Algemeen
Susan Boyle renoveert haar ouderlijk huis en nu laat ze ons mee binnenkijken
Susan Boyle veroverde de harten van muziekliefhebbers over de hele wereld toen ze meer dan tien jaar geleden voor het eerst verscheen in het derde seizoen van “Britain’s Got Talent”.
Dit bericht op Instagram bekijken
De video van haar eerste auditie, waar ze voor Simon Cowell stond, verlegen en bescheiden, en vervolgens iedereen wegblies met haar vertolking van “I Dreamed a Dream” uit Les Misérables, is door miljoenen mensen bekeken.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze verwierf roem en verdiende miljoenen dollars met de verkoop van albums. Haar reis is echter niet altijd over rozen gegaan, en het liefdesleven van de zangeres is lange tijd het onderwerp geweest van geruchten en speculaties. Dus, is Susan Boyle ooit getrouwd geweest? Heeft ze een partner? En waar woont ze nu?
Dit bericht op Instagram bekijken
Het is heel natuurlijk om terug te kijken als je ouder wordt – en Susan Boyle kan zeker terugkijken op een opmerkelijk leven. In 2008 woonde de werkloze liefdadigheidswerker alleen met haar kat, Pebbles, en wilde ze zien of ze het kon maken in de showbusiness. Na het vertolken van I Dreamed a Dream uit Les Misérables voor Simon Cowell en de rest van de juryleden van Britain’s Got Talent, werd de destijds 47-jarige een ster.
Dit bericht op Instagram bekijken
Deze onwaarschijnlijke auditie van de underdog leverde haar direct wereldwijde erkenning op. Zelfs vandaag de dag is haar reis inspirerend voor miljoenen.
“In het verleden was ik een soort toeschouwer die naar de wereld keek. Maar nu maak ik deel uit van die wereld en, hoewel het beangstigend is, ga ik het omarmen,” zei Boyle na haar doorbraak. In haar eerste jaar als superster verdiende ze $6,8 miljoen. Haar succes zette door en na de release van haar tweede studioalbum werd ze de derde artiest die in hetzelfde jaar de hitlijsten in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten aanvoerde.
Overnacht werd deze bescheiden en verlegen Schotse van destijds 47 jaar een internationale superster en miljonair. Hoewel haar carrière haar over de hele wereld heeft gebracht en haar multimiljonair heeft gemaakt, is Susan Boyle altijd eerlijk, down-to-earth en oprecht zorgzaam gebleven.
Dit bericht op Instagram bekijken
In tegenstelling tot veel andere beroemdheden heeft ze nooit met haar geld gesmeten; de bescheiden zangeres woont nog steeds in haar ouderlijk huis in Blackburn, Schotland.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze kocht het bescheiden huis in 2010. “Het is het beste om met beide benen op de grond te blijven staan. Het houdt je met beide benen op de grond en voorkomt dat je dingen zegt die je misschien niet zou moeten zeggen,” vertelde ze aan OK!.
Susan Boyle is geboren op 1 april 1961. Haar ouders – Patrick Boyle, een mijnwerker, oorlogsveteraan en zanger, en Bridget, een stenotypiste – waren beiden immigranten uit County Donegal, Ierland. Boyle groeide op als jongste van vier broers en zes zussen. Het gezin woonde in een huurhuis in West Lothian, Schotland. Tot op de dag van vandaag woont Susan nog steeds in dat huis. Ze had alles kunnen doen, overal heen kunnen gaan, een landhuis kunnen kopen in Beverly Hills, maar in plaats daarvan keerde ze terug naar haar ouderlijk huis, een vier slaapkamers tellend voormalig raadshuis in Blackburn, Schotland, kocht het, en veranderde het in het huis van haar dromen.
Dit bericht op Instagram bekijken
In een rondleiding door haar pas gerenoveerde woning, waar ze nu al 60 jaar woont, laat ze haar prachtige nieuwe pianokamer zien die het eerste is wat je ziet als je haar huis binnenkomt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ze maakte een grapje over haar pianokamer toen ze zei dat ze pas net begonnen was met lessen. “Dat is een lachertje, want ik kan nog niet eens toonladders spelen,” grapte ze. De nieuw gerenoveerde keuken was eerst klein en karig met een tafel in het midden bij de oven, wat volgens haar gevaarlijk was, maar de renovatie geeft haar veel meer ruimte en veel updates. Het heeft zelfs een ingelijste foto van Susan die paus Franciscus ontmoet.
Dit bericht op Instagram bekijken
Haar woonkamer is licht en gezellig en staat vol met foto’s van haar familie. Susan is het jongste kind van 7 broers en zussen, dus oorspronkelijk woonde haar huis met 9 mensen. Het moet nu veel ruimer aanvoelen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Terwijl je door het huis loopt, zie je haar carrière gedocumenteerd in verschillende ingelijste prijzen en onderscheidingen, samen met veel schattige dierenornamenten, een bewijs van haar zachtaardige aard en down-to-earth persoonlijkheid. Boven laat Susan ons zien wat vroeger de kamer was die ze deelde met haar twee zussen, die daarna van haar werd nadat haar zussen het huis verlieten. Ze herinnert zich de platenspeler die vroeger in de hoek stond en hoe ze een grote fan was van The Osmonds.
Haar vader stierf in de jaren 1990, tegen die tijd waren haar broers en zussen allemaal het huis uit. Susan bleef thuis en zorgde voor haar bejaarde moeder tot haar dood in 2007, dus de kostbare herinneringen van het huishouden zijn kostbaar voor de superster. “Sommige mensen lijken verbaasd dat ik ervoor kies om in mijn ouderlijk huis te blijven. Waarom zou ik dat niet doen? Ik voel dat mama hier nog is en er zijn zoveel goede herinneringen… Ik heb het grootste deel van mijn leven in dit huis doorgebracht en ik zal nu niet verhuizen, omdat ik het als onderdeel van mijn nieuwe geschiedenis beschouw,” zei ze.
Dit bericht op Instagram bekijken
Susan heeft altijd openlijk gezegd dat ze de liefde van haar leven wil ontmoeten en een langdurige partner wil vinden. Die persoon zal natuurlijk bij haar intrekken – want Susan vertrekt niet.
Dit bericht op Instagram bekijken
Hoewel SuBo geduldig wacht om “Mr. Right” te ontmoeten, is er iets anders dat haar al een tijdje dwarszit. Susan heeft altijd al moeder willen worden en zelf kinderen willen krijgen. “Ik heb er nooit een gehad, dat is mijn grootste spijt, maar ik hou van kinderen. Ze zijn leuk om bij te zijn,” vertelde ze The Sun.
Dit bericht op Instagram bekijken
Als 60-jarige vrouw staat de tijd niet bepaald aan haar zijde. Maar Susan heeft gesproken over het misschien adopteren of pleegouder worden voor kinderen die een veilig en liefdevol thuis nodig hebben. “Ik heb een prachtig huis, waarom zou ik het niet delen?” zei ze.
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.