Nieuwste
Mohamed in hongerstaking: ‘Pas eten als ik mijn zin krijg’
Enkele asielzoekers in de crisisopvang in Purmerend zijn niet tevreden over hun behandeling en dus weigeren ze te eten.
Sinds voorbije maandag is een groep van 20 asielzoekers officieel in hongerstaking. Ze eisen dat ze snel als statushouder worden erkend en dat de IND sneller moet zijn met de procedures.
Eenmaal statushouder, hebben ze recht op een woning, een uitkering en het recht om hun familie te laten overkomen.
Mohamed Yaser AlMousa kwam vanuit Syrië helemaal naar Nederland. Hij passeerde door vele veilige landen, maar hij wilde kost wat kost naar Nederland.
Aan NH Nieuws vertelt Mohamed dat hij nog altijd in hongerstaking is. Zijn gezondheid wordt nauwgezet in de gaten gehouden.
“Ze voeren controles uit, gewicht, lengte en bloeddruk. Ook kijken ze of er iets verandert aan ons (hongerstakers) uiterlijk”, onthult de asielzoeker.
Het is overigens niet de eerste keer dat de asielzoekers hun onvrede uiten. Eerder ging het ook goed los in de opvang ter Apel.
De groep asielzoekers die naar Nederland komt wordt alsmaar groter en dat geldt ook voor hun eisenpakket.
Natuurlijk willen ze allemaal een eigen huis, om dan vervolgens zo snel mogelijk hun familie te laten overkomen.
Heel wat Nederland zijn hier niet blij om. Vooral dan omdat het voor onze kinderen ontzettend moeilijk is om een gezin te stichten, simpelweg omdat er niet genoeg huizen zijn.
Nieuwste
Eddie schrikt van de hoge rekening na bellen loodgieter voor verstopte gootsteen
Eddy Castro ontdekte afgelopen maandag dat zijn gootsteen verstopt was.
Hij besloot een loodgieter te bellen om het probleem op te
lossen.
De loodgieter was binnen dertig minuten ter plaatse en had het
probleem in twintig minuten verholpen. Echter, toen de factuur
kwam, schrok Eddy van het bedrag.
Het was iets na 10 uur ’s ochtends op een maandag toen Eddy zijn
computer opstartte en via Google op zoek ging naar een loodgieter
om zijn verstopte gootsteen te verhelpen.
Hij had geen zin om uitgebreid onderzoek te doen en belde gewoon
de eerste loodgieter die hij kon vinden, genaamd Loodgieter
Service.
Een dame aan de telefoon beloofde snel hulp te sturen.
Binnen dertig minuten stond er al een persoon voor de deur, die
met een gewone personenauto was aangekomen, wat suggereerde dat hij
in de buurt woonde.
De loodgieter plaatste een pomp op de afvoer en binnen twintig
minuten was het probleem opgelost.
Toen kwam de factuur: maar liefst 598,95 euro, die meteen
betaald moest worden via een draagbaar betaalautomaatje.
Eddy was aanvankelijk opgelucht dat zijn probleem was opgelost,
maar raakte vervolgens volledig verbijsterd door het hoge bedrag
voor slechts twintig minuten werk.
De factuur vermeldde 150 euro voor materiaal, hoewel de
gebruikte pomp slechts 50 euro kostte bij een
doe-het-zelfwinkel.
Daarbovenop kwam een uurloon van 130 euro en nog eens 180 euro
voor de interventie. Eddy vond dit bedrag buitensporig hoog voor de
geleverde diensten.
Het rekeningnummer van Loodgieter Service bleek gekoppeld te
zijn aan een schoonheidsspecialiste in Zwijndrecht, Nederland, en
de onderneming op de factuur bleek zich in Lebbeke te bevinden, op
110 kilometer afstand van Eddy’s huis.
Eddy heeft een melding gedaan bij FOD Economie om anderen te
waarschuwen voor dit soort ondernemingen.
Hij hoopt dat zijn ervaring anderen zal helpen om niet in
dezelfde val te trappen en geen zaken te doen met Loodgieter
Service.