Algemeen
Pleeggezin adopteert jongetje (10) die niemand wil – snel komen ze erachter wie de jongen echt is
Opgroeien in een veilige en liefdevolle omgeving is niet voor alle kinderen vanzelfsprekend.
Voor diegenen die deze stabiliteit missen, is er vaak maar één
wens: ergens geliefd en gewaardeerd worden.
Dit was precies de benadering die Kevin en Dominique Gill ertoe
bracht om pleegkinderen in hun huis op te nemen.
Echter, toen ze instemden om een 10-jarige jongen in huis te
nemen die door niemand anders gewild was, veranderde hun hele
leven.
In 2018 gaven Kevin en Dominique Gill hun akkoord om pleegouders
te worden van Andrew, een 10-jarige wees.
Andrew had geen contact met zijn biologische ouders en had zijn
jeugd doorgebracht in tijdelijke onderkomens geregeld door de
sociale diensten.
Het gebrek aan een veilige plek om “thuis” te noemen had Andrew
introvert gemaakt en terughoudend om zichzelf open te stellen voor
anderen.
Andrew’s gedrag, gekenmerkt door introvertie en soms agressie,
schrok veel mensen af, inclusief degenen die hem ontmoetten en de
sociale dienst die hem als “temperamentvol” bestempelde.
Maar Kevin en Dominique waren vastbesloten om hem te helpen. Ze
geloofden dat veiligheid en liefde essentieel waren om van kinderen
goede mensen te maken.
Andrew kwam tijdelijk bij het echtpaar in Nashville, Tennessee
wonen in afwachting van adoptie. Echter, het vinden van een gezin
dat bereid was om hem te adopteren, bleek een uitdaging omdat
niemand Andrew wilde.
Hij leefde in zijn eigen wereld, teruggetrokken en gefocust op
computerspelletjes.
Ondanks de uitdagingen bleven Kevin, Dominique en hun kinderen
zich inzetten voor Andrew, zelfs als hij boos en terughoudend was
om te communiceren.
Langzaam begon Andrew verandering te tonen en werd hij rustiger.
Hij begon zich te realiseren dat hij in deze familie veiligheid en
liefde vond, en zijn agressieve gedrag verdween.
Ook de biologische zoon van het pleegpaar, hoewel aanvankelijk
terughoudend, begon een band te vormen met Andrew, en de twee
jongens werden uiteindelijk beste vrienden.
Toen de sociale dienst besloot dat Andrew klaar was om
geadopteerd te worden, realiseerden Kevin en Dominique zich dat ze
hem niet konden laten gaan.
Ze vroegen hem om permanent deel uit te maken van hun gezin, en
Andrew stemde vol enthousiasme in.
De ervaring van Andrew en zijn pleegouders is een krachtig
verhaal van liefde, doorzettingsvermogen en de impact die een warm
thuis kan hebben op het leven van een kind dat niemand anders
wilde.
Luister naar de familie praten over de jongen die hun leven veranderde in de onderstaande video.
Kees van der Spek neemt afscheid van zijn vader: “Een groot mens is heengegaan”
Voor misdaadverslaggever Kees van der Spek is het een emotionele periode. Op sociale media deelt hij openhartig dat zijn vader recent is weggevallen. Met een ontroerende foto en persoonlijke woorden brengt hij een eerbetoon aan een man die een indrukwekkend leven leidde, vol idealen, reizen en menselijkheid.
Een vader om trots op te zijn
De vader van Kees 0verleed vorige week op 88-jarige leeftijd. Gisteren vond in besloten kring de uitvaart plaats. Op Instagram schreef Kees een liefdevol en krachtig portret van de man die hem grootbracht.
“Een oer-avonturier is er niet meer,” begint hij. Wat volgt, is een indrukwekkende opsomming van alles wat zijn vader in zijn leven heeft betekend voor anderen.
Van timmerman tot wereldreiziger
Kees beschrijft hoe zijn vader begon als timmerman in Zoetermeer, maar zich door studie en inzet ontwikkelde tot ingenieur en doctorandus. Zijn levenspad leidde hem naar maar liefst tien verschillende landen, waar hij zich steeds inzette voor anderen. “Hij deed ontwikkelingshulp in Suriname en Burundi, werkte met mijn moeder in vluchtelingenkampen in Thailand en Cambodja, en zette zich in voor projecten in Oekraïne, Kameroen, Venezuela en Indonesië.”
Het beeld dat ontstaat is dat van een man die niet alleen de wereld wilde zien, maar hem ook een beetje beter wilde maken.
Een warm hart voor mensen in nood
Kees deelt ook hoe zijn vader zijn hart en huis opende voor wie hulp nodig had. Zo nam hij asielzoekers uit voormalig Joegoslavië in huis en gaf hij les op het asielzoekerscentrum. Ook binnen de lokale gemeenschap was hij actief: “Hij deed vrijwilligerswerk in de kerk en gaf altijd minimaal tien procent van zijn inkomen aan goede doelen.”
Deze bescheiden maar betekenisvolle daden maken volgens Kees zijn vader tot een inspiratiebron. Iemand die niet alleen sprak over compassie, maar het ook werkelijk leefde.
Veel steun voor Kees en zijn familie
De post op Instagram roept veel reacties op. Niet alleen van volgers, maar ook van bekende Nederlanders. Onder anderen Chantal Janzen, Alberto Stegeman, Renze Klamer en Tooske Ragas laten een berichtje achter om Kees te steunen in deze moeilijke tijd.
De woorden “Rust zacht, lieve papa” vormen de ingetogen afsluiting van Kees’ bericht. Eenvoudig, maar des te krachtiger.
Een leven dat verder leeft in verhalen
Hoewel het verdriet nog vers is, is het duidelijk dat de nalatenschap van de vader van Kees van der Spek voortleeft in de mensen die hij raakte. In familie, in vluchtelingen die bij hem onderdak vonden, in leerlingen op het AZC, en in de vele levens die hij wereldwijd wist te verbeteren.
Zijn verhaal is een herinnering aan hoe betekenisvol een mensenleven kan zijn, niet door roem of rijkdom, maar door toewijding, menselijkheid en moed.