Algemeen
Diepe rouw treft Jim Bakkum: Een hartverscheurende tijd
Jim Bakkum heeft een diep verdriet moeten doorstaan met het overlijden van zijn oma. Op zijn Instagram-pagina deelde hij een aangrijpende boodschap en herinneringen aan haar.
Onder een reeks foto’s schreef hij: “Mijn laatst levende
grootouders.” Zijn oma, bekend als Oma Bakkum, heeft de
respectabele leeftijd van 96 jaar mogen bereiken.
Jim heeft lange tijd het gevoel gehad dat zijn oma onsterfelijk
was. Hij deelt zijn gevoelens en dankbaarheid voor alles wat dit
jaar nog heeft gebracht.
Hij koestert de momenten van bezoekjes, zijn optreden in haar
verzorgingstehuis en vooral het feit dat hij afgelopen donderdag
afscheid heeft kunnen nemen, en zij van hen.
Het verdriet is diep, maar Jim vindt troost in de kostbare
momenten die hij met zijn oma heeft gedeeld.
Hij herinnert zich hoe hij haar handen nog even heeft kunnen
vasthouden, haar de laatste slokjes water heeft kunnen geven en
zelfs een laatste grapje van haar heeft mogen meemaken.
Een bijzonder moment was toen hij haar vertelde dat hij op haar
begrafenis zou zingen, en haar reactie met humor
interpreteerde.
Jim sluit zijn ontroerende boodschap af met de woorden: “Oma
Bakkum is niet meer. Mijn laatst levende grootouder. Ze mocht 96
jaar worden. Wat een leeftijd.”
In de zomer bezocht Jim zijn oma in het verzorgingstehuis, maar
het verdrietige moment was dat ze hem niet meer herkende.
Ondanks haar vergeetachtigheid was ze altijd trots geweest op
Jim en zijn prestaties.
Jim probeerde haar nog hoopvol filmpjes van zichzelf te laten
zien, hopend dat er iets zou dagen.
Toen hij aankondigde dat hij in het tehuis zou komen zingen,
reageerde ze met een ogenschijnlijk onschuldige vraag: “Kun jij wel
een beetje zingen dan?”
Deze opmerking, hoe grappig ook, raakte Jim diep en deed hem
veel verdriet.
We wensen Jim en alle andere nabestaanden veel kracht en steun toe bij het verlies van Oma Bakkum.
Algemeen
Gal uit Israel twee dagen op rij in elkaar geslagen in Amsterdam: ´Blij dat ik het nog kan navertellen´
Op een geheime locatie in Amstelveen wachten de aangeslagen en gewonde Israëlische supporters van Maccabi Tel Aviv op hun vlucht terug naar huis. Onder hen is Gal Binyamin Isduva (29), die vertelt over de verschrikkelijke aanval die hij en zijn vriend Or Elzenberg onlangs in Amsterdam ondergingen.
Gewond en Bewusteloos na Agressieve Aanval
Gal’s handen trillen lichtjes wanneer hij zijn verhaal doet aan RTL Nieuws. Zijn verwondingen spreken voor zich: een wond op zijn voorhoofd, een kapotte tand, een dikke lip en vermoeide ogen. Hij verloor zijn bewustzijn nadat hij door meerdere mannen werd geslagen en geschopt. “Ik werd op de grond geduwd, geschopt en geslagen. Ik verloor mijn bewustzijn en herinner me alleen nog dat ik wakker werd in de ambulance,” vertelt hij.
Zijn vriend Or, die alles zag gebeuren, dacht dat Gal erger gewond was dan hij bleek. “Ik dacht dat hij iets gebroken had, maar gelukkig bleek dat niet het geval,” zegt Or.
Aangevallen na Het Bijwonen van de Wedstrijd
Het incident vond plaats nadat Gal en Or de wedstrijd van Feyenoord tegen Salzburg hadden bijgewoond in Rotterdam. Nadat ze uit de tram waren gestapt nabij het Max Euweplein in Amsterdam, werden ze benaderd door een groep mannen die vroeg naar hun nationaliteit. Gal, die aanvoelde dat de situatie gevaarlijk was, zei dat hij Grieks was. Dit geloofden de mannen niet en vroegen om identificatie, waarna de aanval begon.
Geweld en Angst
Or probeerde Gal naar veiligheid te brengen door hem naar het nabijgelegen Holland Casino te dragen, maar ook Or werd aangevallen. Hij kreeg klappen in zijn gezicht en heeft nu een grote bult achter op zijn hoofd, mogelijk een hersenschudding. Ondanks medische behandeling kon Gal niet ontspannen. “Ik was zo van slag, ik kon maar niet geloven wat ons overkomen was,” zegt hij. “Ik werk in het leger in Israël en had deze vakantie nodig om de oorlog even te ontvluchten. En dan word je hier geslagen.”
Angstige Terugtocht
Na de incidenten besloten Gal en Or hun verblijf in Amsterdam voortijdig af te breken. “We hebben alles geprobeerd om te voorkomen dat dit weer zou gebeuren, maar toch werden we opnieuw bijna aangevallen door vijf mannen die uit een auto sprongen. We moesten snel weg rennen,” vertelt Gal. Toen ze hulp zochten bij de politie, kregen ze het advies om bij een aanval zo snel mogelijk weg te rennen. “Dat voelde niet als hulp,” aldus Gal.
Nu willen de twee vrienden niets liever dan terug naar huis. “We zouden tot zondag blijven, maar nu wil ik alleen maar naar huis,” zegt Gal. Hun vakantie, die begon als een kans om even aan de dagelijkse problemen te ontsnappen, is nu ontnomen door de angst en het geweld dat ze in Amsterdam hebben meegemaakt.