Algemeen
Oakley, 11, at een stuk taart zonder er veel over na te denken. Rust in vrede
Thanksgiving is voor veel gezinnen een tijd van samenzijn, gezelligheid en dankbaarheid. Ook voor de familie Debbs uit West Palm Beach, Florida, leek het dit jaar een typische feestdag vol warmte en liefde te worden. De 11-jarige Oakley Debbs was met zijn familie op vakantie in het pittoreske Maine. Ondanks zijn astma en ernstige voedselallergieën, waaronder een notenallergie, was Oakley een veelbelovende student en steratleet. Hij liet zich niet beperken door zijn gezondheidsproblemen en was vastberaden om zijn passies voor sporten zoals tennis, voetbal en langeafstandslopen te blijven najagen. Zijn familie omschreef hem als een “moedige en sterke krijger” die nooit opgaf, ongeacht de uitdagingen waarmee hij werd geconfronteerd.
Op 24 november 2016, tijdens de Thanksgiving-vakantie, werd de vreugde echter wre*d verstoord door een onvoorziene traged!e. Oakley proefde een stuk cake dat fata*l bleek te zijn. Wat volgde was een hartverscheurend verhaal van verlies, dat echter uitmondde in een hoopvolle missie om anderen te waarschuwen en te beschermen tegen de gevaren van voedselallergieën.
Een onvoorziene wending op Thanksgiving
De Thanksgiving-vakantie leek een perfecte gelegenheid voor de familie Debbs om samen te genieten en tot rust te komen. Ze hadden een mand met lekkernijen besteld voor de feestdagen. Voor Oakley, die altijd voorzichtig was vanwege zijn allergieën, was het routine om zorgvuldig te controleren wat hij at. Maar op die dag voelde hij zich veilig genoeg om een stuk cake te proeven dat op de keukentafel stond.
Hoewel Oakley gewoonlijk de etiketten op voedingsmiddelen controleerde, leek er geen direct gevaar zichtbaar op de verpakking van de cake. Toch bekroop hem na de eerste hap een onbehaaglijk gevoel. Hij vermoedde dat er noten in zaten en besloot dit meteen met zijn ouders te delen. Zijn moeder, Merrill Debbs, proefde de taart en bevestigde Oakley’s vermoedens: de taart smaakte naar noten. Latere tests zouden uitwijzen dat de cake walnoten bevatte, een ingrediënt waarvoor Oakley ernstig allergisch was.
Een schijnbaar onder controle zijnde situatie
Hoewel de aanwezigheid van noten in de cake zorgwekkend was, bleef de familie aanvankelijk kalm. Oakley had eerder te maken gehad met milde allergische reacties, en de familie had ervaring met het beheersen van dergelijke situaties. Merrill gaf Oakley meteen Benadryl, een antihistaminicum dat in het verleden had geholpen om de symptomen van een allergische reactie te verminderen. Aanvankelijk leek het medicijn te werken, en Oakley meldde dat hij zich beter voelde. Het enige zichtbare symptoom was een lichte zwelling op zijn lip, en de familie dacht dat de situatie onder controle was.
Gevaarlijke wending: Anafylaxie slaat toe
Wat de familie Debbs echter niet wist, was dat Oakley’s lichaam al bezig was met het ontwikkelen van een ernstige, levensbedreigende allergische reactie die bekendstaat als anafylaxie. Kort nadat hij Benadryl had ingenomen, begon Oakley hevige pijn op zijn borst te voelen. Vervolgens werd hij misselijk en begon over te geven. Zijn ouders beseften op dat moment dat de situatie veel ernstiger was dan ze aanvankelijk hadden gedacht.
In paniek belden ze meteen 112, maar de tijd leek eindeloos te duren terwijl ze wachtten op de komst van de hulpdiensten. Oakley’s toestand verslechterde snel: zijn huid werd blauw en hij kreeg steeds meer moeite met ademhalen. Anafylaxie zorgde ervoor dat zijn luchtwegen ernstig opzwollen, wat resulteerde in ademhalingsproblemen. Ondanks de snelle reactie van de hulpdiensten en hun inspanningen om hem te redden, verloor Oakley het bewustzijn en stopte zijn hart met kloppen. Uiteindelijk konden de hulpverleners hem niet meer redden. Het verlies van Oakley was verpletterend voor zijn familie, die achterbleef in een staat van ongeloof en intense p!jn.
Een nieuwe missie: De Red Sneaker Foundation
De tragische d00d van Oakley liet een diepe leegte achter in het leven van zijn ouders, Robert en Merrill, en zijn tweelingzus Olivia. Het verlies van hun zoon en broer was ondenkbaar, maar het verdriet veranderde al snel in vastberadenheid. De familie besloot dat Oakley’s d00d niet voor niets mocht zijn en richtte de Red Sneaker Foundation op, een stichting die zich inzet voor bewustwording over voedselallergieën en de gevaren van anafylaxie.
De naam van de stichting is een eerbetoon aan Oakley’s liefde voor zijn rode sneakers, die inmiddels een symbool zijn geworden voor hun missie. De Red Sneaker Foundation heeft als doel gemeenschappen en gezinnen te informeren over de risico’s van voedselallergieën en het belang van snel handelen bij allergische reacties. De stichting benadrukt hoe belangrijk het is om epinefrine, een levensreddend medicijn dat vaak wordt gebruikt bij anafylaxie, bij de hand te hebben in geval van nood.
Bewustwording en educatie: Het verschil maken
Een van de belangrijkste lessen die de familie Debbs wil delen via de Red Sneaker Foundation is dat zelfs milde symptomen van een allergische reactie, zoals huiduitslag of lichte misselijkheid, kunnen wijzen op een dreigende anafylactische shock. Bij de eerste tekenen van een ernstige reactie is het cruciaal om epinefrine te gebruiken, aangezien dit het enige medicijn is dat anafylaxie kan stoppen.
Merrill Debbs benadrukt hoe belangrijk het is om waakzaam te zijn en nooit een allergische reactie te onderschatten. Had de familie op die bewuste Thanksgiving-dag eerder ingegrepen met epinefrine, dan had Oakley misschien gered kunnen worden. Hoewel ze hun zoon niet meer terug kunnen brengen, hopen ze dat zijn verhaal andere gezinnen kan waarschuwen en beschermen. Door hun missie blijven ze v*chten om meer bewustzijn te creëren en zo levens te redden.
Een boodschap van hoop: Voorkomen is het belangrijkste
Hoewel het verlies van Oakley onmetelijk groot is, biedt de Red Sneaker Foundation een sprankje hoop voor de toekomst. De inspanningen van zijn familie richten zich op het voorkomen van tragedies zoals die van hen, door mensen bewust te maken van de ernst van voedselallergieën. De familie Debbs wil dat iedereen, vooral ouders van kinderen met voedselallergieën, goed geïnformeerd is en voorbereid is op het ergste.
Hun boodschap is duidelijk: wees altijd waakzaam, herken de symptomen van anafylaxie en aarzel niet om in te grijpen met epinefrine. Dit medicijn kan levens redden, en door het verhaal van Oakley te delen, hoopt de familie dat andere kinderen en gezinnen niet hetzelfde lot hoeven te ondergaan.
Belangrijke lessen en hoop voor de toekomst
De tragische d00d van Oakley Debbs was een schokkende herinnering aan de ernst van voedselallergieën. Zijn familie heeft hun verdriet omgezet in een missie om anderen te beschermen en te onderwijzen, zodat niemand anders zo’n verlies hoeft te ervaren. De Red Sneaker Foundation blijft zich onvermoeibaar inzetten voor bewustwording, educatie en preventie.
Belangrijke punten:
- Oakley Debbs, een 11-jarige jongen met voedselallergieën, 0lverleed aan anafylaxie na het eten van een cake met walnoten tijdens een Thanksgiving-vakantie.
- Ondanks het nemen van Benadryl en de snelle reactie van zijn ouders, verslechterde zijn toestand snel en was hij niet meer te redden.
- De Red Sneaker Foundation, opgericht door zijn familie, richt zich op het vergroten van bewustzijn over voedselallergieën en het belang van het gebruik van epinefrine.
- De stichting wil voorkomen dat andere gezinnen dezelfde tragedie moeten doorstaan door educatie en het delen van Oakley’s verhaal.
Jonnie Boer (60) overleden: meesterchef en culinair pionier laat een onuitwisbare indruk achter
De Nederlandse gastronomie is in diepe rouw na het 0verlijden van Jonnie Boer. De topkok, die samen met zijn vrouw Thérèse het iconische restaurant De Librije in Zwolle naar ongekende hoogtes bracht, is op 60-jarige leeftijd 0verleden. Zijn kinderen hebben het verdrietige nieuws via Instagram naar buiten gebracht. Boer 0verleed woensdag op het eiland Bonaire, aan de gevolgen van een longembolie.
Zijn 0verlijden komt als een mokerslag voor iedereen die hem kende — niet alleen binnen de wereld van sterrenrestaurants en gastronomie, maar ook daarbuiten. Want Jonnie Boer was méér dan een chef. Hij was een mentor, een vernieuwer, een familieman, en bovenal: een man met een ongekende passie voor puurheid, smaak en gastvrijheid.
De Librije: een culinair bolwerk
Samen met zijn vrouw Thérèse Boer bouwde Jonnie aan een culinair imperium dat zijn oorsprong vond in Zwolle. Hun restaurant De Librije groeide onder zijn leiding uit tot het enige restaurant in Nederland dat jarenlang onafgebroken drie Michelinsterren droeg. Daarmee nestelde het zich stevig in de wereldtop van de gastronomie. De Librije was niet zomaar een restaurant — het was een beleving. Gasten kwamen niet alleen om te eten, maar om zich te laten verrassen, verwennen en inspireren.
Wat De Librije uniek maakte, was niet alleen het niveau van koken, maar vooral de visie daarachter. Boer kookte met de natuur als leidraad. Hij werkte met lokale producten, eerlijke ingrediënten en een stijl die tegelijk innovatief en diepgeworteld in traditie was. In zijn gerechten proefde je Nederland — maar dan verfijnd tot kunst.
De mens achter de chef
Voor wie hem persoonlijk kende, was Jonnie Boer meer dan een topkok. Hij was toegankelijk, hartelijk en altijd bereid zijn kennis te delen. Met een gezonde dosis nuchterheid — passend bij zijn Zwolse achtergrond — en een diepgewortelde liefde voor zijn vak wist hij zowel collega’s als jonge talenten te inspireren. Zijn keuken stond bekend als een broedplaats voor nieuw talent. Vele chefs die nu zelf sterretenten leiden, hebben hun basis gelegd in de keuken van Jonnie Boer.
Zijn vrouw Thérèse speelde een onmisbare rol naast hem. Als gastvrouw en wijnkenner vulde zij Jonnie perfect aan. Samen vormden zij hét powerkoppel van de Nederlandse horeca. Ze openden meerdere zaken in Zwolle, waaronder Librije’s Winkel en Librije’s Hotel, en ook internationaal breidden zij hun droom uit — met culinaire projecten op onder andere Curaçao en Bonaire.
Een leven in dienst van smaak en beleving
Wat Jonnie Boer onderscheidde, was zijn constante zoektocht naar vernieuwing. Hij durfde risico’s te nemen, experimenteerde met technieken, en bleef ondanks alle successen bescheiden. Zijn liefde voor het vak was aanstekelijk. In interviews sprak hij vaak over ‘het plezier in koken’ en ‘het gevoel van verwondering’ dat hij zijn gasten wilde geven.
In 2024 werd nog een bijzonder hoofdstuk toegevoegd aan het verhaal van de familie Boer. In de documentairereeks De Opvolging, uitgezonden door Omroep MAX, werd het proces gevolgd waarin zoon Jimmie (24) en dochter Isabelle (21) stap voor stap werden klaargestoomd om het familiebedrijf voort te zetten. Samen met chef-kok Nelson Tanate (33), een oude bekende uit de Librije-keuken, namen zij de dagelijkse leiding van het restaurant langzaam over.
Het idee dat Jonnie en Thérèse het stokje op termijn wilden overdragen, was voor velen begrijpelijk — het harde horecawerk laat zich niet altijd makkelijk combineren met ouder worden. Maar het gebeurde met beleid, liefde en volledige toewijding. Jonnie bleef betrokken, bleef proeven, sturen en enthousiasmeren. En bovenal: hij bleef koken.
Persoonlijke woorden van zijn kinderen
Na het nieuws van zijn 0verlijden deelden zoon Jimmie en dochter Isabelle ontroerende berichten via hun sociale media. Jimmie plaatste een foto van hem en zijn vader, met de woorden: “Dank voor alles wat je mij hebt gegeven. Ik ga je trots maken, ook al ga je het niet zien.” Isabelle deelde dezelfde foto op haar Instagramverhaal en voegde er nog een familiefoto aan toe met de tekst: “We gaan je trots maken.”
Hun woorden zeggen alles. Jonnie was niet alleen hun vader, maar ook hun leermeester, hun voorbeeld. En het feit dat zij nu aan het roer staan van het levenswerk van hun ouders, maakt zijn nalatenschap nog tastbaarder.
Een verlies voor de gastronomie én voor Nederland
Het 0verlijden van Jonnie Boer laat een leegte achter die verder reikt dan de muren van De Librije. In binnen- en buitenland wordt met respect en verdriet gereageerd. Collega-chefs, sommeliers, horecaprofessionals en vaste gasten uit alle hoeken van het land betuigen hun medeleven.
Michelin Nederland spreekt in een reactie van “het verlies van een icoon”. Culinair journalist Mac van Dinther noemt Boer “de man die Nederland culinair op de kaart zette.” En talloze jonge chefs noemen hem simpelweg ‘de meester’.
Maar boven alles was Jonnie Boer een man die zijn leven leefde met hart en ziel. Hij wist zijn droom om te zetten in werkelijkheid, en daarbij bleef hij trouw aan zichzelf. Hij was trots op zijn afkomst, op zijn team en vooral op zijn gezin.
Het nalatenschap leeft voort
Wat Jonnie Boer ons heeft gegeven, is niet alleen een reeks iconische gerechten, maar ook een mindset: dat perfectie en plezier hand in hand kunnen gaan. Dat hard werken loont. En dat koken niet alleen een ambacht is, maar ook een kunstvorm. Zijn invloed zal nog jaren voelbaar blijven — in de borden van zijn opvolgers, in de verhalen van zijn collega’s, en in de herinneringen van zijn gasten.
Zijn kinderen en team zullen ongetwijfeld hun uiterste best doen om zijn visie te eren en voort te zetten. Zoals Jimmie al schreef: “Ik ga je trots maken.” En wie Jonnie een beetje kende, weet dat hij daar vol vertrouwen naar zou hebben gekeken.
Rust zacht, meester
Met het 0verlijden van Jonnie Boer verliest Nederland een culinaire grootheid. Zijn naam zal voor altijd verbonden blijven aan De Librije, aan Zwolle, en aan de ontwikkeling van de Nederlandse gastronomie. Maar bovenal blijft hij in de harten van mensen die hij heeft geraakt: als chef, als vriend, als mentor en als vader.
Rust zacht, Jonnie. Je hebt ons laten zien wat er mogelijk is als je kookt met liefde. En daarvoor zeggen we, met heel Nederland: dank je wel.
Dit bericht op Instagram bekijken