Algemeen
Man met 240 tattoos wordt slechte vader genoemd – nu vertelt zijn vrouw de waarheid
Oordeel een boek niet op zijn kaft is een zeer bekende uitspraak, maar af en toe hebben mensen een herinnering nodig hieraan. Als een ouder er niet uitziet zoals je typisch zou verwachten, kan hen beoordelen op hun uiterlijk soms enorm oneerlijk zijn.
Toen mensen zijn gezichtstatoeages zagen, vertelden ze hem dat hij een slechte vader was. Maar toen onthulde zijn vrouw iets waar niemand op was voorbereid. Blijf lezen om meer te weten te komen…
Dit bericht op Instagram bekijken
Zelfexpressie is een fundamenteel onderdeel van jezelf zijn. Tatoeages zijn een prachtige manier voor mensen om zichzelf uit te drukken door middel van kunst. De 51-jarige Richard Huff heeft tatoeages gekozen als zijn manier om zichzelf uit te drukken en heeft er meer dan 240.
Dit bericht op Instagram bekijken
De zelfbenoemde inktverslaafde heeft een gezin met vijf kinderen en zijn vrouw. Zijn vrouw plaatst vaak video’s en foto’s van hem met hun kinderen, die niet altijd goed worden ontvangen door kijkers.
Dit bericht op Instagram bekijken
51-jarige Huff wil duidelijk maken dat hun gezin “niet anders” is dan elk ander gezin daarbuiten. Maar hij heeft gedeeld dat vreemden online hem voortdurend bespotten vanwege zijn uiterlijk.
Hij deelde hoe het allemaal voor hem begon. “Het werd een verslaving, ik begon met mijn benen en werkte zo omhoog,” zei Huff. Hij deelde dat 85% van zijn lichaam nu bedekt is met tatoeages. Onder de tatoeages staan de namen van zijn kinderen en de lippen van zijn dochter.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik wil waarschijnlijk binnen de komende vier jaar voor 100% bedekt zijn met tatoeages,” deelde Richard. “Ik weet niet of het de pijn is of de kunst die je op jezelf zet, maar het wordt gewoon fascinerend als je dit kunt doen.”
Hij deelde dat het hebben van zoveel tatoeages zijn eigen set problemen met zich meebrengt. Hij deelde hoe kinderen op de school van zijn kinderen hem eng vonden. Zijn dochter deelde: “Ze zeggen, ‘ah, het is een beetje eng’ en ik zeg ‘nee, mijn vader is niet eng, hij is goed met tatoeages.'”
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat zijn vrouw Marita betreft, zij onthulde dat zij ook bang was voor Richard. Ze zei: “Ik heb Richard in het begin wel beoordeeld op zijn uiterlijk, maar toen ik hem een beetje leerde kennen, is hij eigenlijk een groot hartig persoon.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze plaatst vaak over haar man en hoe hij haar op een manier liefheeft die niemand voor hem heeft gedaan. Ze praat vaak over alle positieve dingen en hoe hij een geweldige echtgenoot en vader is. Marita had drie kinderen uit eerdere relaties en heeft gedeeld hoe Richard meer dan een echte vader is voor zijn kinderen, omdat hij enorm voor hen is opgekomen.
Richard deelde: “Ik neem deel aan de oudervereniging, ik ga naar alle activiteiten van mijn kinderen.” Maar zelfs met al deze informatie over zijn zachte ziel, bekritiseren mensen hem nog steeds. Een opmerking luidde: “Ik ben niet tegen tatoeages, maar ik bedoel eerlijk gezegd, heeft hij echt tatoeages op zijn gezicht nodig zoals dat?”
Dit bericht op Instagram bekijken
Maar er zijn ook anderen die Richard verdedigen. Een zei: “Iedereen blijft praten over zijn gezichtstatoeage. Hij vindt het leuk. Hij heeft het gekregen. Hij is een goede vader. Laat hem zijn wie hij is.”
Richard zelf heeft gesproken over de negatieve opmerkingen, hij zei: “Als iemand negatieve opmerkingen kan maken zoals die, is er iets mis met hen zelf dat ze iemand anders zouden moeten beoordelen.” Hij voegde eraan toe: “Dit is wat we deden en we zijn gelukkig. We zijn zes jaar samen en onze kinderen zijn gelukkig en voor ons is dat het enige dat telt.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Richard voegt eraan toe dat hoewel negatieve opmerkingen soms wat veel kunnen zijn, dit niet verandert hoeveel hij van zijn familie houdt of andersom. “Het hebben van tatoeages jaagt mijn kinderen niet angst aan, het maakt me geen slechte vader, het zorgt ervoor dat mijn kinderen een ander perspectief op het leven krijgen,” zei hij.
Algemeen
Dit waren de laatste woorden van Joke Bruijs: ‘Ik kan niet leven zonder Gerard, ik moet naar hem toe’
Gerard Cox (85) herdacht: liefdevolle band met ex-vrouw Joke Bruijs blijft symbool voor hun leven
Zondag kwam het nieuws naar buiten dat Gerard Cox, een van de meest markante gezichten van de Nederlandse theater- en televisiegeschiedenis, op 85-jarige leeftijd is heengegaan. De acteur, cabaretier en zanger leed aan slokdarmk*nker, een z!ekte waar hij eerder dit jaar open over sprak. Zijn 0verlijden markeert het einde van een tijdperk, maar ook het begin van een periode van herinnering en terugblik op een indrukwekkend leven en oeuvre.
Tijdens de uitzending van RTL Tonight stond de redactie uitgebreid stil bij zijn 0verlijden. Aan tafel vertelde theaterkenner en presentator Albert Verlinde (64) over de innige band die Gerard in zijn laatste jaren bleef koesteren met zijn ex-vrouw en goede vriendin Joke Bruijs (73). Hun bijzondere relatie – ooit begonnen als liefdespartners en door de jaren heen uitgegroeid tot een warme vriendschap – werd opnieuw zichtbaar in de verhalen die nu naar buiten komen.
Een huwelijk én samenwerking voor het leven
Gerard Cox en Joke Bruijs trouwden in de jaren zeventig en waren ruim tien jaar man en vrouw. Maar hun connectie beperkte zich niet tot de privéwereld. Ook professioneel vonden ze elkaar steeds opnieuw. Samen schitterden ze in de immens populaire televisieserie Toen Was Geluk Heel Gewoon, waarin Gerard gestalte gaf aan de markante Jaap Kooiman en Joke in de rol van Nel, zijn vrouw.
De serie, die liep van 1994 tot 2009, groeide uit tot een vaste waarde op de Nederlandse televisie. Met herkenbare humor, alledaagse situaties en een flinke dosis Rotterdamse nuchterheid wisten Cox en Bruijs miljoenen kijkers aan zich te binden. Hun chemie was onmiskenbaar en werd in 1999 bekroond met de Gouden Televizier-Ring, dé publieksprijs die hun werk tot nationale favoriet maakte.
Hoewel het huwelijk uiteindelijk strandde, bleef de band tussen de twee overeind. In interviews benadrukten beiden regelmatig dat ze elkaar nooit écht loslieten. Hun samenwerking in de film Casa Coco uit 2022 onderstreepte dat nogmaals: ook na jaren van ups en downs bleven ze samen op het toneel en het scherm floreren.
Moeizamer contact door z!ekte
De laatste periode bracht uitdagingen met zich mee. Joke Bruijs leeft al geruime tijd met de z!ekte van Parkinson, waardoor praten steeds moeilijker werd. Voor iemand die altijd zo sterk op haar stem en expressie vertrouwde, was dat zwaar.
Toch vond Gerard manieren om verbonden te blijven. Albert Verlinde vertelde aan tafel bij Renze Klamer hoe Cox zijn ex-vrouw geregeld bezocht. “De manager van Gerard zei dat hij af en toe naar Joke toe ging en dan met haar begon te zingen. Als hij zelf even niet meer wist hoe de tekst verder moest, keek hij naar Joke. En zij pakte het moeiteloos over.”
Het beeld is ontroerend: twee artiesten die hun leven lang muziek maakten, elkaar juist in kwetsbare momenten weer vonden door datzelfde medium. Zingen werd zo niet alleen een vorm van communicatie, maar ook een symbool van hun blijvende verbondenheid.
De zachte kant van Gerard Cox
Wie Gerard Cox alleen kende van zijn vaak scherpe grappen, zijn uitgesproken meningen en zijn Rotterdamse directheid, zag misschien niet altijd de zachtere kant van de man. Albert Verlinde benadrukte juist díe kant in de uitzending van RTL Tonight.
“Die liefdevolle Gerard – want dat was hij – wil ik toch ook even benoemen,” zei Albert. “Hij bleef zo eeuwig verbonden met Joke.” Achter de schermen was Cox niet alleen de humorist en de woordkunstenaar, maar ook een loyale vriend en partner die voor de mensen om hem heen bleef zorgen.
Deze woorden sluiten aan bij eerdere verhalen van collega’s en vrienden. Cox stond bekend als iemand die recht voor zijn raap was, maar tegelijk trouw bleef aan zijn relaties en vriendschappen. Zijn band met Bruijs illustreert dat treffend: ook na hun scheiding bleef hij een constante factor in haar leven.
Reageren door te zingen
De anekdote over de momenten dat Gerard en Joke samen zongen, raakte veel kijkers. Het beeld van Cox die een tekst niet meer wist en Bruijs die hem aanvulde, werd op sociale media veel gedeeld. Het liet zien dat liefde en verbondenheid soms het mooist tot uiting komen in de kleinste gebaren.
Voor fans van Toen Was Geluk Heel Gewoon was het bovendien een herkenbaar beeld: de twee die samen, vaak met humor en warmte, de balans vonden. Waar Jaap en Nel ooit een huiskamerpubliek vermaakten, waren Gerard en Joke in hun privéleven niet minder ontwapenend.
Joop van den Ende: “Een begenadigd woordkunstenaar”
Ook theaterproducent Joop van den Ende sprak zijn bewondering uit. Hij noemde Gerard Cox “een begenadigd woordkunstenaar” en prees zijn vermogen om taal te gebruiken om mensen te raken. Of het nu ging om cabaret, muziek of televisie, Cox wist met zijn Rotterdamse tongval en directe stijl telkens weer het publiek aan zich te binden.
Zijn 0verlijden markeert volgens Van den Ende het verlies van een unieke stem in de Nederlandse cultuur. Een stem die niet alleen vermaakte, maar ook kleur gaf aan generaties televisie- en theaterkijkers.
De laatste periode
In de aanloop naar zijn 0verlijden bleef Cox, ondanks zijn z!ekte, zo lang mogelijk actief. Hij trad op, werkte mee aan projecten en zocht contact met oude bekenden. Pas toen zijn gezondheid sterk achteruitging, trok hij zich meer terug.
De berichten dat hij regelmatig bij Joke langs ging, laten zien dat hij zijn sociale en emotionele contacten altijd belangrijk bleef vinden. Niet het z!ek-zijn stond centraal, maar juist de momenten van verbinding, humor en muziek.
Symboliek van een hechte band
Het is opvallend dat het nieuws over Gerard Cox kort voor dat van Joke Bruijs naar buiten kwam. Bruijs, die ook al geruime tijd worstelde met haar gezondheid, is inmiddels eveneens heengegaan. Voor velen voelt dit alsof een bijzonder hoofdstuk van de Nederlandse cultuur in korte tijd gesloten is.
Hun levens waren innig met elkaar verweven – eerst als geliefden, later als collega’s en vrienden. Het feit dat hun namen in dezelfde periode in de rouwadvertenties verschenen, wordt door veel fans ervaren als een symbolisch einde van een tijdperk.
Een duo om nooit te vergeten
Gerard Cox laat een rijk oeuvre na: van cabaret tot muziek, van toneel tot televisie. Zijn samenwerking met Joke Bruijs zal echter altijd een bijzonder hoogtepunt blijven. Het duo belichaamde een tijd waarin humor, herkenbaarheid en warmte de Nederlandse huiskamers vulden.
Hun samenspel in Toen Was Geluk Heel Gewoon wordt nog vaak herhaald en teruggekeken, en zal de komende jaren ongetwijfeld nieuwe generaties bereiken. Het blijft een tastbare herinnering aan twee artiesten die samen geschiedenis schreven.
Conclusie: een nalatenschap van liefde en muziek
Het 0verlijden van Gerard Cox roept veel emoties op, maar vooral ook veel herinneringen. Zijn laatste bezoeken aan Joke Bruijs, waarin muziek en zang centraal stonden, vormen een prachtig slotakkoord van een leven vol kunst en verbondenheid.
Zoals Albert Verlinde zei: “Hij bleef zo eeuwig verbonden met Joke.” Dat is misschien wel de kern van zijn nalatenschap: trouw blijven aan de mensen die ertoe doen, en de kracht van muziek en humor inzetten om moeilijke tijden draaglijk te maken.
Key-points
-
Gerard Cox is op 85-jarige leeftijd heengegaan aan de gevolgen van slokdarmk*nker.
-
In RTL Tonight sprak Albert Verlinde over de bijzondere band tussen Cox en zijn ex-vrouw Joke Bruijs.
-
Ondanks haar z!ekte bezocht Gerard haar regelmatig en zongen ze samen, wat symbool stond voor hun verbondenheid.
-
Hun samenwerking in Toen Was Geluk Heel Gewoon en later in Casa Coco maakte hen tot een iconisch duo.
-
Joop van den Ende prees Cox als “een begenadigd woordkunstenaar” en icoon van de Nederlandse cultuur.