Algemeen
Een non en een priester schuilen samen voor een sneeuwstorm

In de donkerste maanden van het jaar, wanneer de wereld schuilgaat onder een sluier van kou en sneeuw, ontvouwde zich een verhaal dat nog jarenlang stof voor gesprek zou bieden. Een priester en een non, beiden dienaars van hun geloof, werden verrast door een onbarmhartige sneeuwstorm.
Als door het lot geleid, vonden ze een kleine, verlaten hut in het hart van het woud. Deze hut, vergeten door de tijd en verborgen onder een zware sneeuwmantel, bood hen een broodnodig toevluchtsoord. Binnenin vonden ze niet meer dan een enkel bed, een uitgerafelde slaapzak en een handvol dekens die de tand des tijds maar nauwelijks hadden doorstaan.
Met de adel van zijn roeping toonde de priester een groot hart door de non het bed aan te bieden, terwijl hij zelf de harde, koude vloer verkoos, slechts verzacht door de dunne slaapzak. De wind huilde rond de hut, alsof hij de barrières van hun onderkomen op de proef stelde. Kort nadat de stilte van de nacht had toegeslagen, verbrak de stem van de non deze rust. “Vader, vader, ik heb het zo verschrikkelijk koud!”
Met een zucht van bezorgdheid, stond de priester op, wikkelde een extra deken om haar heen en vroeg met een toon van oprechte zorg: “Is dat beter, zuster?” Zij antwoordde dankbaar, “Ja vader, veel beter, dank u.” Maar de kou, die als een sluipende dief in de nacht was, liet zich niet gemakkelijk verdrijven. Binnen een korte tijd klonk weer de stem van de non: “Vader, ik heb het nog steeds ondraaglijk koud!”
Wederom, met een onwankelbaar geduld, stond de priester op, pakte een andere deken en zorgde ervoor dat ze goed was ingepakt. Na haar opnieuw verzekerd te hebben van zijn zorgen, probeerde hij zijn eigen rust te hervinden in de kille omhelzing van de slaapzak. De nacht was onverbiddelijk en weer werd hij gewekt door haar dringende stem: “Vader, vader, ik bevries nog steeds!” Na een moment van overweging, en met een twinkeling van ondeugd in zijn ogen, stelde de priester voor: “Zuster, we bevinden ons midden in een woeste sneeuwstorm. De enige getuigen van deze nacht zijn wij en de hemel zelf. Laten we, alleen voor deze avond, doen alsof we getrouwd zijn?”
De non, geïntrigeerd door dit onconventionele idee, stemde na een moment van nadenken toe, gedreven door een mengeling van nieuwsgierigheid en de behoefte aan warmte. “Oké vader, vanavond doen we alsof we getrouwd zijn.” Zonder aarzeling, de priester antwoordde gevat: “Goed dan, sta op en haal je eigen verdomde deken, koe!” en met die woorden draaide hij zich om, vastbesloten om eindelijk zijn rust te vinden.
De non stond versteld van de plotselinge ommezwaai van de priester, maar kon een lach niet onderdrukken. De onverwachte humor in zijn opmerking brak de spanning van de koude, donkere nacht en ze voelde een warme gloed van genegenheid en begrip.
Met een lichte zucht en een glimlach stond ze op om haar eigen deken te pakken. Terwijl ze zichzelf in de oude, versleten deken wikkelde, realiseerde ze zich dat ze een bijzondere nacht had beleefd, een nacht die hun band als dienaars van het geloof had versterkt door een moment van menselijke zwakte en humor.
De storm raasde voort buiten de hut, maar binnenin was er een nieuwe warmte ontstaan. De priester en de non vonden beide eindelijk rust, niet alleen door de dekens die hen omhulden, maar ook door het gedeelde moment van lichtheid en verbondenheid.
Die nacht, temidden van de woeste sneeuwstorm, hadden een priester en een non niet alleen een toevluchtsoord gevonden in een kleine, vergeten hut, maar ook in elkaars gezelschap. En hoewel de kou van buiten onverbiddelijk bleef, werden hun harten verwarmd door de onverwachte wending van hun ontmoeting.

Algemeen
Johnny de Mol krijgt bizar cadeau na gedwongen vertrek Oranjezomer: ´Kan er niet om lachen´

Na weken van invallen als presentator bij De Oranjezomer heeft Johnny de Mol gisteravond op een opvallende en humorvolle manier afscheid genomen van het programma. Zijn tijdelijke rol als tafelheer zit erop, en dat werd niet ongemerkt afgesloten. In de uitzending zorgde collega Rutger Castricum voor een bijzonder moment met een cadeau dat de lachers — én de kijkers — op zijn hand kreeg: het gezelschapsspel Wie is het?
Speelse prik naar kritiek
Het ogenschijnlijk onschuldige cadeautje bleek een slimme en vileine verwijzing naar eerdere kritiek op Johnny’s journalistieke kwaliteiten. Angela de Jong, media-columniste van het AD, schreef eerder dat Johnny soms niet goed wist wie er aan tafel zat en het nieuws slecht volgde. Die opmerking ging destijds rond op sociale media en kwam hem op wat hoon te staan. Het overhandigen van het bekende spelletje Wie is het? was dan ook een knipoog naar die gevoelige kritiek — scherp, maar met een lach verpakt.
Johnny’s reactie: ontspannen en sportief
In plaats van verongelijkt te reageren, kon Johnny de Mol de grap duidelijk waarderen. Met een brede glimlach nam hij het spel in ontvangst. “Ik vind het geweldig,” zei hij lachend aan tafel. Daarmee liet hij zien wel tegen een stootje te kunnen en niet bang te zijn om zelfspot te tonen — iets dat hem door velen in het medialandschap niet altijd wordt toegedicht.
Hulde aan Hélène Hendriks
Tijdens zijn afscheid nam Johnny ook de tijd om zijn collega Hélène Hendriks te bedanken, die normaliter het programma presenteert. Ze kampt al enige tijd met rugproblemen en onderging een pittige operatie, waardoor ze uit de roulatie is. Johnny sprak warme woorden: “Als ik er even doorheen zat, dan was ze er eigenlijk altijd voor mij, terwijl ze het zelf ook niet makkelijk heeft.” Die uitspraak onderstreept de hechte band die de twee in de afgelopen periode achter de schermen hebben opgebouwd.
Geen stuurloos schip
Hoewel Johnny nu weer uit beeld verdwijnt, blijft De Oranjezomer goed bemand. Vanaf maandag neemt politiek verslaggever Thomas van Groningen het stokje over als presentator. Hij is vooral bekend van zijn scherpe politieke analyses bij onder meer Op1 en BNR Nieuwsradio, en wordt gezien als iemand met een sterk journalistiek profiel — een opvallend contrast met de meer entertainmentgerichte Johnny de Mol.
De toon van De Oranjezomer
Het programma, dat deze zomer fungeert als zomerse spin-off van Vandaag Inside, staat bekend om zijn informele toon, scherpe humor en ruimte voor discussie. Johnny wist zich de afgelopen weken staande te houden in die setting, ondanks de kritieken. Zijn vermogen om ontspannen te blijven onder publieke druk en zijn goede verstandhouding met de andere tafelgasten droegen bij aan een vermakelijke, zij het niet onomstreden, periode als invalhost.
Zelfrelativering als kracht
De manier waarop Johnny met het Wie is het?-moment omging, werd op sociale media breed besproken. Velen prezen zijn sportieve reactie en het feit dat hij de kritiek niet ontkende, maar juist op luchtige wijze erkende. In een tijd waarin publieke figuren vaak fel terugslaan op media-aandacht, werkte zijn ontspannen houding verfrissend.
Wat nu voor Johnny?
Het is nog niet duidelijk of Johnny na de zomer opnieuw een prominente rol op televisie krijgt. Zijn eerdere talkshow HLF8 werd na wisselend succes stopgezet, maar zijn verschijning bij De Oranjezomer liet zien dat hij nog steeds geliefd is bij een deel van het publiek. Of dit zomeroptreden een opstap is naar een nieuw vast programma, zal de tijd leren. Voor nu neemt hij in elk geval met opgeheven hoofd én een gezelschapsspel onder de arm afscheid.