Nieuwste
Janine (87) wil met haar laatste geld kopje koffie betalen, wordt niet geaccepteerd: ”Alleen pin”
De 87-jarige Janine bevindt zich in een financieel krappe situatie. Als gepensioneerde moet ze maandelijks goed op haar uitgaven letten om rond te kunnen komen. Vorige week wilde ze in een lunchroom haar laatste beetje geld gebruiken om een kopje koffie te betalen. Tot haar verbazing werd haar contante betaling geweigerd met de mededeling: “Wij accepteren alleen pinbetalingen.”
Janine besloot haar ervaring te delen en stuurde een e-mail om
te vertellen wat er precies gebeurde. “Ik heb helaas niet altijd
geld op mijn bankrekening staan. Ik ging naar een lunchroom en
bestelde een kopje koffie, dat ik contant wilde afrekenen. Tot mijn
verrassing werd mij verteld dat dit niet mogelijk was.”
“De koffie was al klaargemaakt, maar ik mocht alleen pinnen
volgens het meisje achter de kassa. Ik durfde niet te vertellen dat
er geen geld op mijn bankrekening stond.”
“Ik leef in armoede. Het is voor mij makkelijker om mijn
leefgeld te beheren met contant geld. Het meisje achter de kassa
gaf aan dat zij dit niet zelf had bedacht, maar dat het de
instructies waren van haar werkgever.”
“Ik verwijt haar niets. Maar sinds wanneer is contant geld geen
wettig betaalmiddel meer? Ik mocht de koffie niet meenemen, terwijl
er veel klanten om me heen stonden. Ik voelde me erg
beschaamd.”
Pin-only beleid
Janine staat niet alleen in haar frustratie met betrekking tot het
‘alleen pin’-beleid van bedrijven. Uit onderzoek van Hart van
Nederland blijkt dat steeds meer ondernemingen deze benadering
hanteren. Ze accepteren alleen pinbetalingen en verbannen contant
geld, terwijl ongeveer 18 procent van de Nederlanders nog steeds
uitsluitend met contant geld betaalt.
Op dit moment heeft ongeveer 6 procent van de bedrijven een
pin-only beleid. Rob van de Velde, eigenaar van restaurant Het
Strandhuys in Vught, noemt twee belangrijke redenen voor deze
keuze.
“Door geen contant geld meer in huis te hebben, verklein je als
onderneming de kans om overvallen te worden.” Van de Velde
benadrukt ook het gemak van pinnen.
“Je hoeft alleen maar een kaartje bij de pinautomaat te halen,
terwijl je met contant geld alles moet berekenen.” Als er klanten
in het restaurant komen die niet kunnen pinnen, probeert Van de
Velde vaak een (uitzonderlijke) oplossing te vinden. “We schrijven
bijvoorbeeld een factuur uit.”
Zorgwekkende trend
Berend Jan Beugel van Betaalvereniging Nederland maakt zich grote
zorgen: het weigeren van contant geld is een zorgwekkende trend.
“Mensen die simpelweg niet kunnen pinnen, worden hierdoor
buitengesloten.” Beugel benadrukt dat banken ook geen voorstander
zijn van een samenleving zonder contant geld.
Daarnaast biedt contant geld tal van voordelen. Het stelt mensen
in staat om een overzicht te behouden van hun uitgaven, terwijl het
geld ook circuleert in de samenleving en bijdraagt aan de lokale
economie.
Bovendien is er ook nog de kwestie van privacy. Veel mensen
willen niet dat de overheid of banken inzicht krijgen in hun
betalingsverkeer. Contant geld geeft een gevoel van vrijheid en
controle over persoonlijke financiën.
Het is belangrijk om te erkennen dat niet iedereen toegang heeft
tot een bankrekening of digitaal betalingsverkeer. Voor mensen in
kwetsbare financiële situaties, zoals Janine, kan contant geld de
enige manier zijn om essentiële aankopen te doen. Door het weigeren
van contante betalingen worden deze mensen buitengesloten van
basisdiensten en sociale interactie.
Het is begrijpelijk dat bedrijven bepaalde redenen hebben om
over te schakelen naar een pin-only beleid, zoals veiligheid en
gemak. Echter, het is essentieel om een balans te vinden tussen de
voordelen van digitaal betalen en de inclusiviteit van contant
geld. Het is niet wenselijk dat mensen zoals Janine zich vernederd
en buitengesloten voelen simpelweg omdat ze geen toegang hebben tot
digitale betaalmiddelen.
Het is daarom belangrijk dat er bewustwording wordt gecreëerd
over de impact van een pin-only beleid op mensen in kwetsbare
financiële situaties. Bedrijven kunnen ervoor kiezen om flexibeler
te zijn en alternatieve betaalmethoden te accepteren voor klanten
die geen gebruik kunnen maken van pinbetalingen. Dit zou een stap
zijn naar een inclusievere samenleving waarin iedereen toegang
heeft tot basisdiensten, ongeacht hun financiële situatie.
Daarnaast is het van belang dat er wetgeving en regelgeving
wordt ontwikkeld om ervoor te zorgen dat contant geld een wettig
betaalmiddel blijft en dat bedrijven verplicht worden om ook
contante betalingen te accepteren. Dit zal de rechten van
consumenten beschermen en ervoor zorgen dat niemand wordt
uitgesloten van essentiële goederen en diensten.
Al met al is het weigeren van contante betalingen een
zorgwekkende ontwikkeling die zowel de financieel kwetsbaren als de
privacy van individuen in gevaar brengt. Het is belangrijk om te
streven naar een evenwicht tussen de voordelen van digitaal betalen
en de inclusiviteit van contant geld, zodat iedereen gelijke
toegang heeft tot essentiële goederen en diensten en de vrijheid
behoudt om zelf te bepalen hoe ze willen betalen.
Nieuwste
Eddie schrikt van de hoge rekening na bellen loodgieter voor verstopte gootsteen
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.