Algemeen
Vrouw sleept haar ouders voor de rechter: “Ze hebben me zonder toestemming geboren laten worden”
Wij waren niet bekend met Kass Theaz, maar deze vrouw schijnt een sensatie te zijn op TikTok, het populaire platform voor jongeren waar tegenwoordig ook ouderen gebruik van maken. Hoe dan ook, Kass lijkt niet zo lekker in haar vel te zitten.
In een video beweert ze dat ze haar eigen ouders heeft
aangekla*gd omdat ze zonder haar toestemming op de wereld is gezet.
Ze wil dit graag verduidelijken.
“Dus mijn ouders, tegen wie ik een r*chtszaak heb aangespannen,
hebben bijgedragen aan mijn conceptie. En mijn moeder, die me heeft
opgevoed, heeft me ter wereld gebracht.
Daarom wil ik haar voor de r*chter brengen, omdat ik er niet mee
heb ingestemd om hier te zijn.”
“Werken”
“Ik wist niet dat ik zou moeten opgroeien en werken om mezelf te
onderhouden. En ik heb er gewoon niet mee ingestemd.
Ze hebben niet geprobeerd contact met me op te nemen voordat ik
werd geboren om te zien of ik hier wel wilde zijn, en daarom heb ik
ze aangekla*gd.”
“Ik maak het mijn levensmissie om kinderen te leren hoe ze hun
ouders kunnen aankl*gen, zodat ze niet hoeven te werken.”
Zelf ook kinderen
Haar volgers vonden het al een bizar verhaal, maar werden nog meer
verrast toen Kass onthulde dat ze zelf ook kinderen heeft.
Deze kinderen heeft ze echter niet zelf verwekt, maar ethisch
verantwoord verkregen door adoptie. Kass is van mening dat
adopteren beter is.
“Adopteren is anders dan baren. Nu is het niet mijn sch*ld dat
ze hier zijn. Ik probeer gewoon een goed mens te zijn, snap
je?”
Veel reacties
De video heeft veel reacties opgeleverd. Mensen kunnen het
nauwelijks geloven en gaan massaal met elkaar in discussie.
Iemand schrijft bijvoorbeeld: “Dit is te gek voor woorden, maar
in het hedendaagse Amerika zou ze wel eens gelijk kunnen krijgen en
er flink aan kunnen verdienen.”
Grap
Nadat ook The New York Post aandacht besteedde aan het verhaal,
besluit Kass bekend te maken dat het allemaal een grap was.
“Ik dacht dat het wel duidelijk was dat het een grap was. Ik
vind het grappig. Mensen maken zich overal druk om. Het laat zien
hoe weinig mensen onderzoek doen voordat ze reageren.”
Hoewel Kass Theaz haar video nu onthult als een grap, heeft het
veel reacties en discussie teweeggebracht. Het incident werpt
echter wel een interessant licht op de grenzen van humor en de
gevolgen van misle*dende informatie in de online wereld.
Het is een voorbeeld van hoe snel informatie zich verspreidt en
hoe gemakkelijk mensen conclusies trekken zonder de feiten te
controleren.
Het laat zien hoe belangrijk het is om kritisch te blijven en niet klakkeloos alles te geloven wat op sociale media wordt gedeeld.
@isatandstared Replying to @JCNCLP
Algemeen
André Hazes in tranen na delen heftig jeugdtrauma: ´Zo hoorde ik dat mijn vader overleden was´
In het programma De Klassenavond laat André Hazes een andere kant van zichzelf zien. De populaire zanger, die samen met Mart Hoogkamer te zien is in Hazes & Hoogkamer: Tot Uw Dienst, praat oprecht over zijn jeugd en het verlies van zijn vader. Het is voor André bijzonder om met de klasgenoten van toen herinneringen op te halen, aangezien zij getuige waren van het moment waarop zijn leven voorgoed veranderde.
De jeugd als veilige haven
In de uitzending vertelt André openlijk over een gebeurtenis die hem als kind diep raakte en nog altijd invloed heeft op wie hij is. Zijn schooltijd was voor hem een periode van rust, geborgenheid en structuur. Hij omschrijft school als een “veilige haven”, zelfs in de moeilijke periode waarin zijn vader overleed. Dit moment had een diepe impact op André, die het verlies van zijn vader nog dagelijks met zich meedraagt.
Het moment van verlies
André herinnert zich de ochtend van het slechte nieuws alsof het gisteren was. Hij dacht dat hij, zoals elke andere dag, gewoon naar school zou gaan. Samen met zijn broertje stapte hij in de auto, niet wetende dat hun bestemming geen school zou zijn, maar huis. De rit eindigde thuis, waar hij het hartverscheurende nieuws ontving: zijn vader was overleden. Dit verlies markeerde het einde van zijn kindertijd en veranderde zijn leven voor altijd.
Verwachtingen en stilte
In een interview met De Telegraaf vertelt André dat hij en zijn broertje al een paar dagen bij vrienden van de familie sliepen omdat hun vader in het ziekenhuis lag. Hoewel zijn vader vaker in het ziekenhuis was, hadden ze niet verwacht dat hij deze keer niet meer zou terugkeren. Kleine signalen, zoals de stilte in huis en de uitgeschakelde radio en televisie, deden André al vermoeden dat er iets niet klopte. Het was een stilte die voor hem als kind moeilijk te begrijpen was, maar die later een voorbode bleek te zijn van de grote verandering in zijn leven.
Het verdrietige nieuws
Tijdens de autorit naar huis voelde André dat er iets aan de hand was. De radio stond uit, en in plaats van naar school te rijden, gingen ze rechtstreeks naar huis. Toen ze thuis aankwamen, viel het meteen op: de oprijlaan stond vol met auto’s, en binnen was het druk. Het voelde voor André in eerste instantie als een feestje, maar die sfeer sloeg snel om toen zijn moeder hen vroeg mee te lopen. Op dat moment wisten André en zijn broertje wat er was gebeurd. Ze vroegen: “Papa is dood, hé?” waarop zijn moeder bevestigend antwoordde. Die woorden blijven André bij en markeren het moment waarop zijn kindertijd abrupt eindigde.
Nooit meer terug naar het huis
Sinds die dag draagt André het verlies van zijn vader niet alleen emotioneel, maar ook fysiek met zich mee. Het huis waar hij het verwoestende nieuws kreeg, heeft hij sindsdien nooit meer willen betreden. “De laatste keer dat ik naar dat huis ben gegaan, was ik achttien. Dat ging toen echt fout. Ik werd echt ziek,” vertelt André. Het verdriet, de geur, de beelden – alles kwam terug en overmande hem volledig. Hij besloot toen dat hij het huis nooit meer wilde betreden. De herinneringen waren te veel, te intens.
Herkenning en troost
André’s openheid over zijn verlies raakt veel mensen die op jonge leeftijd een ouder hebben verloren. Zijn verhaal zorgt voor herkenning en troost bij anderen die soortgelijke ervaringen hebben meegemaakt. Door dit moment uit zijn jeugd te delen, laat hij zien dat rouw geen houdbaarheidsdatum heeft. Het verlies van een dierbare blijft altijd een deel van wie je bent, ongeacht hoe oud je wordt. Dit openhartige gesprek laat zien hoe diepe emoties zoals verdriet blijven bestaan, zelfs na jaren, en hoe belangrijk het is om hierover te praten.