Algemeen
Geweldige grap: ‘Een dame tijdens haar laatste momenten …’
Op een rustige kamer, verlicht door het zwakke schijnsel van de avondzon, lag een ernstig zieke vrouw op haar sterfbed. Haar ademhaling was zacht en moeizaam, maar haar geest bleef veerkrachtig en sterk. In deze intieme en kwetsbare momenten wendde ze zich tot haar echtgenoot met een vraag die diep in haar hart woog, een vraag over haar nalatenschap en zijn toekomst na haar 0verlijden.
“Schatje,” fluisterde ze met een stem zo zwak als een zucht, “als ik heenga, hoe lang zou het dan duren voordat je weer liefde vindt en besluit opnieuw te trouwen?”
Haar echtgenoot, een man die zijn leven en liefde volledig aan haar had gewijd, keek haar diep in de ogen. Zijn antwoord was even uniek als diepgaand: “Tot je graf droog wordt, mijn liefste.”
Deze belofte, geboren uit een moment van diepe emotionele verbinding, was zowel ontroerend als symbolisch. De vrouw, aangeraakt door zijn woorden, zocht naar bevestiging van zijn toewijding. Met een trillende stem vroeg ze hem: “Beloof je mij dit…?” Zijn antwoord was vol overtuiging en liefde: “Natuurlijk, lieverd, dat beloof ik je.”
Na haar 0verlijden bleef haar echtgenoot trouw aan zijn woord. Dag in, dag uit, ongeacht het weer, bezocht hij haar laatste rustplaats. Maar iets opmerkelijks gebeurde—het graf bleef merkwaardig nat, ongeacht de seizoenen of het verstrijken van de tijd. Het droogde nooit uit, waardoor de belofte onvervuld bleef.
Een jaar na haar d00d, op een avond gekleurd door de schemering, gebeurde er iets onverwachts. Terwijl hij daar stond, in stilte en reflectie, zag de man een schim nabij het graf. Het was Jason, de broer van zijn overleden vrouw, betrapt in een moment dat even verrassend als onthullend was. Verward en nieuwsgierig vroeg de man: “Jason, wat doe je hier op dit late uur?”
Jason’s antwoord bracht een glimlach en een traan: “Ik vervul de wens van mijn zus. Ze vroeg me om haar graf dagelijks te besproeien.”
Dit diepe en ontroerende verhaal benadrukt de onbreekbare banden van liefde en familie. Het toont hoe ver sommige mensen bereid zijn te gaan uit liefde en loyaliteit aan hun dierbaren, zelfs voorbij de d00d.
Zanger Frans Duijts staat bekend om zijn opvallende verschijning. Zijn liefde voor dure sportwagens, opvallende kleding en ronkende bolides levert hem regelmatig kritiek op. Voor sommigen komt het over als patsergedrag, voor anderen is het gewoon genieten van succes. Toch ligt er volgens Frans een diepere reden achter zijn flamboyante levensstijl.
Een val van tien meter
In een interview met Weekend vertelt Frans openhartig over een schokkende gebeurtenis uit 2002. Tijdens een klus waarbij hij asbestplaten verwijderde, viel hij maar liefst tien meter naar beneden. “Het vangnet bleek verkeerd verankerd en ik maakte een vrije val,” blikt hij terug. Die val veranderde alles in zijn leven.
Andere kijk op het leven
Tot dat moment hield Frans er rekening mee wat anderen van hem vonden. “Mijn ouders zeiden vroeger altijd: ‘Koop nou niet die mooie caravan of sportauto, wat zullen mensen wel niet denken?’ Maar na die val ben ik daar heel anders naar gaan kijken,” vertelt hij. Zijn bijna-doodervaring maakte hem bewust van hoe kwetsbaar het leven is.
Genieten zolang het kan
Frans besloot sindsdien zijn leven anders in te richten. Hij ging wél die mooie caravan kopen, en wél die sportauto. Niet om indruk te maken, maar omdat hij voelde dat hij nú moest genieten. “Ik leef maar één keer, dus ik wil eruit halen wat erin zit,” zegt hij nuchter. “Waarom zou ik wachten tot later als ik nu kan genieten?”
Afgunst en onbegrip
Toch kan niet iedereen zijn levenshouding waarderen. “In Nederland zijn we helaas behoorlijk afgunstig,” merkt Frans op. “Als ik met een mooie auto aan kom rijden, zijn er altijd mensen die roepen: ‘Waar doet ‘ie het van?’ In plaats van gewoon blij voor je te zijn.” Volgens hem heerst er in Nederland een cultuur van klein houden in plaats van gunnen.
Duitsland als contrast
In Duitsland, waar Frans ook veel zakelijke contacten heeft, is de mentaliteit totaal anders. “Daar word je juist gerespecteerd als je succes toont,” legt hij uit. “Als ik daar met een mooie auto aan kom rijden, mag ik zaken komen doen. Kom ik met een oud barrel, dan nemen ze me niet serieus.” Het verschil tussen de twee landen is voor hem opvallend en soms frustrerend.
Niet om te imponeren
Frans benadrukt dat zijn dure aankopen geen ego-ding zijn. Hij wil niet opscheppen, maar simpelweg leven zoals hij dat wil. “Als mijn buurman een nieuwe auto koopt, feliciteer ik hem. Lekker genieten, toch? Helaas denken veel mensen daar anders over,” zegt hij. Toch laat hij zich niet tegenhouden door negatieve reacties.
Leven met een les
Wat anderen ook vinden, Frans blijft trouw aan zijn eigen visie op het leven. De bijna-doodervaring gaf hem een blijvende les: het leven is kort, en je weet nooit wat morgen brengt. “Ik ben dankbaar dat ik er nog ben,” besluit hij. “En daarom haal ik alles eruit wat erin zit – in stijl.”