In een recent interview met het tijdschrift Party vertelt hij openhartig dat hij in het “heetst van de strijd” weleens uit zijn slof kan schieten. Hij legt uit dat het snel achter de schermen moet gebeuren en dat foutjes niet altijd met kalmte worden ontvangen. Na afloop biedt hij echter zijn excuses aan en probeert hij duidelijk te maken dat zulke uitbarstingen door de stress van het moment komen.
Het Werken onder Hoge Spanning
Tijdens shows moeten Hans en zijn team razendsnel kunnen schakelen en omkleden. Deze druk leidt soms tot kleine confrontaties, zoals onlangs gebeurde toen Zarina, een assistente met wie Hans al 28 jaar samenwerkt, uitviel tegen een kleedster. Hoewel dit een uiting van momentopname was en niet persoonlijk bedoeld, illustreert het wel de stressvolle werkomgeving waarin zij zich bevinden. Hans benadrukt dat hij begrijpt waarom Zarina zich zo gedroeg, maar dat het niet altijd door anderen wordt geaccepteerd.
Dreiging van Consequenties
In dezelfde situatie merkte een producent op dat, als Zarina nogmaals zou uitvallen, zij mogelijk uit het team gezet zou worden. Dit is voor Hans een teken van de veranderende werkcultuur, waarin ieder klein incident wordt beoordeeld en waar weinig tolerantie is voor uitbarstingen onder druk. Hans stelt dat dit strenge gedrag niet altijd passend is binnen hun werk, waarin snelheid en precisie een belangrijke rol spelen. Hij pleit voor meer begrip voor de stress die komt kijken bij het voorbereiden van een show.
Hans en Zijn Standpunt over Woke-Cultuur
De benadering waarbij ieder klein incident uitvergroot wordt, associeert Hans met wat hij “het hele woke-gedoe” noemt. Hij vindt dat er op het podium vooral ruimte moet zijn voor de vrijheid om fouten te maken zonder direct beoordeeld te worden. Hij vertelt dat hij bewust afstand houdt van dit soort trends en zichzelf niet conformeert aan zulke verwachtingen. Hij vindt dat het “op onze tenen lopen” de sfeer op het werk niet ten goede komt en dat dit ooit zal moeten veranderen.
Zorgen over Grotere Problemen
Naast de perikelen in de showwereld maakt Hans zich ook zorgen over maatschappelijke vraagstukken. Hij geeft aan dat er volgens hem belangrijkere problemen zijn om aandacht aan te besteden. Tijdens zijn recente tour door Nederland merkte hij hoe groot de armoede in bepaalde steden is. Vooral in Enschede viel het hem op hoeveel daklozen hij tegenkwam. Hans deelt zijn zorgen over de situatie in Nederland en vraagt zich hardop af waar het misgaat.
De Show gaat Verder
Ondanks de uitdagingen en spanningen blijft Hans Klok door heel Nederland touren. Zijn team blijft hard werken om de show soepel te laten verlopen en te zorgen voor een onvergetelijke ervaring voor het publiek. Hij ziet de toename van werkdruk als iets wat komt kijken bij het vak en probeert hiermee om te gaan door na de shows alles te relativeren.
De Toekomst van Hans Klok
Hans Klok heeft nog steeds een passie voor zijn werk, maar beseft dat de omstandigheden soms lastig zijn. Met zijn kritische kijk op de samenleving en de werkdruk, blijft hij echter vastberaden om door te gaan. Voor hem is het podium nog altijd de plek waar hij zich thuis voelt, ondanks de vele obstakels die soms op zijn pad komen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”