Algemeen
Studie onthult: drie stoffen in zonnecrème waar je voor moet uitkijken
Zonnebrandproducten zijn niet alleen essentieel voor stranddagen; ze zijn een belangrijk onderdeel van de dagelijkse huidverzorgingsroutine van veel mensen. De bescherming tegen ultraviolette (UV) straling is van vitaal belang, aangezien UV-straling kan leiden tot huidk@nker, vroegtijdige huidveroudering en andere huidschade.
Om deze redenen wordt het aanbevolen om zonnebrandproducten dagelijks aan te brengen, ongeacht het weer, omdat UV-straling de huid kan bereiken, zelfs op bewolkte dagen. Het belang van deze producten wordt versterkt door een toenemend bewustzijn van huidgezondheid en de noodzaak om effectieve en veilige producten te gebruiken.
Consumentenveiligheid
De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) speelt een sleutelrol in het garanderen van de veiligheid en effectiviteit van zonnebrandproducten, wat van cruciaal belang is gezien hun dagelijks gebruik. In 2021 heeft de FDA een belangrijke update in haar regulaties voor deze producten geïntroduceerd, waarbij 16 actieve ingrediënten zijn herbeoordeeld.
Slechts twee van deze ingrediënten, zinkoxide en titaniumdioxide, ontvingen de classificatie “algemeen erkend als veilig en effectief” (GRASE). Deze herbeoordeling toont de toewijding van de FDA aan het handhaven van hoge veiligheidsnormen en zorgt ervoor dat de ingrediënten die gebruikt worden in zonnebrandproducten grondig worden getest op zowel kort- als langetermijneffecten op de gezondheid.
Problemen
De FDA heeft geconstateerd dat twaalf andere ingrediënten, waaronder bekende chemicaliën zoals avobenzone, oxybenzone en octocryleen, onvoldoende data hadden om als GRASE te worden geklasseerd.
Dit roept aanzienlijke zorgen op omdat deze ingrediënten wijdverbreid zijn in de zonnebrandproducten die momenteel op de markt zijn. Deze bevindingen hebben geleid tot een oproep voor aanvullende gegevens, vooral omdat sommige van deze stoffen door de huid geabsorbeerd kunnen worden en potentieel hormoonontregelende eigenschappen hebben.
Standaarden
Er zijn significante verschillen in de regelgeving van zonnebrandproducten tussen de Verenigde Staten en Europa. De Europese Commissie heeft na onderzoek aanbevolen de maximaal toegestane concentraties van bepaalde chemische filters zoals homosalaat en octocryleen te verlagen, vanwege zorgen over hun veiligheid bij huidige gebruiksniveaus.
Dit contrast in regelgeving benadrukt de noodzaak voor een uniforme internationale standaard die de veiligheid van consumenten over de hele wereld kan waarborgen.
Absorptie
Recente onderzoeken hebben aangetoond dat chemische ingrediënten zoals oxybenzone niet alleen op de huid blijven, maar ook geabsorbeerd worden en voor langere tijd in het lichaam kunnen blijven. Dit roept vragen op over de potentiële gezondheidseffecten van langdurige blootstelling aan deze chemicaliën.
Studies suggereren dat deze stoffen het potentieel hebben om hormoonsystemen te ontregelen en zelfs bij te dragen aan carcinogene processen.
Ingrediënten
Oxybenzone, bijvoorbeeld, wordt gemakkelijk geabsorbeerd en is in verband gebracht met lagere testosteronniveaus bij adolescenten, allergische huidreacties en hormonale verstoringen. Studies hebben ook aangetoond dat oxybenzone kan bijdragen aan het risico op borstkanker en endometriose. Vergelijkbare zorgen bestaan voor octinoxaat en homosalaat, die ook door de huid worden opgenomen en hormonale effecten kunnen vertonen.
Heel Vlaanderen is opnieuw geraakt door een emotioneel bericht van Jean-Marie Pfaff. De voormalige topkeeper en geliefde tv-persoonlijkheid liet met hoorbare emotie weten dat hij afscheid moet nemen van een plek die decennialang het kloppende hart van zijn leven vormde. Geen afscheid van een mens, maar van een thuis dat voor hem symbool staat voor familie, herinneringen en een tijdperk dat onlosmakelijk met zijn naam verbonden is.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij,” zei Jean-Marie, zichtbaar aangeslagen. Het zijn woorden die bij veel Vlamingen meteen iets losmaakten. Want wie opgroeide met de realityreeks De Pfaffs, weet dat het iconische familiehuis veel meer was dan een decor. Het was een plek waar gelachen werd, waar ruzies werden bijgelegd, waar kinderen opgroeiden en kleinkinderen hun eerste stappen zetten. Dat juist dát huis nu verkocht wordt, voelt voor velen als het sluiten van een hoofdstuk.
Een huis vol geschiedenis en emoties
Na jaren van twijfelen, uitstellen en wikken en wegen heeft de familie uiteindelijk de moeilijke knoop doorgehakt: het bekende familiehuis gaat in de verkoop. Voor Jean-Marie is dat geen rationele beslissing, maar een emotionele breuk. “Ik heb hier mijn kinderen zien opgroeien,” liet hij weten. “Dit huis is meer dan bakstenen en muren. Het is mijn leven.”
Die woorden raken een gevoelige snaar. Het huis was jarenlang een vaste waarde, niet alleen voor de familie zelf, maar ook voor het publiek. De camera’s volgden het dagelijkse leven, met al zijn kleine en grote momenten. Voor kijkers voelde het alsof ze een stukje mee mochten leven in het gezin Pfaff. Dat maakt het afscheid voor velen bijna persoonlijk.
Waarom nu, na al die jaren?
Volgens mensen uit de omgeving van de familie speelde er niet één duidelijke reden, maar een combinatie van factoren. Het onderhoud van het grote huis werd steeds zwaarder. De kinderen wonen inmiddels allemaal elders en het huis staat vaker leeg dan vol leven. Daarbovenop komen de stijgende kosten en de praktische realiteit dat het leven verandert.
Toch blijft het voor Jean-Marie een verscheurende beslissing. “Hij wilde nog jaren blijven,” vertelt een naaste. “Maar op een bepaald moment moet je erkennen dat het niet meer haalbaar is.” Dat besef kwam niet plots, maar groeide langzaam. En toch doet het pijn, juist omdat het afscheid voelt alsof het te vroeg komt.
Een laatste rondgang vol herinneringen
Volgens ingewijden maakte Jean-Marie onlangs nog een laatste, bewuste wandeling door het huis. Van de keuken, waar Carmen jarenlang de maaltijden bereidde, tot de tuin waar de kleinkinderen speelden: elke ruimte bracht herinneringen terug. Het was geen vluchtige rondgang, maar een afscheid met aandacht.
Toen hij de oude trofeeënkamer betrad, zou het hem te veel zijn geworden. “Hier begon het allemaal voor mij,” fluisterde hij. “Hoe laat je zoiets los?” Het is een vraag die veel mensen herkennen. Want wie afscheid neemt van een huis dat zo’n groot deel van zijn leven omvat, neemt ook afscheid van een stuk identiteit.
De familie achter de beslissing
Binnen de familie heerst vooral steun, maar ook schuldgevoel. Kelly Pfaff liet weten hoe moeilijk haar vader het ermee heeft. “Papa wil sterk blijven, maar dit raakt hem diep,” zei ze. “We proberen hem gerust te stellen, maar we zien hoe zwaar dit voor hem is.” Ook Dorien gaf aan dat het moment liever was uitgesteld. “We hadden dit graag nog even laten duren, maar dat kon niet meer.”
Die openheid maakt duidelijk dat deze beslissing niet lichtvaardig is genomen. Het is geen zakelijke transactie, maar een emotioneel proces waarin iedereen zijn eigen tempo heeft.
Vlaanderen leeft massaal mee
Op sociale media stroomden de reacties binnen. Veel mensen spreken van “het einde van een tijdperk” en delen herinneringen aan De Pfaffs. Anderen steken Jean-Marie een hart onder de riem en bedanken hem voor de jaren van plezier en herkenbaarheid die hij Vlaanderen gaf.
Tegelijkertijd is er ook discussie. Sommigen vragen zich af of het huis niet behouden had moeten blijven als een soort cultureel erfgoed. Anderen begrijpen juist dat het leven verdergaat en dat herinneringen niet vastzitten aan stenen. Die verdeeldheid is tekenend voor de impact die de familie Pfaff altijd heeft gehad: ze roept emoties op, meningen, betrokkenheid.
Wat betekent dit voor Jean-Marie?
Voor Jean-Marie zelf betekent dit afscheid vooral tijd nemen om te verwerken. Vrienden beschrijven hem als een vechter, iemand die veel heeft meegemaakt en altijd recht bleef staan. Maar dit raakt hem op een andere manier. “Dit komt recht in het hart,” zei een oude ploegmaat.
Jean-Marie zelf verwoordde het eenvoudig, maar veelzeggend: “Ik had nog niet willen vertrekken… maar soms beslist het leven voor jou.” Het is een zin die blijft hangen, omdat ze zo herkenbaar is. Iedereen kent momenten waarop je liever nog even blijft, maar moet loslaten.
Een hoofdstuk dat sluit, maar niet verdwijnt
Met de verkoop van het familiehuis verdwijnt geen geschiedenis. Die leeft voort in herinneringen, beelden en verhalen. Voor Jean-Marie, voor zijn familie en voor de vele kijkers die zich verbonden voelen met dat stukje televisiegeschiedenis.
Het voelt alsof Vlaanderen afscheid neemt van meer dan een huis. Het is het loslaten van een periode die voor velen vertrouwd was. En misschien is dat precies waarom de woorden van Jean-Marie zo hard binnenkomen.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij.”
Het zijn woorden die blijven nazinderen. En heel Vlaanderen lijkt ze te voelen.